แฟนคลับคนโปรด 🫠

กริ๊ง กริ๊ง...เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นอย่างต่อเนื่องพร้อมกับร่างบางที่เพิ่งจะได้นอนเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก็เริ่มตื่นขึ้น พร้อมบิดขี้เกียจเล็กน้อย

เห้ออออ เพิ่งได้นอนไปไม่กี่ชั่วโมงเลยเรา ติ่ง !! เสียงข้อความดังขึ้น คุณสามารถจองบัตรได้แล้วค่ะ

และนี่คือสาเหตุที่ทำให้คนอย่างผมนอนได้ไม่กเต็มอิ่ม คือ การกดบัตรคอนเสิร์ตวง SMS นั่นเอง

ใครจะไปคิดผมคือคนโชคดีคนนั้น ผมยอมรับตรงนี้เลยนะผมบ้าคอนเสิร์ตวงนี้มาก ไม่สิ ผมเป็นแฟนคลับตัวยงของพี่เจย์ไดต่างหาก ใครจะไปคิดละว่าวันนั้นจะทำให้ผมได้เจอกับเค้าคนที่ขึ้นชื่อว่าเจย์ได

เอาเป็นว่าผมขอเล่าเรื่องวันนั้นให้ฟังแล้วกัน

วันนั้น วันที่ 19 มกราคม 2564 เป็นวันที่ฝนตกหนัก ผู้คนมากมายต่างรอรถเพื่อกลับบ้าน ผมรอรถกลับบ้านจนคนเริ่มทยายหายไปทีละคน ทีละคน นั่นก็แปลว่าเหลือผมอยู่คนเดียว ใช่แล้ว เหลือผมอยู่คนเดียวเลย !! และแล้วก็ได้มีรถจอดตรงหน้าผมช้าๆพร้อมกับชายหนุ่มใส่ฮู้ดสีดำสนิท พร้อมกับถือร่มมาในมือและแล้วเค้าคนนั้นมาหยุดอยู่ตรงหน้าผม พร้อมกับบอกว่าเดี๋ยวไปส่งบ้านนะ รอคนเดียวมันอันตราย

ถ้าถามผมกลัวมั้ย ใช่ผมมีความรู้สึกกลัวเค้าอยู่เล็กน้อย

....แต่การที่เราจะเสี่ยงไปกับคนแปลกหน้าก็ไม่ใช่เรื่องที่ผิดนิ อย่างน้อยที่ผมคิดคือได้กลับบ้านดีกว่านั่งรอรถแบบนี้ซึ่งไม่รู้ด้วยว่ารถจะมาตอนนี้

หลังจากผมขึ้นรถเค้ามา ผมก็ได้กลิ่นน้ำหอมแบนด์ดังในรถเค้า บรรยากาศภายในรถหนาวเย็นแปลกๆ ผมและเค้าต่างพากันเงียบไม่พูดจา ไม่มีแม้แต่เสียงเพลง....เงียบจนผมเกร็งจนทำตัวไม่ถูก

เวลาผ่านมาได้ร่วม 5 นาที เค้าได้เอ่ยถามทางไปบ้านของผม ซึ่งบทสนทนาหลังถามทางจบลง ทั้งเค้าและผมก็ได้ถึงจุดหมายพอดี

ผมบอกขอบคุณเค้าด้วยความเกรงใจ พร้อมกับถามชื่อเค้า ซึ่งคนตรงหน้าได้ให้คำตอบคือ

เค้าชื่อเจย์ได

คนอย่างผมมีหรอจะไม่หาต่อว่าเค้าเป็นใคร ? เพื่อจะได้ให้ของขวัญเค้าเพื่อเป็นสินน้ำใจในการมาส่ง แต่ทำไมนะเค้าหน้าคุ้นๆ เหมือนคนใบปลิวเมื่อเช้าเลย

ใช่แล้ว ใช่จริงๆด้วย !!!!

ผมเสิร์ชหาชื่อเข้าในเว็บไซต์ สุดท้ายก็เจอจนได้ !!

เค้าชื่อเจยได อายุ 25 ปี เป็นนักร้องอยู่ในวง SMS ซึ่งเค้าเป็นลูกครึ่ง ไทย- เยอรมัน- จีน เค้าเข้าวงการตั้งแต่ 20 ปีต้นๆ ซึ่งวงนี้มีสมาชิกเพิ่มอีก 1 คนคือ ไดมอนด์นักร้องหนุ่มอายุไล่ๆกับเค้า ซึ่งเป็นลูกครึ่งไทย - จีน

นี่มันความจริงหรอเนี่ย ? ผู้ชายใส่ฮู้ดคนนั้นจะเป็นพี่เจย์ได พวกคุณไม่อยากจะเชื่อใช่มั้ยละ

ผมก็เช่นกัน....และหลังจากนั้นมาผมได้เริ่มฟังผลงานเพลงเค้าเรื่อยๆ จนพักหลังนี้ผมฟังจนติดต้องเปิดในทุกๆวันตอนเช้าก่อนไปทำงาน

ผมลืมบอกไปผมชื่อนอร์เวย์ทำงานเป็นช่างถ่ายภาพ ผมจะถ่ายพวกของกินซะส่วนใหญ่ หรือแล้วแต่นายจ้างว่าจะเจาะจงให้ผมถ่ายแนวไหน

ฟังเรื่องผมจนเบื่อแล้วสิ

มาต่อกันดีกว่า ปัจจุบันบ้านของผมอยู่เชียงใหม่มีแต่ผมคนเดียว แอ๊ะ !! ไม่ใช่สิ มีผมและแมวอีก 1ตัวที่ลงมาเช่าบ้านที่ กทม อยู่ ซึ่งผมไม่ได้จะมาอยู่ที่นี่ถาวรหรอกนะ ก็หวังว่าถ้าได้เงินสักก้อนจะย้ายกลับบ้านเพื่อไปเปิดร้านกาแฟเล็กๆอยู่กับครอบครัวที่เชียงใหม่ แต่ติดอยู่ที่ว่าเรื่องเงินนะสิ ผมต้องมีเงินเก็บก่อน

จนผมมาได้เจอกับพี่เจย์ไดนักร้องคนโปรดของผม เงินที่ได้มาจากการถ่ายภาพก็ค่อยๆลดลงมาเรื่อยๆ แต่ไม่เป็นไรหรอกผมว่ามันก็คุ้มนะ ได้เจอนักร้องที่ชอบ แต่สำหรับผมคำว่าชอบมันน่าจะเบาไปด้วยซ้ำคนแบบผมน่าจะเรียกว่าคลั่งรักอะไรทำนองนั้นถึงจะถูก เพราะเปิดห้องนอนผมมาปุ้บ ก็เจอทุกอย่างเต็มไปด้วยหน้าพี่เจย์ไดเลย เช่น รูปภาพ หมอนข้าง ผ้าปูที่นอน แต่ใครจะว่าผมคลังรักก็ได้นะ แต่ของพวกนี้ผมรักมากจริงๆ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***