หนุ่มซูปตาร์กับสาวบ้างาน

ชีวิตที่แสนจะวุ่นวายของฉัน

ชีวิตที่แสนจะวุ่นวายของฉัน พ่อแม่ของฉันเสียไปเมื่อหลายปีก่อนจากภาวะเศรษฐกิจในตอนนั้นเลยทำให้ท่านคิดสั้นและจากฉันไป แต่ตอนนี้ทุกอย่างโอเคขึ้น ฉันยังคงคิดถึงท่าน แต่ชีวิตฉันก็ต้องเดินต่อไป ฉันจึงได้ทำงานเพื่อที่จะส่งตัวเองเรียน ตอนนี้เป็นช่วงปิดเทอมของฉัน เป็นช่วงที่ฉันต้องทำงานมากกว่าปกติ ฉันใช้ชีวิตแบบนี้มาจนชิน ฉันทำงานแทบจะ 24 ชั่วโมงของแต่ละวันแทบจะไม่มีเวลาได้พักฉันเลยไม่ค่อยได้ออกไปเจอเพื่อนไม่ค่อยได้ออกไปเที่ยวไหนกลับมาถึงห้องฉันก็นอนสลบไปแล้ว ฉันเคยท้อแท้กับชีวิตจนนั่งร้องไห้แต่จะให้ฉันทำยังไงได้ล่ะยังไงฉันก็ต้องสู้ต่อไป ฉันมีแค่โทรศัพท์เก่าๆอยู่เครื่องนึงเล่นโซเชียลก็ไม่ได้ยังเป็นแบบปุ่มกดอยู่เลยฉันไม่รู้เลยว่าตอนนี้ทางโซเชียลเป็นยังไงบ้างแล้วฉันเอาแต่ทำงานทำงานแล้วก็กลับมาห้องฉันไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับด้านโซเชียลเลย ฉันคงต้องเก็บเงินแล้วก็ทำงานให้เยอะกว่านี้เพื่อชีวิตฉันจะได้ดีขึ้นกว่านี้ วันนี้ฉันก็คงต้องไปทำงานแล้ว ฉันกำลังจะออกจากห้องแล้วปั่นจักรยานไปทำงานที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งแถวในเมืองทำงานเสร็จจากร้านนี้แล้วฉันก็ต้องไปต่ออีกร้านนึง ที่ทำงานไม่ไกลจากห้องที่ฉันพักมากนัก ฉันเลยไม่ต้องเหนื่อยเดินทางเท่าไหร่ .

" ถึงที่ทำงานซะที ขอให้วันนี้ได้ทิปเยอะๆทีเถอะ "

" อ้าว!!เพนกวินรีบเข้ามาทำงานเร็ววันนี้ลูกค้าเยอะมาก "

" ค่ะๆกำลังจะไปเดี๋ยวนี้เลยค่ะ "

ใช่ และนั่นก็คือชื่อของฉันเพนกวิน เป็นชื่อที่ฉันชอบมากเพราะแม่เป็นคนตั้งให้และฉันก็ชอบเพนกวินด้วย

" เร็วสิเพนกวินไปรับออเดอร์ลูกค้าโต๊ะนั้นที "

" ไปแล้วค่ะ^_^ "

" วันนี้ลูกค้าจะรับอะไรดีคะ "

" เอาเมนูแนะนำมา 2 ที่ค่ะ "

" ได้เลยค่ะรอสักครู่นะคะ "

บทสนทนาของฉันในทุกๆวันพูดจนติดเจอลูกค้าดีบ้างเจอลูกค้าแย่มากแต่ก็สนุกดีอย่างน้อยก็ได้ทำงานหาเงิน

" วันนี้ทำดีมากนะเพนกวินนี่ทิปของเธอ "

" ^_^ขอบคุณมากเลยค่ะ "