ep 2

แอดมาต่อแล้วนะคนเป็นกำลังใจให้น้องข้าวด้วยนะแอดจะบอกว่าเลยนะว่าแอ๊ดอยากแต่งแบบฮาเร็มมากแต่ก็แบบไม่อยากให้น้องมีผัวเยอะๆไงแต่งแบบหนึ่งคนดีกว่าถ้าใครอยากถ้าใครชอบนิยายที่แอดแต่งแล้วอยากให้แอดแต่งเป็นนิยาย แชท ก็สามารถคอมเมนต์ไว้ได้เลยนะถ้าแอดมีกำลังใจแอดก็จะแต่งเป็นนิยายเรื่องแรกที่แอดแต่งก็ฝากเป็นกำลังใจให้ด้วยถ้ามีคนอ่านแล้วชอบก็สามารถโปรโมทให้แอดได้นะขอบคุณค่ะไปต่อเลย

หลังจากที่ผมคุยกับคุณชิเสร็จผมก็ได้ขอตัวออกมาแล้วผมก็ขอเพื่อนกลับบ้านก่อนพอผมกลับบ้านเสร็จคิมก็ถามว่าผมไปไหนมาแล้วก็ตะคอกใส่ผมด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจว่ากูให้มึงออกไปตอนไหนถ้ากูไม่อนุญาตมึงก็ไม่มีสิทธิ์ออกไปผมได้แต่ร้องไห้แล้วก็ตอบว่าผมแค่ออกไปหาเพื่อนแล้วคิมก็พูดขึ้นมาอีกว่าไม่ใช่ว่ามึงร่านไปหาผู้ชายหรออย่าคิดนะว่าถึงมึงจะแต่งงานกับกูแล้วมึงมีสิทธิ์จะทำอะไรก็ตามมึงไม่มีสิทธิ์มึงต้องได้รับคําอนุญาตจากกูก่อน

แล้วคิมก็ไล่ให้ผมขึ้นไปบนห้องผมนั่งร้องไห้เสียใจอยู่บนห้องพร้อมกับกรีดแขนตัวเองใช่ครับผมเป็นโรคซึมเศร้าที่ผมแต่งงานก็เพราะธุรกิจแล้วก็เพราะเรื่องนี้แหละครับพ่อแม่อยากให้ผมมีความรักแล้วท่านก็เห็นว่าผมน่ะชอบคุณคิมมาตั้งหลายปีก็เลยให้ผมมาแต่งงานด้วยทั้งนี้ผมดีใจมากเลยครับตอนแรกคิดว่าจะเป็นด้วยดีก็ตามแต่วันกลับไม่ใช่อย่างที่ผมคิดเลยผมเศร้ามากแต่คนชี้ก็ได้ทักผมมาผมงงมากว่าคุณชิในแชทผมได้ไงผมเลยถามเขาไปเขาตอบมาว่าเขาอ่ะค้นหาเอาเขาอยากคุยกับผมมากๆผมก็เลยตอบไปว่าดีเลยครับคุณชิผมมีเรื่องจะเล่าให้ฟังด้วยตอนนี้ผมเครียดมากๆเลยแล้วผมจะได้เล่าให้เขาฟังผมเป็นคนที่ชอบคุยกับคนอื่นแบบคนแปลกหน้าผมก็คุยครับถ้าเขาเป็นคนดีผมเป็นคนเข้ากับคนได้ง่ายเลยมีแต่คนรักแต่ไม่คิดว่าห้ามมาอยู่กับคุณคิมแล้วจะเป็นแบบนี้ผมก็ไม่ได้อยากอยู่และให้สถานการณ์เป็นแบบนี้เลยผมร้องไห้ไปพิมพ์กับเขาไปจนผมหยุดร้องไห้คุณชิขอผมขอคุยแบบโทรแล้วผมก็ได้โทรคุยกับเขาจนผมขอตัว ไปนอนก่อนเช้าถัดมาเขาได้บอกว่าเขาซื้อของมาให้ผมผมตกใจแล้วผมถามว่าเขาซื้ออะไรมาให้ผมเขาไม่ตอบแล้วบอกให้ผมไปดูเองพอผมไปดูก็มีคนมาส่งของจริงๆครับผมได้แกะของออกมามันเป็นกำไรแล้วผมก็ได้โพสต์ในไอจี

มันสวยมากๆเลยพอผมโพสต์ไปใน IG ก็มีเพื่อนมาแซวว่าใครซื้อให้อ่ะผมตอบไปว่าคุณชิและเพื่อนก็ตอบมาว่าคาสโนว่าในผับอ่ะหรอ hot ไม่เบาเลยนะเราเนี่ยมีคาสโนว่าซื้อของมาให้ด้วยผมตอบไปว่าไม่ขนาดนั้นหรอกคุณชิเข้าใจดีอยู่แล้วเขาก็คงทำแบบนี้กับคนที่เขาคุยทุกคนแหละเพื่อนผมก็ได้ตอบมาว่าไม่หรอกมั้งคุณชิเขาเป็นคนใจเดียวรักเดียวฉันว่าเขาซื้อกำไรให้แกคนเดียวแหละข้าวหรือหรือหรือหรือมันยังไงกันแน่ผมก็ตอบไปว่าไม่มีอะไรหรอกหยุดแซวได้แล้วพร้อมกับปิดโทรศัพท์หนีเพื่อน

ผมปิดโทรศัพท์ไม่นานก็มีข้อความเด้งขึ้นมาว่าคุณชอบของขวัญที่ผมส่งไปให้ไหมครับนั่นคือคุณชินั่นเองผมก็ได้ตอบไปว่าชอบมากๆเลยครับคุณชี้ได้ใจดีสุดๆเลยถ้าซูชิทำแบบนี้กับทุกคนผมก็คงเป็นคนที่พันแล้วมั้งคับเนี่ยคุณชิบอกว่าไม่เคยทำให้ใครนอกจากผมเลยผมก็อึ้งนิดนึงเพราะคิดว่าคาสิโนให้อย่างนี้จะไปทำให้เราทำไมแต่ผมก็ตอบไปว่าฮ่าๆๆคงไม่จริงหรอกมั้งแต่คนชี้ไม่ได้ตอบกลับมาว่าอะไรซึ่งผมก็คิดว่ามันก็คงจริงอย่างที่ผมพูดนั่นแหละผมก็ได้คุยกับคุณชิไปจนผมขอพอแค่นี้ก่อนแล้วคุณชีก็บอกว่าโอเคผมก็บอกว่าบ่ายนะครับคุณชิแล้วก็ผมได้ปิดโทรศัพท์

แล้วแตงโมก็มาเรียกผมบอกว่าอีนังข้าวให้ไปหุงข้าวไม่ใช่หรอแกนี่กล้าขัดคำสั่งฉันหรอเนี่ยฉันบอกให้แกเป็นหุงข้าวไปเดี๋ยวนี้ผมได้ตอบกลับคุณแตงโมว่าผมผมหุงไว้แล้วนะครับคุณแตงโมบอกว่าข้าวที่มึงหุงอ่ะมันไม่อร่อยกูกินไม่ลงแต่หุงใหม่เดี๋ยวนี้ข้าวหุงอะไรแข็งก็แข็งผมเลยตอบกลับคุณแตงโมด้วยเสียงตะคอกว่าผมผมก็ทำข้าวออกมาดีที่สุดแล้วคุณจะเอาอะไรนักหนาผมทำให้คุณทุกอย่างแล้วนะครับคุณแตงโมทั้งที่ผมพวกทำให้ข้าวมันไม่แข็งผมก็กินก่อนคุณผมจะรู้ได้ไงว่ามันแข็งหรือไม่แข็งผมรู้อยู่แล้วว่ามันนิ่มแล้วคุณจะมาบอกว่ามันแข็งมันจะแข็งได้ไงคนแตงโมต่อมาด้วยเสียงที่ไม่พอใจสุดๆบอกว่ามึงอย่ามารู้ดีกว่ากูพร้อมกับตบหน้าผมจนช้ำแล้วก็ฟ้องคิมว่าผมทำร้ายคุณแตงโมแต่ผมพยายามจะเถียงหรืออธิบายให้คิมฟังคิมเขาก็ไม่ยอมฟังผมเลยพร้อมกับตบหน้าผมอีกครั้งนึงจนผมน้ำตาไหลออกมาแล้วเขาก็ดุด่าผมอย่างรุนแรงบอกว่าให้ผมไปตายแล้วเขาก็พูดมาอีกว่ากูบอกให้มึงไปตายมึงมีสิทธิ์อะไรกูให้มึงอยู่ดีๆกินข้าวฟรีอยู่ฟรีมึงจะมาทำร้ายแตงโมทำไมมึงเป็นอะไรกูบอกให้มึงไปตายเดี๋ยวนี้ไปเลยมึงอ่ะไม่น่ามาหมั้นกับกูเลยคนเห*้ยอะไรหน้าตาก็ขี้เหร่ขี้เหร่มึงจะมาหมั้นกับกูทำเห*้ยอะไรกูไม่ได้อยากให้มึงมาหมั้นกับกูเลยที่บ้านก็พอธุรกิจเท่านั้นแหละถ้ามึงไม่พอใจมึงก็เชิญถอนหมั้นได้เลยกูไม่ได้อยากมั่นกับมึงตั้งแต่แรกอยู่แล้วมึงคิมได้พูดแบบนี้ออกมามันทำให้ผมแทงใจสุดๆแล้วคุณแตงโมก็พูดมาอีกว่าเหอะใช่ค่ะพี่คิมแบบนี้ล่ะค่ะจะให้มันอยู่บ้านเดียวกับเราทำไมน่าเกลียดโศกเสนียดติดตัวไปหมดคนรับใช้ยังดีกว่าแกตั้งเยอะหนังข้าวแกไม่น่ามาเป็นคนที่ไม่มีส่วนร่วมอะไรในนี้เลยนะคิมก็ตอบแตงโมว่าใช่แล้วเดี๋ยวพี่จะไล่มันออกจากบ้านเดี๋ยวนี้แหละคุณคิมไล่ผมออกจากบ้านผมเสียใจมากๆและผมก็ได้พูดคำนึงกับเขาผมบอกเขาว่าผมไปก็ได้แต่ผมอยากบอกคำนึงให้คุณได้รู้ว่าผมรักคุณมากๆถึงแม้คุณจะไม่เคยรักผมเลยคิมก็ตอบมาว่ากูไม่ต้องการให้มึงมารักกูคนอย่างมึงไม่มีสิทธิ์แม้จะทำอะไรสักอย่างคนอย่างมึงมันน่าเกลียดทุเรศทุเรศมึงน่ะออกไปเลยชั้นต่ำเสนียดติดบ้านกูหมดแล้วมั้งเนี่ยคงต้องซื้อบ้านใหม่แล้วแหละถ้ามีมึงมาอยู่ตั้งนานขนาดนี้ทำไมกูโง่ขนาดนี้ไม่ไล่มึงออกไปตั้งแต่แรกผมเสียใจกับคำพูดของคิมมากเลยผมก็ได้วิ่งหนีออกไปคิมเขาก็คงไม่สนใจอะไรผมผมคิดแบบนี้แล้วแต่ในใจของคิมเขาก็รู้สึกผิด

ทุกคนแอดขอจบแค่นี้ก่อนนะเดี๋ยวแอดจะไปแต่งตอนต่อไปให้เด้อมันมีเวลาเหลืออีกเยอะเลยแต่แอ๊ดอยากเพิ่มความเว้นเข้ามาแต่แบบแค่นี้ก็จะพิมพ์ไม่ไหวแล้วอ่ะแก้ไขคำผิดเยอะมากเลยนะรู้ไหมอยากให้ทุกคนอ่านแบบไม่สะดุดแล้วไม่ขัดกันนะถ้าแอดพิมพ์ผิดตรงไหนก็ช่วยบอกแอดหน่อยนะแอดแต่งแล้วแอดอ่านทุกขั้นตอนของแอ๊ดเลยนะแอ๊ดอยากมันอ่านดูไม่ติดกันเกินไปแต่ทำไม่ได้เดี๋ยวแอ๊ดจะพยายามปรับปรุงนะให้แอดทำไม่ดีก็ช่วยบอกแอดแล้วแนะนำแอดหน่อยนะถ้าอ่านแล้วไม่ถูกใจก็แอดจะปรับแก้ให้นะคะทำดีที่สุดแล้วได้แค่นี้จริงๆแล้วตอนต่อไปนะรักทุกคนอ่านนะจุ๊บๆ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***