ตอนที่2

“ท่านแม่ลินค่ะคืนนี้ก็อ่านให้ฟังด้วยนะค่ะ”

หนูน้อยลิวพูดพร้อมหยิบหนังสือนิยายมาให้ท่านแม่ของเธอ

“ได้จ่ะ”

“แม่ของลิวพาเธอไปที่ห้องของเธอและหยิบหนังสืิอนิยายขึ้นมาอ่านให้ลิวฟังต่อ”

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

อยู่มาวันหนึ่งมินตราได้เป็นไข้หวัดทำให้มาเล่นกับนิต้าและอัญญ่าไม่ได้ทำให้พวกเธอสองคนต้องเล่นกันอยู่แค่2คน

“ท่านอัญญ่า”

นิต้ากล่าว

“มีอะไรหรอนิต้า”

อัญญ่าตอบด้วยความสงสัย

“อีกไม่กี่วันก็วันเกิดครบ14ของท่านมินตราแล้วนะท่านจะมอบอะไรให้เป็นของขวัญท่านมินตราหรอ”

“จริงหรอ!!”

อัญญ่าถามด้วยความตกใจเป็นอย่างมาก

“ใช่ค่ะ นี่ท่านไม่รู้เลยรึ?”

นิต้าถามด้วยความสงสัยว่าคนที่ดูเหมือนจะรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับมินตรากับไม่รู้แม้แต่วันเกิดของมินตราเลยด้วยซ้ำไป

“เหะๆ เรื่องนี้เราไม่รู้จริงๆและเรื่องอื่นที่รู้เพราะไปถามคนใช้คนสนิทของมินตราเอาอะ555”

“ท่านอัญญ่ามีคนที่ชอบรึป่าวค่ะ”

นิต้าถามด้วยสีหน้าที่จริงจัง

“เอ๋ ถามแบบนี้เราก็เขินแย่เลยสิ”

อัญญาได้ตอบพร้อมกับหัวเราะแห้งๆทิ้งท้าย

“ดิฉันแค่ถามเพราะดูเหมือนว่าท่านจะแอบมีใจให้ท่านมินตราน่ะค่ะ”

นิต้าพูดพร้อมจิบชา

ทำให้อัญญ่าลุกลี้ลุกลนเป็นอย่างมากเพราะไม่เคยเห็นท่าทีจริงจังแบบนี้ของนิต้ามาก่อน

“ละ...แล้วทำไมเจ้าถึงคิดว่าข้าชอบมินตราล่ะ”

อัญญ่าถามด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทา

“เพราะท่านจะจริงจังเสมอเวลาเป็นเรื่องของท่านมินตรา”

นิต้าตอบกับไปด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย

“ไม่เอาน่าเรารู้จักกันมาตั้งสองปีจะชอบกันก็ไม่แปลกหรอกจริงมั้ย?”

“ไม่จริงค่ะถ้าเอาตามจริงคือท่านต้องสนใจท่านมินตรามาก่อนที่จะชอบกันได้ค่ะ”

“โอเค เรายอมแล้วเราสนใจมินตรามาตั้งแต่ที่เจอกันวันแรกแล้วแต่เรื่องชอบน่าจะตอนปีที่แล้ว”

“เข้าใจแล้วค่ะ”

นิต้ามีสีหน้าที่จริงจังยิ่งกว่าเดิม

“ดิฉันก็ชอบท่านมินตราเหมือนกันค่ะ”

นิต้าพูดพร้อมรุกจากเก้าอี้และกำลังจะกลับคฤหาสน์ของเธอก่อนไปเธอได้พูดว่า

“เดี๋ยวฉันจะช่วยให้พวกท่านรักกันเองค่ะ”

นิต้าได้ยิ้มและเดินออกจากห้องไป

อัญญ่าไม่ค่อยเข้าใจเหตุการณ์ในตอนนี้ก็ได้แต่คิดว่าสิ่งที่นิต้าพูดมานั้นคือความจริงหรือไม่

หลังจากวันนั้นอัญญ่าก็ไม่ค่อยได้เห็นนิต้ามาเล่นด้วยบ่อยๆ เหมือนแต่ก่อนแล้ว

มินตราก็เริ่มสงสัยว่าทำไมนิต้าไม่ค่อยมาเล่นด้วยเหมือนแต่ก่อน

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

อยู่ดีๆ นิต้้าได้มาเล่นกับพวกมินตราและอัญญ่าบ่อยขึ้นกว่าแต่ก่อนและนั้นทำให้มินตราดีใจมากที่เพื่อนของเธอกลับมาเล่นกับเพื่อนเหมือนเดิมแล้ว

แต่หลังจากที่เล่นกันไปได้1เดือนนิต้าก็ได้ส่งจดหมายมาบอกว่าเธอจะย้ายไปอยู่กับป้าที่ชนบทและจะไม่กลับมาอีกแล้ว

“จบตอนที่2จ้ะ”

“ท่านแม่ลินค่ะ ทำไมนิต้าต้องไปด้วยค่ะทั้งที่ก็รักมินตราเท่ากันแท้ๆ”

ลิวถามด้วยความสงสัย

“ความรักไม่จำเป็นต้องครอบครองขอแค่เขามีความสุขเราก็จะมีความสุขไปด้วย”

ท่านแม่ของลิวกล่าว

“แต่นิต้้าน่าสงสารทากเลยนะค่ะ”

ลิวกล่าวพร้อมทำหน้าเศร้า

“ความรักมันก็เป็นแบบนี้ล่ะจ่ะ”

ท่านแม่ของลิวกล่าว

“แล้วนิต้าจะมีความรักครั้งใหม่มั้ยค่ะ?”

ลิวกล่าวด้วยความสงสัย

“ไม่รู้สิอ่านไปเรื่อยๆ อาจจะเจอก็ได้นะ”

ท่านแม่ของลิวกล่าว

“แต่คืนนี้นอนได้แล้วนะมันดึกมากแล้วถ้าไม่นอนตอนนี้จะตื่นสายเอานะแล้วมันก็ไม่ดีต่อสุขภาพด้วย”

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***