เดลโทร่า เครสท์ ตอนที่1.3

เห็นหรอก และถึงเห็นก็ไม่ได้ชัดเจนมากไปกว่าที่พวกเราเห็นภักษา กรอบตัวลงเอาหูแนบกับพื้นแล้วทำหน้านิ่ว พลางตั้งใจทำลา "อย่างน้อยที่สุดพวกที่ตามเรามาก็ไม่ใช่เกย์การ์ด” เธอพูด ในที่สุด “เพราะว่าพวกมันเคลื่อนตัวกันอย่างเงียบเชียนที่สุด และไม่เห็น

ตบเท้ากันเป็นกองทัพ บางทีมันอาจจะเป็นกลุ่มกองโจรที่คิดจะดักทำร้ายเราคนนายค หรือนอนหลับพักผ่อนก็เป็นได้ เราจะต้องหันกลับไปและสู้กับมัน!” ถึงตอน มือของลีฟพร้อมอยู่ที่ด้ามดาบ บทเพลงของชาวราลัดยังคงดังก้องอยู่ใหญ่ กองโจรขี้ปะติ้วแค่หยิบมือเดียวหรือจะเทียบได้กับบรรดาสัตว์ประหลาด ที่ทั้งเขา บาร์ด้า และจัสมินได้เคยเผชิญหน้าและเอาชนะมาแล้ว

"ลิฟ ถนนที่ถูกบีบให้แคบลงเรื่อยๆ กลางพุ่มไม้หนามไม่ใช่ชัยภู ที่ดีนักในการยึดเป็นฐานที่มัน” บาร์ด้าพูดอย่างเคร่งขรึม และแถบนี้ก็ไม่มี ที่ที่เราสามารถซ่อนตัวและเข้าจู่โจมศัตรูได้อย่างฉับพลันโดยไม่ให้ทันได้ตั้งว เราควรจะรีบเดินหน้าต่อไปและพยายามมองหาสถานที่ที่ดีกว่านี้

พวกเขาเริ่มออกเดินอีกครั้งหนึ่ง โดยเร่งฝีเท้าขึ้นกว่าเดิม ลีฟคอยเหลือบมองด้านหลังอยู่เป็นระยะๆ แต่ก็ไม่มีสิ่งใดปรากฏให้เห็นเลย แม้แต่น้อย

พวกเขามาถึงต้นไม้ตายซากต้นหนึ่งที่อยู่ข้างทางซึ่งยืนนิ่ง ดูราวกับปีศาจยามวิกาลลำต้นของมันมีสีขาวซีดเหยียดขึ้นมาเหนือพุ่มไม้หนาม ครู่ต่อมาหลังจากที่พวกเขาเดินผ่านมันไปลีฟก็สัมผัสได้ถึงความเปลี่ยนแปลง ที่เกิดขึ้นในอากาศ บริเวณท้ายทอยของเขาเย็นวาบ

"พวกมันกำลังเร่งความเร็วขึ้น" จัสมินพูดพลางอ้าปากหายใจ อย่างเหนื่อยหอบ

แล้วพวกเขาก็ได้ยินเสียงเห่าหอนอันเยียบเย็นและยาวนานจนทำให้

เลือดในกายเย็นเฉียบ

ฟิลล์ซึ่งตอนนี้เกาะไหล่ของจัสมินแน่นส่งเสียงแหลมเล็ก แสดงความตื่นกลัว ลีฟเห็นว่าขนที่หนานุ่มนั้นตั้งชันขึ้นทั้งร่างที่เล็ก และดูบอบบางของมัน

แล้วเสียงเห่าหอนก็ดังขึ้นอีกเป็นระยะๆ

“หมาป่า! จัสมินกระซิบ เราหนีมันไม่พ้นแน่พวกมันจวนจะมาถึงแล้ว! เธอเหวี่ยงสัมภาระลงกับพื้นแล้วกระชากคบเพลิงออกมาอีกสองอัน แล้วจุดไฟจากอันที่เธอถืออยู่ "พวกมันกลัวไฟ" เธอพูดแล้วยัดอันที่เพิ่งจะ จุดใหม่ทั้งสองอันใส่มือของลีฟและบาร์ด้า “แต่เราจะต้องเผชิญหน้ากับมัน ห้ามหันหลังให้กับมันเป็นอันขาด

"หรือว่าเราจะเดินถอยหลังย้อนกลับไปที่ร้านของทอมกันดี” ลีฟพูด ตลกฝืดๆ ขณะจับคบเพลิงไว้แน่น แต่จัสมินไม่ตลกด้วย รวมทั้งบาร์ด้าก็เช่นกัน พวกเขากำลังจ้องเขม็งไปที่ต้นไม้ตายซากต้นนั้นที่เห็นเป็นสีขาวเรืองอยู่ใน ความมืดไกลๆ

"พวกมันไม่เคลื่อนไหวเลยจนกระทั่งเราเดินผ่านต้นไม้นั้นไปแล้ว บาร์ด้ารำพึง “พวกมันต้องการกันให้เราไม่ปีนขึ้นไปบนต้นไม้นั่นและหนีรอด

ไปจากมันได้ ดูท่าพวกมันจะไม่ใช่หมาป่าธรรมดาๆ เสียแล้ว”

"ระวังตัวนะ" จัสมินร้องเตือน

เธอถือกริชไว้พร้อมแล้วในมือ ลีฟกับบาร์ด้าก็ชักดาบออกมา เตรียมพร้อมไว้ พวกเขายืนรวมกลุ่มกันพลางชูคบเพลิงไว้สูงและรอคอย

ท่ามกลางเสียงเห่าหอนที่ประสานกันจนทำให้เลือดในกายเย็นเฉียบ พลันก็มีสิ่งที่ดูราวกับเป็นคลื่นของเข็มสีเหลืองสุกสว่างกรูกันออกมาจากเงามืด เป็นดวงตาของหมาป่านั่นเอง...

จัสมินกวัดแกว่งคบเพลิงไปมาซ้ายทีขวาที่อยู่ตรงหน้าลิฟกับบาร์ด้าเอง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***