อดีตที่ผ่านมาไม่นาน แต่ก็จำไม่เคยลืม

เมื่อครามกลับถึงห้องก็เจอเดือนที่กำลังจะไปอาบน้ำ สีหน้าครามตอนนี้ดูเหน็ดเหนื่อยมากจนเดือนมองออกว่า ครามกับคิสต้องเจอกันแล้วแน่ๆ8

''กลับมาเหนื่อยๆก็นอนพักก่อนนะคราม เดี๋ยวเดือนอาบน้ำก่อนนะ''เดือนเอ่ยบอกก่อนที่จะเข้าห้องน้ำไป

ครามได้แต่พยักหน้าแล้วเดินไปตรงที่นอนก่อนจะล้มตัวลงไปบนที่นอน ก่อนที่จะนึกถึงอดีตเรื่องราวในชีวิตของตนที่ผ่านมาในช่วงเวลาที่ครามคิดว่ามันแย่มากๆ

ย้อนอดีต

ครามหนุ่มมหาลัยอายุ 21 ปี ปีนี้เขาเป็นนิสิตนักศึกษาปีที่3 ของมหาลัย ครามเรียนคณะนิเทศศาสตร์สาขาการภาพยนตร์ และภาพนิ่ง ครามเป็นหนุ่มเนื้อหอมที่ฮอตทั้งในหญิง และผู้ชาย ครามเป็นเดือนมหาวิยาลัยเเละยังเป็นเดือนคณะอีก ฝีมือด้านการถ่ายภาพนิ่งเป็นเลิศ ซึ่งในคณะไม่มีใครมีฝีมือเกินครามแล้วทั้งรุ่นพี่รุ่นน้อง ในคณะต่างชื่นชมในฝีมือของคราม แล้วก็คนรอบๆตัว ไม่ว่าจะเป็นพี่หรือน้องก็ชื่นชอบ รวมถึงแม่ของครามด้วย ครามจึงมักจะถ่ายรูปแม่ของตนเอาไว้บ่อยๆ ก่อนที่แม่ของเขาจะเสียไปด้วยโรคร้ายที่คร่าชีวิตผู้เป็นที่ยึดเหนี่ยว และสนับสนุนความชอบของคราม

แต่จะมีอยู่บุคคลหนึ่งที่ไม่ค่อยชื่นชอบในสิ่งที่ครามเลือกสักเท่าไหร่นักนั่นก็คือ พ่อบังเกิดเกล้าของครามนั่นเอง ''สินธุ''คาดหวังจะให้ครามเรียนบริหาร เพื่อมาสานต่อธุรกิจ แต่ครามกลับแหวกเส้นทางที่สินธุวางไว้ให้

แต่ให้ทำยังไงได้ล่ะก็เขารักแลชื่ชอบการถ่ายภาพมากกว่าการมานั่งเป็นผู้บริหาร ที่วันๆต้องมานั่งเซ็นเอกสารกองเท่าหัว ยังไงเขาจะไม่ทำงานด้านนี้เด็ดขาด ใครมันจะไปอุดอู้อยู่แต่ในห้องได้ทั้งวัน

บ้านเหมันต์นิรันดร์

''ไปโดนอีตัวไหนมาล่ะ ถึงได้รู้ทางกลับบ้าน''สินธุเอ่ยวาจาเสียดสีครามทันที เมื่อครามก้าวเข้ามาในบ้าน

''ก็โดนหมาแก่แถวนี้เรียกมาน่ะครับเห็นเขาบอกว่ามีเรื่องจะคุยด้วยผมก็เลยมาเหยียบที่นี่สักหน่อย ''

ครามกล่าวด้วยวาจาและท่าทางยียวน จนทำให้สินธุเกิดความหมั่นไส้ขึ้นมาเล็กน้อย เขาไม่คิดว่าครามจะปากคอเราะร้ายได้ถึงขนาดนี้ถึงจะรู้ว่าครามปากเป็นแบบนี้มาตั้งนานแล้ว

'' เห้อออ ผมว่าเปลี่ยนนามสกุลกับชื่อบ้านดีมั้ยครับ ผมรู้สึกว่า''

''นามสกุลนี้ไม่ค่อยเข้ากันกับบ้านของเราสักเท่าไหร่''

ครามเอ่ยแล้วทิ้งตัวลงบนโซฟาหรู แล้วมองไปยังรูปของ ' เกสรา'มารดาของตนที่ล่วงลับจากไปแล้ว ครามคลี่ยิ้มบางๆให้กับรูปของเกสราที่ติดไว้กับฝาผนัง ก่อนจะหันมามองสินธุ แล้วเอ่ยว่า

''คนบ้านนี้น่าจะใช้นามสกุล เพลิงนิรันดร์ มากกว่าเหมันต์นิรันดร์นะครับ บ้านร้อนเป็นไฟขนาดนี้''

ในระหว่างที่ครามกำลังพูดกุหลาบก็เดินเอาน้ำมาให้ครามกินเพื่อดับกระหาย เพราะเห็นว่าครามพึ่งมาถึง

''กลับมาเหนื่อยๆทานน้ำให้ชื่นใจก่อนนะครามลูก แม่มีอาหารว่างด้วยนะครามต้องการมั้-''

กุหลาบพูดด้วยท่าทียิ้มแย้มแต่ยังไม่ทันที่กุหลาบจะพูดจบครามก็ปฏิเสธทันที นั่นจึงทำให้กุหลาบหน้าเสียและยิ้มบางลง

'' กุหลาบ''มีศักดิ์เป็นน้าสาวของราม เนื่องจากกุหลาบเป็นน้องสาวของเกสรา กุหลาบเป็นแม่ม่ายสามีทิ้งไปมีเมียใหม่ หลังจากที่กุหลาบคลอดลูกออกมา กุหลาบอยู่กินกับสามีคนเก่า ได้เพียง3ปีเท่านั้น หลังจากที่เลิกรากันไปกุหลาบก็มาขออาศัยอยู่กับพี่สาว ที่บ้านหลังนี้

ตอนนั้นครามอายุได้ 6 ขวบพอดี เกสราก็ยินดีที่จะให้กุหลาบมาอยู่ด้วย เนื่องจากสงสารทารกวัย10เดือน ตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมากุหลาบก็อยู่ในบ้านหลังนี้มาตลอด

จนกระทั่งเมื่อครามอายุได้21 ปี แม่เของครามก็เสียชีวิตลง เนื่องจากโรคร้าย สินธุก็จัดงานศพให้เกสราอย่างสมเกียรตินายหญิงของบ้าน หลังจากที่เกสราเสียไปได้ไม่ถึงปี สินธุก็แต่งงานใหม่ซึ่งภรรยาคนใหม่ของสินธุนั้นไม่ใช่คนไกลตัวเลยนั่น ก็คือกุหลาบเขายังจำภาพเหตุการณ์ วันที่พ่อคุกเข้าแล้วสวมแหวนให้กับกุหลาบได้อย่างแม่นยำ ตั้งแต่ตอนนั้นเป็นต้นมาครามจึงเกลียดกุหลาบมาตลอด ส่วนลูกสาวของกุหลาบที่ชื่อ ทิตา ในวัย15 ปีก็เปลี่ยนคำเรียก ที่ตั้งงแต่เด็กจะเรียกว่าคุณลุง กับกลายเป็นว่ามาเรียกคุณพ่อได้อย่างเต็มปากเต็มคำหน้าชื่นตาบาน ทั้งๆที่พวกเขาก็เห็นว่าผมยืนอยู่ตรงนั้นกันทุกคน พวกเขาก็ยิ้มกันอย่างมีความสุข

''คุณสินธุนี่เก่งนะครับ ผมว่าชาตินี้ทั้งชาติ ผมก็ไม่มมีปัญญาทำได้แบบคุณ เอาทั้งพี่ทั้งเอาน้อง พอคนพี่ตายยังไม่ทันครบปีก็เอาคนน้องมาทำเมีย'' ครามมองพ่อของตนสลับกับกุหลาบก่อนที่จะยิ้มเหยียดใส่

''ครามพูดกับน้าเกินไปรึเปล่า น้าเป็นแม่เลี้ยงของครามนะให้เกียรติกันบ้างสิ'' กุหลาบปรามคราม เพราะหวังว่าครามจะหยุดพุดรุนแรงกับตน แต่ไม่เลย

''ให้เกียรติหรอครับ ผมต้องให้เกียรติคนที่อยากได้ผัวพี่ กับคนอยากเป็นคุณนายแทนที่แม่ของผมจนตัวสั่นด้วยหรอ''

''แม่ตายไม่ทันถึงปี น้าก็ได้เป็นเมียพ่อผม หรือว่าน้ากับพ่อผมเล่นชู้กันก่อนที่แม่ผมจะตาย น้าคงรอเวลานี้มานานพอสมควรสินะ ''ครามมองกุหลาบด้วยสีหน้าที่เกลียดชังเป็นที่สุด

'' พ่อกับน้าอย่าคิดนะครับ ว่าคนอื่นเขาจะมองไม่เห็นว่าแอบทำอะไรเลวๆกันเอาไว้''

''แล้วแกจะพูดให้มันได้อะไรขึ้นมาาล่ะคราม เรื่องมันก็ผ่านไปแล้ว''สินธุเริ่มรู้สึกหงุดหงิด ที่ลูกชายแท้ๆกล่าววาจาหมาไมรับประทานมาเนิ่นนาน

''พ่อกล้าพูดได้ไงว่าเรื่องมันผ่านมาไม่นาน!! พ่อกล้-''

''พ่อครับ!!!'' แต่ก่อนที่เหตุการณ์จะบานปลายไปมากกว่านั้น เสียงของคนๆหนึ่งนั่นก็คือ เสียงของคิสพี่ชายแท้ๆของครามก็ดังขึ้น ครามจึงหยุดพูด

ครามชะงักนิ่งงัน ไปในทันทีที่เห็นร่างบางที่ตนนั้นคุ้นเคยที่เดินมากับคิสกำลังเกาะแขนพี่ชายของตนแน่น

''สวัสดีครับพ่อ''

'' อื้มๆ เป็นไงบ้างตาคิสเรียนบริหารปี4ซ้ำอีกปี ทั้งๆที่ตัวเองก็ เรียนจบแล้ว พ่อไม่เข้าใจแกจริงๆเลย''สินธุพูดแล้วเดินไปตีบ่าคิสเบาๆอย่างภาคภูมิใจ

''แล้วพ่อหนุ่มตัวเล็กนั่นใครล่ะ'' สินธุเอ่ยถามคิสแล้วมองไปที่เดือน

''นี่เดือนครับพ่อ แฟนผมเอง''คิสตอบแล้วยิ้มอย่างเขินอาย ก่อนที่จะสะกิดเดือนนเพื่อให้แนะนำตัว

''สวัสดีครับคุณลุง ผมชื่อเดือนครับเรียนบริหารปี4'' เดือนไหว้ และแนะนำตัวอย่างนอบน้อม

นี่คงจะเป็นเรื่องเดียวที่ครามคิดว่าพ่อทำดีมากที่สุดนั่นก็คือ พ่อไม่ได้รังเกียจเพศที่สาม แล้วก็LGBTQ+ แต่นอกนั้นในสายตาครามมองว่าพ่อเป็นคนที่แย่ที่สุด

ก่อนที่ครามจะปวดใจไปมากกว่านี้เห็นภาพตรงหน้าครามจึงเอ่ยเสียงดังๆขึ้นมาว่า

''สรุปแล้วพ่อมีอะไรกับผม ถ้าไม่มีอะไรจะคุยผมกลับแล้วนะ''ครามยืนขึ้นเตรียมก้าวเท้าเดินออกไป แต่ก่อนที่ครามจะก้าวเท้าเดินออกไปจากตรงนั้น สินธุก็ได้บอกว่า

''ถ้าแกยืนยันที่จะเรียนถ่ายรูปบ้าบออะไรของแกอยู่ชั้นจะยกตำแหน่งประธานบริษัทให้ตาคิส ''

''เรื่องแค่นี้เองหรอครับ ที่พ่ออยากจะคุยกับผม วันหลังส่งข้อความมาแทนนะครับถ้าจะพูดแค่นี้'' คามเดินมายังคิส ก่อนจะก้มลงไปพูดเบาๆว่า

'' เรามีเรื่องต้องเคลียร์กันหน่อยนะครับพี่คิส'' ครามพูดจบก็ตบบ่าคิสเบาๆแล้วเดินออกไป

15นาทีผ่านไป

คิสเดินมาหาครามพร้อมกับเดือน เมื่อครามเห็นคิสจึงพุ่งกำปั้นเข้าใส่ไปที่ใบหน้าของคิสเต็มแรง

''ผลั้วะ!!''

เพียงแค่หมัดเดียวของครามคิสก็ล้มลงไปกองกับพื้นอย่างง่ายดาย ครามกำลังจะลงไปต่อยคิสซ้ำแต่ก็โดน มือของเดือนรั้งไว้ แต่ก็ไม่เป็นผลครามก็สะบัดหลุด ครามก้มลงไปต่อยคิสอีกสองสามหมัด ก่อนจะกระชากคอเสื้อคิสแล้วตะโกนถามอย่างเจ็บปวด

''มึงทำแบบนี้กับกูได้ไงวะคริส มึงทำแบบนี้ได้ไง''

''ทั้งๆที่กูก็บอกมึงแล้วว่ากูชอบพี่เดือน แล้วทำไมมึงคบกับพี่เดือนวะ ทั้งๆที่กูบอกมึงไปแล้ว!!''

''กูก็ชอบเดือนเหมือนกัน แล้วทำไมกูถึงคบกับเดือนไม่ได้วะ!!'' คิสตะโกนใส่หน้าคราม

''แล้วมึงเป็นพี่ประสาเหี้ยอะไรวะคิส กูก็บอกอยู่ว่ากูชอบพี่เดือน มึงได้ยินมั้ย!''ครามเอ่ยทั้งน้ำตาแล้วหันไปมองหน้าเดือน เดือนในตอนนี้ก็เอาแต่ก้มหน้า

''แล้วที่ผ่านมากูสละให้มึงมันไม่มากพอหรอคราม''

''มึงโดนบอกให้เรียนบริหาร ทั้งที่มึงไม่อยากเรียนกูก็ยอมเรียนแทนมึงเพื่อให้มึง ได้เรียนในสิ่งที่ชอบ ทั้งที่กูก็ไม่ชอบเรียนบริหารเหมือนกันแต่กูก็ต้องเรียน''

''แล้วคนเป็นพี่มันต้องสละให้ทุกอย่างหรอวะคราม!! กูต้องสละให้เท่าไหร่ ตั้งแต่เด็กยั้นโตกูสละให้มึงได้ทุกอย่าง แต่กูขอแค่เดือน มึงจะสละให้พี่อย่างกูไม่ได้สักครั้งเลยหรอวะ'' คิสพูดทั้งน้ำเสียงและสายตาที่อ้อนวอน เพราะตั้งแต่เกิดมาไม่ว่าอะไรก็แล้วแต่เขาก็ต้องสละให้ครามแทบทุกอย่าง

''ได้คิส ตอนนี้กูสละให้มึงได้แค่มันก็แค่ตอนนี้'' ครามพูดจบก็ลุกออกจากตัวคิสแล้วเดินขึ้นรถละขับออกไปในทันที

ปัจจุบัน

'' เห้ออ แม่งเอ้ย'' ครามส่ายหน้าไปมาแรงๆอยู่บนเตียงเพราะไม่อยากนึกถึง เหตุการณ์ 3เดือนหลังจากวันนั้น ที่เขาตั้งใจขับรถชนเดือน จนเดือนหัวกระแทกพื้นอย่างแรงจนสูญเสียความทรงจำในช่วงตอนที่เดือนกำลังคบกับคิส แถมยังจำไม่ได้ว่าคนที่ตัวเองลืมนั้นก่อนหน้าที่ผ่านมารักกันขนาดไหน ตอนนั้นกลายเป็นจังหวะเหมาะที่ครามเข้าไปทำคะแนน เพราหลังจากที่เดือนฟื้นก็รู้สึกไม่ชอบหน้าคิสสักเท่าไหร่ ตอนนั้นคิสโกรธครามสุดขีด จึงประกาศตัดพี่ตัดน้องต่อหน้าคนเป็นพ่อ คนเป็นพ่อที่เห็นลูกแตกหักกันก็ปวดใจไม่น้อยเลยทีเดียว

''ครามมาอาบน้ำได้แล้ว เดือนอาบน้ำเสร็จแล้ว ''เสียงเรียกของเดือนทำให้ครามหลุดออกจากภวังค์ความคิด

''ครามจะไปอาบเดี๋ยวนี้ครับเดือน''หลังจากที่หลุดจากการนึกถึงอดีต ครามก็เดินไปหอมแก้มเดือนทันทีหลังจากที่เดือนออกมาจากห้องน้ำ ครามเข้าไปอาบน้ำสักพักก่อนจะเดินออกมาแล้วเช็ดผมตัวเองไปด้วย ก็เจอเดือนที่นอนอยู่บนเตียง

''มานอนได้นะคราม''

''ครามขอเช็ดผมแป้ปนึงนะ''ในขณะที่ครามเช็ดผม ก็เดินไปหยิบบมือถือก่อนจะกดเข้าไปในแชทของคนๆหนึ่ง แล้วพิมพ์ข้อความส่งไปว่า

''ฝันดีนะครับน้องพรีม''

ทางด้านของพรีมเมื่อได้ยินเสียงการแจ้งเตือน ก้หยิบมือถือขึ้นมาดู แล้วก็ยิ้มกว้างออกมา พรีมพิมพ์ข้อความตอบกลับครามทันที ด้วยข้อความที่เหมือนกัน

''ฝันดีนะครับพี่คราม''

''วันหลังมากินข้าวกับพรีมอีกนะครับ ''

ครามเมื่อเห็นข้อความนั้นก็ยิ้มออกมาอย่างสุขใจ ครามวางมือถือลง แล้วเดินไปยังเตียงที่เดือนนอนอยู่ วึ่งตอนนี้เดือนก็หลับไปก่อนแล้ว

''ครามขอโทษนะครับพี่เดือน'' ครามรู้สึกผิดทุกครั้งที่มองหน้าเดือนในช่วงหลายปีที่ผ่านนี้ เมื่อครามกล่าวเสร็จครามก็เองตัวลงนอน แล้วหลับไปในที่สุด

...#################...

talk talk talk สวัสดีรี้ททุกคนด้วยนะคะ ในตอนที่4นี้เซ้กซ์ต้าได้กล่าวถึงอดีตที่ผ่านมาของตัวละคร ไว้ค่อนข้างเยอะเลย (เยอะมากเลยต่างหากล่ะไม่ใช่ค่อนข้างเยอะหรอก ฮ่า ฮ่า ฮ่า ) แล้วเจอกันในตอนหน้านะคะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***