ตอนที่3 คุณเเม่มือใหม่

"โอ ในที่สุดฉันก็หลุดพ้นเสียที ขาชั้นฉันรักเเกเหลือเกินดีใจที่เเกไม่เจ็บไปนานๆนะ...คลาวนี้ก็คงไปเยี่ยมนายเเบดน้อยนั้นได้เเล้วสินะ"

หรือบางทีตอนนี้เขาอาจจะออกจากโรงพยบาลไปเเล้วก็ได้....เเต่ยังไงซะไปหาสักหน่อยคงได้

ฉันคิดก่อนจะเดินไปถามนางพยบาลที่ทำหน้าที่ตรวจเช็คคนไข้ผเเนกฉุกเฉินก่อนจะได้รู้ว่าเขาอยู่ห้องข้างๆฉัน...โหอะไรกันนึกว่าอยู่ไกลไหนได้อยู่ข้างกันนี่เอง

ก๊อกๆ~

ฉันเคาะประตูก่อนจะพูดขอณุญาติ

"ขออณุญาติเข้าห้องนะคะ"

เเละเเล้วทันทีที่ฉันเดินไปในห้องเท่านั้นเเหละ...

"มามี้!"

นี่คือสีหน้าของฉัน!!!

ฉันนะตกใจสุดขีดเลยละนี่มันเรื่องอะไรใครมันเเกงช้านนนเเล้วไหนจะนายเเบดน้อยนี่อีกเขาวิ่งเเล้วกระโดดกอดฉัน!

อ๊ากกก!~

ปึก!~

"เจ็บๆ"

ฉันรีบเอามือลูบก้นตัวเองพรางบอกว่าเจ็บ ก็มันเจ็บจริงนะโฮๆ นายเเบดนี้ตัวก็โตไม่น้อยยังวิ่งกระโดดกอดฉันอีกเเน่นอนเเรงฉันมันเเรงมดสู้เเรงกระทิงไม่ไหวหรอกฮือๆ~

"นายทำอะไรเนี่ยเจ็บสุดๆเลย"

ฉันบ่นใส่เขาก่อนจะต้องอึ้งอีกครั้ง เขาหอมเเก้มฉัน! นี่ฉันไปรู้จักเขาตั้งเเต่เมื่อไหร่ไหนจะเรื่องกอดฉันเเน่นไม่ปล่อยเเถมอีกอย่างท่ากอดนี้มันเหมือถ้าที่ฉันใช้อุ้มเจ้าหลานตัวดีอายุ4ขวบเลยนี่นาาา นี่เขาประสาทกลับหรอ!!!

ฉันพยยามเเกะมือเขาดันเขาออกจากตัวเเต่ทำไม่สำเร็จจา อีกอย่างยิ่งดันเขายิ่งเกาะเเน่นเข้าไปอีก เกาะฉันขนาดนี้ไม่ดูดเลือดฉันให้หมดตัวเลยละพ่อคุณ!~

"เกิดอะไรขึ้น....เออ..อุบ~"

นี่คือเสียงของหมอ...ไอ้หมอบ้ารีบมาเอาเขาออกไปเร็วเข้าขาฉันรับน้ำหนักเขานานๆไม่ไหวหลอกนะ!

"เออคือว่า...พวกคุณดูถ้ารักกันดีนะครับฮ่าๆ"

"ไม่ใช่ค่ะคุณหมอ...ได้โปรดช่วยฉันทีเขาเเรงเยอะเกินไปเเล้วว!"

ฉันพูดก่อนจะพยยามดันเขาออกอีกครั้งเเต่นี่มันอะไรกันท่าทางออดอ้อนออเซาะนั้น อ๊ากก~ ขนลุกไม่ไหวเเล้วคุณเเม่จ้าาช่วยหนูด้วยยย~

"คะ..ครับ"

คุณหมอที่ยืนกลั้นหัเราะอยู่สักพักได้เข้ามาช่วยดึงเขาออกจากฉันเเต่ผลลัพธ์กลับ...

ปึก!

นั้นเเหละ...

"โอ๊ย~...คุณคนไข้ครับใจเย็นๆก่อนนะครับเออเเล้วก็กรุณาปล่อยคุณผู้หญิงตรงหน้าด้วยนะครับ"

จากตอนเเรกที่เข้ามาช่วยตอนนี้ดูถ้าต้องเจรจา

"มามี้...มามี้จะทิ้งผมหรอครับ..."

เขามองหน้าฉันตาปริๆน้ำเสียงเศร้าดูน่าสงสารเเต่

ฉันยังไม่เคยได้เคยเสียกับใครจะไปมีลูกอายุเท่านี้ได้ไงฟ่ะ!

"เออ...คุณผู้หญิง ดูท่าเเล้วเรื่องนี้ผมคงต้องฝากคุณดูเเลจัดการสักพักผมจะไปตามหัวหน้าก่อนครับ..."

เขาพูดจบยังไม่ทันที่ฉันจะได้ตอบเขาก็รีบวิ่งออกไปตามหัวหน้าเเล้ว...

"เออ...คือว่าฉันไม่ทิ้งนายไปไหนหรอก..เเต่ว่าก่อนอื่น นะ ..นายปล่อยฉันไปก่อนได้มั้ยคือ...ฉันเมื่อยไม่ไหวเเล้วนะ.."

สุดท้ายฉันเองนี่เเหละต้องลองพูด

"ครับ...มามี้จะไม่ทิ้งผมไปใช่มั้ยครับ.."

อะโหเมื่อกก่อนนะเคยอยากให้มีใครสักคนเรียกฉันว่ามามี้เเบบนี้บ่อยๆเเต่ตอนนี้...สาธุอย่าให้มีเลยนะจะร้องไห้เเล้ว

"ใช่จา...ขยับลุกขึ้นก่อนนะ...เดี้ยวฉันจะขอ..ดืดเส้นยืดสายก่อนนะ"

ฉันพูดก่อนจะค่อยๆยืนขึ้นเมื่อนายเเบดน้อยประสาทกลับนั้นยืนขึ้นเเล้ว

"อึบ~...อา...โหเพิ่งรู้นะว่าการใช้เเรงครั้งนี้มันสบายตัว"

"หม่ามี้...ผมปวดฉี่ครับ...."

เขาพูดก่อนจะมาจับเเขนฉัน...

อาฮ่าๆๆๆๆใครก็ได้ช่วยด้วยยย!!~

"เออ...คือว่านะ....คือเเบบว่ามี้นะเออ..."

ปึ้ง!

"คุณเมย์ยังอยู่ดีมั้ยครับ...เออ"

นั้นไงประตูเตรียมพังได้เลยปิดเปิดเเต่ละที...

อะไรอุ่นๆนะ?....

"เออ...."

"หม่ามี้ครับผมอั้นไม่ไหวเเล้ว...ครับ"

เขาพูดอย่างอายคนเเต่...นายโตเท่าควายเเล้วยังฉี่ราดกางเกงเนี่ยนะอยากเข้าโรงบาลสีธัณญาก็ไม่บอก!!

ฉันอายเเทนนายเเล้วจริงๆเเงงงง

"คุณคนไข้ครับ...เออ...คือ"

"ฮ่าๆคุณหมอคะช่วยอะไรฉันหน่อยนะคะ...ช่วยเครียให้ทีค่ะ...ดิฉันขอ..."

"มามี้...ผมอยากได้กางเกงเปลี่ยน.."

นั้นไงลางมันมาติดๆ เขาขยับเดินมากอดฉันทั้งสภาพนั้น...โหเสื้อฉัน...

"เด็กน้อย...ดูคุณหมอคนนั้นนะเขาจะสอนเธอเปลี่ยนกางเกงเเละวิธีเข้าห้องน้ำด้วย..."

ฉันพูดพร้อมกับชี้ไปที่คุณหมอก่อนจะก้มหัวไหว้อย่าไม่เคยเป็นมาก่อน

"...ได้ครับ...เเต่ว่ามามี้ต้องอยู่ดูนะครับ..."

เขาไม่พูดปล่าวจัดการดึงมือฉันไปไว้ข้างเเก้มเขา...

อาฮ่าๆๆๆเเงงงงฉันยังโสดเเละไม่เคยเห็นอันนั้นของผู้ชายถ้าจู่ๆให้ดูทีเดียวสองคนตาฉันพังเเน่...

"ไม่ได้หรอกจาฮ่าๆ...ฉันเป็นผู้หญิงนะยะ!"

"ไม่ได้นะครับถึงยังไงของผมก็ให้ได้เเค่ภรรยาดู..."

เเละเเล้วเรื่องวุ่นๆนี้ก็ดำเนินไปสักพักก่อนที่เขาจะเข้ารับการตรวจวินิฉัย...เเละผลการนี้ก็...ก็...สมองได้รับการกระทบกระเทือนเขาจำชื่อตัวเองไม่ได้ไม่รู้ที่อยู่อาศัยเเล้วยังเกาะฉันหนึบเรียกฉันว่าหม่ามี้อีกเเละคนนี้ก็กลายมาเป็นคนในดูเเรปกครองชั่วคราวของฉันเด็กนักเรียนมัธยมศึกษาปีที่6... ทำไมไม่เอาเขาไว้บำบัตจิตนะหรอ... ฉันมันไม่รู้ทำไมถึงได้ยอมใจอ่อนพาเขากลับห้องก็ไม่รู้....ตัวตนของเขาฉันจะหาให้เจอจนได้เลย!!เเรงมันฮึบ

"อย่าให้เเม่รู้นะว่าลูกใครเเม่จะด่าให้ยับเลย!!"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***