ตอนที่4

สิ้นเสียง ตอบรับ ทุกคนหันไปซุบซิบกันทันที 'นี่ พวกเจ้าได้ยินท่านแม่ทัพพูดไหม' 'ข้าเองก็ได้ยิน ท่านแม่ทัพบอกว่าพิสูจน์ ด้วยตนเองแล้ว วิธีไหนกันล่ะ' 'ไอ้เจ้าโง่ มันก็มีแค่วิธีเดียวนั้นแหละ ' 'ปีศาจ จอมเย็นชานั่นหน่ะนะ'

"แฮ่มม พวกเจ้ากลับไปทำงานซะ"

"ขอรับ/เจ้าค่ะ"

"ท่านพี่เฮ้อหลาน ฮึก ฮึก ฮืออ ท่านพี่จะทิ้งน้องไปแบบนี้ไม่ได้นะเจ้าคะ " วิ่งเข้าไปกอดเฮ้อหลาน

เหลียน เฮ้อหลานได้แต่ ถอดถอนใจ พร้อมยืนนิ่งไม่ไหวติง

"เจ้ากลับไปซะ จินเชียง เจ้าทำแบบนี้มันจะเสียเกียรติซะเปล่า"

"ฮืออ ท่านพี่เฮ้อหลาน ข้าไม่กลับ"

"ข้าจะต้องพูดซ้ำอีกครั้งไหม" น้ำเสียงนิ่งเรียบแสนจะเย็นชา ทำให้คนฟังขนลุก...

"ท่านพี่~"

"ข้า ขอบอกเจ้าอีกครั้ง ข้า เหลียน เฮ้อหลาน บัดนี้ได้มีฮูหยินข้างกายแล้ว เจ้ากระทำเช่นนี้มันจะทำให้ครอบครัวของเจ้าเสื่อมเสียเกียรติ์ได้"

"ฮือออออ"เมื่อนางฟังเหลียน เฮ้อหลานพูดจบก็วิ่งปิดหน้าตัวเองออกไปทันที

"จิ้ จิ้ จิ้ ท่านนี่เป็นปีศาจโดยแท้"

เหลียน เฮ้อหลาน ได้ยินเสียงหวานใสก็พลันสะดุ้ง..." เจ้ามาตั้งแต่เมื่อใด" เมื่อ เฮ้อหลาน เห็นหน้านางเหตุการณ์ต่างๆเมื่อคืนพลันเข้ามาในหัวของเขา ทำให้เขารู้สึกหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาทันที "เอ๊ะ ท่านไม่สบายหรอ ทำไมหน้าท่านแดงจัง" มือเล็กเอื้อมไปจับหน้าของชายหนุ่ม "เจ้าจะทำอะไร" เฮ้อหลานสะดุ้งเฮือก "ข้าแค่จะจับดูว่าท่านคัวร้อนไหม" ..."ข้าไม่ได้ป่วย"

"แต่ท่านหน้าแดง"

"ข้าแค่ร้อน เจ้าออกมาทำอะไรที่นี่ เจ้าเดินไหวรึ"

"ข้า/// ไม่ได้เป็นอะไรซักหน่อย ทำไมจะเดิมไม่ไหวกันล่ะ" ว่าแล้วนางก็วิ่งไปมา

"เห็นไหมล่ะแค่นี้สบายมาก" หึยไอ้ปีศาจใครจะให้ท่านเห็นกันล่ะว่าข้าแทบจะเดินไม่ได้

"หึ งั้นรึ" พูดจบแม่ทัพผู้องอาจก็ยกยิ้มมุมปาก

"นี่ ท่านแม่ทัพ"

"เรียกข้าว่าเฮ้อหลาน เจ้าเป็นภรรยาข้า"

"ก็ได้ เฮ้อหลานข้าอยากล้างหน้าแล้วก็ข้าหิวแล้วด้วย"

"สาวใช้ไม่ได้เอาอ่างล้างหน้าเข้าไปที่ห้องของเจ้ารึ"

"ข้าไม่เห็นใครจะเข้ามาเลย"

เฮ้อหลานได้แต่คิดในใจ ข้าคงจะต้องกวดขันข้ารับใช้เสียใหม่ซะแล้ว...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***