ถ้ายังไม่มีชีวตอยู่มา 38,526+ครั้ง อย่ามาซ่ากับข้านะ
ตำนานมีอยู่ว่า มีหญิงสาวคนหนึ่งเธอถูกสาปให้ต้องใช้ชีวิตนับ 1,00,000 ปีทำให้เธอไม่สามารถชดใช้กรรมของตนได้จนกว่าคำสาปของเธอจะจบลง
"เห้อ~! พวกมนุษย์นี้แต่งเติมไปเยอะเหมือนกันแหะตัวข้านะยังไม่รู้เลยว่าต้องใช้ชีวิตอีกกี่ครั้งถึงจะได้ชดใช้กรรมข้าเบื่อกับการใช้ชีวิตแล้วนะ"
นั้นคือเสียงของเรเซียเด็กสาวที่ภายนอกเหมือนเพิ่งอายุ 8 ขวบ แต่ความจริงอายุของเรเซียนั้นเกิน 52,473 ปี ไปแล้ว
"ว่าแต่นี้ฉันอยู่มานานเท่าไร 38,520 ครั้งเหรอเปล่านะ"
เรเซียพูดด้วยความสงสัยเพราะเธออยู่มานานจนลืมไปแล้วว่าเธออยู่มานานเท่าไร
"เห้อ~ ท่านนะลืมไปแล้วเหรอว่าอยู่มานานเท่าไรแล้ว"
นั้นคือเสียงของโคเซียหนุ่มเผ่าเอลฟ์เป็นคนรับใช้สนิทของเรเซีย
"แล้วเจ้าจำได้ไหมล่ะว่าข้าอยู่มานานขนานไหนแล้ว"
เรเซียถามโคเซียด้วยความสงสัย
"ตอนนี้ท่านเรเซียน่าจะอยู่มาประมาณ 38,525 ครั้งนะครับ"
โคเซียตอบเรเซียผู้เป็นนายของตนด้วยเสียงที่ไม่มั่นใจเท่าไรเพราะเขาก็เริ่มลืมแล้วเหมือนกัน
(นั้นสินะโคเซียก็อยู่กับเรามานานมากแล้วอาจเพราะเป็นเอลฟ์ที่มีอายุยืนและมีความสามารถในการปรุงยาชะลอความแก่ชราจึงอยู่กับเราได้นานสุดๆเลยแหะ)
นั้นเป็นเสียงความคิดของเรเซียเพราะเธอกำลังพยายามทวนความจำของเธออยู่นั้นก็มีเสียงแทรกขึ้น
"ท่านเรเซียคะท่านจะทานอะไรไมคะ"
นั้นคือเสียงโรเซียที่เป็นพี่น้องฝาแฝดกับโคเซียพูดถามเจ้านายของตนเพื่อทำอาหารที่ท่านอยากทาน
"อะไรก็ได้"
นั้นคือคำตอบปัดส่งๆที่เรเซียตอบกับลูกน้องของตน
"เจ้าคะเดียวฉันไปทำให้"
โรเซียได้ตอบอย่างน้อมนอบกับเรเซียผู้เป็นเจ้านายของตนก่อนเดินจากไป
"ท่านเรเซียครับท่านคิดจะทำอย่างไรในครั้งที่ 38,525 ครับ"
นั้นคือคำถามของโคเซียที่ถามกับเรเซียด้วยความสงสัย
"ข้าว่าเมื่อข้าอายุ 15 ข้าจะสมัครเข้าเรียนโรงเรียนเวทย์มนต์"
คำตอบของเรเซียทำให้โคเซียทำหน้าสงสัยออกมา
"แต่อายุของท่านจะประมาณ 52,473 ปีแล้วนะครับ"
โคเซียพูดกับเรเซียเพราะเขาคิดว่าเรเซียน่าจะอายุประมาณ 52,473 ปีหรือมากกว่านั้น
"โคเซียเจ้านะถึงจะฉลาดแต่เจ้ากลับซื่อเนี้ยสิ"
เรเซียพูดพร้อมกับถอนหายใจไปด้วย
"ครับ?"
โคเซียยัง งงกับเจ้านายของตนอยู่
"ข้าหมายถึงเมื่อร่างกายของข้าโตจนอายุ 15 ต่างหากเล่าแค่นี้เจ้าก็ไม่เข้าใจเหรอ?"
เมื่อเห็นโคเซียยัง งงกับคำพูดเธออยู่เธอจึงพยายามอธิบายให้โคเซียเข้าใจง่ายที่สุดเท่าที่จะทำได้เพราะโคเซียเมื่อสงสัยอะไรแล้วจะไม่อยู่เฉยเป็นแน่
"อาหารเสร็จแล้วเจ้าคะท่านเรเซีย!"
เมื่อโรเซียทำอาหารเสร็จเธอได้ตะโกนเรียกเจ้านายของตน
"โคเซียไปทานอาหารกันโรเซียทำเสร็จแล้ว"
เรเซียได้เรียกโคเซียให้ไปทานอาหารพร้อมเธอ
"ครับท่านเรเซีย"
...โปรดติดตามตอนต่อไป...
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments