จอมนินทา

ณ เวลา  16:30  นาที

"นี่แกได้ยินข่าวรึยัง"                             

 เสียงผู้หญิงผมสีน้ำตาลดวงตาสีทองตะโกนเรียกเพื่อนของตัวเองอย่างเสียงดัง โดยไม่เกรงใจเพื่อนพนักงานบริษัติที่อยู่รอบข้างตัวเองเลย

"ข่าวไรอ่ะ  ไหนเล่าซิ" 

"ก็จะข่าวใครได้หล่ะ ยัยเบลไง" ผู้หญิงผมสีน้ำตาลทำท่ากระซิบบอกเพื่อน

"วันนี้ฉันเห็นมันอ่อยผู้จัดการอีกแล้วแหละ"

 "นางเบลอ่อยผู้จัดการ!!! " นางเพื่อนที่ได้ยิน     อย่านั้นก็อุทานคำที่พึ่งจะได้ยินเมื่อตะกี้นั้นออกมาอย่างรวดเร็วด้วยความตกใจ   คนรอบข้างได้ยินอย่างนั้นก็รีบเดินเข้ามามุงถามไถ่ว่าจริงไหมด้วยความตกใจ

"​​​​​​จะไม่จริงได้ไงหล่ะ เห็นมากับตาเลยนะ"

"แหม๋อีนังร่าน หน้าไม่อาย"

ทุกคนพากันรุมด่าเบลโดยที่ยังไม่ได้ฟังคำแก้ตัวของอีกฝ่ายเลยด้วยซ้ำว่าจริงรึเปล่า

"แหม๋ๆ พูดไม่ทันขาดคำ" เพื่อนผู้หญิงเสื้อส้มในกลุ่ม เห็นผู้หญิงคนหนึ่งจึงอดพูดเยอะเย้ยและใช้สายยตาเยียดหยัดไปไม่   เพื่อนในกลุ่มก็ทำทีท่ามึนงงกับคำพูดของเพื่อนเลยหันไปปรากฏพบ  ผู้หญิงคนหนึ่งรูปร่างผอมเพรียว หน้าตาจิ้มลิ้มกำลังเดินผ่านกลุ่มเม้ามอยหรรษาอยู่นั้น

"ตายยากจริงๆ" ทุกคนหันไปทางผู้หญิงคนนั้นปรากฏว่าไม่ใช่คนอื่นคนไกลที่ไหนคนนั่นคือเบลและพร้อมใจแบะปากแรงใส่ อย่างไม่ชอบใจ

และบุคคลต้นเรื่องที่บอกว่าเห็นอ่อยผู้จัดการนั้นกำลังเดินไปกลับต้องหยุดชะงักเมื่อพบกับผู้ชายที่มียศสูงกว่าตน

"เบลเลิกงานแล้วหรอ เหนื่อยไหม"

เสียงชายหนุ่มรูปร่างดูดี แผ่ออร่ามาแต่ไกล ได้เอ่ยปากถามหญิงสาวด้วยความเป็นห่วง

"ไม่เหนื่อยหรอกค่ะ  ผู้จักการ"

"เบลวันนี้เธอว่างรึเปล่า

"ทำไมหรอคะ

"พอดีอยากจะชวนไปกินข้าวหน่ะ

"ไม่ว่างค่ะ" ฝ่ายชายทำหน้าดูผิดหวังกับคำตอบที่ตัวเองได้รับ คำตอบที่ไม่คาดหวังว่ามันจะเกิดขึ้นกับตัวเองด้วยความที่คิดว่าตัวเองรูปหล่อฐานะการเงินก็ไม่ได้ย่ำแย่แล้วยังไม่เคยมีใครปฏิเสธเขาเลยสักครั้ง

"อืม...งั้นไม่เป็นไรวันหลังแล้วกันนะ" เขาพูดพร้อมยิ้มแห้งๆส่งมาให้ฉัน

เฮอะ ตาผู้จัดการคนนี้อ่อนหัดรึเกินทั้งสกิลการจีบก็อ่อนหัด ถ้าพูดถึงการปกป้องดูแลยิ่งแล้วไปใหญ่

เห้อ...วันนี้เหนื่อยมากแล้วกลับบ้านดีกว่า เลิกงานแล้วไปหาไรกินดีนะ

ณ ทางข้ามทางม้าลาย

วันนี้กินชูชิดีไหมนะหรือกินอาหารตามสั่งดี เอ๊ะไปกินร้านข้าวแกงที่พึ่งเปิดไหม่ดีกว่าได้ยินว่าอร่อย

"เอ๊ะ!" ฉันหันไปก็พบกับป้ายไฟเขียวสำหรับคนให้เดินได้

เดินมาได้ครึ่งถนน กริ่ง...กริ้ง...กริ๊ง!! ใครกันนะ แม่หรอจะขอเงินเหมือนเคยรึเปล่านะแต่เมื่อวันก่อนให้เงินไปตั้งเยอะคงยังไม่กล้ามาขอหลอกมั้ง

"มีไรแม่ ตอนนี้รีบ เดี๋ยวว่างเดี๋ยวโทรกลับนะ"

(นังลูกทรพี!! แกกล้าพูดกับแม่แท้ๆของแกแบบนี้หรอ)

"ใจเย็นแม่ มีเรื่องไรอีกหล่ะ หนูรีบ"

(เอ๊ะ! นังลูกคนนี้)

"แม่เข้าประเด็นเถอะ"

(คือฉันอยากจะขอยืมเงินหน่อย)

"หนูพึ่งให้ไปไม่ใช่หรอ แล้วทำไมไม่ขอลูกรักของแม่หล่ะ"

(น้องพึ่งเข้าวงการดาราน้องยังไม่ค่อยมีเงิน)

"แล้วแม่คิดว่าหนูมีหรอ แล้วแม่เคยรักหนูบ้างไหม"

ความทรงจำเก่าๆกลับเข้ามาในหัวอีกครั้ง แม่จ๋าหนูอยากได้อันนี้

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***