EP2. เล่นไผ่แล้วนัวสาว

( คิมหันต์ Talk )

หวัดดีครับ ผมคิมหันต์ เหมราช โคตรเซียนพนันมือหนึ่งของไทยที่ยังไม่เคยแพ้ใครในโลก แหะๆเว่อไปงั้นแหละครับ

อันที่จริงก็มีบ้างแหละครับที่แพ้พนัน แต่จะน้อยกว่าที่ชนะคนนะครับไม่ใช่เทวดา จะได้เก่งอะไรขนาดนั้น

ที่ไม่แพ้ส่วนใหญ่ก็อาจจะเป็นเพราะผมไหวตัวทัน ถ้ารู้ว่าจะแพ้ผมก็เลิกเล่นหรือเลือกที่จะไม่เล่นเลย

ผมไม่ใช่พวกผีพนันที่ติดการพนันจนเลิกเล่นไม่ได้หรอกครับ ถ้าเล่นผมก็เล่นอย่างมีสติ ได้แล้วก็เลิกถ้าแพ้ก็หยุดไม่มีการขอแก้มืออีกเหมือนนักพนันคนอื่นๆ แพ้แล้วยังฝืนเล่นอีกก็มีแต่เสียกับเสียละครับ

ตอนนี้ผมกำลังอยู่ที่เคอร์ซาคอฟคาสิโน ขณะนี้ก็เป็นเวลาสองทุ่มครึ่งซึ่งกว่าเขาจะปิดก็อีกหลายชั่วโมง

บ่อนคาสิโนส่วนใหญ่จะชอบปิดดึกเพราะมันจะเป็นช่วงที่ทำเงินได้มากที่สุด

คืนนี้เป็นคืนที่พิเศษที่สุดเพราะผมแต่งตัวมาแบบจัดเต็มทั้งเสื้อผ้าหน้าผม ที่สำคัญผมอำพรางใบหน้าจริงด้วยหนวดเคราปลอมด้วย เผื่อมีพวกที่แพ้แต่ไม่ยอมแพ้ตามแก้แค้นเพราะเจ็บใจที่แพ้พนัน

ในตอนนี้ผมค่อนข้างรู้สึกอึดอัดเป็นอย่างมากเพราะสูทที่ผมใส่มามันค่อนข้างรัดรูปจนเกินไปอันเนื่องมาจากสูทที่ผมใส่ประจำมันดันแห้งไม่ทันก็เพราะผมพึ่งซักเมื่อตอนหัวค่ำนี้เองถึงปั่นหมาดยังไงก็แห้งไม่ทันอยู่ดี

เพราะช่วงนี้เป็นช่วงหน้าฝนคงเข้าใจนะครับว่าหน้าฝนอะไรๆมันก็เปียกแชะอยู่ตลอดเวลา หึๆ ผมหมายถึงเสื้อผ้านะครับ

มันก็เลยกลายเป็นว่าสูทที่ผมใส่มาในตอนนี้มันทำให้สามารถมองเห็นรูปร่างที่ผมฟูมฟักมาอย่างหนักได้อย่างชัดเจนแต่ก็ดูเซ็กซี่ไปอีกแบบ

ผมเป็นผู้ชายร่างใหญ่ไม่ใช่ใหญ่แบบเทอะทะนะครับแต่ใหญ่แบบหุ่นนายแบบฝรั่งแบบคีอานูรีฟตอนหนุ่ม ๆ อะไรงี้

ส่วนสูงก็ร้อยแปดสิบหกเห็นจะได้ (เหอะๆ เท่ใช่ม๊า) ผมมีกล้ามเนื้อที่ใหญ่พอสมควรไม่ใช่ใหญ่แบบหน้าเกลียดนะครับแต่เป็นใหญ่แบบเซ็กซี่

วิธีการสร้างกล้ามเนื้อของผมก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับ ก็แค่การเล่นเวทเทรนนิ่งวันละหนึ่งชั่วโมง

เล่นกีฬาบ้างและที่ผมเล่นประจำก็จะเป็นกีฬาที่เกี่ยวกับศิลปะการต่อสู้ด้วยมือเปล่าทุกแขนงมันเป็นความชอบส่วนตัวครับไม่ได้ฝึกไว้ต่อยตีกับใครถ้าไม่จำเป็น

และที่ขาดไม่ได้เลยก็คือต้องเข้มงวดเรื่องอาหาร ของหวาน ของมัน ของทอด งดเด็ดขาด หรือทานได้แต่ห้ามทานเยอะ

เน้นอาหารประเภทโปรตีนวิตามินและแร่ธาตุ ห้ามงดอาหารจำพวกแป้งแต่ให้เลือกทานแป้งที่ได้จากข้าวกล้อง ข้าวไรเบอร์รี่ หรือขนมปังโฮลวีทก็ได้ ไขมันก็ขาดไม่ได้แต่ให้เลือกเป็นพวกไขมันดี และห้ามทานเยอะนะเพราะเดี่ยวมันจะไปสะสมเพิ่มเติม

ให้ทานแต่พออิ่มและครบสามมื้อ มื้อเย็นให้ทานไม่เกินหกโมงเย็น

ออกกำลังกายทุกวันโดยเฉพาะพวกเวทเทรนนิ่งจะช่วยสร้างกล้ามเนื้อได้ดีมาก

พวกคาดิโอก็สำคัญนะ เล่นควบคู่กันไป รับรองเห็นผลไม่เกินสองเดือนกล้ามขึ้นแน่นอนสุขภาพดีด้วย (แต่ช่วงนี้ผมไม่ค่อยได้ออกกำลังกายเลย กล้ามผมจะหายไปมั้ยเนี๊ย)

ตอนนี้ก็อย่างที่บอกผมอยู่ที่บ่อนคาสิโน ซึ่งที่นี่ผมก็พึ่งจะเคยมาเป็นครั้งแรกเพราะเขามีกฏที่ว่าทุกคนที่เข้ามาจะต้องแรกบัตรก่อนเสมอเพื่อรักษาความปลอดภัย

ก็บ่อนถูกกฏหมายนิครับก็ต้องเข้มงวดเป็นธรรมดาไม่เหมือนบ่อนเถื่อนที่เปิดแบบผิดกฏหมายแค่คุณมีเงินคุณก็เข้าได้แล้ว

และอีกอย่างหนึ่งที่ผมพึ่งจะเคยมาเป็นครั้งแรกก็เพราะผมพึ่งจะมีอายุครบยี่สิบปีเมื่อไม่นานมานี้เอง กฏอีกข้อของคาสิโนก็คือห้ามเยาวชนที่มีอายุต่ำกว่ายี่สิบปีเข้ามาในคาสิโน

คงสงสัยว่าทำไมผมไม่ใช้บัตรประชาชนปลอม คือผมไม่ได้เส้นใหญ่ขนาดนั้นหรอกครับพอจะได้รู้ว่าใครรับทำบัตรประชาชนปลอม

อีกอย่างเขาก็ไม่ได้รับทำกันง่ายๆด้วยเสี่ยงคุกเสี่ยงตะรางขนาดนั้น ถ้าพลาดมาก็มีแต่เสียกับเสีย

ในตอนนี้ผมกำลังเล่นไผ่โป็กเกอร์กับพวกไก่ออ่นอยู่แม่งเสียให้ผมเป็นสิบๆตาแล้วยังไม่ยอมเลิกอีก ก็หวานหมูสิครับงานนี้ ก็อย่างที่บอกละครับช่วงทำเงิน

ชนะติดกันขนาดนี้เขาจะคิดว่าผมโกงไผ่หรือเปล่าน้อ คงจะคิดบ้างแหละครับก็ผมสังเกตเห็นพวกกราดจ้องมองมาแต่ที่โต๊ะผมแล้วกระชิบกระชาบอะไรกันก็ไม่รู้

ช่างเถอะครับไม่มีหลักฐานก็ทำอะไรผมไม่ได้ ก็จะให้มีหลักฐานได้ยังไงก็ผมไม่ได้โกง ลองมาใส่ร้ายกันดูสิพ่อจะอัดให้น่วม

ผมเล่นไผ่ไปพรางกระแชะหยอกเหย้าสาวงามข้างกายไปพรางแหมชีวิตจะมีความสุขอะไรขนาดนี้สาวเจ้าก็ไม่ขัดขืนใด ๆ

ก็ของมันเคยๆกันอยู่ นั่งข้าง ๆ แทบจะเข้าสิงร่างกันอยู่แหละ เอาสองเต้ามาเบียดเฉียดต้นแขนผมจนบางทีสติแทบจะหลุดออกจากร่าง

ทำอะไรให้เกรงใจท่อนล่างของพี่บ้างนะน้อง มันจะออกมาฉกตัวน้องตอนไหนก็ไม่รู้อนาคอนด้าของพี่ไฟมันยังแรงอยู่นะน้องเอ้ย

เล่นไปพรางเก็บอาการไปพรางโอ้ยอยากจะบ้าตายทรมารสุด ๆ ถ้าอยู่กันแค่สองคนนะผมจับกระแทกแม่มมันที่โต๊ะเนี่ยแหละ

แต่คือตอนนี้มันทำไม่ได้ไงเลยได้แต่คิด พวกที่เล่นกับผมในตอนนี้ก็คงจะมีอาการเดียวกันกับผมนั่นแหละแม่งมองตาไม่กระพริบเลยไง สาวเจ้าก็เหลือเกินหน้าอกหน้าใจจะล้นทะลักออกมานอกชุดอยู่ละ อะไรจะขนาดนั้น

"โว๊ะ..ไม่ลงไม่เล่นมันแล้ว" อยู่ดีๆไอ้ฝรั่งหัวทองที่นั่งอยู่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกับผมก็ร้องโวยวายออกมาในสำเนียงฝรั่งที่พูดไทยไม่ค่อยชัด

"อ้าว..ยูไม่เล่นต่อแล้วหรือ" ผมหันหน้ามาพูดแหย่มันด้วยสำเนียงแบบเดียวกัน

"จะเล่นได้ยังไง เล่นกี่ตากี่ตายูก็กินเรียบอยู่คนเดียว ไอหมดตัวแล้วใครจะเล่นต่อก็เล่นไปเลยไอไม่เล่นแล้ว" พูดจบมันก็เลื่อนเก้าอี้ลุกพรวดออกไปเลย ที่เหลืออีกสองสามคนก็ทำท่าเหมือนจะลุกตาม

"อ้าวพวกยูก็ไม่เล่นแล้วรึ" ผมพูดถามออกไปด้วยสำเนียงปกติ

"ไม่เล่นแล้วพวกไอก็หมดตัวแล้วเหมือนกัน" พูดจบก็พากันทยอยลุกออกไปจนหมด แล้วผมก็ไม่สนใจพวกนั้นอีกหันมาสนใจสาวที่อยู่ข้างกายนี้ดีกว่า

"พี่คิมขาตอนนี้พวกนั้นก็เลิกเล่นแล้ว หมวยเง็กหิวเราไปหาอะไรอร่อยๆกินกันดีกว่านะค่ะ" สาวเจ้าพูดจาฉอเลาะน่าเอ็นดูด้วยน้ำเสียงชวนสยิวหู พรางกระแชะเอาอกอวบอิ่มบดเบียดเข้ากับลำแขนแกร่งของผม

จ้าหาอะไรกินกัน ไม่ได้กินข้าวนะแต่ฉันจะกินเธอ คิดได้ดังนั้นผมก็เดินไปที่เคาเตอร์แลกเปี่ยนชิปโดยมีสาวเจ้าเกาะติดอยู่ไม่ห่าง

แลกเงินเสร็จก็พาเจ้าหล่อนมากินข้าวที่ร้านอาหารที่อยู่ในโชนร้านอาหารนานาชาติ บรรยากาศการตกแต่งของที่นี่ถือว่าสุดยอดเลยทีเดียวบรรยากาศยังกับได้ไปอิตาลี ผมไม่เคยไปหรอกครับแค่ดูมาจากในหนังในละคร

ร้านอาหารที่เธอเลือกจะเป็นร้านอาหารญี่ปุ่นพอเข้ามาในร้านยังกับอยู่กันคนละที่ข้างนอกเป็นสไตล์แบบอิตาลีส่วนข้างในเป็นสไตล์แบบร้านอาหารญี่ปุ่น เธอสั่งอาหารมาแบบจัดเต็มทั้งซูซิเอย ราเมนเอย เนื้อย่างเอย กุ้งเทมปุระเอย จนเต็มโต๊ะไปหมดไม่รู้จะกินยังไงไหว

พอทานเสร็จจ่ายเงินเสร็จผมก็พาเธอนั่งเรือแกนดอล่าล่องชมบรรยากาศที่ถูกจำลองมาจากเมืองเวนิสประเทศอิตาลีไปเรื่อยๆ

หลังจากนั้นก็พาสาวเจ้าไปช้อปปิ้งจนหนำใจจนห้างปิด ที่นี่จะปิดประมาณตีหนึ่งตีสองของทุกวัน แล้วก็ไปกินตับกันต่อที่โรงแรมจนเกือบสว่าง ถ้าไม่ติดว่าผมต้องทำงานกลางกันด้วยคงได้ต่อกันยาว

ตอนกลางวันผมจะถอดคราบเจ้าชายออกมาขับมอไซ ฯ วินรับจ้างรับส่งผู้โดยสารที่หน้าปากซอยติดถนนใหญ่แถวๆถนนศรีนครินทร์

พอกลับมาถึงบ้านก็เห็นไฟในบ้านเปิดอยู่สงสัยไอ้ซ่ากลับมาแล้ว อ้อผมลืมบอกไปว่าผมมีน้องสาวอยู่หนึ่งคน

ที่จริงมันไม่ได้ชื่อซ่าหรอกครับ มันชื่อมิ้มแต่ผมเรียกมันว่าซ่าเพราะมันห้าวยังกับผู้ชายไม่ได้หวานเหมือนชื่อ

มันเรียนอยู่ชั้นปวชปีสอง มันพักอยู่ที่หอเนื่องจากบ้านกับวิทลัยอยู่ไกลกันมันจึงไปพักที่หอกับเพื่อนๆ จะกลับมาบ้านทุกๆวันหยุดเสาร์และอาทิตย์ อันที่จริงมันต้องเรียนอยู่ชั้นมอสาม แต่ด้วยความที่มันเก่งเกินอายุพ่อเลยส่งมันเข้าโรงเรียนเร็วกว่าอายุจริงตั้งสองปี

บ้านผมเป็นบ้านทรงไทยยกใต้ถุนสูง ตกแต่งด้านในแบบบ้านทรงไทยทั่วไป มีห้องนอนทั้งหมดอยู่สามห้อง

แต่กอ่นเราจะอยู่กันทั้งหมดสามคนหลังจากที่พ่อตายจากไปด้วยโรคมะเร็งตับเมื่อปีที่แล้วก็เหลือผมกับน้องแค่สองคนส่วนแม่ก็ตายจากไปในวันที่ไอ้ซ่าเกิดเนื่องจากเสียเลือดมาก ตอนนั้นผมอายุได้ห้าขวบ ไม่รู้ด้วยซำ้ว่าความตายนะมันคืออะไรคิดแค่ว่าแม่กำลังนอนหลับเดี่ยวก็ตื่น พอโตมาอีกหน่อยถึงเข้าใจว่าความตายมันคืออะไร

ถึงไม่มีแม่พ่อก็ยังทำหน้าที่ของพ่อที่ดีมาตลอด เป็นทั้งพ่อและแม่ให้ผมกับน้องจนในวันสุดท้ายของลมหายใจ

แต่ก่อนพ่อทำงานในบ่อนคาสิโน หลังจากเลิกเรียนผมก็จะทำหน้าที่ไปรับน้องที่เนอร์สเชอรี่แล้วก็พาน้องไปหาพ่อที่คาสิโน

เจ้าของคาสิโนเขาเป็นคนที่มีจิตใจดีและคาสิโนก็เป็นแบบถูกกฏหมาย อีกทั้งพ่อก็เป็นคนขยันทำงานเขาเลยสงสารยอมให้พวกเราแวะเวียนเข้าออกคาสิโนอยู่เป็นประจำ

ในเวลาว่างๆพ่อจะสอนผมเล่นไผ่อยู่เสมอๆจนผมเล่นเก่ง พอคาสิโนปิดเราก็พากันกลับมาบ้านสามคนพ่อลูก

มาถึงบ้านภาพที่เห็นอยู่เป็นประจำก็คือพ่อจะนั่งคลุกอยู่แต่กับขวดเหล้าจนถึงวันสุดท้ายที่พ่อจากไป

ตอนเด็กๆผมถามพ่อเสมอว่าทำไมพ่อถึงชอบกินเหล้าพ่อก็จะตอบกลับมาเสมอว่าพ่อคิดถึงแม่ แล้วผมก็จะถามต่อไปว่าพ่อเกลียดน้องไหมที่น้องทำให้แม่จากไป แล้วพ่อก็จะตอบกลับมาเสมอว่าพ่อไม่ได้เกลียดน้อง น้องคือของขวัญชิ้นสุดท้ายที่แม่ให้ไว้ก่อนที่แม่จะจากไปพ่อรักพวกเรามาก แล้วพ่อก็จะร้องไห้กอดผมกับน้องแล้วพูดว่าให้ผมรักน้องมากๆ พี่น้องต้องรักกัน

พอผมโตจนรู้ว่าอะไรเป็นอะไรผมก็ไม่ถามพ่อแบบนั้นอีกเลย

"แฮ่ร" ผมกำลังก้าวเท้าขึ้นบันไดบ้านอยู่ ๆ ผมก็ต้องสะดุ้งสุดขีดเนื่องจากมีตัวอะไรก็ไม่รู้กระโจนเข้ามาขวางทางแล้วส่งเสียงร้อง "แฮร่" ออกมา

และด้วยความที่กำลังคิดอะไรเพลิน ๆ ก็เลยไม่ทันได้ตั้งตัว ตกใจสิครับแล้วสัญชาตญาณนักมวยมันก็มาแบบจัดเต็ม

แข้งขวาฝาดเข้าให้เต็มรักด้วยความเร็ว แต่เหมือนอะไรบางอย่างนั้นจะเร็วยิ่งกว่ากระโดดหลบออกไปจนพ้นรัศมีหน้าแข้งของผม แต่ดันลืมไปว่าตรงนี้มันเป็นบันไดผลที่ตามมาก็คือลงไปกองอยู่ตรงพื้นสนามหญ่าข้างล่าง

"โอ้ยพี่คิมจะฆ่ากันหรือไงเนี๊ย" อะไรอย่างบางร้องโอดโอยออกมาด้วยความเจ็บปวด

อะไรบางอย่างที่ว่านั่นก็คือน้องผมเองนี่ละครับ สะดุดขาตัวเองล้มนั่งก้นจ่ำเบ้ากองอยู่บนพื้นสนามหญ่า

"อ่าวนึกว่าผีที่ไหนที่แท้ก็ผีไอ้ซ่านี่เองฮ่าๆๆๆ" ผมพูดแหย่มันด้วยท่าทางกวนๆพรางเอามือท้าวราวบันไดทำหน้าล่อเรียนแล้วหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ ถึงจะเป็นบันไดแค่สามขั้นแต่ถ้าลงไปอยู่ในท่านั้นก็คงจะเจ็บหน้าดู

" พี่คิมอย่ามัวแต่หัวเราะน้องอยู่จิมาช่วยเขาหน่อยเร็วๆ" ใบหน้าสวยหวานแบบสาวไทยแท้ๆทำหน้านิ่วคิ้วขมวดด้วยความเจ็บปวดพูดออ้นวอนผมด้วยท่าทีหน้าเห็นใจ

เห็นท่าอย่างนั้นผมก็เลยเดินละจากบันได ตรงเข้าไปหาหวังจะช่วยดึงให้ลุกขึ้น แต่พอยื่นมือออกไปเท่านั่นแหละกลายเป็นว่าผมโดนฉุดจนล้มหน้าคะมำนอนคว่ำราบไปกับพื้น

พอมันแกล้งผมได้สำเร็จเจ้าตัวก็รีบลุกขึ้นหันมาทำหน้าทะเล้นใส่ผม

"แฮร่ สมนำ้หน้า" พูดพรางทำหน้ากวนๆใส่ผมแล้วก็วิ่งหนีเข้าบ้านไป

"ไอ้ซ่าหยุดเดี่ยวนี้เลยนะเดี๋ยวเถอะ" พอผมลุกขึ้นได้ก็แกล้งโวยวายวิ่งไล่ตามมันเข้าบ้านไปกะว่าจะแกล้งมันชักหน่อย แต่พอวิ่งขึ้นไปบนบ้านได้มันก็เปลี่ยนโหมดยืนนิ่งเอามือประสานกันไว้ข้างหน้า ทำสีหน้าสำนึกผิด

"พี่คิมน้องพึ่งมาพี่จะฆ่าน้องแล้วเหรอ" ดูมันแสดงละคร

" ไม่ต้องเลยไม่ต้องมาแสดงละคร" ผมพูดแล้วก็เดินเข้าไปประชิดตัวจับข้อมือมันเอาไว้ทำท่าจะเตะก้น มันก็พยายามหมุนตัวไม่ให้ผมเตะก้นมันได้อย่างสะดวก

" มาให้พี่เตะทีนึง แล้วพี่จะไม่ฆ่าน้อง" พูดแล้วก็ทำท่าจะเตะก้นงอนๆนั่น

"ทีเดียวนะ" มันยังมีหน้ามาพูดต่อลอง

"ได้ทีเดียวก็ทีเดียว" พูดจบผมก็เตะก้นมันไปเบาๆทีนึงตามสัญญา

"พี่คิมกลิ่นน้ำหอม" มันพูดแล้วก็ทำท่าดมฝุดฟิดๆเหมือนไอ้ด่างข้างถนนพรางจับตัวผมหมุนซ้ายทีขวาทีสำรวจการแต่งตัวของผม

"พี่คิมพี่ไปเที่ยวกับผู้หญิงมาใช่ไหม " มันทำเสียงดุใส่ผม

"น้องบอกแล้วใช่ไหมว่าให้พี่เอาผัว" ดูมันพูดเข้า

"โวะไอ้นี้พี่เป็นผู้ชายนะจะให้พี่เอาผัวบื่อ..ไม่เอาวะขนลุก" ผมพูดแล้วก็ทำสีหน้ารู้สึกขยะแขยงก็ผู้ชายนี่ครับจะให้มาเอากันมันก็ชักจะยังไงๆอยู่ อีกอย่างตัวผมก็ออกจะทึก คิดภาพดูสิครับถ้าผู้ชายตัวโตๆสองคนมาเอากันบื้อแค่คิดก็ขนลุกแล้วละครับ

"ไม่รู้ละน้องอยากได้พี่เขยน้องไม่อยากได้พี่สะใภ้" มันพูดจบก็สะบัดแขนผมทิ้งแล้วก็ทำหน้างอ งอนตุบป่องๆเดินเข้าห้องไป

ผมมองตามจนมันหายวับเข้าไปในห้อง แต่ก่อนที่มันจะปิดประตูห้องไปมันก็หันมามองค้อนผมขวับนึงแล้วก็ปิดประตูดังปังจนบ้านเสทือน

โอะไอ้นี่คงอ่านนิยายวายจนเพื้ยนแล้วแน่ๆ ผมคิดแล้วก็ตอ้งส่ายหัวยิ้มน้อย ๆ อย่างเหนื่อยใจกับความเอาแต่ใจของมัน พูดกับมันทีไรเป็นงี้ทุกที พอมันเข้าห้องไปผมก็ไม่ได้สนใจอะไรมันอีก

พอมาถึงเตียงนอนผมก็ล้มตัวลงนอนทันที ไม่อ่งไม่อาบมันแล้วน้ำง่วงชะมัด เสื้อสูทก็ไม่ถอดนอนมันทั้งอย่างนั้นแหละ

ผมนอนได้ชักสองสามชั่วโมงก็ตื่นขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวเพื่อไปเข้าคิวขับวินต่อ

พอผมกำลังขึ้นค่อมฮอนด้าเวฟสีดำแดงคู่ใจที่จอดอยู่ใต้ถุนบ้านเท่านั้นแหละ

"พี่คิมรอน้องก่อน" เสียงแสบแก้วหูก็ดังออกมาจากในตัวบ้านพร้อมกับไอ้ซ่าที่อยู่ในชุดเสื้อยืดรายการ์ตูนโดราเอมอนสีขาวกับกางเกงยีนขาเดฟสีสนิม ถือกระเป๋าโน๊ตบุ๊คสีดำรีบวิ่งออกมาแทบจะชนประตู

"ลอ็คประตูด้วย " ผมร้องบอกมัน มันล็อคประตูเสร็จก็รีบวิ่งลงบันไดแทบจะล้มกลิ้งลงมาจากบันได "อ่าวไอ้ซ่าจะไปไหนละเราแต่งตัวยังกะทอม แล้วนี่หายงอนพี่แล้วเหรอ" หลังจากที่ขึ้นไปนั่งคอ่มบนเวฟคู่ใจของผมแล้วผมก็พูดกัดมันไปทันที ก็มันเหมือนจริงๆนี่ครับการแต่งตัวบวกกับผมสั้นทรงบ๊อบหัวทุยของมัน

"โถ่พี่คิมน้องไม่ใช่ทอมซะหน่อยแล้วก็อีกอย่างน้องไม่ได้ชื่อซ่าน้องชื่อมิ้มกรุณาเรียกให้ถูกด้วย น้องไม่ได้งอน แต่น้องจะงอนถ้าพี่ไม่รีบไปส่งน้องที่ห้างฯ" พอมันบ่นผมเสร็จมันก็กระโดดขึ้นมานั่งซ้อนท้ายผม

"เอ้านี่ใส่หมวกด้วยพี่ไม่อยากเสียค่าปรับ" ผมพูดพร้อมยื่นหมวกกันน๊อคสีดำให้มัน มันก็ไม่พูดอะไรต่อรับหมวกจากมือผมไปสวมใส่แต่โดยดี

แล้วผมก็กดปุ่มสวิทสตาร์ทมือขับออกไป ผมมาส่งมันที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งแถว ๆ ถนนศรีนครินทร์ พอผมจอดรถหน้าห้างได้มันก็รีบลงจากรถวิ่งออกไปทันที

"เดี่ยวๆไอ้ซ่าถอดหมวกก่อน" ผมตะโกนไล่หลังมันไป แต่เหมือนมันจะรู้ตัวรีบวิ่งกลับมาถอดหมวกกันน๊อคส่งให้ผมแล้วก็รีบวิ่งเข้าห้างฯจนแทบจะไปชนกับคนอื่นๆที่เดินผ่านเข้า/ออก

"อะไรของมันวะ " ผมรับหมวกกันน๊อคคืนแล้วบ่นออกมาเบาๆได้แต่เกาหัวงงๆ กับการกระทำของมัน

"ปี๊บๆๆๆ" เสียงแตรรถเมล์ที่กำลังเข้าจอดเทียบ ท่ารถเมล์เพื่อรับส่งผู้โดยสารบีบไล่หลังมาไล่ให้ผมออกไปจากตรงนี้ พอผมได้สติผมก็เก็บหมวกกันน๊อคแล้วรีบขับมอไซร์ฯออกไป

ผมขับวินฯรับส่งผู้โดยสารจนถึงสองทุ่มก็ออกไปรับไอ้ซ่าที่ห้างสรรพสินค้าพอกลับมาถึงบ้านมันก็ทำท่ายังกับคนหมดแรงฟุบนั่งลงที่โซฟาไม้สักแกะสลักลายไทยเหมือนคนกำลังจะขาดใจ

"อะไรของแกทำท่าอย่างกับคนจะตาย" ผมพูดท้วงขึ้นด้วยความสงสัย

"ไม่ตายหรอกพี่แค่เหนื่อย"มันเถียง

"แล้วไปทำอะไรมาเห็นรีบๆ" ผมถาม

"เพื่อนมันนัดออกไปทำรายงานส่งอาจารย์วันจันทร์นี้ แต่แม่งเลือกหัวข้ออยากชิบหายกว่าจะเสร็จได้แก้แล้วแก้อีกปาเข้าไปเกือบสองทุ่ม " มันบ่นอุบอิบรากยาวเป็นหางว่าว

"เออน่าอดทนเอาหน่อยเพื่ออนาคต " ผมนั่งลงข้างๆมันแล้วก็เอามือรูปหัวมันด้วยความปลอบโยน

"ถ้าพ่อยังอยู่ก็คงดี" มันเอามือผมออกจากหัวของมันแล้วโน้มตัวลงนอนหนุนที่ตักของผมเอามือผมไปกอดเอาไว้หลังจากนั้นก็ไม่มีบทสนทนาใดๆ อีก

พอเวลาผ่านไปสักพักผมเห็นมันเงียบไปมองดูมันอีกทีเห็นว่ามันหลับก็เลยปลุกให้มันไปอาบน้ำนอน

"ซ่า"ผมเรียกมันก่อนที่มันจะปิดประตูห้อง "คืนนี้พี่จะออกไปข้างนอกนะ"

"อืม ปิดประตูบ้านให้ด้วย" มันพูดแค่นั้นแล้วก็ปิดประตูไปดูท่าทางมันจะเหนื่อยจริงๆ เพราะปกติถ้าว่าผมจะออกไปข้างนอกมันต้องบ่นผมรากยาวเป็นหางว่าวเสียทุกที ไม่รู้ว่าใครเป็นพี่ใครเป็นน้องกันแน่ จนผมคิดว่ามันมาเป็นแม่ผมแทนแม่จริงๆที่เสียไปแล้วละตอนนี้ เห็นมันเหนื่อยๆผมเลยไม่กวนอะไรมันอีก

ส่วนตัวผม พอมันเข้าห้องไป ผมก็ไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อจะไปต่อที่คาสิโน คืนนี้น้องหมวยเง็กนัดออกไปเที่ยวที่เดิม นั้นก็เป็นเพียงแค่เหตุผลส่วนหนึ่ง แต่เป้าหมายหลักของผมคือการไปเพื่อเล่นการพนัน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***