อีกคนลืมไปแล้ว ส่วนอีกคนยังจำฝังใจ

CHAPTER 1

PART:พรีม

กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง! เสียงนาฬิกาปลุกข้างๆหัวนอนของพรีมดังขึ้น เช้าวันนี้เป็นหยุด ซึ่งร่างบางที่นอนอยู่ตอนนี้ยังไม่อยากลุกขึ้นขยับตัวไปไหนเลย ทั้งเหนื่อยจากการทำงานและเหนื่อยใจจนร่างกายแทบจะพัง

เมื่อคืนพรีมนอนร้องไห้ ให้กับความรู้สึกต่างๆที่ถาโถมเข้ามาใส่ตัวของเขาจนเหนื่อย และได้ผล็อยหลับไปหลังจากที่ตอบกลับข้อความของครามเสร็จ

พรีมเอื้อมมือไปปิดนาฬิกาปลุก  แล้วลุกขึ้นไปอาบน้ำชำระร่างกายของตน ทั้งๆที่ไม่ได้อยากลุกขึ้นมาเลยสักนิด แต่ติดที่วันนี้ครามนัดเขาออกไปข้างนอกพรีมจึงต้องจำใจตื่นขึ้นมา

ในห้องน้ำ 

ตอนนี้พรีมได้เปิดน้ำจากฝักบัวให้มันไหล ผ่านร่างกายของตน พรีมได้ขัดถูร่างกายอย่างทะนุถนอม ลูบไล้ฟองสบู่ไปทั่วทั้งร่างกาย แล้วยังสะดุดสายตามองไปที่ร่องรอยสีกุหลาบที่อยู่บนเรือนร่าง มีทั้งรอยขบกัดเต็มไปหมด

พรีมก็นึกไปถึงเรื่องราวเมื่อคืนที่เขามีอะไรกันกับคราม มันทั้งรุนแรงและหนักหน่วงมาก ในทุกท่วงท่าที่ครามกระทำนั้นมีแต่ความดิบเถื่อน แต่ก็เป็นการมี "SEX"ที่ดุ เด็ด และถึงใจเป็นอย่างมาก จนยากที่จะปฏิเสธ

พรีมสะบัดหัวอย่างแรงเพื่อไล่ความคิดที่คิดไปถึงเรื่องเมื่อคืนออกไป พร้อมกับค่อยๆหายใจเข้าออกอย่างช้าๆเพื่อเป็นการผ่อนคลาย

"พี่เขาก็คงคิดกับเราแค่ sexเท่านั้นแหละพรีม

"เขามีคู่หมั้น มีคนของใจอยู่แล้ว"

"เขาก็แค่ไม่มีที่ระบายอารมณ์เท่านั้นเอง"

"แต่ก็ตลกดีเนาะ ที่ดันไปถามเขาว่าเขารักเรามั้ย ทั้งที่เราก็รู้อยู่แล้วว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่พี่เขาจะรักเรา"

"เห้อ ช่างมันๆ คิดมากไปก็ปวดหัวเปล่าๆ"ระหว่างที่พรีมกำลังอาบน้ำพรีมก็คุยกับตัวเองไปด้วย เนื่อจากความที่พรีมไม่เข้าใจในตัวเอง

หลังจากที่พรีมอาบน้ำเสร็จ ก็เดินมาเลือกชุดเพื่อที่จะใส่ออกไปข้างนอกกับครามในวันนี้ แล้วคิดว่าจะใส่ชุดอะไรไปดีที่ใส่แล้วทำให้ครามประทับใจและรู้สึกดี พรีมจึงเลือกชุดเอี๊ยมสีม่วง เสื้อด้านในสีขาว ใส่แบบเรียบง่าย สบายๆ

เมื่อพรีมจัดการแต่งตัว เติมหน้าให้ตัวเองเรียบร้อยแล้ว แต่มีสิ่งนึงที่พรีมจะขาดก็ไม่ได้เลยก็คือ "แมส"

"หลบๆซ่อนๆมันเหนื่อยจัง เห้ออ"

เพราะเวลาไปไหนมาไหนกับคราม พรีมก็มักจะใส่แมสบ่อยๆเพื่อหลบเลี่ยงผู้คนที่อาจจะรู้จัก และคุ้นหน้ากัน ซึ่งไม่ใช่พรีมที่จะใส่คนเดียว ครามก็ใส่ด้วยเช่นกัน

อีกด้านทางฝั่งของคราม

เดือนกำลังทำอาหารเช้าให้ครามทานอย่างขะมักเขม้น เนื่องจากเป็นหยุดของคราม เพราะในวันปกติครามไม่เคยอยู่ทานข้าวเช้ากับเดือนเลยสักวัน เดือนจึงถือโอกาสในวันหยุดของคราม ทำหารเช้าเพื่อที่จะได้นั่งกินข้าวด้วยกัน

"คราม"

"มากินข้าวด้วยกันมั้ย"

เดือนหันไปเจอครามที่ออกจากห้องนอนพอดี วันนี้ครามดูแต่งตัวแบบชิลล์ๆเหมือนจะออกไปข้างนอกทั้งๆที่เป็นวันหยุด

"ไม่ล่ะครับเดือน" ครามพูดปฏิเสธออกไป

"ครามต้องออกไปข้างนอกพอดีมีนัดน่ะครับ"

"โอเค ขับรถระวังๆนะคราม"

เดือนเอ่ยบอกครามด้วยความเป็นห่วงเป็นใย ถึงแม้ว่าจะเสียดายโอกาสที่จะได้นั่งกินข้าวกับครามก็ตาม เดือนแอบเสียใจลึกๆแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรมามากมาย

"ครามไปก่อนนะครับ"

"อื้อ ขับช้าๆนะ อย่าขับเร็ว"

"รับทราบครับคุณเดือน" ครามรับคำ

ครามเดินเข้าไปหอมแก้มเดือนฟอดใหญ่ ก่อนที่จะคว้ากุญแจรถแล้วเดินออกจากห้องไปอย่างเร่งรีบ

เดือนได้แต่มองตามแผ่นหลังของครามที่เดินออกไปแล้วมองอาหารที่ตนตั้งใจทำไว้ด้วยสายตาละห้อย ก่อนจะเม้มปากแล้วก้มหน้าก้มตาทำอาหารไปเรื่อยๆ

"กินคนเดียวก็ได้"

"เสียดายแทนคราม ที่ไม่ได้กินอาหารอร่อยๆฝีมือของเรา" เดือนพูดพลางยิ้มไปด้วย

"แต่เราก็เสียดายที่ครามไม่ได้กินข้าวด้วย" เดือนค่อยค่อยๆหุบยิ้มลง หน้าหงิกหน้างอในทันที

* ปิ๊งป่อง ปิ๊งป่อง * เสียงกดกริ่งด้านนอกห้องของเดือนดังขึ้น เจ้าตัวจึงละจากอาหารที่ทำอยู่เพื่อเดินไปเปิดประตู

"สวัสดีครับน้องเดือน"คนที่มาถึงกล่าวทักทายพร้อมกับสิ่งยิ้มกว้างให้เจ้าของห้อง

"สวัสดีครับพี่...."

part:คราม

ครามได้ขับรถมุ่งหน้าไปยังบ้านของพรีมโดยตรงทันที เพราะว่าวันนี้เขาจะชวนพรีมไปเดินเล่นพักผ่อนในช่องวันหยุดสุดสัปดาห์ 

ในที่สุดครามก็ขับรถมาจนถึงหน้าบ้านของพรีม ครามกดแตรรถเป็นสัญญาณบอกให้พรีมรู้ว่าตนมาถึงแล้ว ครามเดินลงจากรถไปเปิดประตูอีกด้านรอคนตัวเล็กออกมา

"มาแล้วครับพี่คราม" พรีมรีบวิ่งมาตรงรถของครามทันที พร้อมกับเดินไปนั่งตรงด้านหน้ารถข้างๆคนขับ พลางส่งยิ้มให้ครามอย่างมีความสุข แต่ทั้งๆที่ในใจไม่ได้สุขเหมือนอย่างรอยยิ้มที่เปื้อนอยู่บนใบหน้า

"พรีมทำให้พี่ครามรอนานรึเปล่า"

"ไม่นานครับ" ครามส่ายหน้าเพื่อเป็นการยืนยันว่าครามไม่ได้รอนานเพราะความเป็นจริงครามพึ่งมาถึง แล้วบีบแตรทันที

"วันนี้พี่จะพาพรีมไปซื้อของเข้าบ้านนะ" ครามว่าแล้วก็ไปนั่งตรงฝั่งคนขับ 

ทางด้านของเดือน

"สวัสดีครับพี่คิส" เดือนสวัสดีผู้ที่มาใหม่ด้วยน้ำเสียงแบ่งรับแบ่งสู้ เพราะคิสเป็นคนที่เดือนไม่ค่อยอยากพบเจอสักเท่าไหร่ ด้วยสาเหตุอะไรก็ไม่รู้

คิสเป็นพี่ชายคนโตของคราม บ้านวัชรกิตติมีลูกชายสองคนนั่นก็คือคิสกับราม  คิสกับรามมีอายุห่างกันเพียง2ปีเท่านั้น คิส อายุ 30ปี คราม อายุ28ปี

"จิตใจนี่คิดจะให้แขกยืนรออยู่ที่หน้าห้องอย่างงี้หรอครับน้องเดือน" คิสพูดพลางชะเง้อมองเข้าไปในห้อง แล้วส่งยิ้มให้เดือน

"เชิญพี่คิสเข้ามาในห้องก่อนครับ" เดือนเปิดประตูกว้างจนเห็นห้องที่ตกแต่งด้วยสไตล์มินิมอล ภายในห้องสะอาดสะอ้านจนน่ามอง ชวนให้น่าพักผ่อน

"พี่คิสมีธุระอะไรหรือเปล่าครับ"

"ถ้าพี่จะมาหาคราม วันนี้พี่คงจะมาเสียรอบเพราะวันนี้ครามไม่อยู่ห้องครับ"

เดือนพูดแล้วเดินไปจัดการปิดเตาแก๊ส หลังจากที่ทำแกงจืดเต้าหู้เมนูสุดท้ายเสร็จสิ้น

"งั้นเดี๋ยวพี่ขอตอบหลังจากกินข้าวเสร็จนะ"

"วันนี้มีกับข้าวอะไรกินบ้างเนี่ย"

คิสสำรวจและพินิจดูอาหารที่"อดีตแฟนเก่า"ของตนทำไว้ ซึ่งแฟนเก่าของเขาในตอนนั้นก็กลายมาเป็นแฟนของน้องชายตัวเองในตอนนี้ ซ้ำยังเป็นคู่หมั้นกันอีกด้วย หึ แต่เพราะน้องชายตัวดีของเขานั่นแหละขับรถแล้วหักหลบไปชนเข้ากับเดือน เดือนที่โดนรถชนหัวก็ฟาดลงกับพื้นถนน จนสมองเกิดได้รับการกระทบกระเทือนอย่างแรง ส่งผลทำให้ ลืมเรื่องทุกอย่างเกี่ยวกับคิสไป คำว่าเลิกรามันใช้ไม่ได้กับกรณีหรอก แต่ก็จำเป็นต้องใช้  เพราะเดือนจำอะไรเกี่ยวกับตัวคิสไม่ได้เลยสักเรื่อง แต่เหมือนจะเป็นโชคของน้องชายเขา ครามแอบชอบเดือนมานานแล้ว แต่ติดที่ว่าเดือนเป็นแฟนพี่ชายของตน หลังจากที่เกิดอุบัติเหตุ ครามจึงรีบทำคะแนนจีบเดือนจนสำเร็จ ผู้ใหญ่จึงหมั้นหมายทั้งคู่เอาไว้จนถึงปัจจุบันนี้

"วันนี้มีไข่เจียวหมูสับ แกงจืดเต้าหู้ แล้วก็หมูทอดกระเทียมครับ" เดือนบอกหลังจากที่มองเห็นว่าอีกคนมัวแต่จ้องอาหารเหมือนคิดอะไรบางอย่างอยู่ในหัว

"รสชาติจะเหมือนเดิมรึเปล่านะ" คิสคิดในใจ พลางใช้ช้อนตักไข่เจียวขึ้นมาคำนึงแล้วเอาเข้าปาก ส่วนเดือนก็นั่งลุ้นว่าคิดจะบอกว่ารสชาติอาหารที่ตนทำเป็นยังไง ด้วยความตื่นเต้น

"เป็นยังไงบ้างครับพี่คิส"

"อื้ม อร่อยดี รสชาติกำลังดีเลยครับน้องเดือน"

คิสเอ่ยชมออกไป แต่ในใจดันคิดว่าทำไข่เจียวหมูสับเค็มเหมือนเดิม แต่ทำไมถึงจำคนที่ชิมรสชาติคนแรกของเจ้าตัวไม่ได้นะ

"เดือนดีใจนะครับที่พี่คิสชอบ" เดือนยิ้มออกมาบางๆ ถึงแม้จะไม่ค่อยถูกชะตากับคนตรงหน้าสักเท่าไหร่แต่ยังมีความรู้สึกคุ้นเคยอยู่น้อยๆ แต่เดือนก็ดีใจที่มีคนชมว่าตนเองทำอาหารอร่อย

"มานั่งกินด้วยกันสิ กินคนเดียวมันเหงานะครับน้องเดือน"

"ครับพี่คิส" เดือนตักข้าวใส่จานตัวเองแล้วนั่งลงกินข้าวพูดคุยเรื่องสับเพเหระ การใช้ชีวิตประจำวันในแต่ละวันกับคิสไปเรื่อยเปื่อย

"อย่างน้อยๆวันนี้กับข้าวที่เราทำก็มีคนนั่งกินเป็นเพื่อนด้วยแล้ว" เดือนนั่งคิดในใจก่อนจะก้มหน้าแล้วคลี่ยิ้มบางๆ

"แต่เอ๊ะ พี่คริสเขามีอะไรจะพูดหลังจากที่กินข้าวเสร็จกันนะ หวังว่าจะไม่มีเรื่องร้ายแล้วกัน"

***************

TALK:

ถึงน้องเดือนของไรท์จะความจำเสื่อมแต่เรื่องที่น้องทำอาหารแล้วไม่เคยชิมน้องไม่เคยลืมนะคะ มาติดตามกันว่าหลังจากที่กินข้าวเสร็จแล้วคิดจะพูดอะไรต่อไป

เป็นกำลังใจให้เซ็กซ์ต้ากันด้วยนะคะ เซ็กซ์ต้าจะพยายามสร้างผลงานต่างๆของเซ็กส์ต้าออกมาให้รี้ททุกคนได้ติดตามผล และเซ็กซ์ต้าหวังว่านิยายของเซ็กซ์ต้าจะสร้างความบันเทิงให้กับรี้ททุกคนนะคะ💗

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***