ตอนที่3

“ท่านแม่ลินค่ะ อ่านให้ฟังหน่อยค่ะ”

ลิวหยิบหนังสือนิยายที่ตอนนี้กลายเป็นเล่มโปรดของเธอให้ท่านแม่ของเธออ่านให้ฟัง

“ลูกไม่เบื่อบ้างหรอจ๊ะ”

ท่านแม่ของลิวกล่าวถาม

“ไม่ค่ะ”

เด็กสาวตอบกลับท่านแม่ของเธอด้วยรอยยิ้ม

“งั้นไปรอในห้องเลยนะจ๊ะ”

ท่านแม่ของลิวกล่าว

“ได้ค่ะ”

ลิวตอบกลับและรีบวิ่งกลับไปที่ห้องของเธอ

ท่านแม่ของเธอเดินตามไปและหยิบหนังสือนิยายเล่มโปรดของลิวมาอ่านให้ฟัง

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

หลังจากที่พวกสองสาวรู้พวกเธอก็รีบไปที่คฤหาสน์ของนิต้าแต่พอไปถึงนิต้าก็ไม่อยู่แล้ว

อัญญ่าที่พอรู้เหตุผลเธอก็เศร้าเป็นอย่างมากเพราะเธอคิดว่าเธอเป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมดนี้เธอเลยตัดสินใจที่จะไปเยี่ยมนิต้าทุกๆเดือนเผื่อนิต้าจะยอมกลับมาเธอเลยไปชวนมินตราไปเยี่ยมนิต้าด้วยกัน

มินตราตอบตลกโดยคิดแค่ว่าอยากเจอนิต้าเพียงเท่านั้น

วันต่อมาพวกเธอได้ไปเยี่ยมนิต้าที่บ้านป้าของเธอที่อยู่ไม่ไกลนัก

“นิต้า!!”

มินตราตะโกนเรียกนิต้า

“...ขอโทษนะพวกท่านช่วยเงียบหน่อยจะได้ไหมป้าของดิฉันกำลังป่วยอยู่แล้วเธอมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นานขอความกรุณาให้ท่านนอนอย่างสงบเถอะ”

นิต้ากล่าวด้วยสีหน้าไม่ค่อยพอใจ

“ขะ...ขอโทษนะ”

มินตรากล่าวขอโทษด้วยใบหน้าที่รู้สึกผิด

“อืม ท่านมาหาไม่ทราบว่าพวกท่านมีธุระอะไร”

นิต้ากล่าวพร้อมเดินนำทางไปที่ห้องรับแขก

“นี้นิต้าทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี้ล่ะ”

อัญญ่ากล่าวถาม

“อีกไม่นานนี้ก็จะเป็นคฤหาสน์หลังใหม่ของฉันเพราะท่านป้าไม่มีลูกเลยให้หลานรักคนสุดท้องมารับมรดกแทนฉันเลยต้องย้ายมาอยู่ที่นี้ค่ะ”

นิต้ากล่าวด้วยหน้าตาที่เรียบเฉย

“...นิต้าฉันขอคุยกับเธอเป็นการส่วนตัวได้มั้ย”

อัญญ่าถาม

“ได้เพค่ะองค์หญิง”

นิต้าตอบเหมือนคนที่ไม่เคยรู้จักกัน

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

สวนของคฤหาสน์นิต้า

“นี้นิต้า!!ทำไมเธอถึงกลายเป็นแบบนี้!!”

อัญญ่าตะโกนถาม

“5555นี้ท่านยังไม่เข้าใจอีกหรอข้าน่ะมันตัวร้ายยังไงก็ไม่สมหวังกับนางเอกหรอกนะ555”

นิต้าพูดพร้อมหัวเราะแต่น้ำตาของเธอดันไหลออกมาปนกับรอยยิ้มจอมปลอมของเธอ

“ฉันไม่อยากได้มินตรามาเพราะเธอยกให้ฉันจีบคนเดียวหรอกนะ!!”

อัญญ่าตะโกนออกมาเสียงดัง

“แล้วถ้าท่านมินตราไม่เลือกใครเลยล่ะ!!”

นิต้ากล่าวพร้อมน้ำตาไหล

“ก็ชั่งสิ!!แค่เธอพยามกับฉันก็พอแล้ว”

อัญญ่ากล่าวพร้อมน้ำตาไหล

“.................”

“นิต้าไม่ตอบอะไรและเช็ดน้ำตาและค่อยๆชี้ไปที่ข้างหลังของอัญญ่าอัญญ่ามองตามไปแล้วเห็นมินตรายืนอยู่”

“...พวกเธอคุยอะไรกันหรอทำไมมีน้ำตาด้วย”

ความจริงมินตราได้ยินเกือบหมดทุกอย่างแต่เธอทำเหมือนว่าไม่ได้ยินอะไรเลย

“เอ่อ...ไม่อะไรหรอกนะ”

อัญญ่ากล่าว

“ฉันไปดูป้าก่อนนะ”

นิต้าพูดพร้อมกำลังจะเดินไปดูป้าที่กำลังป่วย

“(✯ᴗ✯)นิต้าเลิกพูดสุภาพแล้วว้าวๆๆๆๆๆ”

มินตรากล่าวพร้อมยิ้ม

“ยังไม่เลิกค่ะท่านมินตรา”

นิต้าพูดพร้อมยิ้ม

“นิต้าเลิกพูดสุภาพเถอะขอร้อง”

มินตรากล่าว

“ได้ๆถ้าเธอยอมเป็นแฟนฉันอะนะ555”

นิต้ากล่าวพร้อมยิ้มเจ้าเล่ห์

“เฮ้ย!!ขี้โกงเกินไปแล้วนะเว้ยเราก็จะเป็นแฟนมินตราด้วยคน!!”

อัญญ่ากล่าว

“พูดอะไรของพวกเธอน่ะฉันเขินนะโว้ย!!”

มินตรากล่าวพร้อมหน้าแดง

“จบตอนที่3จ้ะ”

“งืม~ทำไมพวกเธอถึงมีความสุขกันเร็วจังค่ะทั้งที่ไม่กี่นาทีที่แล้วยังร้องไห้กันอยู่เลย”

ลิวถามเพราะสงสัย

“เพราะแค่เห็นคนรักมีความสุขก็เลยมีความ   สุขมั้งจ้ะ”

ท่านแม่ของลิวกล่าว

“คนเรานี้เข้าใจยากจังเลยนะค่ะ”

ลิวกล่าว

“อาจจะใช่ก็ได้นะจ้ะ”

ท่านแม่ของลิวกล่าว

“ตอนนี้นอนเถอะนะมันดึกมากแล้ว”

ท่านแม่ของลิวได้กล่าวด้วยความเป็นห่วง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***