โรงงานปริศนา

"อ๋อ ข้าเป็นคนทำแบบนี้เองแหละ เพราะว่าข้าเหวี่ยงร่างนี้ขึ้นไป ด้านบนแล้ว ปาหอกซ้ำอีกรอบให้ปักคาบนนั้น เพราะเห็นว่ามันฟื้นหลังจากโดนหั่นร่างได้"

"พี่ชาดำดูน่ากลัวจัง ตั้งแต่ตอนที่ฆ่าโจรเหล่านั้นแล้ว พี่ชาดำไม่รู้สึกกลัวบ้างเลยเหรอ หรือเพราะพี่ไม่มีชีวิตกันแน่ถึงได้กล้าทำได้ขนาดนี้"

"ชีวิต ? ข้าไม่รู้หรอก ข้ารู้แต่ว่า ใครควรฆ่า ใครควรเก็บ ไม่มีสิ่งที่เรียกว่าความรู้สึกหรอก"

เด็กสาว เริ่มรู้สึกเกร็งกลัวมากขึ้น แต่ว่า... คนเองก็เคยฆ่าคนมาก่อนเหมือนกัน คงทำได้แค่สงสัยจริงๆนั่นแหละ

...เวลาต่อมา......

เมื่อมาถึงบ้านแล้ว หุ่นเหล็กก็เข้าไปใกล้ๆประตูเพื่อ ให้ระบบสแกนนั้นทำงาน ด้วยระบบกลไกลึกลับที่มิอาจเข้าใจได้ด้วยความรู้ในตอนนี้ แต่ก็รู้ว่ามันสามารถตรวจสอบได้อย่างรวดเร็วว่า ใช่คนที่ได้รับอนุญาตหรือไม่

"ลูเซีย เธอเข้ามาได้ ที่นี่ต้อนรับเธอ"

เส้นทางด้านในดูมืดมิด และมัวหมองมากๆ จนฉันไม่กล้าเข้าไป แต่น่าแปลกที่ไม่มีกลิ่นอะไรเลย เหมือนที่ๆเดินผ่านมาก่อนหน้านี้

"มันมืดจังเลย ?"

"... ความมืดคืออะไร ?"

อะไรกัน หุ่นยนต์พวกนี้ออกแบบมายังไงกันแน่ แต่ช่างเถอะ ฉันไม่มีที่จะไปอีกแล้ว ขอไปแบบมืดๆไปละกัน

เมื่อเดินเข้าไปได้ 15 นาที พี่สาวก็ใช้มือ ดึงคันโยกอะไรสักอย่าง แรงๆ ทำให้ทั้งห้องส่องสว่าง

"ข้าขอ ซ่อมแซมตัวเองก่อน เจ้าจะทำอะไรก็เชิญ"

บรรยากาศมันดูลึกลับกว่าข้างนอกซะอีก เพราะว่า มีแต่เรื่องมือแปลกๆเต็มไปหมด เลยเดินดูไปเรื่อยๆว่ามีของอะไรอยู่บ้างภายในโรงงานลึกลับแห่งนี้ แต่ไปสะดุดล้มซะงั้น

"โอ้ย!!! อะไรเนี่ย"

เด็กสาวมองดูรอบด้วยความสงสัย ก่อนจะรู้ว่าสิ่งที่ตนเหยียบใส่ คือ แกนพลังงานอะไรบางอย่าง เลยเก็บมาซะเลย

"มีของดีๆเยอะแยะเลย"

เด็กสาวเดินไปเก็บของไปเรื่อยๆ แล้วเดินกลับมาดู พี่สาวหุ่นยนต์ แต่ว่า ... ไปเจอหนังสือเล่มหนึ่งที่เสียบไว้ตรงรอยแยกในกำแพง

"เอ๋ ดึงมาอ่านดีมั้ยนะ ?"

แต่ว่า ไม่ทันไรก็ดึงมาอ่านซะแล้ว ก่อนจะพบว่า... มันคือหนังสือที่ดีมากๆ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

พยายามซ่อมบำรุง