“องค์หญิงเพค่่่ะ!!””
สาวใช้คนสนิทขององค์หญิงได้ตะโกนเรียกองค์หญิงด้วยความเป็นห่วงว่าองค์หญิงจะตกจากต้นไม้หรือไม่
“เราไม่เป็นไรหรอกเจ้าไม่ต้องเป็นห่วง”
องค์หญิง อัญญ่า ได้ตะโกนตอบกลับไปเพราะรู้ว่าสาวใช้คนสนิทค่อนข้างขี้กังวนในเรื่องความปลอดภัยของตน
“ลงมาเถอะเพค่ะ เดี๋ยวมีคนมาเห็นเข้ามันจะดูไม่ดีนะเพค่ะ”
สาวใช้คนสนิทขององค์หญิงได้พูดไปเพราะกลัวว่าองค์หญิงจะเป็นอันตรายและเป็นขี้ปากคนในวัง
“นี้เธอเป็นบ้าหรอเป็นสาวเป็นนางใครพาไปปีนต้นไม้ไม่กลัวตกลงมาเจ็บเลยรึไง!!”
เด็กสาวปริศนาได้ตะโกนออกไปโดยที่ยังไม่ได้คิดอะไร
“ ท่านมินตรา ก็กรุณาพูดเพราะๆด้วยนะเพค่ะ”
เพื่อนของเด็กคนนั้นได้พูดออกมาด้วยความไม่พอใจที่ มินตรา ชอบไปสอนคนอื่นแต่ไม่ดูตัวเอง
องค์หญิงได้ตะโกนบอกสาวน้อยทั้งสองไปว่า
“พวกเจ้ารอข้าแปปนะเดี๋ยวพวกเรามาคุยกัน”
มิินตรา สาวน้อยปากดีตะโกนกลับไปว่า
“ โอเครยัยองค์หญิงดื้อด้าน!! ”
องค์หญิงรู้สึกแปลกใจที่เด็กสาวคนนั้นรู้ว่าเธอคือองค์หญิงแต่ก็ไม่พูดสุภาพด้วยทำให้เธอถูกใจเด็กสาวคนนั้นเป็นอย่างมาก
หลังจากที่องค์หญิงลงมาจากต้นไม้พวกเธอก็เริ่มแนะนำตัวกัน
มินตรา เด็กสาวผมสีดำ มีดวงตาสีแดง และผิวขาวราวหิมะ ได้เริ่มแนะนำตัวเป็นคนแรก
“ฉัน มินตรา นอตต้า มาจากตระกูลขุนนางผู้สูงศักดิ์”
นิต้า เด็กสาวที่มากับมินตราเธอมีผมสีเหลืองอ่อน ตาสีฟ้า ผิวขาว ได้แนะนำตัวเป็นคนที่สอง
“ดิฉัน นิต้า วาเนเซีย ค่ะ ส่วนตระกูลพวกท่านย่อมรู้ดีว่าข้ามาจากตระกูลยดสูงพอสมควร”
องค์หญิงอัญญ่า มีผมสีฟ้าออกขาวราวท้องฟ้ากับก้อนเมฆ ตาสีเหลืองเหมือนแสงพระอาทิตย์ ได้แนะนำตัวเป็นคนสุดท้าย
“ฉัน อัญญ่า มานีเซีย เป็นลูกสาวคนสุดท้องของ กษัตริย์มาคูรัส ทำให้มีสิทธิ์ในการสืบทอดบัลลังก์นั้นน้อยกว่าพวกท่านพี่”
“งั้นต่อจากนี้เรามาเป็นเพื่อนกันนะ”
มินตราได้กล่าวออกมาพร้อมรอยยิ้มอัญสดใส
องค์หญิงได้ตอบตลกโดยไม่มีความลังเลใดๆ
หลังจากนั้นเด็กสาวทั้งสามก็เป็นเพื่อนกันและเล่นด้วยกันบ่อยๆ
ทำให้จากที่อัญญ่าสนใจในตัวมินตราอยู่แล้วยิ่งรู้จักเธอมากขึ้นมากขึ้นก็เริ่มมีใจให้มินตรามากขึ้นมากขึ้น
โดยที่ไม่รู้ว่านิิต้าก็รักมินตราเหมือนกัน
โดยที่มินตราเด็กสาวที่ห่าวหารยิ่งกว่าใครก็ไม่รู้ว่ามีคนหมายปองเธออยู่ถึงสองคน
“จบตอนที่1จ้ะ”
ท่านแม่ของลิวได้กล่าวขึ้นมาพร้อมทิ้งข้อสงสัยให้ลิวว่ามันจะเป็นยังไงต่อไป
“แล้วตอนนี้ก็ได้เวลานอนของลูกแล้วนะจ้ะ”
“ค่า~”
ลิวกล่าวด้วยความหงุดหงิดปนสงสัยว่ามันจะเป็นยังไงต่อ
ท่านแม่ของลิวได้พูดออกไปว่า
“คืนพรุ่งนี้เดี๋ยวมาอ่านให้ฟังต่อนะจ้ะ”
“จริงหรอค่ะ”
ลิวกล่าวด้วยความสงสัยและดีใจ
“ใช่จ้ะแต่คืนนี้นอนได้แล้วนะ”
“ค่ะ!!”
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments