ตอนที่3

เสี่ยวเซิน:ฉันเอาเงินทั้งหมดให้พวกนายได้นะต้องกลับไปเตรียมหอสัญญาว่าจะไม่หนี!

ปตก:เสียใจด้วยนะพวกเราไม่สนใจเงินน่ะ

เสี่ยวเซิน:ฉันต้องทำยังไงเพื่อนายถึงจะปล่อยฉันไปโอ๊ย!

ปตก:ปล่อยให้พวกเราสนุกจนพอใจไว้เรามาคุยเรื่องนี้กันเถอะ

เสี่ยวเซิน:แย่แล้วพวกคนลามกตัวเป็นเดี่ยวเขาพวกมันไม่ได้!

ปตก:อ๊าก!จับเธอไว้

เสี่ยวเซิน:หยุดนะช่วย!

เสี่ยวเซิน:ไม่สิร้องขอคนช่วยเหลือไปก็ไม่มีประโยชน์คนพวกนี้คอยมองดูเราตอนตกต่ำเสมอ

โอ้ย!!!

ตุ้บ..!

ปล.ตอนนี้นางเอกตกบันใดนะ

เสี่ยวเซิน:ฉันเคยคิดว่าการอดทนเดี๋ยวมันก็ผ่านไปได้คิดว่าการต่อต้านมีแต่จะทำให้คนพวกนี้รุนแรงขึ้นแต่จริงแล้วคนพวกนี้ไม่คิดที่จะหยุดเลยด้วยซ้ำขอโทษนะ....เสี่ยวหลิงที่เป็นพี่สาวไร้ประโยชน์แบบนี้

ซิน:อี้เห็นว่านายถูกประธานเรียกไปห้องประชุมอีกแล้วไม่เป็นไรใช่ไหม?

ลั่วอี้:ไม่ว่าจะรอบไหนก็พูดแต่เรื่องไร้สาระอย่าพูดถึงเลยดีกว่า

ซิน:เอ๋...

ซิน:จริงสิฉันฉันได้ยินเรื่องเกี่ยวกับเด็กสาวที่ทำให้นายเกิดด้วยล่ะอยากจะฟังมั้ย

ลั่วอี้:ถ้านายอยากจะพูดก็พูดมา

ซิน:5555พูดให้ฟังก็ได้เธอตกบันใดและที่ศีรษะมีเลือดออกและก็ถูกพวกที่มีความคิดจะข่มขืนเธอพาตัวไปเป็นยังไงมันทำให้นายอยากจะมีความคิดไปช่วยสาวน้อยผู้น่าสงสารมั้ย

ลั่วอี้:ไม่

ซิน:งั้นหรอแม้ว่าผู้บงการจะเป็นเหมยชานายก็ไม่สนใจหรอ

——————————

ตัดมาด้านเหมยชา

ปตก:คุณเหมยซาครับ

เหมยชา:พอแล้วที่เหลือพวกนายออกไปก่อน

เหมยชา:ไหนดูซิฉันขอดูหน้าเธอหน่อย

เสี่ยวเซิน:แวมไพร์

เหมยชา:ที่แท้ก็น่าเกลียดอย่างกับหมูถึงว่าทำไมท่าน

ลั่วอี้ถึงเกลียด

เหมยชา:เอาล่ะผู้หญิงคนนี้แล้วแต่พวกนายจะจัดการก็แล้วกัน

ปตก:สรุปแล้วก็......

เหมยชา:ตามสบายสรุปแล้วเล่นจนพังเลยก็แค่นั้น

ปตก:ครับๆๆ

ปตก:คิดถึงฉันคิดว่ายัยนี่หุ่นดีไม่เบาเลยว่ะแบบนี้สิถึงจะเป็นเด็กดีก่อนหน้านี้ดื้อฉิบหายรีบถอดชุดชั้นในของเธอเถอะ

เสี่ยวเซิน:ไม่นะ!!

ปตก:ฉีกเลย

เสี่ยวเซิน:อย่านะจะต้องคิดหาวิธีต่อต้านแต่ว่าสติของเรา

ลั่วอี้:หยุดนะ

ปตก:ท ทะท่านลั่วอี้

ลั่วอี้:ถอยออกห่างจากผู้หญิงคนนั้นซะ

ปตก:เอแต่ว่าคนใหม่ซาบอกให้พวกเรา

ลั่วอี้:อยากให้ฉันต้องพูดเป็นครั้งที่ 2 ไป!

ปตก:ครับๆๆไปกันเถอะ!!

เหมยชา:คือว่าท่านลั่วอี้

ลั่วอี้:อย่าสนับสนุนสิ่งที่ไม่จำเป็นโดยพลการ

เหมยชา:แต่ว่านี่เป็นสิ่งที่ท่านต้องการไม่ใช่หรอคะ

ลั่วอี้:ไสหัวไป

เสี่ยวเซิน:หมอนั่น

ลั่วอี้:เข็ดหรือยังล่ะทีนี้ฉันจะให้โอกาสเธอขอความเมตตาอีกครั้งฉันจะทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ลั่วอี้:ก็แค่ยอมเองไม่ใช่หรือไงเธอจะยืนการทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร

เสี่ยวเซิน:เพราะนี่คือศักดิ์ศรีในฐานะความเป็นมนุษย์ของฉันและก็ความเกลียดชังที่มีต่อพวกนาย

ลั่วอี้:อุ๊บ

ลั่วอี้:ฮ่าๆๆๆๆๆๆฮ่าๆๆน่าสนใจน่าสนใจจริงๆไม่นึกแล้วว่าจะมีผู้หญิงโง่แบบเธอศักดิ์ศรีของมนุษย์อะไรกันนี่มันเรื่องบ้าเรื่องมันมาถึงจนตอนนี้แล้วเธอยังไม่รู้สถานะของตัวเองอยู่หรือไง

ลั่วอี้:ฉันตัดสินใจและฉันจะให้เธอมาเป็นคนรับใช้ทาสเลือดของฉัน

เสี่ยวเซิน:เอไม่ไม่นะไม่

ลั่วอี้:ดูเหมือนว่าเธอจะมีน้องชายที่ป่วยใช่ไหมล่ะถ้าหากเธอไม่ยอมฉันก็จะให้เขามาเป็นแทนเธอละกัน

ลั่วอี้:คำตอบล่ะ

เสี่ยวเซิน:เข้าใจแล้ว

ลั่วอี้:เด็กดี

ลั่วอี้:ฟังนะต่อไปนี้เธอเลิกพูดถึงศักดิ์ศรีเสียน่าสงสารของเธอต่อไปนี้แม้แต่เส้นผมเส้นเดียวของเธอก็ต้องมีชีวิตอยู่เพื่อฉันเข้าใจไหม

ลั่วอี้:งับ

เสี่ยวเซิน:อ้าก !!อา.. อึก

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***