ตอนที่1 ระบำเลือด

รุ่งอรุณมาเยือนแสงของดวงอาทิตย์สาดส่องมาที่ใบหน้ากลมๆ แก้มแดงระเรื่อขนตายาวงอน ข้านั่งมองน้องชายฝาแฝดอยู่พักใหญ่ แล้วปลุกน้องชายให้ตื่นขึ้นมาจากนิทรา

“อาเธอร์ๆๆ เจ้าเด็กขี้เซานี้ตื่นได้แล้วนะวันนี้เราต้องเข้าป่าไปเก็บสมุนไพรมาให้แม่ทำยาขายให้คนในหมู่บ้านนะอาเธอร์”

“งึมงำๆ หื้อพี่อาเรียข้าขอนอนต่ออีกหน่อยได้ไหมไม่อยากตื่นเลย”

“ห๊าา…ลุกเดี๋ยวนี้เลยเดี๋ยวเราจะสายเอานะอาเธอร์”

หลังจากนั้นข้ากับน้องก็เดินออกจากบ้านเพื่อที่จะตรงไปที่ป่า

ข้ากับอาเธอร์ผู้เป็นน้องเข้าป่าไปเก็บสมุนไพรและผักผลไม้เหมือนทุกๆ วันที่ผ่านมา พอถึงครึ่งวันทุกอย่างภายในป่าก็ต่างไปจากปกติ หมู่มวลนกกาไม่ส่งเสียงร้องเจื้อยแจ้วไม่สิข้าคงต้องพูดว่าไม่เห็นมีนกหรือกาสักตัว สัตว์น้อยใหญ่เองก็ไม่เห็นแม้แต่วี่แววแปลกเสียจริงเหมือนสัตว์น้อยใหญ่กลัวสัตว์ที่น่ากลัวกว่าตนชะอย่างนั้น ป่าแห่งนี้คิดๆ ดูแล้วสัตว์ที่อันตรายก็มีไม่เยอะนัก แล้วจะมีสัตว์ดุร้ายตัวไหนที่ทำให้ป่าแห่งนี้เงียบสงัดไปแบบนี้เล่า

เมื่อข้าหันมองขึ้นไปบนฟ้าแสงสาดส่องของพระอาทิตย์ถูกบดบังไปด้วยเมฆท้องฟ้ามืดครึ้ม ลมเริ่มพัดโหมกระหน่ำสายลมเริ่มแรงขึ้นๆ พัดเส้นผมปลิวไสว ชุดกระโปรงลายลูกไม้ถูกแรงลมพัดแรงเสียจนข้าไม่กล้าขยับตัว

“ท่านพี่วางใจได้เลยข้าจะเดินนำท่านเอง ท่านอยู่ข้างหลังข้าเถอะ”

อาเธอร์เอ่ยปากจบก็กุมมือข้าเดินไปข้างหน้า เพราะกลัวว่าจะเห็นภายใต้ชุดกระโปรงลายลูกไม้ของข้า ข้าลั่นขำคิกคักที่น้องชายให้เกียรติข้า

พวกข้ารีบย่างเท้ากลับหมู่บ้านแต่ไม่ทันไร สายฝนโปรยปรายลงมา หยาดฝนตกลงซู่ซ่าและกระหน่ำแรงขึ้นเรื่อยๆ พวกข้ายังคงเดินเท้าต่อ แต่สักพักก็มีเสียงฟ้าร้องและมีฟ้าผ่ามาตรงทางเดินข้างหน้า โชคดีที่พวกข้าเข้าป่าบ่อยจึงจำได้ทุกเส้นทาง หากเดินตรงไปซ้ายมือจะมีถ้ำอยู่ พวกข้าจึงรีบเร่งฝีเท้าเข้าไปหลบฝน

ไม่กี่ชั่วยามฝนเบาลงเรื่อยๆ ฟ้าร้องหรือฟ้าผ่าก็เลือนรางไปตามกัน พวกข้าจึงเดินออกจากปากถ้ำและรีบตรงไปยังหมู่บ้าน

“อาเรีย ข้าได้ยินเสียงแปลกๆ” อาเธอร์ดึงแขนเสื้อข้า

“ข้าก็ได้ยิน”

อาเธอร์บอกข้าให้หันไปมองบนฟ้ามองเห็นตัวสัตว์ประหลาด ครึ่งนกอินทรี ครึ่งสิงโตบินตรงไปยังหมู่บ้านแต่สักพักฝูงสัตว์ประหลาดก็บินมานับรวมได้สิบตัวแต่ละตัวมีคนนั่งอยู่สองคน ส่วนตัวแรกคงจะเป็นจ่าฝูงละสิเพราะขนาดตัวแตกต่างจากตัวอื่นมาก

“อาเธอร์รีบกลับไปที่หมู่บ้านกัน”

“ใช้ทางลัดอีกทางกันเถอะพี่อาเรีย ถ้าหากไปทางนี้คงจะถูกจับได้แน่ๆ เรายังไม่แน่ใจว่าสัตว์ประหลาดกับคนพวกนั้นเป็นคนดีหรือร้ายกันแน่”   อาเธอร์จับแขนฉันวิ่งตรงไปที่ทางลัด

พระอาทิตย์อัสดงดวงจันทร์เริ่มเคลื่อนมาแทนที่ ท้องฟ้าอมสีส้มอร่าม ควันไฟล่องลอยมาจากทางหมู่บ้าน พอย่างกายเข้าไปใกล้หมู่บ้านท้องฟ้ากลับมืดมิดเสียแล้ว ข้าได้ยินเสียงกรีดร้องและเสียงร้องโหยหวนของผู้คน สภาพหมู่บ้านตรงหน้าเละเทะไปเสียหมดไฟลุกลามไปทั่วบ้านเรือนของผู้คน

พวกข้าได้ยินเสียงกรีดร้องดังเข้ามาจากซากไม้ข้างหลัง แม้สภาพเรือนร่างนั่นจะถูกไฟคลอกไปครึ่งหน้าข้าก็ยังจำได้ดีว่าคนผู้นี้คือคุณยายโซอี้ น้องชายข้าเห็นจึงรีบไปตักน้ำใกล้ๆ บริเวณนั้น ส่วนข้าฉีกเสื้อที่ถูกไฟคลอกของคุณยาย น้องชายข้ามาทันเวลาพอดิบพอดีราดน้ำในถังใส่คุณยายที่เส้นผมโดนเผาไปครึ่งหน้าก็สภาพดูไม่ได้แม้แต่นิด แต่โชคดีที่ไฟในตัวคุณยายดับลง ข้ากับอาเธอร์พยายามพยุงตัวยายแก่ๆ ให้หนีให้พ้นจากตรงนี้ แต่แล้วพวกเราก็ได้ยินเสียงคำรามแปลกๆ อาเธอร์พอจะเดาได้ว่านั่นคือไอ้ตัวประหลาด คุณยายบอกให้เราหนีไปพร้อมกับพูดว่า อย่าอยู่ใกล้กริฟฟินและคนพวกนั้น พวกเจ้ายังต้องใช้ชีวิตเหมือนดอกไม้ที่เบ่งบานสวยงามต่อไป ส่วนตัวข้าจะเป็นดอกไม้ที่ร่วงโรยเพื่อให้พวกเจ้าได้ผลิบาน ส่วนคำพูดคำสุดท้ายของคุณยายที่พูดออกมาคือให้ฉันกับน้องหนีไป คุณยายเดินเข้าไปหลอกล่อเจ้าสัตว์ประหลาดที่ชื่อกริฟฟินโดยที่มีมีดสั้นเพียงเล่มเดียว อาเธอร์กุมมือฉันวิ่งออกไปพวกเราหันกลับมามองคุณยายที่ไกลออกไป ภาพตรงหน้าที่ไฟลุกโชนกับคุณยายที่เริงระบำท่ามกลางกองไฟเธอใช้มีดสั้น แทงชายผู้ขี่ตัวประหลาดแต่ชายหนุ่มก็ใช้ดาบยาวแทงไปที่กลางอกของเธอ ระบำสีเลือดที่ได้เริ่มบรรเลงก็จบลงเมื่อทั้งชายหนุ่มกับหญิงแก่ต้องตายในไฟที่ลุกโชนไปพร้อมกัน

เมื่อระบำเลือดของพวกเขาจบลงชายหนุ่มที่อยู่บนหลังกริฟฟินที่มาด้วยกันกับคนที่ตายไปก็เกิดคลุ้มคลั่ง สั่งให้กริฟฟินพังบ้านเรือนที่ยังไม่เสียหาย

“ท่าไม่ดีแล้วอาเธอร์รีบหนีกลับไปที่บ้านเราก่อนเหอะ” พูดจบฉันก็กุมมือน้องชายตรงดิ่งไปที่บ้าน

ความร้อนของไฟยืนจากตรงนี้ก็รู้สึกได้ บ้านที่เคยหลับนอนตอนนี้ไม่เหลือแม้ซากเหลือไว้เพียงไฟที่ลุกลามไปทั่ว สีหน้าของพวกเราเริ่มเปลี่ยนไปเมื่อเห็นภาพตรงหน้าที่ทำเอาสะเทือนใจ ยืนแทบไม่ไหวเข่าแทบทรุดลงไปกับพื้นดิน น้ำตาเอ่อล้นเต็มสองตาของเด็กทั้งสองพวกเขายืนนิ่งเหมือนร่างไร้วิญญาณไปแล้ว

“อาเธอร์…ไปตามหาแม่กับลุงกันก่อนเถอะนะ”

“อื้อ… แล้วก็ไม่ต้องร้องนะอาเรียผมจะปกป้องพี่เอง” อาเธอร์พูดพลางแล้วเช็ดคราบน้ำตาให้ฉัน

“ไปหลังหมู่บ้านกันเหอะพี่อาเรีย ฝั่งนู้นดูเหมือนไฟจะยังลุกลามไม่มากผู้คนในหมู่บ้านคงจะออกไปจากข้างหลังหมู่บ้านกันแล้ว”

ตอนนี้พระจันทร์ขึ้นเฉิดฉายบนท้องฟ้าแม้ตอนปกติจะมืดมิดแต่บัดนี้กลับมีไฟลุกโชนจนแทบจะเหมือนช่วงเช้าที่พระอาทิตย์ขึ้น ข้างหน้ามีชายหญิงรูปร่างหน้าตาคุ้นๆ พวกเขาให้ความรู้สึกปลอดภัยแม้จะอยู่รอบกองไฟที่ลุกลาม

“อาเรียอาเธอร์” พวกเขาตะโกนเสียงดังแล้วโผล่เข้ามากอดพวกเรา

“ท่านแม่ท่านลุง” เราสองพี่น้องพูดเสียงสั่น

ลุงอุ้มอาเธอร์ไว้แล้วถือดาบยาววิ่งนำหน้าส่วนแม่อุ้มฉันแล้ววิ่งตามลุงไป เมื่อถึงหลังหมู่บ้านลุงได้พูดทิ้งท้ายเอาไว้เพียงแค่ว่า คุณหนูคุณชายจงมีชีวิตรอดจนกว่าพวกของท่านผู้นั้นจะมา แล้วลุงก็รีบวิ่งกลับไปที่หมู่บ้านโดยที่ทิ้งพวกเราไว้ให้สับสน หลังจากนั้นแม่ไม่รอช้าจับมือเราสองคนวิ่งออกไปทิ้งให้เกิดความสงสัยว่าสิ่งที่ลุงพูดคือเรื่องอะไรกันแน่

สัตว์ตัวสีขาวใหญ่เส้นแผงคอสวยตรงยาววิ่งมาตรงหน้าตามเสียงเรียกของผู้เป็นแม่

“เจ้าโคลนิ”

ข้าพูดได้ไม่ทันไรแม่อุ้มข้ากับน้องขึ้นไปนั่งบนหลังม้า เจ็บหน่อยนะอดทนอีกนิดหนึ่งแม่ควบม้าตรงดิ่งเข้าป่าเพื่อหนีจากหมู่บ้าน ข้าได้แต่เกิดความสงสัยลุงที่เป็นเพียงพ่อครัวที่ทำอาหารอร่อยที่สุดในหมู่บ้านทำไมถึงมีแรงไปจับดาบแบบนั้นกัน ที่แปลกกว่าคือแม่ที่เป็นเพียงหมอสมุนไพร จะควบม้าได้อย่างชำนาญแบบนี้ได้ยังไงกัน…

บรรยากาศเริ่มเปลี่ยนไปสายลมเหมือนพัดแรงขึ้น เมื่อหันไปมองบนฟ้าเจ้าสัตว์ประหลาดตัวนั้นกับชายที่คลุ้มคลั่งบินลงมาขวางทางพวกเรา ชายคนที่นั่งอยู่บนหลังกริฟฟินกระโดดลงมาจากหลังกริฟฟินแล้วชักดาบขึ้นมา ชี้มาทางเราสองพี่น้อง

“พวกเจ้าคือเด็กแฝดคู่นั้นสินะ”

“แกเป็นใคร” แม่เอ่ยถาม

“ข้าก็เป็นคนที่จะมาฆ่าแกแล้วจับเด็กแฝดไปไงละ”

“เจ้าเหอะเป็นใครกันกล้ามาขวางข้า”

“คนใกล้ตาย ไม่จำเป็นต้องรู้จักนามของข้า” ผู้เป็นแม่ตอบกลับ

“อาเรีย อาเธอร์พวกเจ้าจงหนีไปจากตรงนี้ถ้าหากแม่ฆ่าไอ้เลวนี่ได้ แม่จะตามไปหาลูกแล้วเล่าทุกอย่างเกี่ยวกับความทรงจำที่หายไปของพวกเจ้า”

พวกเราสองพี่น้องที่นั่งอยู่หลังม้าขาวสง่างามแม้มืดมิดในยามราตรีฟังที่แม่พูด ทันใดนั้นผู้เป็นแม่กระโดดลงจากหลังม้า เธอดึงชายกระโปรงขึ้นเผยขาเรียวสวยที่ซ่อนมีดสั้นไว้ข้างในต้นขาอ่อน เธอหันมายิ้มให้พวกข้าแล้วสั่งให้เจ้าโคลวิ่งพาพวกข้าหนีไปจากที่ตรงนี้

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***