เรียนร่วมกัน

ในตอนกลางวันท่อากาศดีแสนดีทุกคนต่างก็ออกไปทำในสิ่งที่ตนสนใจ บ้างก็ไปทำในสิ่งที่ต้องทำ หากแต่ว่า...

"คุณหนูเจ้าคะ! วันนี้อากศดีขนาดนี้ทำไมยังมานั้งใต้ล้มต้นไม้ใหญ่แบบนี้อีกล่ะเจ้าคะ"

สิ่งที่พูดมากลับไม่ใช่กับไป๋ฉินลุ่ยนี่สิ

ไไปเอากระดาษกับพู่กันมา"

"เจ้าค่ะ"

ไป๋ฉินลุ่ยสั่งแน่นอนว่าเสวียนอวี่ไม่สามารถปฏิเสษได้ ได้เพียงแต่ทำตามเท่านั้น

...

และเมื่อเสวียนอวี่กลับมากับกระดาษและพู่กันนางก็ได้กลับไปเอาหมึกอีกครา

...

"ให้คนไปซื้อของพวกนี้ให้ข้า"

"จ้าค่ะ"

เสวียนอวี่ที่นั้งฝนหมึกให้ไป๋ฉินลุ่ยตั้งนานในที่สุดก็ได้ลุกจากที่นั้งสักที นางเดินไปหน้าเรือนก่อนจะยื่นไปสั่งของของไป๋ฉินลุ่ยให้คนออกไปซื้อมา

"นี่คือของที่คุณหนูของข้าอยากได้ ข้ากับคุณหนูกำลังถูกกักบริเวณคงออกไปไม่ได้ คงต้องรบกวนพวกเจ้าแล้ว"

หลังจากที่เสวียนอวี่ปลุกไป๋ฉินลุ่ยให้ตื่นได้มันก็สายมากๆแล้วทำให้ไปทำความเคารพท่านย่าไม่ทันและทำให้นางโดนกักบริเวณเป็นเวลา 7 วัน

หลังจากนั้น 7 วันการเป็นพระสหายร่วมศึกษาของไป๋ฉินลุ่ยก็ได้เริ่มขึ้น

วันแรก

"คุณหนูเจ้าคะ ตื่นได้แล้วเจ้าค่ะ คุณหนู"

"เสวียนอวี่ฉันขอนอนต่ออีกแป็บนะ วันนี้เราไม่มีเรียนช่วงเช้านี่..."

"เจ้าคะ"

หลังจากนั้นไม่นาน 2 ชั่วยาม ( 1 ชั้วยาม เท่ากับ 2 ชั่วโมง)

"คุณหนูไป๋..."

"ท่านกู้เป็นผู้สูงส่งมีความรู้ ไม่ควรโทษข้าที่ไร้การศึกษา อีกอย่างก่อนหน้านี้ท่านก็ไม่ได้แจ้งด้วยว่าจะเริ่มเรียนในเวลาใด โทษข้าไม่ได้ โทษข้าไม่ได้"

"เจ้า!!!"

และในวันแรกก็รอดไปได้อย่างหวุดหวิด

วันที่ 2

"คุณหนูเจ้าคะ!! คุณหนู!! อย่แล้วเจ้าค่ะ นายท่านมาแล้ว!!"

เมื่อได้ยินเช่นนั้นไป๋ฉินลุ่ยก็รีบตื่นแต่งตัวทีทันทีไป๋ห้าวเฉินที่เดิมทีเดินอยู่หน้าจวนไม่ทันเข้ามาไป๋ฉินลุ่ยก็แต่งตัวพร้อมไปเรียนเรียบร้อยแล้ว

"ข้าไปก่อนนะ ท่านพ่อ!!!"

ไม่ทันที่ไป๋ห้าวเฉินจะได้พูดอะไรไป๋ฉินลุ่ยก็หายไปจากสายตาซะแล้ว

"เป็นอย่างที่โม่เฉินพูดไว้จริงๆ"

(โม่เฉินคนขับรถม้าของไป๋ฉินลุ่ย ในตอนนั้นเขาพูดว่า "คุณหนูท่านนี่หนีเร็ว(เลว)จริงๆ" )

"ข้ามาสายหรือไม่"

"ท่านไม่ได้มาสาย แต่ท่านมาช้ากว่าจ้าคุณหนูไป๋"

"แค่ไม่สายก็พอแล้ว"

(ไม่คิดเลยว่าความเหนื่อยล้าในชาติก่อนจะติดมาด้วย ทำให้ชาตินี้เป็นคนขี้เซาไปได้)

(ปล.ข้ออ้างหลอกตัวเองของไป๋ฉินลุ่ย)

(เด้กหญิงคนนี้เหมือนอาลุ่ยเลย เวลาเธอมาสายเธอก็จะพูดแบบนี้เหมือนกัน)

ไม่ทันที่ไป๋ฉินลุ่ยจะนั้งลงท่านอาจารย์กู้ก็เดินเข้ามาในห้องเรียน

"วันนี้ข้าไม่ได้มาสายนะท่านกู้"

ไป๋ฉินลุ่ยกล่าวขึ้นเพื่อเตือนกู้เฉินว่าตนนั้นไม่ได้มาสาย และถึงจะดูไม่ดีแต่ก็เป็นนัยอีกหนึ่งว่า

วันนี้ข้ามาเช้ากว่าท่าน ท่านไม่สามารถลงโทษข้าได้แล้ว

ตอนบ่าย

"คุณหนูไป๋!!! วันนี้คาบบ่ายพวกเราเรียนการต่อสู้ ท่านคู่กับข้าได้หรือไม่"

"ได้"

....

วันที่ 3

วันนี้เรียนประวัติความเป็นมาของราชวงค์และประเทศ ถังแม้มันจะหน้าสนใจมากแต่การบรรยายของท่านอาจารย์นั้นน่าเบื่อมาก วันนี้ท่านอาจารย์กู้ไม่อยู่เพราะคนที่บ้านเขาไม่สบายทำให้เขาลาหยุด 1 วัน เพื่อพาคนคนนั้นไปหาหมอ

คาบบ่ายไม่มีเรียนเป็นเหตุให้ไป๋ฉินลุ่ยกลับมาในตอนเที่ยง

ในบ่ายวันนั้นไป๋ฉินลุ่ยได้นำเมล็ดพันธ์ุที่ให้คนไปซื้อมาเมื่อ 2 วันก่อนมาปลูกข้างเรือน

"คุณหนูเจ้าคะ พวกมันจะโตจริงๆ หรือเจ้าคะ"

"แน่นอนสิ ทำไมเหรอ"

"ไม่... ไม่มีอะไรเจ้าค่ะ"

"พูดมา!!!!"

"ก็เมื่อก่อนคุณหนูปลูกอะไรก็ไม่เคยขึ้นเลยแม้แต่นิดเดียวหนิเจ้าคะ"

"งั้นเหรอ..."

(หมายความว่ายังไงแต่เล็กจนโตตั้งแต่มาอยู่ในร่างนี้ฉันก็ปลูกขึ้นทุกอย่างนะ ไม่ว่าจะเป็นดอกไม้ ไม้ประดับหรือพืชผัก แม้แต่ปลูกต้นกระบองเพชรในฤดูหนาวในตอนที่หิมะตกหนักมันยังขึ้นเลย ทำไมเสวียนอวี่ถึงพูดแบบนั้นล่ะ หรือว่าฉันลืมบางอย่างไปกันนะ หรือว่า....)

(จะเป็นเจ้าของร่างเดิม)

วันที่ 4

เทศกาลต่างๆ

"เทศกาลซ่างหยวน ตรงกับวันที่ 15 เดือน 1 เป็นเทศกาลที่...."

"เทศกาลซ่างซือ ตรงกับ... หากในวันนั้นเจ้ามอบถุงหอมให้ผู้ใดแสดงว่าเจ้าชอบคนผู้นั้น..."

ท่านอาจารย์กู้เอาแต่เดินไปเดินมา เป็นการกล่อมนอนที่ดีที่สุดของไป๋ฉินลุ่ย ทำให้นางนั้งสบผงกอยู่ตรงนั้น และได้ยินเฉพาะในบางช่วงเท่านั้น

"เทศกาลกุ่ยเจี๋ย ตรงกับวันที่ 15 เดือน 7 เป็นเทศกาลปล่อยผี...โลกมนุษย์และโลกภูติผีปีศาจจะเชื่อมหากัน หากเจ้าหลงเข้าไปในนั้นเจ้าต้องรอจนถึงปีหน้าจึงจะออกมาได้ แต่เจ้าอาจจะอยู่ไม่ถึงตอนนั้น..."

วันที่ 5 ก็ผ่านไปด้วยดีได้ดั่งเดิม โดยที่ท่านอาจารย์กู้ที่เห็นว่าไป๋ฉินลุ่ยนอนในคาบก็เลือกที่จะไม่เอาเรื่องนาง...

หลายวันผ่านไป

"พี่ฉินลุ่ยวันนี้ท่านก็หลับในคาบอีกแล้วนะ"

"รายงาน!!!"

"องค์ชาย 8 พะยะค่ะ องค์ชาย 7 กลับมาแล้วพะยะค่ะ"

"จริงหรือ พี่ 7 กลับมาแล้ว!!!"

ทันใดนั้นเด็กชายที่เพิ่งพูดกับไป๋ฉินลุ่ย 1 ประโยคก็รีบวิ่งไปทันที ที่แท้เขาก็คือ ***องค์ชาย 8 หลูซวี่เสียน  ***นี่เอง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***