ความรู้สึกผิดและตาสว่างของราจีฟ 2

คำพูดของหนูนิ่มวนเวียนอยู่ในหัวไปมา เพราะทิฐิของเขาทำให้ต้องมาเป็นแบบนี้ หนูนิ่มรักเขามาก ถึงแม้เขาจะไม่รักหนูนิ่มเลยสักนิด แต่หนูนิ่มก็ยังรักเขา เขาลุกขึ้นแล้วเดินไปยังหน้าห้องผ่าตัด คุณอานนท์ คุณนายปานวาด คุณหญิงพิมพ์มาดาและราฟ ต่างหันมามองราจีฟเป็นสายตาเดียว

“แม่…”ราจีฟโผล่เข้ากอดมารดาของเขาทันที

“แม่...ฮือออ เพราะผมเองแม่ เป็นเพราะผมเองที่ทำให้หนูนิ่มเป็นแบบนี่ ผมมันเลว ฮือออ...”ราจีฟร้องไห้ออกมาอย่างเสียใจ เขากอดมารดาของเขาไว้แน่น ตอนนี้เขาไม่ไหวแล้ว เขาอยากจะเป็นคนที่ไปอยู่ในห้องผ่าตัดแทนหนูนิ่ม เขาเจ็บเหลือเกิน เจ็บกว่าตอนที่ปานดาวทิ้งเขาไปอีก มันเจ็บปวดหนึบที่หัวใจราวกับแตกเป็นเสี่ยง

“ฮือออ ราจีฟลูก… มันไม่ใช้ความผิดของลูกราจีฟ”คุณหญิงพิมพ์มาดากอดลูกชายคนเล็กกลับ เธอด่าลูกชายของเธอไม่ลงจริงๆสภาพลูกชายของเธอตอนนี้บอบช้ำพอๆกับริริน

“ไม่...มันคือความผิดของผม ถ้าผมไม่สะบัดหนูนิ่มออก หนูนิ่มคงไม่โดนรถชน ฮืออ แม่...ทำไมมันเจ็บแบบนี้ เจ็บเหลือเกินแม่...ฮือออ”เป็นครั้งแรกที่ราจีฟร้องไห้ออกมาอย่างหนัก เขาร้องไห้ออกมาล่าสุดตอนที่บิดาของเขาเสียไป ตอนนี้เขากำลังจะเสียหนูนิ่มไปอีกคน เขารับไม่ได้จริงๆ

ราจีฟทรุดตัวลงอย่างหมดแรงเมื่อได้ฟังคำพูดของหมอ เขาอยากเจ็บแทนหนูนิ่มเหลือเกิน ถ้าย้อนเวลาผ่านไปได้ เขาจะไม่มีให้เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นอีก

“อ้ากกก!!ตุบ ตุบ ตุบ ฮือออ”มือหนาต่อยลงบนพื้นอย่างแรงโดนเลือดไหลอาบท่วมมือ

“พอแล้วลูกราจีฟ... อย่าทำร้ายตัวเองเลย ตอนนี้หนูนิ่มถึงหมอแล้ว”คุณหญิงพิมพ์มาดาห้ามไปห้ามไม่ให้ราจีฟทำร้ายตัวเองไป

มากกว่านี้

“ฮือออ ผมมันเลว ผมมันเลว ผมเป็นต้นเหตุทำให้หนูนิ่มต้องเจ็บ ผมมันเลว!!!ฮือออ

การผ่าตัดรักษาหนูนิ่มกินเวลายาวนานไปถึง 5 ชั่วโมง การผ่าตัดผ่านไปได้ด้วยดี หนูนิ่มถูกย้ายไปยังห้องปลอดเชื้อ ร่างกายของหนูนิ่มตอนนี้ค่อนข้างบอบช้ำน่าเป็นห่วง ทำให้แพทย์ต้องทำการดูแลอย่างใกล้ชิด โอกาสรอดชีวิตของหนูนิ่มมีเพียงน้อยนิดเนื่องจากหนูนิ่มยังเด็กและร่างกายได้รับการกระทบกระเทือนอย่างหนัก ถึงแม้จะรอด แต่โอกาสที่จะใช้ชีวิตแบบคนปกตินั้นค่อนข้างยากมาก

ราจีฟยืนมองหนูนิ่มจากข้างนอกห้อง หนูนิ่มถูกย้ายไปยังห้องปลอดเชื้อ เขายืนเฝ้ามองหนูนิ่มเป็นชั่วโมง น้ำตาไหลออกมาจากดวงตาคู่คมไม่ขาดสาย ทุกคนต่างพากันด่าราจีฟไม่ออกเมื่อได้เห็นสภาพของเขาในตอนนี้ คงรู้ใจตัวเองแล้วสินะ ว่ารักหนูนิ่มมากแค่ไหน เพียงแค่ทิฐิสกัดกั้นไม่ให้เห็นความรักของลูกสาว ตอนนี้คงเข้าใจความรู้สึกของหนูนิ่มแล้วสินะ ว่าหนูนิ่มรักเขามากแค่ไหน

ราฟส่งคนไปตามหาปานดาว กล้องวงจรปิดจับตาตอนที่ปานดาวไปขึ้นรถยนต์คันที่ขับชนหนูนิ่มและคนที่ขับก็คือปานดาว เขาไม่โทษราจีฟที่เป็นต้นเหตุในครั้งนี้ เพราะทั้งหมดนั้นคือแผนการของปานดาว ราจีฟไม่ได้ตั้งใจที่จะสะบัดหนูนิ่มออก เขาต้องตามจับตัวปานดาวมาลงโทษให้ได้ก่อนที่จะหนีออกนอกประเทศไป

ริรินถูกพาไปยังห้องพักฟื้น สภาพจิตใจของริรินตอนนี้น่าเป็นห่วงริรินร้องไห้ปานขาดใจตาย หัวอกของคนเป็นแม่แทบแตกสลายไป ภาพเหตุการณ์ไหลเวียนเข้าในหัวราวกับฉายวิดีโอซ้ำไปซ้ำมา ภาพเลือดสีแดงที่ไหลออกจากตัวหนูนิ่ม ทำให้ภาพเหตุการณ์ครั้งหนึ่งผุดขึ้นมา

“กรี๊ด!!! ไม่!!! หนูนิ่มอย่าจากมามี้ไป!!! ฮือออ”ภาพเหตุการณ์ตอนที่เธอเครียดหนักจนเกือบแท้งหนูนิ่มฉายย้อนขึ้นมาในหัว ทำให้ริรินกรีดร้องขึ้น เธอพยายามที่จะดิ้นให้หลุดจากเชือกที่มัดข้อมือเธอไว้ เธออยากจะไปหาหนูนิ่ม

“ฮือออ หนูนิ่ม...มามี้รักหนูนะ หนูนิ่ม….”คำพูดวนซ้ำไปซ้ำมา ดวงตาที่ล่องลอยเหม่อมองเพดานสีขาว น้ำตาไหลออกจากดวงตาคู่สวยไม่ขาดสาย พยาบาลต้องมาฉีดยานอนหลับเพื่อให้ริรินได้พักผ่อน ตอนนี้อาการริรินน่าเป็นห่วงมาก สติของเธอแทบไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

“กรี๊ด!!! หนูนิ่ม!! ฮือออ หนูนิ่มอย่าทิ้งมามี้ไป ฮือออ”ริรินกรีดร้องขึ้น ภาพที่หนูนิ่มโดนรถชนฉายเข้ามาในหัวเธอช้ำแล้วช้ำเล่า

“ริน...น้องรินครับ หนูนิ่มปลอดภัยครับ น้องริน”แพทย์หนุ่มเข้ามากอดปลอบริรินไว้ ริรินกรีดร้องโวยวายแบบนี้ทุกๆ ชั่วโมง ทำให้แพทย์หนุ่มต้องดูอาการอย่างใกล้ชิด

“จริงๆ นะคะพี่หมอ หนูนิ่มไม่เป็นอะไรจริงนะๆ”ใบหน้าที่เปื้อนใบด้วยน้ำตา ดวงตาที่เศร้าหมองลง ทำให้สภาพตอนนี้ของริรินดูไม่ได้เลยสักนิด เธอมีอาการไม่ต่างอะไรกับคนเสียสติ

“จริงครับ หนูนิ่มปลอดภัยแล้ว”แพทย์หนุ่มพูดขึ้น เขากอดปลอบริรินให้สงบลง เขาโยกเอนตัวไปมาเพื่อขับกล่อมให้ริรินสงบลง

“กรี๊ด!! ไม่!!! เลือด!!! ตัวหนูนิ่มเต็มไปด้วยเลือด ฮือออ หนูนิ่มอย่าทิ้งมามี้ไป!! กรี๊ด!!!”ริรินกรีดร้องโวยวายขึ้นมาอีกครั้ง ทำให้แพทย์หนุ่มต้องฉีดยานอนหลับให้ ถึงแม้มันจะเป็นวิธีการที่ไม่ดีก็ตาม แต่เพื่อไม่ให้คนไข้อาละวาด เขาจำเป็นต้องทำแบบนี้

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***