ปีศาจร้ายในคราบมนุษย์

“ไอ้ราจีฟ!! ผลัวะ ผลัวะ”ราฟพุ่งเข้าต่อยราจีฟทันทีเมื่อเข้ามาในห้องทำงาน

“พี่มาต่อยผมทำไม?...”ราจีฟถามขึ้นด้วยความสงสัยที่อยู่ดีๆพี่ชายของเขาก็พุ่งเข้ามาต่อยเขาแบบไม่มีเหตุผล

“มึง!!!ยังไม่อย่ามาทำเป็นไม่รู้ ทำไมมึงเลวได้ขนานนี้ มึงเกลียดน้องรินแต่มึงไม่ควรทำน้องรินแบบนี้ ตอนนี้น้องรินอยู่โรงพยาบาลเกือบตายเพราะมึงกับปานดาวทำร้ายน้องรินจนน้องรินเกือบไม่มีชีวิตรอด จิตใจของมึงกันปานดาวทำด้วยอะไรห๊ะ!ถึงได้เลวขนานนี้”

“พี่พูดอะไรของพี่ ปานดาวไปทำร้ายยัยบ้านั้นตอนไหน!!”

“มึงดูนี่!! สภาพของน้องรินตอนนี้ น้องรินสลบไป 3 วัน เพิ่งฟื้นขึ้นมา หมอบอกว่าถ้าน้องรินไปช้ากว่านี้อาจจะไม่รอดเพราะเสียเลือดมาก มึงรู้ไหมว่าแผลบนศีรษะของน้องรินคือฝีมือของปานดาวยังไงล่ะ ผู้หญิงมึงบอกว่ารักบอกว่าแสนดี แต่แท้จริงแล้วไม่ต่างอะไรกับนังมาร นังปีศาจหรอนะราจีฟ ปานดาวผลักแจกันตกใส่หัวน้องริน”

“ผมไม่เชื่อ!!ดาวไม่มีทางทำแบบนั้นเด็ดขาด ผมไม่เชื่อ!!!”

“ดี!! ในเมื่อมึงไม่เชื่อก็ไม่ต้องเชื่อ!!จำเอาไว้นะถ้ามึงรู้ความจริงแล้วหายควายเมื่อไร เมื่อนั้นมึงจะเจ็บกว่าน้องริน!!!”

“ริริน!! นังปีศาจ เธอกล้าดียังไงมาใส่ร้ายปานดาวของฉัน!!ฉันคงปล่อยเธอไว้ไม่ได้แล้วสินะ”

ความลุ่มหลงในความรักทำให้ราจีฟหน้ามืดหน้าบอดไม่ยอมรับความจริง ว่าแท้จริงแล้วใครกันแน่ที่เป็นที่ร้ายที่สุด เพราะว่ารักคำเดียวทำให้ผู้ชายอย่างราจีฟกลายเป็นปีศาจร้าย

ปานดาวถูกพ่อของเธอโทรมาด่าจากต่างประเทศเมื่อรู้เรื่องที่เธอทำร้ายริรินเธอไม่รู้ว่าพ่อของเธอนั้นเอาเบอร์ของเธอมาจากไหน กลับยิ่งทำให้เธอเกลียดริรินมากกว่าเดิม เมื่อราจีฟกลับมาจากบริษัทปานดาวจึงวิ่งเข้าไปกอดราจีฟทันที

“ฮือออ ราจีฟ...ดาวไม่เหลือใครแล้ว คุณแม่ไม่รักดาว..คุณแม่หาว่าดาวเป็นคนทำร้ายน้องริน ทั้งๆที่ดาวไม่ได้ทำร้ายน้องรินเลย ทำไมทุกคนต้องหาใส่ร้ายดาวด้วย ฮือออ”ปานดาวบีบน้ำตาออกมาเพื่อให้ราจีฟเห็นใจ มาถึงตอนนี้แล้วเป็นไงเป็นกัน เธอจะทำให้นังริรินมันต้องเจ็บปวดด้วยน้ำมือของผู้ชายที่มันรัก ให้สมกับที่มันแย่งความรักแย่งทุกสิ่งทุกอย่างไปจากฉัน

“ไม่ร้องนะดาว ผมจะไปจัดการเอง คุณใจเย็นๆไว้นะดาว คุณเป็นคนดี คุณไม่มีทางที่จะทำแบบนั้นเด็ดขาด”ราจีฟกอดปลอบปานดาวไม่ให้คิดมาก ปานดาวยิ้มอย่างมีชัยที่สุดท้ายแล้วเธอก็ชนะนังริรินนังน้องสาวกาฝากได้ เธอจะทำให้มันเจ็บปวดทรมานจนเจียนตาย

หลังจากที่เขาปลอบปานดาวที่ร้องไห้อย่างหนักจนหลับไป เขาจึงขับรถออกจากคอนโดมุ่งหน้าไปยังโรงพยาบาลเพื่อที่จะไปจัดการกับริริน  เขาไม่มีวันปล่อยให้คนอื่นมองปานดาวผู้หญิงที่เขารักเป็นคนไม่ดีเด็ดขาด เขาจะไปจัดการให้ริริน เพื่อให้รู้ถึงผลของการที่กล้ามาทำให้คนรักของเขาต้องโดนมองเป็นไม่ดี ว่าผลมันจะเป็นอย่างไร เขาไปถามห้องพักของริรินว่าอยู่ห้องไหนกับพยาบาลเมื่อได้คำตอบเขารีบเดินไปยังห้องพักของริรินทันที

“ปัง!!!”

ราจีฟเปิดประตูอย่างแรงทำให้ริรินที่กำลังนอนหลับพักผ่อนอยู่ลืมตาขึ้นมาอย่างสะลึมสะลือ เธอขยี้ตาเพื่อดูว่าใครกันที่เข้ามาในห้อง

“ริริน!!! นังปีศาจ!! เพี้ยะ!!”ราจีฟเดินเข้าไปแล้วตวัดฝ่ามือกระแทกเข้าใบหน้าริรินอย่างแรง ทำให้ริรินที่อยู่ในอาการสะลึมสะลือถึงกับตกใจขึ้น

“ราจีฟ!!”เธอตกใจทันทีเมื่อคนที่อยู่ตรงหน้าเธอคือ ราจีฟ เขามองเธอด้วยสายตาที่แข็งกร้าว ราวกับจะฆ่าเธอ

“เธอ!! เธอมันร้ายกาจที่สุดกล้าดียังไงถึงได้ใส่ร้ายปานดาวห๊ะ!!เธอมันนังอิจฉาพี่สาวตัวเอง จำเอาไว้ใส่หัวสมองของเธอเลยนะว่า เธอไม่มีอะไรดีเทียบได้กับปานดาวเลยสักนิด”ราจีฟบีบต้นแขนของริรินด้วยความโมโห เขาไม่สนใจเลยสักนิดว่าตอนนี่ร่างกายของริรินนั้นไม่แข็งแรง

“คุณเป็นบ้าอะไรของคุณห๊ะ!!ราจีฟ อยู่ดีๆก็มาด่าว่าฉันเสียๆหายแบบนี้”เธอตวาดขึ้น

“อยากรู้ใช่ไหม...”ราจีฟถามขึ้น เขาหรี่ตาลง แล้วก้มลงราวกับกระซิบที่ข้างหูริริน

“กรี๊ด!!! เจ็บ!! กรี๊ด!!เอาออกมือจากแผลของฉันเดี่ยวนี้!!กรี๊ด!!!”

มือหนาบีบเข้าตรงที่แผลของริรินอย่างแรงจนเลือดไหลซึมออกมา ริรินกรีดร้องขึ้นด้วยความเจ็บปวด มือของเธอทุบตีแขนของราจีฟเพื่อให้เขาหยุด

“เจ็บหรอ...แค่นี้มันน้อยไปสำหรับแผลที่เธอทำไว้กับปานดาว เธอนี่มันตอแหลเก่งจริงๆ แสดงละครบีบน้ำตาเพื่อให้คนอื่นสงสาร ใส่ร้ายว่าดาว ว่าเป็นคนทำร้ายเธอ เธอนี่มันนางมารร้ายชัดริริน!!”ราจีฟพูดอย่างโมโห ดวงตาแข็งกร้าวเต็มไปด้วยโทสะ สองมือบีบแผลของริรินอย่างแรง ทำให้ใบสวยอาบชุ่มไปด้วยเลือด

“กรี๊ด!!! เจ็บ!! ฮืออ”เสียงกรี๊ดร้องดังลั่นไปทั่ว แต่ถือถูกมือหนาปิดปากกักเสียงเอาไว้

“เพี้ยะ!!”หุบปาก!!มานี่!!”ราจีฟฉุดกระชากริรินอย่างแรง จนสายน้ำเกลือขาดออก

เสียงร้องอ้อนวอนของริรินไม่เข้าถึงโสตประสาทของราจีฟเลยสักนิด ความโกรธทำให้ราจีฟไม่สนใจความผิดชอบชั่วดีอะไร

“ฮือออ อย่าทำอะไรรินเลย ฮือออ”ริรินยกมือไหว้ขอร้องอ้อนวอนไม่ให้เขาทำอะไรเธอ ตอนนี้เธอเจ็บไปหมดแล้ว เลือดที่แขนไหลหยดย้อยลงบนพื้นจนแดงช่านไปทั่วพื้นห้อง

ดวงตาที่แข็งกร้าวที่เต็มไปด้วยความเกรียวโกรธ มองสภาพของริรินที่ดูไม่ได้อย่างสะใจ มือหนากระชากผมริรินอย่างแรง แล้วลากเธอไปยังที่อ่างอาบน้ำ

“ยะ...อย่าทำอะไรรินเลย รินขอร้อง ฮือออ”

“กลัวหรอ...ตอนที่เธอตอแหลใส่ร้ายดาวทำไมเธอไม่คิด ฉันจะทำให้เธอรู้สึกความเจ็บปวดทรมานว่ามันเป็นยังไง”

“ตุบ!!”

ราจีฟจับศีรษะริรินกดลงในอ่างอาบน้ำที่เต็มไปด้วยน้ำที่พยาบาลมาใส่รอไว้ก่อนหน้านี้

“อู้อี้ อ่อยอิเอีัยวอี ฮืออ “ริรินพลานไปมา เธอพยายามที่จะร้องขอความช่วยเหลือ มือบางพยายามที่จะแกะมือของราจีฟออก แต่ราจีฟกลับสะบัดออกอย่างแรงจนมือไปกระแทกกับขอบอ่างดังบ๊อก

“เฮือก!!! แค่กๆ”

“ตุบ!!!”

ราจีฟจับศีรษะริรินกดลงน้ำครั้งแล้วครั้งเล่า อ่างน้ำแดงช่านไปด้วยเลือดของริริน ใบหน้าที่ซีดเซียว เรี่ยวแรงเริ่มหมดลงอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า ตอนนี่ราจีฟไม่สนใจอะไรทั้งนั้น เขาไม่สังเกตเลยว่าตอนนี้ริรินกำลังจะไม่ไหวแล้ว ลมหายที่รวยรินที่รอเพียงแสงแห่งความหวังเข้ามาช่วยเธอไว้

“เฮือก!!แค่กๆ”ริรินทรุดตัวลงอย่างหมดแรง ดวงตาที่ใกล้จะปิดลงอย่างอ่อนล้า อากาศหายใจที่น้อยเต็มไป เลือดที่ไหลออกมาอย่างไม่หยุดทำให้ร่างกายซีดเซียวลงทันที สติของเธอดับวูบลงทันที

“จำเอาไว้นี่คือบทเรียนที่เธอกล้ามาทำร้ายคนรักของฉันริริน”ราจีฟพูดเสร็จก็เดินออกไป ปล่อยให้ริรินนอนสลบลงที่ห้องน้ำโดยไม่สนใจไยดีอะไร

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***