ร้าวรานใจ.

ราฟกลับมาจากบริษัทเห็นบ้านเงียบผิดปกติ เขาจึงแปลกใจ สายตาของเขาดันไปเห็นริรินที่นอนสลบอยู่ที่หน้าห้องนั่งเล่นสภาพที่มีเลือดเต็มตัว เขาจึงรีบโทรตามมารดาของเขากลับบ้านทันที แล้วบอกว่าเกิดอะไรขึ้น และให้มารดาของเขามาดูหนูนิ่ม เขาอุ้มริรินไปโรงพยาบาลทันทีก่อนที่จะเป็นอะไรไปมากกว่านี้

ริรินถูกราฟพาตัวไปโรงพยาบาลทันที ถ้าอาจไปช้ากว่านี้อาจจะไม่รอดเพราะเสียเลือดมาก เขาโทรตามให้คนสวนเอาเทปกล้องวงจรปิดมาให้ เขาจัดการเปิดดูกล้องวงจรปิดของที่บ้านเลยรู้สาเหตุของอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นกับริริน เขาแทบจะเข้าไปฆ่าน้องชายของเขาทันที แต่...ต้องหยุดชะงัดขึ้นเมื่อนึกถึงคำพูดของมารดาที่บอกให้เขาใจเย็นๆรอหลักฐานที่กำลังจะมาถึง

สภาพของริรินตอนนี้แทบดูไม่ได้เลย ผ้าสีขาวพันเต็มศีรษะ ร่างกายที่ซูบผอมลงไปเยอะ หมอบอกว่าหญิงสาวนั้นมีการอาการเครียดสะสมอาจทำให้เกิดคิดสั้นฆ่าตัวตายได้ ทำให้อาการตอนนี้ของริรินน่าเป็นห่วงมาก ต้องดูแลรักษาอย่างใกล้ชิด

“ฮึก!!ฮือออ โถ....รินลูกแม่ ทำไมต้องมาเจ็บซ้ำกรรมเคราะห์ขนานนี้ด้วยลูก ทำไมกัน....ปานดาวของแม่ถึงได้ร้ายกาจจะฆ่าน้องสาวได้เพียงนี้ ฮือออ”คุณนายปานวาดกุมมือลูกสาวเอาไว้อย่างเสียใจ หัวใจเธอแทบแตกสลายเมื่อราฟโทรมาบอกว่าริรินเข้าโรงพยาบาลเพราะปานดาวและราจีฟทำร้ายร่างกาย พอมาถึงเมื่อได้สภาพของลูกสาวเธอทรุดลงอย่างหมดแรงทันที  เธอไม่คิดเลยว่าปานดาวกับราจีฟจะร้ายกาจถึงเพียงนี้ สามีของเธอก็เดินไปดูงานที่ต่างประเทศกำลังจะกลับมาทันทีที่เธอโทรไปบอกเรื่องของริริน ตอนนี้เธอเครียดจนไม่รู้จะทำยังไงดีแล้ว

“คุณแม่ครับ...เมื่อไรหลักฐานจะมาสักที ผมรอไม่ไหวแล้วนะครับ ดูน้องรินสิแม่ อาการเป็นตายเท่ากัน ผมไม่เอาเลือดในหัวราจีฟออกก็บุญแค่ไหนแล้ว”ราฟพูดกับมารดาของเขาทางโทรศัพท์เนื่องจากมารดาของเขาต้องดูแลหนูนิ่มทำให้มาโรงพยาบาลไม่ได้อีกอย่างหนูนิ่มก็ยังเจ็บอยู่และเขาก็ไม่อยากให้หนูนิ่มต้องมาเจอริรินในสภาพแบบนี้ด้วย เขายืนมองริรินจากข้างนอกห้อง เขาสงสารเธอเหลือที่ต้องมาทนเจ็บปวดกับน้องชายของเขา

“อีกไม่กี่วันลูก ถึงตอนนั้นลูกจะทำอะไรแม่จะไม่ห้ามเลย ตอนนี้ขอเพียงแค่ให้หนูรินฟื้นขึ้นมาเท่านั้น”คุณพิมพ์มาดาพูดให้ราฟใจเย็นๆเพราะอีกไม่กี่วันหลักฐานก็มาถึง ต่อให้ลูกก็เถอะ เธอก็ไม่ปล่อยไว้เหมือนกัน

ทางด้านปานดาวและราจีฟต่างพาไปเสพสุมเซ็กส์กันที่คอนโด หลังจากที่ได้ทำร้ายริรินปานดาวชวนราจีฟออกไปอยู่คอนโดเพราะว่าสะดวกสบายกว่าที่บ้าน ราจีฟก็ยอมทำตาม โดยไม่รู้เลยว่าตัวเองนั้นได้เกือบปลิดชีวิตผู้หญิงคนหนึ่งที่น่าสงสาร

“ราจีฟคะ...เมื่อไรคุณจะจัดการนังรินให้ดาวคะ ดาวเสียใจมากเลยนะคะ ที่โดนภรรยาของคุณด่าดาวว่าดาวเป็นเมียน้อย ไม่มีสิทธิ์ที่จะได้ครอบครองคุณ ฮึก!!!”ปานดาวแสร้งทำเป็นเสียใจ ทุกคำพูดของเธอนั้นล้วนแล้วแต่เป็นคำโกหกที่เธอแต่งขึ้นมาทั้งนั้น

“คุณว่าอะไรนะดาว!! นังบ้านั้นมันด่าคุณแบบนั้นเลยหรอ คุณอย่าไปสนใจเลยนะ คุณมาก่อน คุณสิทธิ์ที่เป็นเมียหลวง ส่วนนังรินนั้นมันเป็นแค่เมียที่ผมไม่สนใจไยดีอะไร ส่วนไอ้เด็กบ้านั้นผมเคยกอดมันที่ไหน ผมรังเกียจขยะแขยงที่สุด”ราจีฟพูดขึ้นอย่างโมโห ไม่เคยรู้เลยว่าทั้งหมดนั้นคือแผนการเอาคือริรินให้เจ็บปวด เป็นผู้ชายที่หลับหูตาหลับเชื่อ เหมือนกับคำที่ว่า “ควายเรียกพี่”

ทางด้านริรินเธอสลบไปสามวันเต็ม อาการของเธอตอนนี้เริ่มดีขึ้น บาดแผลบนศีรษะไม่มีการติดเชื้ออะไร เหลือเพียงแค่รอฟื้นขึ้นมาแล้วดูอาการข้างเคียงเท่านั้น

“อือออ”เสียงงัวเงียดังขึ้นแผ่วเบา ดวงตากลมโตกระพริบตาถี่ๆเพื่อปรับม่านสายตา เธอกวาดสายตามองไปรอบๆพบว่าตัวเองนั้นกำลังอยู่ในห้องสีขาวแห่งหนึ่ง เธอรู้สึกเหมือนมีแรงกดทับที่มือ เธอจึงก้มลงดู

“คุณแม่....”เสียงที่แผ่วเบาทำให้ปลุกหญิงสูงวัยที่นอนหลับใหลด้วยความเพลียตื่นขึ้น

“ริน!!! รินลูกแม่!! ฟื้นแล้วหรอลูก...เจ็บตรงไหนบ้างไหม....”คุณนายปานวาดถามลูกสาวของเธอขึ้นด้วยความเป็นห่วง

“รินเจ็บหัวจังเลยคะแม่ ทำไมรินเจ็บจังเลย แล้วรินอยู่ที่ไหนคะแม่”เธอเอามือกุมศีรษะด้วยเจ็บปวด สายตากวาดมองไปรอบอย่างสงสัย

“รินอยู่ที่โรงพยาบาลลูก หนูโดนราจีฟกับพี่ดาวทำร้ายจนหนูสลบไปเพราะเสียเลือดมาก ริน...รู้ไหมว่าแม่หัวใจแทบแตกสลายกลัวว่ารินจะเป็นอะไรไป ฮึก!!”คุณนายปานวาดปล่อยโฮออกมา เธอทนไม่ได้จริงๆกับความใจร้ายของสองคนนี้

“ไม่ร้องนะคะแม่...รินไม่เป็นอะไรแล้ว รินคิดถึงหนูนิ่มจังเลยคะแม่ ใครดูหนูนิ่มคะ”เธอถามหาลูกสาวที่เป็นดั่งแก้วตาดวงใจของเธอในตอนนี้ เธอกังวลมากที่สุดว่าลูกสาวของเธอจะนอนหลับไหมถ้าไม่มีเธอมานั่งเล่านิทานก่อนนอนให้ฟัง อีกสารพัดที่เธอกังวลเกี่ยวกับลูกสาวของเธอว่าจะเป็นอยู่อย่างไรเมื่อไม่มีเธอ ยิ่งคิดถึงหนูนิ่มแล้วพลอยทำให้น้ำตาของเธอไหลออกมา ถ้าเธอเป็นอะไรไปใครจะดูแลหนูนิ่มได้ดีเท่าเธอ

“ไม่ร้องนะลูก...คุณหญิงพิมพ์มาดาดูแลหนูนิ่มให้ ตอนนี้ลูกพักผ่อนก่อนนะ แม่ขอร้องนะ...ลูก อย่าเครียดถ้าหนูเป็นอะไรขึ้นมาหนูนิ่มจะอยู่กับใคร หนูต้องพักผ่อนให้มากๆนะจะได้หายไวไว”คุณนายปานวาดพูดปลอบใจลูกสาวของเธอไม่ให้คิดมากเรื่องของหนูนิ่ม ริรินเป็นห่วงหนูนิ่มตลอดเวลากลัวว่าหนูนิ่มจะได้ทานอะไรบ้าง นอนหลับยังไง เธอรู้ว่าลูกสาวของเธอนั้นเป็นแม่ที่ดี แต่...ตอนนี้ลูกสาวของเธอต้องพักผ่อนเพื่อให้ตัวเองหายดีเพื่อจะได้กลับไปอยู่กับหนูนิ่ม

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***