EP. เงื่อนไข

( คิมหันต์ Talk )

ผมยอมรับว่าผมออ่นภาษาอังกฤษ แต่แมร่งใครจะไปคิดละว่าวันหนึ่งผมจะโดนฟรั่งหลอก

หลังจากที่มันพูดทิ้งปริศนาเอาไว้ให้งงมันก็เดินออกไปจากโต๊ะคาสิโนปล่อยผมยืนเหวอเอ๋อแดกอยู่ตรงนี้ไปพักหนึ่ง

"พี่คิม" พอไอ้ฟรั่งหน้าม้อเดินจากไปจนลับตาหมวยเง็กที่มีอาการงงเป็นไก่ตาแตกไม่ต่างอะไรกันกับผมก็สะกิดเรียกสติผม

ผมหันมามองสบตากันกับเจ้าหล่อนที่กำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะดังเดิม ผมไม่ได้พูดอะไรออกมาอีกก็จะให้พูดอะไรได้ละครับอยู่ดี ๆ ก็มีหนี้ท้วมหัวแถมไม่ใช่น้อยๆสามสิบล้านครับสามสิบล้านแล้วผมต้องทำยังไงต่อไปดีวะ

"ว้าย..พี่คิม" สาวเจ้าอุทานออกมาด้วยความตกใจทันทีที่เห็นผมทรุดตัวลงนั่งเกือบตกเก้าอี้ ผมก้มหน้าลงกับโต๊ะเอามือขยี้หัวตัวเองแรงๆหวังว่านี่จะไม่ใช่ความจริง

"พี่คิมหมวยว่าเรากลับกันก่อนดีกว่านะคะวันนี้ก็ดึกมากแล้วพรุ้งนี้ค่อยว่ากันใหม่เขายังไม่ได้บอกนี่ค่ะว่าจะให้เราชดใช้หนี้ยังไงหมวยว่าพี่ทำใจดีๆก่อนนะ" หลังจากที่เจ้าหล่อนพูดจบผมก็ลุกขึ้นออกเดินสะโหลสะเหลนำหน้าโดยมีเจ้าหล่อนเดินตามมาติดๆ

หลังจากนั่งเท็กซี่ไปส่งหมวยเง็กที่ห้องเช่าเสร็จผมก็นั่งเท็กซี่เลยมาลงที่ปากทางเข้าซอยที่ผมเอามอไซด์มาจอดไว้

ขนาดขับมอไซด์มาจนถึงบ้านผมยังไม่รู้ตัวเลยเพราะมัวแต่คิดกังวลเรื่องหนี้สามสิบล้านที่ตัวเองดันเผลอไปสร้างหนี้เอาไว้แบบงงๆ

จะไม่ให้งงได้ยังไงละครับผมก็คิดเล่นแค่ขำๆเพราะเห็นว่ามันเล่นห่วยแตกตั้งแต่ตอนแรกแต่ไหงดันแพ้มันได้วะเนี้ยและดันไปทำสัญญาตามกฎกติกาว่าด้วยการพนันแบบถูกกฎหมายกับมันอีกโอ้ยผมละเศร้า

ใช่ครับไม่ผิดหรอกกฎกติกาว่าด้วยการพนันแบบถูกกฎหมายมันคือนโยบายการกระตุ้นต่อมเหล่าผีพนันทั้งหลาย

เป็นนโยบายที่ถูกจัดทำขึ้นมาได้ไม่นานนี้เองเพื่อเรียกลูกค้าเข้าบ่อนคาสิโนเป็นเป้าหมายหลัก

เนื้อหาของนโยบายก็เพื่อกระตุ้นการวางเดิมให้เพิ่มมากขึ้น ยกตัวอย่างเช่นคุณอยากจะเล่นแต่คุณไม่มีเงินมาวางเดิมพันหรือเงินเดิมพันที่นำมามีไม่มากพอแต่คุณก็ยังอยากจะเล่นคุณก็ทำสัญญากับคนที่ลงเล่นพนันกับคุณโดยทางบ่อนจะเป็นพยานให้คุณทั้งสองฝ่ายก็เหมือนคุณตัดสินใจยืมเงินเขามาเล่นก่อนนั้นแหละครับเพียงแต่ว่าเจ้าหนี้ของคุณไม่ใช่ทางคาสิโนแต่เป็นคนที่เล่นกับคุณ

ถ้าคุณเล่นแพ้เดิมพันคุณก็จะกลายเป็นหนี้ไปโดยปริยาย จากนั้นเจ้าหนี้ของคุณจะเป็นคนกำหนดเองว่าจะให้คุณใช้หนี้เดิมพันยังไง ซึ้งอันนี้ไม่เกี่ยวกับทางคาสิโนแล้ว

ในบางรายก็อาจจะตกลงกันว่าให้ลูกหนี้ทำงานให้เจ้าหนี้จนกว่าจะหมดหนี้ หรือในบางรายอาจจะตกลงให้ลูกหนี้สามารถผ่อนชำระได้เป็นงวดๆอันนี้ก็แล้วแต่ความสมัครใจของทั้งสองฝ่าย

นโยบายนี้ถือว่าใช้ได้ผลเลยทีเดียวในแต่ละวันจึงมีเหล่าผีพนันเทียวเข้าเทียวออกอยู่ไม่ขาดสาย

ผมก็พึ่งจะรู้เมื่อตอนจะเดินออกมาจากบ่อนคาสิโนนี้เองด้วยความสงสัยผมจึงเดินเข้าไปถามที่เคาเตอพอดีกับที่ผู้จัดการแผนกแลกเปลี่ยนชิปกำลังนั่งเคลียเอกสารอยู่ตรงนั้นพอดีเขาก็เลยอธิบายให้ผมเข้าใจ ใครวะแมร่งเข้าใจตั้งนโยบายนี้ขึ้นมาอยากรู้จัง

แล้วผมก็ดันพลาดไปทำสัญญาตามนโยบายบ้าๆนี้ด้วย จะไปแจ้งความกับตำรวจแมร่งก็ไม่ได้เพราะพวกนี้มันเส้นใหญ่แถมพวกรัฐบาลเองยังเข้ามารับลองเสียเองว่ามันเป็นนโยบายแบบถูกกฎหมายอนุมัติให้เสร็จสรรพ ผมยังนึกไม่ออกเลยว่ามันจะให้ผมใช้หนี้มันยังไง

หลังจากที่ผมนำรถมอเตอร์ไซค์สุดที่รักเข้ามาจอดใต้ถุนบ้านเรียบร้อยแล้วผมก็เดินขึ้นบันไดไปแบบงงๆ

งงที่อยู่ดีๆก็เป็นหนี้สามสิบล้าน พอมาถึงโซฟาไม้สักตรงระเบียงบ้านก็ถึงกับทรุดตัวลงนั้งเท้าครางคิดหน้าคิดหลังจนถึงเช้า

"อ้าวพี่คิมหนูนึกว่าซอมบี้ที่ไหนเข้าบ้านที่แท้ก็พี่ชายสุดที่เลิฟของหนูนี่เอง" ไอ้ซ่ามันพูดแซวผมขึ้นหลังจากที่มันเปิดประตูออกมาเจอสารรูปที่หมดสภาพของผม

"ไปเที่ยวเป็นยังไงบ้างพี่ไม่สนุกเหรอสภาพกลับมาเอาชะหนูตกใจหมด" ผมไม่ได้ตอบคำถามมันเอาแต่นั่งเงียบจนมันต้องเดินเข้ามาสะกิดผม

ก็จะให้ผมบอกมันไปว่ายังไงละครับจะให้บอกว่าผมติดหนี้พนันสามสิบล้านอะนะมีหวังมันได้ซ็อคตายคาบ้านแน่

"อืม"ผมไม่รู้จะตอบมันยังไงจึงได้แต่ออกเสียงในลำคอ แล้วมันก็หย่อนตูดลงนั่งข้างๆผม

"อ้าวจะไปเรียนแล้วรึเรา" ผมถามมันเพราะตอนนี้มันสวมชุดนักศึกษาปวชอยู่

"ค่ะพี่คิมไปส่งหนูหน้าปากซอยหน่อย"

"อืมเดี๋ยวรอแป๊บนึงพี่ไปอาบน้ำก่อนเดี่ยวพี่ไปส่ง" หลังจากที่ผมตอบตกลงจะไปส่งมันผมก็เข้าห้องไปอาบนำ้

หลังจากที่ผมไปส่งไอ้ซ่าที่ปากซอยแล้วก็กลับมานั้งมึนๆกับชีวิตของตัวเองต่อ

"ครืดดดด" เสียงโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงปลุกให้ผมออกจากห้วงความคิด

"ฮัลโหลใครครับ" ผมกดรับสายโดยที่ยังไม่ได้ดูว่าเป็นเบอร์ของใครที่โทรเข้ามา

'ว่าไงลูกหนี้สบายดีเปล่า' หลังจากที่ปลายสายตอบกลับมาผมถึงกับสตั้นไปสามสิบวิ

"มึง"

'ครับผมเองเจ้าหนี้ของคุณไงจำไม่ได้เหรอว้าน้อยใจจัง' มันพูดยียวนกวนประสาทผมแต่ผมไม่สนใจยิงคำถามใส่มันในทันที

"มึงได้เบอร์กูมาได้ยังไง"

'ก็ผมเป็นเจ้าหนี้คุณนิอะไรที่เกี่ยวกับลูกหนี้ผมก็ต้องรู้เป็นธรรมดาหรือเปล่าละครับ' มันตอบผมกลับมาด้วยน้ำเสียงกวนๆ

"มึงจะให้กูใช้หนี้มึงยังไงมึงว่ามาเลยจะได้จบๆ" ผมพูดตะคอกมันออกไปในทันทีด้วยความโมโห

'โอะ โอใจเย็นๆก่อนสิครับจะรีบไปไหนละเรื่องหนี้คุณได้ใช้ผมแน่แต่จะให้ใช้ยังไงเดี่ยวผมบอกแล้วกันนะครับ ตี๊ด' พอมันพูดจบมันก็ตัดสายผมทิ้งไปในทันที ผมกำโทรศัพท์เอาไว้แน่นเพื่อระบายความโกธร นัยตาจ้องเขม็งด้วยความอาฆาตแค้น แล้วก็ทรุดตัวลงนั้งกุมขมับต่อไป จะโทษมันก็ไม่ได้ต้องโทษที่ผมมันประมาทเกินไปเลยโดนมันหลอกเอา

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***