2

โชน

" ไม่เด็ดขาดครับแม่ 🙄🙄🙄 ยังไงซะผมก็ไม่หมั้นกับผู้หญิงคนที่แม่หามาให้ผมเด็ดขาด " นี่ผมยืนเถียงกับแม่มาเป็นครึ่งชั่วโมงครับกับเรื่องการหมั้นอะไรก็ไม่รู้ อยู่ดีๆก็จะไม่ให้ผมหมั้นกับใครหน้าไหนก็ไม่รู้ที่ผมยังไม่เคยเห็นหน้าเลยด้วยซ้ำ

" โถ่!! โชนลูก. น้องคนเล็กไงหนูจำไม่ได้หรอ เด็กน้อยที่เมื่อก่อนชอบวิ่งเล่นกับพวกแกน่ะ " แม่ผมพูดออกมาเด็กน้อยที่เมื่อก่อนชอบวิ่งกับพวกผมอย่างนั้นหรอ อย่าบอกนะว่าคือยัยขี้มูกฟ่อนั่น แค่คิดถึงก็สยองแล้วเด็กอะไรก็ไม่รู้หัวก็ฟูขี้มูกก็ไหลเยิ้ม

" ถ้าเป็นผู้หญิงคนนั้นผมยิ่งไม่เด็ดขาดครับ แม่เอาอะไรมองอ่ะ จะให้มาหมั้นกับผู้หญิงขี้เหร่แบบนั้น ถ้าแม่อยากได้ลูกสะใภ้เดี๋ยวผมหาให้ก็ได้ครับแต่ยังไงซะผมก็ไม่มีวันหมั้นกับยัยเด็กขี้มูกฟ่อเด็ดขาด "

" ไม่ได้!!! แกจะขัดใจไม่อย่างนั้นหรอโชน แม่คุยกับทางนั้นเรียบร้อยแล้ว แล้วก็หาฤกษ์ไว้ให้แกกับหนูคนเล็กเรียบร้อยแล้วด้วย ยังไงซะแกก็ต้องมั่นอย่าขัดใจแม่ "

" คุณแม่เดี๋ยวก่อนครับ หยุดก่อน " ไม่ทันซะแล้วครับคุณแม่ของผมตอนนี้เข้าครัวไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว แล้วหลังจากนี้ผมจะทำยังไงวะจะให้ผมมาหมั้นกับตัวอะไรก็ไม่รู้ แค่คิดผมก็ขนลุกไปทั้งตัวแล้วครับผมยังจำภาพวัยเด็กของยัยนั่นได้อยู่เลยขี้มูกใหลเข้าปาก อี๋....สกปรกว่ะ. ผมเดินตามแม่เข้ามาในครัวพวกพูดคำเดิมกับแม่อีกครั้ง

" ผมยืนยันคำเดิมครับ. ยังไงผมก็ไม่หมั้นกับเด็กนั่นเด็ดขาด "

" ที่แกไม่ยอมหมั้นกับหนูคนเล็กเพราะอะไร. เพราะแม่ผู้หญิงดาราคนนั้นน่ะหรอที่ทิ้งแกไปอยู่ต่างประเทศใช่ไหม " แม่ผมจะพูดถึงผู้หญิงคนนั้นทำไมอีกผมอุตส่าห์พยายามลืมแล้วนะทำไมต้องพูดถึงผู้หญิงคนนั้นอยู่เรื่อยไป

" แม่จะพูดถึงเขาทำไมอีก ผมกับเขาก็จบกันไปตั้งนานแล้ว อีกอย่างที่ผมไม่อยากหมั้นก็เพราะผมไม่ได้ชอบยัยเด็กนั่น แล้วก็ไม่เคยเห็นหน้าตอนโตด้วยซ้ำอยู่ดีๆจะมาให้ผมหมั้นแบบนี้หรอครับ. "

" ถ้าแกกังวลเรื่องนี้ไม่ต้องห่วงจ้ะ เพราะว่าวันนี้แม่เชิญครอบครัวหนูคนเล็กมาทานข้าวบ้านของเราแล้ว เดี๋ยวเราก็จะได้เจอหน้ากันแล้วนะจ๊ะ แม่ว่าลูกโชนของแม่ไปอาบน้ำให้ตัวหอมดีกว่าเนาะเดี๋ยวน้องมาจะได้ปลื้ม "

" 😶😶😶😶😶 " นี่ผมปฏิเสธแม่ไม่ได้แล้วใช่ไหมครับ อย่าบอกนะว่าผมจะต้องหมั้นกับยัยเด็กสกปรกนั้นจริงๆ

คนเล็ก

" ทำไมหนูต้องหมั้นด้วยหรอคะคุณพ่อคุณแม่ หนูเพิ่งอายุแค่นี้เองนะคะ. " ฉันโวยวายออกไปอยู่ดีๆแม่ก็จะไม่ให้ฉันหมั้นกับใครก็ไม่รู้หน้าก็ไม่เคยเห็น

" เขาเป็นลูกของเพื่อนสนิทแม่เองจ้ะ พี่เขาเป็นคนใจดีหนูไม่ต้องกลัวหรอก ตอนเด็กๆยังเห็นวิ่งตามเขาต้อยๆอยู่เลย. " ตอนเด็กๆวิ่งตามเขายังงั้นหรอใครวะ ตอนเด็กๆดิฉันเคยวิ่งตามผู้ชายด้วยหรอ .....

" ตาโชนไงลูก เพื่อนของพี่คนโตเขาน่ะ "

" 😮😮😮 พี่โชนอย่างนั้นหรอคะ คุณแม่พูดจริงๆใช่ไหมคะ พี่เขาจะไม่หักคอหนูใช่ไหมอ่ะ ตอนเด็กๆเขาไม่เคยชอบขี้หน้าหนูเลยนะคะคุณแม่ นี่คุณแม่คิดดีแล้วใช่ไหมคะจะให้หนูหมั้นกับพี่เขา " ฉันได้แต่คิดถึงภาพวัยเด็กของฉันเพื่อนพี่ชายฉันคนหนึ่ง ที่ฉันแทบจะไม่ค่อยได้คุยกับเขาเลยแค่ฉันเข้าใกล้เขาก็ทำท่ารังเกียจแล้ว แล้วจะให้ฉันหมั้นกับเขาเนี่ยนะหรอ เขาไม่ฆ่าฉันตายก่อนใช่ไหมคะ

" แม่คิดดีแล้วจ้าคนสวยของแม่ แม่กับพ่อก็แก่ลงไปทุกทีแล้วแม่ก็อยากจะหาคนดีๆมาดูแลลูกนะ " คุณแม่กำลังจะทำให้หนูตายเร็วต่างหากค่ะคุณแม่ไม่รู้จักผู้ชายคนนั้นซะแล้ว แค่เห็นหน้าหนูเขาก็รังเกียจแล้วโอ๊ย!!!! แล้วฉันจะทำยังไงเนี่ย ตาย ตาย ตายแน่.

" คุณแม่กับคุณพ่อช่วยคิดใหม่อีกนิดได้ไหมคะ. หนูเพิ่งจะอายุแค่นี้เองรอให้หนูมีประสบการณ์ในการทำงานกว่านี้หน่อยไหมคะแล้วค่อยหาครอบครัว "

" แม่กับพ่อยืนยันคำเดิมจ้ะ ว่ายังไงคนสวยของแม่ก็จะต้องหมั้นกับพี่โชน ไม่ดื้อไม่งอแงนะคะคนดีของแม่ แล้วก็ขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวสวยๆแล้วเย็นนี้เรามีนัดกินข้าวกับบ้านนั้น "

" ...... " นี่ฉันจะต้องหมั้นกับอีตาผีดิบเถื่อนนั่นจริงๆใช่ไหม โอ๊ยแค่คิดก็สยองแล้วฉันจะทำยังไงดีเนี่ย แล้วทำไมตานั้นไม่คิดจะปฏิเสธพ่อแม่เขาหรือยังไงยอมง่ายๆเลยหรอ.

18.30 น. ณ. บ้านโชน

" คุณพี่สวัสดีค่ะ " แม่ของฉันเอ่ยทักผู้หญิงไวกลางคนที่ดูหน้าตาสะสวย ถ้าไม่บอกอายุฉันก็คงคิดว่ายังรุ่นราวคราวเดียวกับคุณแม่ฉันอยู่ ทำไมฉันคุ้นหน้าผู้หญิงคนนี้จังนะ

" อ้าวคุณน้องมาแล้วหรอคะ พอดีเลยค่ะพี่ให้เด็กตั้งโต๊ะอาหารเรียบร้อยแล้ว นี่หนูคนเล็กใช่ไหมคะ โตขึ้นสวยมากเลยนะจ๊ะหนูคนเล็ก "

" สวัสดีค่ะคุณน้า แล้วก็ขอบคุณนะคะที่ชมคนเล็ก "

" จ่ะ! ไปทานข้าวกันดีกว่า พี่กับคุณพ่อเขารออยู่ที่โต๊ะแล้วลูก " ฉันเดินตามคุณน้ากับคุณแม่เข้ามาในบ้านอย่างเงียบๆด้วยความที่ฉันไม่ได้สนใจอะไรก็เลยไม่ได้สังเกตกับสายตาคู่หนึ่งที่จ้องมองฉันด้วยแววตาเฉยชาและเรียบนิ่ง

" ตาโชน!! เลื่อนเก้าอี้ให้หนูคนเล็กนั่งสิลูก " คุณน้าพูดจบฉันก็เงยหน้ามองผู้ชายคนนั้น อย่าบอกนะว่าคนนี้คือพี่โชน ทำไมเขาดูเปลี่ยนไปขนาดนี้นะ ใบหน้าหล่อเหลาจมูกได้รูป ปากได้ที่ แถวบ้านฉันเรียกหล่อ ชิบหายเลยนะแบบเนี้ย. พี่โชนจัดการลุกขึ้นมาเลื่อนเก้าอี้ให้ฉันฉันก็นั่งลงตามมารยาท แต่ทำไมสายตาเขาน่ากลัวจังว่ะ จ้องมองฉันฉันก็จะฆ่าฉัน ฉันยังไม่ทำอะไรให้เลยนะ

โชน

ผมมองผู้หญิงตัวเล็กที่เดินเข้ามาพร้อมกับคุณแม่ของผม เหี้ย!!!! ไม่คิดว่าอยู่เด็กสกปรกตอนเด็กนั้นโตมาจะสวยขนาดนี้ ปากนิดจมูกหน่อย รวมๆแล้วยัยนี่สวยใช้ได้เลยแหละ แต่จะให้ผมญาติดีด้วยคงไม่ใช่หรอกนะ บ้านจะล้มละลายหรือไงวะถึงรีบอยากหมั้นซะขนาดนั้น ผมจัดการเลื่อนเก้าอี้ให้กับเด็กสกปรก แล้วก็กลับมานั่งประจำที่ตัวเองที่นั่งของผมคือฝั่งตรงข้ามกับเด็กคนนั้น ผมจัดการกินข้าวอย่างเงียบๆไม่ได้พูดคุยอะไรมากมายคุณแม่ถามคำ ผมก็ตอบไปคำ ผมสังเกตเห็นใบหน้าของเด็กนั่นที่ชอบมองหน้าผมเป็นระยะๆผมรู้ว่าผมหล่อ แต่ไม่ต้องมองขนาดนั้นก็ได้ ผมก็เกร็งเหมือนกันเปล่าวะเวลากินข้าวแล้วมีคนมอง

มาแล้วค่ะเรื่องของพี่โชนกับน้องคนเล็ก คุณหมอสุดเถื่อนกับนางพยาบาลสาวมาดูกันว่าเรื่องนี้จะเป็นยังไงนะคะ ฝากเป็นกำลังใจ comment ติเราได้นะเจอคำผิดตรงไหนบอกเราด้วยเดี๋ยวเราจะมาแก้ไขให้ขอบคุณค่ะ 💕💕💕💕💕

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***