กฎของการว่ายน้ำที่ชมรมตอนกลางคืน

...สวัสดีเราขอตั้งชื่อLLแล้วกัน...

...เราอยากจะเล่าเรื่องบางอย่างที่ไม้ใช่เรื่องของเราบางอย่างของผู้หญิงคนๆ นึงให้ฟังมัน เป็นเรื่องที่เกิดเมื่อ 2 เดือนก่อนฉันยังไม่แน่ใจเลยด้วยซ้ำว่ามันเป็นเรื่องจริงหรือเปล่าเมื่อเหตุการณ์วันนั้นฉันเรียนอยู่โรงเรียนหญิงรั้วแห่งหนึ่ง ฉันอยู่ชมรมว่ายน้ำและนี่แข่งภายในอีก 1 อาทิตย์ทุกๆตอนเย็นก็เลิกเรียนฉันต้องไปฝึกว่ายน้ำที่ชมรมตอนนั้นเป็นเวลาเลิกเรียนแล้วฉันก็ต้องไปที่ชมรมเพื่อไปฝึกว่ายน้ำแต่ตอนนั้นมันก็ 17:00 น พอดีเพราะส่วนใหญ่ฉันจะกลับบ้านช้ามากฉันได้ไปฝึกว่ายน้ำที่ชมรมตอนเดินไปที่ลองว่ายน้ำฉันบอกเลยว่ามันดูเงียบมากเพราะว่านี่มันก็จะ6 โมงแล้วนี่นาความจริงตอนนั้นฉันดูนาฬิกาผิดเพราะว่าความจริงฉันไปที่ชมรมสายมากๆมันไม่ใช่ห้ามมองแต่มันเป็น 6 โมงครึ่ง...

...ฉันกำลังใกล้ถึงที่ว่ายน้ำแต่แล้วก็มีรุ่นน้องชมรมที่ฉันรู้จักเขาเดินมาถามฉันว่า"พี่น้ำๆพี่จะไปท่ีชมรม หรอคะ?"รุ่นน้องถาม"ใช่จ้าพี่จะไปที่ชมรชมีอะไรหรือเปล่า?"ตอนนั้นฉันไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไมรุ่นน้องคนนี้ถึงถามทั้งๆที่ฉันก็ไปทุกตอนเย็นตลอดแต่วันนี้แค่แปลกหน่อยเพราะว่านี่มันก็ใกล้มืดแล้วแต่ฉันก็ไม่คิดจะกลับบ้านหรอกนะเพราะยังไงพ่อแม่ฉันก็ไม่ได้อยู่บ้านฉันอยู่บ้านคนเดียวพ่อแม่ไปต่างประเทศหลายปีแล้วล่ะ"ทำไมงั้นหรอถึงถามพี่ปกติพี่ก็ไปทุกตอนเย็นนะ"แต่สิ่งที่ต้องสงสัยคือฉันไม่เคยเห็นรุ่นน้องคนนี้มาก่อนเลยสงสัยจะเป็นเด็กใหม่ที่เข้ามาในชมรมละมั้ง"ไม่มีอะไรหรอกค่ะแค่จะบอกว่า.…"รุ่นน้องคนนั้นได้เงียบลงพร้อมสีหน้าที่ดูเป็นกังวลฉันก็สงสัยว่ามันมีอะไร"ทำไมหรอมันมีอะไรหรือเปล่า?"ตอนนั้นฉันแทบจะไม่ได้คิดอะไรก็คงจะเป็นเพราะมากลางคืนละมั้งหรือน้องก็เลยเป็นห่วง"ไม่มีอะไรค่ะดูแลตัวเองดีๆด้วยแล้วกันนะคะหนูขอตัวก่อนล่ะ"(รุ่นน้องคนนั้นดูแปลกๆ)ตอนนั้นฉันก็สงสัยอยู่นะแต่ก็ไม่ได้คิดอะไรแถมตอนนั้นก็สามารถแล้วความคิดมันสายอยู่แล้วล่ะแต่โรงเรียนน่ะไม่ปิดหรอกนะเพราะมันมีหอน่ะแต่ฉันก็ไม่ได้สนอะไรแล้วก็รีบเดินไปที่สนามแข่งว่ายน้ำ(ไม่แน่ใจว่าควรจะเรียกสนามแข่งว่ายน้ำหรือที่ซ้อมว่ายน้ำแน่)[จากผู้เขียน]...

เพราะหลังจากที่ฉันถึงสระว่ายน้ำของโรงเรียนแล้วตอนนั้นมันก็เกือบจะ 19:00 นแต่มันก็มีไฟเปิดอยู่นะแล้วก็มีคนอยู่ 2-3 คนก็ยังอยู่จากนั้นก็มีโค้ดคนนึงที่ฉันรู้จักเขาเดินมาถามฉันว่า"นี่น้ำทำไมเธอถึงมาตอนนี้ล่ะนี่มันจะมืดแล้วนะ?"โค้ชคนนั้นเขามีชื่อว่าฟ้าใสเขาอายุห่างกับฉันแค่ 2-3 ปีเอาง่ายๆเขาเป็นหัวหน้าชมรมนั่นแหละ"พอดีว่าหนูเผลอคุยกับเพื่อนนานเกินไปหน่อยนะคะก็เลยมาสายขอโทษด้วยนะคะ"ฉันตอบด้วยคำที่โกหกจริงๆเพราะความจริงแล้วฉันกำลังเล่น***[จากผู้เขียนเติมเองนะ]กับเพื่อนอยู่น่ะ

..."ok okวันหลังก็อย่ามาใส่นะ"ถึงฉันจะรู้สึกผิดที่ได้โกหกแต่ก็ช่วยไม่ได้นี่นะก็ไม่อยากโดนบ่นเนี่ยนะ"ไงก็อย่าลืมรีบกลับหอด้วยล่ะ"เหมือนรุ่นพี่เขาจะดูเป็นห่วงฉันมากเลยล่ะตอนนั้นน่ะ"ค่ะหนูเข้าใจอยู่แล้วนะคะ"ฉันต่อไปด้วยที่ไม่สนอะไรเพราะว่าจะได้รีบฝึกรีบกลับหอเหมือนกันโดยที่ฉันไม่ได้คิดอะไรว่ามันจะมีเหตุการณ์อะไรหรือเปล่าแต่อยู่ดีๆ"ต้องรีบกลับหอนะฝึกแค่แป๊บเดียวห้ามเกิน 20:00 น เด็ดขาดเข้าใจไหม!!"ตอนนั้นฉันถึงกับตกใจทำไมรุ่นพี่เขาตั้งตะคอกฉันด้วยล่ะ"เข้าใจแล้วค่ะแต่ทำไมถึงต้องรีบกลับด้วยหรอคะ"(ตอนนั้นฉันนึกถึงรุ่นน้องที่เป็นห่วงฉันตอนนั้นตอนนี้รุ่นพี่ก็ยังเป็นห่วงอีกตกลงมันยังไงกันแน่นะ)"รุ่นพี่เขาไม่ตอบอะไรแล้วเขาก็เดินหันหลังแล้วเขาก็บอกฉันว่า"เธอต้องรีบกลับหอห้ามเกิน 20:00 น เด็ดขาดเข้าใจที่รุ่นพี่บอกใช่ไหม"ฉันไม่เข้าใจที่รุ่นพี่เขาต้องการจะพูดรู้แค่ว่าน้ำเสียงของรุ่นพี่เขาดูเป็นห่วงฉันมากๆอยู่ๆรุ่นพี่เขาก็หยุดเดินแล้วหันมาที่ฉันแล้วเขาก็บอกฉันว่า"ต้องรีบกลับหอนะรุ่นพี่คนนี้เป็นห่วงเธอนะอย่าเป็นอะไรไปล่ะเด็กน้อยเอ๋ย"[ทำไมเขาพูดนี้มันแปลกๆจากผู้เขียน]...

"เข้าใจแล้วค่ะรุ่นพี่"ฉันรู้สึกไม่ค่อยดีเลยแฮะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***