เช้าวันถัดมา
“ชินหลานช่วยเอากล่องเอกสารไปส่งให้พี่ชายลูกหน่อย พอดีวันนี้แม่มีธุระด่วนน่ะจ๊ะ” พูดพร้อมวางเอกสารไว้บนโต๊ะ “ได้ค่ะแม่ แล้วนี่คุณพ่อไปไหนแต่เช้าหรอคะ?”ชินหลานดึงเก้าอี้มานั่ง “ขับรถออกไปตั้งแต่เช้าแล้วล่ะ เห็นว่าจะไปที่สวนน่ะ อะสายแล้ว แม่ต้องไปแล้ว ฝากเอาไปพี่ด้วยนะ” คุณแม่มองดูนาฬิกาบนข้อมือแล้วรีบเดินออกไป
ผ่านไปพักใหญ่
ชินหลานกำลังเตรียมตัวออกไปข้างนอก ก๊อกๆ! ก๊อกๆ! “ใครมาเคาะประตูเวลานี้เนี้ย ”เธอเปิดประตูออกไปดู “หวัง..หวังจิงนายเองหรอ เข้ามาข้างในก่อนไหม..”เธอมองหน้าแฟนหนุ่ม ใบหน้าของเขาเหมือนคนกำลังอมทุกข์มาเลย "ไม่เป็นไร ผมมีเรื่อง...อยากจะบอกแค่แป๊บเดียว” สีหน้าของเขาดูแย่ เหมือนไม่อยากบอกสิ่งนั้นออกมา “เรื่องอะไรงั้นเหรอ?ถ้าลำบากใจก็ไม่ต้องพูดก็ได้นะ”
เขาหลบสายตาก่อน จะพูดประโยคหนึ่งขึ้นมา
“เรา..เราเลิกกันเถอะ”ชินหลานไม่อยากเชื่อหูตัวเอง คิดว่าคงโดนหวังจิงแกล้งเล่นเฉยๆ “ไม่เอาน่า อย่าพูดเล่นแบบนี้สิฮ่าฮ่า”ใช่แล้วนายต้องแกล้งฉันแน่นอน เธอหัวเราะแห้ง “ไม่ผม..ผมไม่ได้พูดเล่น ต่อไปนี้อย่าไปหาผมที่บ้านอีก”เขากำลังจะเดินหนี ชินหลานรีบวิ่งเข้าไปโอบกอดร่างสูงใหญ่ของหวังจิงไว้แน่น “ไม่นะ นายอย่าทิ้งฉันไปแบบนี้เลยนะ ได้มั้ย”ภายในใจของหวังจิงนั้นแทบจะระเบิดออกมา ชินหลานเป็นผู้หญิงที่ดีที่สุดเท่าที่เขาเคยเจอมา และสิ่งหนึ่งที่เขาไม่ต้องการเห็น นั้นก็คือน้ำตาที่ไหลเปื้อนใบหน้าที่งดงามของเธอ ถึงในใจจะเจ็บมากสักเท่าไหร่ เขาก็ขัดคำสั่งของแม่ไม่ได้เช่นกัน
“อย่าร้องไห้ไปเลยนะชินหลาน เรายังเป็นเพื่อนกันได้ใช่ไหม?”หวังจิงพยายามแกะมือชินหลานที่กอดตัวเองไว้แน่น “ไม่เอา ไม่อยากปล่อย ไม่อยากเลิก ฮื่อๆๆ หวังจิง นายอย่าเลิกกับฉันเลยนะ เรารักกันไม่ใช่เหรอ? หรือนายไม่รักฉันแล้ว? ”
หวังจิงนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วกัดฟันพูดด้วยความทรมานใจ “ใช่...ผม..ผมหมดรักคุณแล้ว” เหมือนฟ้าผ่าหัวใจจนดับสิ้น ทุกอย่างเงียบสงบลง เธอค่อยๆปล่อยมือที่โอบกอดหวังจิงลง เธอก้มหน้าแล้วเดินออกไป “ชิน...หลานเธอโอเคไหม?” เธอหยุดเดินแล้วหันมาพูด “ก็..คง งั้นมั้ง”
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments
ดอกกุหลาบขาว
ฝากผลงานด้วยนะฮะ❤️
2022-10-16
0