บทที่"1"ความทรงจำที่รางเลือน

กล้องวงจรปิดด้านบนอยู่ในองศาที่พอดี เลนส์กลมจับจ้อง เฝ้ามองชายหนุ่มผู้สูญเสียความทรงจำอย่างเงียบๆ ตรงกองขยะ ทว่าน่าเสียดายที่ตอนนี้มันกลายเป็นแค่วัตถุที่ใช้การไม่ได้ เลนส์ของมันมีรอยร้าว สายที่เชื่อมต่อหลุดไม่เหลือชิ้นดีเหมือน ถูกฟาดด้วยของแข็ง ถึงอย่างนั้นมันก็ยังคงแสร้งทำเหมือนว่ากำลัง

จับตามองบางสิ่งบางอย่างอยู่ และชายหนุ่มผู้ซึ่งเพิ่งฟื้นตื่นจากฝันก็ไม่ทันได้สังเกตเห็นมัน เขาหยุดอยู่กับที่ ไม่รู้ว่าควรจะก้าวขาไปทางไหน สายลมพัดวูบให้ กลิ่นคาวคละคลุ้งโชยเข้ามาแตะจมูก ที่นี่ทั้งเหม็นและชื้นแฉะ

ชายหนุ่มกวาดตามองไปทั่ว บริเวณโดยรอบโอบล้อมด้วยบรรยากาศ อึมครึม อบอ้าว พอมองผ่านช่องว่างระหว่างผนังตึกเก่าไปก็เห็นตึกสูงตั้ง ตระหง่านเช่นเดียวกับตึกนี้ สภาพเก่าทรุดโทรมราวกับขาดการดูแลมาช้านานไม่ต่างกัน เสียงของผู้คนเริ่มดังแว่วมา แต่มันห่างไกลและเบาบางมากราวกับ ไม่มีใครอยากออกมาเดินในเวลาเช่นนี้

มวลเมฆสีดำเริ่มจับเป็นก้อนใหญ่ อีกไม่นานฝนคงตกลงมา นั่นเป็นสัญญาณให้เขาต้องไปไหนสักที่เพื่อหลบฝน แต่เขาไม่รู้เลยว่า จะไปที่ใด จึงหวนนึกถึงความฝันเมื่อสักครู่ เขามีใครสักคนที่รู้จัก คนคนนั้นอยู่ใน ความฝัน คนที่พยายามพูดอะไรกับเขาบางอย่าง

นึกให้ออกสิ...

ยิ่งพยายามเค้นภาพนั้นขึ้นมาก็พบแต่ภาพเลือนรางที่ไร้โฟกัส ทุกอย่าง ยังคงวนเวียนไม่มีสิ้นสุด มีเพียงภาพเดิมๆ ในความฝันที่ปรากฏขึ้นมา ไม่มี อะไรนอกเหนือจากนั้น ไม่เหลือความทรงจำอื่นเลย เขาพยายามนึกจนรู้สึก เหมือนศีรษะจะระเบิด

"โอ๊ย"

ชายหนุ่มยกมือขึ้นกุมหัวก่อนสัมผัสที่มือจะเรียกให้เขาหวนดูฝ่ามือ ของตัวเอง ชายหนุ่มก้มลงมองฝ่ามือหนาหยาบ ไล่สายตามองขึ้นยังแขน ทั้งสองข้าง สายตาสะดุดเข้ากับรอยแผลเป็นรูปร่างแปลกประหลาดบนแขนขวา มันยาวตั้งแต่ศอกไปจนถึงข้อมือ เขาลูบไล้มันราวกับถูกดึงดูด รูปร่างของมัน ช่างเหมือนกับ

ไม้กางเขน

ตัวของเขาถูกพันไว้ด้วยผ้าสีขาวหม่น รัดรอบตัวและพาดขึ้นไปที่โหล่ ข้างหนึ่งจนถึงคอ เสื้อแขนยาวที่สวมอยู่ตอนนี้ดูเก่า คอเสื้อขาดลุ่ยจนเผยให้เห็นเสื้อกล้ามสีเข็มด้านในที่ตัดกับสีผิว เขาสัมผัสร่างกายผ่านผ้าพันแผล เหล่านั้น ก่อนจะพบว่ามันไม่มีความเจ็บหลงเหลืออยู่ เขาขมวดคิ้วอย่างงุนงง

เราเป็นใคร?

คำถามนั้นยังสร้างความสงสัยไม่รู้จบ มือหนาของเขายกขึ้นสูบใบหน้า ด้วยความอยากรู้ตัวตนแล้วจึงเลื่อนไปยีผมซึ่งหยักศกเล็กน้อยและยาวยุ่งเหยิง บดบังหน้าผาก

จี๊ด...จี๊ด...

หนูตัวโตกำลังวิ่งผ่านขาของเขาไป ชายหนุ่มใส่ตามองมันอย่างไม่ตั้งใจ ราวกับถูกมันเชิญชวนให้เขาดูอะไรบางอย่าง ก่อนจะเห็นหนูตัวโตวิ่งไป รวมฝูงของมันโดยเร็ว ฝูงหนูกำลังกัดกินอย่างในมุมตึกไม่ไกลนัก บางอย่างที่น่าขนลุก

พวกมันกำลังกินสิ่งที่เคยมีชีวิต.....

ศพ!?!

ศพของชายวัยรุ่นคนหนึ่งในท่านั่งหลังพิงกำแพง ดวงตาโปนออกมา นอกเบ้า สมองและใหลกระจายเต็มพื้น ใบหน้าหลุดแหว่งเป็นชิ้นๆ แขนข้างหนึ่ง ถูกกระชากหลุด ตั้งแต่อกไปถึงหน้าท้องเหวอะหวะ มองเห็นอวัยวะภายใน ที่แห้งกรังดำสนิทส่งกลิ่นเหม็นเน่าคลั่ง ใบหน้าที่เละนั่นหันมาทางเขาพอดี ชายหนุ่มผงะพึ่งเข้ากับกำแพง ไม่รู้ว่าตอนนี้ตนเองรู้สึกอย่างไร ในหัว

มีแต่ความสงสัยและสับสน ทำไมถึงมีคนตายอยู่ตรงนี้ และทำไมถึงอยู่ใน สภาพนี้ได้?

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***