บทที่ 1 ตอนที่ 3 ประกวด

"**เอ๊ะ? เมื่อกี้ครูพูดว่าอะไรนะคะ**" เด็กผู้หญิงที่ได้แต่ยินครูพูดพึมพัมจึงเอ่ยถาม "**ครูพูดว่า** ***ธง*****ไม่ได้แกล้งใครสักหน่อย**" ครูตอบด้วยรอยยิ้มอ่อน คำตอบที่ได้รับทำให้เด็กผู้หญิงโมโหพร้อมถามครูต่อว่า "**จะไม่แกล้งได้ไงคะ เนี่ยไงหลักฐาน ธงเขาข่มขู่เด็กใหม่ให้มานั่งพื้นตรงถังขยะนะคะ!! แบบนี้จะไม่เรียกว่าแกล้งได้ไง**" เด็กผู้หญิงว่าพลางชี้นิ้วไปที่ธงก่อนจะมาชี้นิ้วไปตรงที่นธีนั่งอยู่ "**แต่เด็กคนนั้นก็ทำตามด้วยความเต็มใจหนิ" "ชะ..ใช่ครับ ผมทำด้วยความเต็มใจ**" นธีลุกขึ้นพูด "**เห็นมั้ยล่ะ เพราะงั้น มณีเชิญกลับที่ของตัวเองเลยครับ**" เด็กผู้หญิงไม่อาจเถียงได้เพราะนธีพูดว่าตนเองเต็มใจเลยได้แต่เดินกีดฟัน กำมือแน่นกลับไปนั่งที่ของตัวเองอย่างสงบ "**เอาล่ะ มาเริ่มเรียนกันเถอะ**" ครูพูดพร้อมหันหลังไปเขียนกระดานโดยที่ไม่สนใจที่จะแนะนำนักเรียนที่ย้ายเข้ามาใหม่เลยสักนิด (*นธียังนั่งตรงถังขยะ*)

ณ โรงอาหาร

เวลาผ่านไปล่วงเลยมาจนพักเช้า เด็กๆรีบวิ่งไปยืนต่อแถวซื้อขนม ซื้อน้ำ แล้วมานั่งตรงโต๊ะทานอาหาร ตอนนี้นธีกำลังกินข้าวอยู่ลำพัง ไม่มีเพื่อนคนอื่นมานั่งสักคน "ให้ตายสิ! นายจะพูดแบบนั้นไปทำไม หมอนั่นรังแกนายนะ นายควรจะตอบโต้ไปหน่อยสิไม่ใช่อยู่นิ่งๆคอยฟังคำสั่งคนอื่น!!" มณีถือจานข้าวมานั่งฝั่งตรงข้ามกับนธี "ก็..ผมก็ไม่ได้เสียหายอะไรนิ ละ..แล้วก็การใช้กำลังไม่ใช่ทางแก้ที่ถูกต้องหรอกนะครับ" นธีโต้ตอบด้วยท่าทางอ่ำอึ้งปนเกรงใจ "เฮ้อ~~ แล้วแต่นายละกัน" มณีถอนหายใจด้วยท่าทีที่ดูก็รู้ว่าเหนื่อยใจ นธีได้แต่ยิ้มอ่อนแต่ทว่าสายตากลับเหลือบไปเห็นโปสเตอร์ที่เขียนว่า 'ประกวดการแสดงละครเวทีระดับชั้นอนุบาล 3' เป็นตัวพิมพ์ใหญ่ แล้วจึงหันมาถามมณี "นี่คือ..เอ่อ..เธอชื่ออะไรนะ?" มณีที่ได้ยินดังนั้นก็เบิกตากว้าง เพราะพึ่งนึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้บอกชื่อ "เอาะ..อ๋อ ชั้นชื่อ มณี โทษทีนะที่ยังไม่ได้บอกชื่อ" มณีพูดไปพลางเกาหัวตัวเองไป "อื้อ เรื่องนั้นไม่เป็นไรหรอก แล้วก็..." นธีส่ายหัวก่อนจะพูดบางอย่างแล้วหยุดพูดไป "หือ? มีอะไรเหรอ" มณีที่กำลังสงสัยได้ทักถามไป "เอ่อ~~~~ ผมจะพูดอะไรนะ?" เด็กชายตอบไปอย่างมึนงง "หา? อะไรของนายเนี่ย? งั้นถ้าคิดได้แล้วค่อยพูดละกัน" เด็กหญิงได้พูดก่อนที่จะตักข้าวผัดในจานมากิน "อ่ะ นึกได้ละ ผมเห็นใบประกาศตรงนั้นเขียนว่าชั้นเราจะมีประกวดละครเวทีเหรอ" "อ๋อ ใช่ๆ ยังไม่มีใครบอกนายสินะ ชั้นเราจะประกวดการแสดงละครเวทีกัน ซึ่งห้องเราเลือกไว้แล้วว่าจะแสดงเรื่องอะไร แต่ยังไม่ได้เลือกเลยว่าใครแสดงเป็นอะไร" มณีพูดไปกินข้าวไป "งั้นให้ผมช่วยด้วยได้ไหมครับ" นธีพูดขณะมองนิ้วชี้ทั้งสองข้างตัวเองชนกัน "ได้อยู่แล้ว ได้แน่นอน!!" มณีพูดเสียงดังพร้อมลุกขึ้นยืน ทำให้คนทั้งโรงอาหารหันมามอง นธีที่ตอนแรกสดุ้งกับท่าทีของเด็กหญิง เริ่มสังเกตว่ามีหลายสายตาจับจ้องมาที่พวกเขา "ขะ..ขอบคุณครับ ตะ..แต่ว่ามณีช่วยนั่งลงก่อนได้มั้ยครับ" นธีพลูดพลางดึงแขนมณีให้นั่งลง มณีที่ได้ยินและเห็นท่าทางของอีกครั้งจึงนั่งลงโดยแล้วพูดขึ้นว่า "งั้นเดี๋ยวกินข้าวเสร็จเราก็ไปบอกครูกันนะ(•‿•)" "อะ..อื้ม"

ณ ห้องพักครู

หลังจากที่เด็กทั้งสองกินข้าวเสร็จ ก็ได้เดินไปที่ห้องพักครูเพื่อแจ้งกับครูประจำชั้นของตน

//ครืด~~ "ขออนุญาตเข้าห้องค่ะ!!" ประตูห้องพักครูถูกเลื่อนออกโดยมณีที่ข้างหลังมีนธีอยู่ "ครู**วิชัยคะ หนูกับเพื่อนมีเรื่องอยากถามค่ะ!!" มณีเดินเข้ามาตะโกนหาครูประจำชั้นอย่างเสียงดัง "เธอมีเรื่องอะไรเหรอ คุณมณี^_^" ครูวิชัยเอ่ยถามพร้อมรอยยิ้มที่แผ่รังสีอำมหิตออกมา มณีเดินไปหาครูวิชัยพร้อมพูด "นธีเขาอย่างจะแสดงด้วยค่ะ!" "แล้ว?" ครูวิชัยเลิกคิ้วถาม "แค่นั้นค่ะ!" "**เฮ้อ~~" ครูวิชัยกุมขมับแล้วถอนหายใจ "ถะ..ถ้าไม่ได้ก็ไม่เป็นไรครับ แล้วก็อันที่จริงผม..."

To be continued

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***