EP.1

สวัสดีครับ ผมชื่อวิคเตอร์ ผมจะเล่าความฝันของผมให้ฟัง

ตอนนั้นผมเข้านอนเร็วเพราะพน.เรียนผมเข้าไปก็หลับหลับลึกประมาณ3-4นาทีได้

ในความฝันคือ

ผมลืมตาแล้วพบกับคนๆนึงเขานอนข้างๆผมซึ่งผมงงมากว่ามันคืออะไร ผมลองปลุกเขาแต่เขาไม่ตื่นขึ้นมา

ผมมองไปรอบๆ ก็พบว่าเป็นห้องนอนซึ่งเหมือนห้องที่ผมเคยฝันว่าอยากจะมีแต่ผมก็งงมากว่าทำไมผมตื่นขึ้นมาแล้วมาอยู่ที่นี้

หรือว่ามันคือความฝันผมก็เริ่มไม่แน่ใจเท่าไหร่ จู่ๆก็มีผู้หญิงวัย30-31ปีเดินเข้ามาเธอสวยมากเหมือนกับอายุ20ปีเลยละ

ผมมองหน้าเขาด้วยความสงสัยจนกระทั่งเสียงของเธอได้เอ่ยขึ้นมา

"อ้าว วิคเตอร์ ตื่นนานแล้วหรอลูก"วิคเตอร์..ชื่อของผมหนิแล้วเธอรู้ได้ไงกัน ผมพยักหน้าตอบ

"วอกซ์ยังไม่ตื่นอีกหรอ แม่ว่าพี่ชายเราน่าจะนอนดึกใช่มั้ย?"เธอมองมาที่ผม ผมสดุ้งเล็กน้อยเพราะรอยยิ้มของเธอมันน่ากลัวมาก

"ครับ..พี่เขานอนดึก.."เสียงของผมตอบกลับไปก่อนที่หญิงสาวจะเดินมาใกล้ๆผม

"ลงไปกินข้าวได้แล้ววิคเตอร์ พี่ชายของเราเดี๋ยวแม่จัดการเอง" ผมพยักหน้าตอบก่อนจะเดินลงไป

ผมล้างหน้าในห้องน้ำแต่มันไม่ยอมตื่นให้ผม ผมเลยล้างหน้าแปรงฟันอาบน้ำก่อนจะเดินออกไป

ผมรู้สึกงงว่าทำไมความฝันมันถึงออกไปไม่ได้ล่ะทำไมถึงติดอยู่ในนี้ ผมเดินมาที่ห้องครัวก็เห็นว่ามีคนอยู่ตั้ง6คน ผู้หญิง3ชาย3 ผมยืนนิ่งๆด้วยความงงว่าผมมีครอบครัวเยอะขนาดนี้เลยหรอ ปกติความจริงผมมีแค่5คนเองนะ

ก่อนจะมีเสียงเรียกผม

"พี่วิคเตอร์มาแล้ว มากินข้าวสิคะคุณพ่อกำลังทำอยู่"เด็กสาวยิ้มให้อย่างหน้าขนลุก

ผมรู้สึกกลัวมากและมันทำให้ผมนึกถึงเรื่องที่มีคนมาแกล้งทำดีกับผมด้วยกันพาไปกินข้าวแล้ววางยาสลบ

แต่เอ๊ะ! นี้ความฝันนะแต่...ทำไมผมร้องไห้ออกมาล่ะ?

"พี่วิคเตอร์ร้องไห้ทำไมคะ มีอะไรรึป่าว?"เสียงเดิมเอ่ยปากถามและชายหนุ่มเดินมาหาผม

"เป็นอะไรไปคะ ที่รัก ร้องไห้ทำไมคะ:)"เสียงของชายหนุ่มวัย27ปีดังขึ้น เอ๋..ที่รักงั้นหรอ

ผมตกใจว่าทำไมเขาเรียกผมว่าที่รัก

"ไม่มากินข้าวล่ะคะที่รักของผม:)"เขาจับหน้าของผมด้วยความอ่อนโยน แต่สำหรับผมมันเหมือนโรคจิตมากกว่านะ..

"อ้าวทำไมไม่กินข้าวด้วยกันละคะ ยืนนิ่งทำไม"หญิงสาวที่เดินลงมาพร้อมกับชายหนุ่มที่เรียกตัวเองแทนว่า แม่ เดินมาทัก

"ผมยังไม่หิวครับ"ผมตอบไปแม้ว่าผมจะกลัวแค่ไหนก็ตาม

"ว้า..น่าเสียดายที่รักไม่กินข้าวด้วยกัน:("ชายหนุ่มคนนั้นตีหน้าเศร้า

ผมก็อยากกินด้วยละนะแต่ผมไม่รู้จักพวกเขาไงเล่า!ผมจะกล้ากินด้วยหรอ