ตอนที่1 จุดเริ่มต้น

ฉาก:ณ การแข่งขันในสนามบาสของโรงเรียนแห่งหนึ่งในโตเกียว

ผู้หญิง: นั้นไง..โรงเรียนฮิกาชิของพวกเรารุดหน้าไปแล้ว

เท่จัง..ชุดยูนิฟอร์มเหมือนกับของดรีมทีมของอเมริกาเลย

สุดยอดเลย ฉันเองก็อยากใส่ยูนิฟอร์มอย่างนั้นบ้าง

...----------------------------------------------------------...

ฉาก: 2 ปีต่อมา ณ สนามบาสโรงเรียนฮิงาชิชู

เนื้อเรื่อง: ในขณะนั้นมีชายหนุ่มกับหญิงสาวคนหนึ่งกำลังเล่นบาสด้วยกัน

ผู้ชาย: หลังจากนี้ถ้าชู้ดได้ 1 ลูกก็แสดงว่าฉันชนะ

ผู้หญิง: อะไรกัน พูดไปก็เปล่าประโยชน์แค่นี้สบายๆอยู่แล้ว

ผู้หญิง: อ๊ะ? เร็วชะมัด

ผู้ชาย: สำเร็จ ชนะติดต่อกัน 68 ครั้งรวด...!!

ผู้หญิง: ฉันแพ้ติดต่อกัน 68 ครั้งรวด ฮือ~ ฮือ~

กลุ่มผู้ชาย: เฮอ~ นากามูระซังแย่งมินาโตะไปเป็นคู่ทุกที

ผู้หญิง: ถ้ามีทีมบาสหญิงก็คงดี

(ชื่อ...นากามูระ ฮารุกะ อยู่ ม.ต้นปี 2 เป็นผู้จัดการทีมชมรมบาสเกตบอลชาย)

(สมาชิกในชมรมบาสชายมาจากโรงเรียนประถมที่เคยเล่นบาสด้วยกันมาก่อน ตอนแรกฉันก็ตั้งใจจะเข้าทีมบาสหญิง แต่..)

ฉาก: ณ ห้องพักครู เมื่อ 1 ที่แล้ว

นากามูระ: ไม่มีชมรมบาสหญิงงั้นหรอคะ

ครูใหญ่: ไม่มีผู้หญิงคนไหนอยากเล่นบาสแบบนากามูระหรอกนะ จึงไม่มีสมาชิกคนอื่น ชมรมบาสหญิงไม่มีทางเป็นไปได้หรอก

นากามูระ: (และเวลานั้นเอง)

มินาโตะ: นากามูระ! ตัดสินใจเถอะนะ เธอน่ะ เธอบอกว่าอยากใส่ยูนิฟอร์มนี้เล่นบาสไม่ใช่หรือ ปีหน้าเรามาพยายามไปด้วยกันเถอะ

นากามูระ: (จากนั้นมา ฉันก็มีเหตุผลที่อยากจะเล่นบาสเพิ่มอีกข้อหนึ่ง คือ "ฉันอยากเล่นบาสร่วมกับมินาโตะต่อไป" )

(ในที่สุดปีนี้ฉันก็ยังรวบรวมสมาชิกชมรมบาสหญิงไม่ได้อีก แต่ว่า... มินาโตะกลับเล่นบาสเก่งขึ้นมาทุกที ตอนนี้ก็ได้เป็นถึงสมาชิกของทีมประจำจังหวัดแล้ว แต่ฉันก็ยังอยู่ที่เดิม)

ฉาก: ณ บ้านของมินาโตะ

นากามูระ: ฉันอยู่ปี 2 แล้ว แต่ยังไม่มีคะแนนเลย!!!

มินาโตะ: นั่นเธอเขียนอะไรอยู่ล่ะ? (กำลังทำการบ้านอยู่)

นากามูระ: บันทึกเรื่องน่าผิดหวังอยู่น่ะ ท่าทางจะเปลี่ยนกติกาแล้วสินะ (อยากชนะบ้างสักครั้ง)

มินาโตะ: ใช่ ใช่ ฉันเพียงแต่อยู่แค่ในตำแหน่งชู้ด 3 แต้ม ถ้าเธอตัดสินใจชู้ดอีกทีก็จะชนะ

นากามูระ: ตรงข้ามกันเลยยะ!!!

มินาโตะ: เป็นอะไรไป...?

นากามูระ: ไม่รู้ด้วยแล้ว!

มินาโตะ: อะไรของเธอเนี่ย?

เนื้อเรื่อง: พอทั้งคู่พูดจบนากามูระก็ได้รีบลุกออกไปจากบ้านของมินาโตะทันที

...----------------------------------------------------------...

ฉาก: เข้าวันต่อมา ณ ห้องพักครู

ครูหญิง: นากามูระ ขอโทษที่เรียกมาเร็วไปหน่อยนะจ๊ะ

นากามูระ: (คุณครู วากาสึคิ อิสึมิ เป็นครูสอนดนตรี ปี 2)

ครูอิสึมิ: เปิดเรียนใหม่ๆ นี่ลำบากหน่อยนะ พอดีว่าครูอยากให้หนูเป็นคนอ่านคำขวัญของกรรมการรักษาความสะอาดในการประชุมครั้งต่อไปน่ะ

นากามูระ: ถ้าอ่อนโยนได้เหมือนคุณครูก็คงดี

(บ้าระ นี่เราพูดอะไรออกไปเนี่ย~)

ครูอิสึมิ: แสดงว่ามีคนที่ชอบอยู่แล้วหรือ ถ้างั้นก็เหมือนกับครูน่ะสิ ครูก็จบการศึกษาจากที่นี่ เคยใส่ชุดเหมือนนากามูระ เคยพบเรื่องทุกข์ใจเหมือนกัน

นากามูระ: คุณครูอิสึมิก็เคยเจอเรื่องแบบนี้ด้วยหรือคะ

ครูอิสึมิ: ไม่ค่อยดีหรอก เป็นครูพูดไม่ได้ แต่ก็จะพูด เรื่องของเขาคนนั้นทั้งๆที่ชอบแต่กลับบอกว่าไม่ชอบ แล้วก็มาเสียใจทีหลัง

นากามูระ: (เรื่องที่คุณครูไม่สามารถทำได้...)

(แต่ก็มีความสุขมาก ได้เล่นบาสกับมินาโตะ ได้สนิทสนมกับทีมบาสชาย ถ้าไม่สามารถถามความในใจ เขาก็อาจจะหลุดมือเราไป แต่เรายังไม่สามารถทำได้)

ฉาก: วันต่อมา ณ หอประชุมโรงเรียนฮิงาชิชู ภายในพิธีเปิดเรียน

มินาโตะ: คุยอะไรกับคุณครูวากาสึคิหรือ

นากามูระ: เรื่องการอ่านคำขวัญของกรรมการรักษาความสะอาดในการประชุม

มินาโตะ: หาาาา ต่อหน้านักเรียนทั้งโรงเรียนเชียวหรือ พูดต่อหน้าคนเป็นร้อยเขียวนะ แต่เธอคงรู้สึกเฉยๆสินะ

นากามูระ: พูดอย่างนี้หมายความว่าไง?

ผู้หญิง: อะนี่ เอกสารของเธอ

นากามูระ: เออ ขอบใจจ๊ะ

(โนบุโกะ ไม่เหมือนเดิมเลย ทั้งๆที่ตอนประถมเล่นบาสมาด้วยกัน พอเข้าเรียนมัธยมต้นก็เรียนหนัก ทั้งๆที่อยากจะเล่นบาสด้วยกันอีกตอนมัธยม)

ผู้อำนวยการ: นักเรียนชั้นมัธยมต้นมีทั้งหมด 83 คน ปี 1 มี 35 คน ปี 2 มี30 คน ปี 3 มี 18 คน แนวโน้มการการลดจำนวนลงอย่างรวดเร็วของนักเรียน เป็นความจริงที่น่าเศร้าใจ!!! ปีนี้ถึงคราวสิ้นสุดแล้ว ผมจึงตัดสินใจจะปิดโรงเรียนฮิงาชิชู

บรรดานักเรียน: เอ๋?...!!! นี่มันอะไรกัน เรื่องแบบนั้น!!!

ผู้อำนวยการ: สำหรับนักเรียนปี 1, ปี 2 เดือนเมษายนปีหน้านี้ตามเอกสารที่ให้เป็นนักเรียนของเขต A ต้องไปเข้าโรงเรียนมินามิชู, ส่วนเขต B เข้าโรงเรียนคิตะชู

นากามูระ: ปีหน้าจะปิดโรงเรียนแล้ว!

ฉาก: ณ โดมกีฬาบาสเก็ตบอลของโรงเรียน

มินาโตะ: วิเศษไปเลยนะ

อะคิตะ: ฉัน..โคตานิ อะคิตะ ไปเข้าคิตะชู

อะคิตะ: โนมุระ กับ นากาจิมะ, โอกะ, นากามูระ ไปเข้ามินามิชู

มินาโตะ: แล้วพวกเราต้องพยายามมาแข่งกันในสนามบาสนะ เราต้องพยายามเป็นสมาชิกของชมรมให้ได้นะ

นากามูระ: (ทำไมถึงทำใจกันได้เร็วแบบนี้) ฉัน... ไม่...ไม่มีฮิงาชิชู ไม่มีชมรมบาส ไม่ยอมเด็ดขาด!!!!!

มินาโตะ: นากามูระ!

เพื่อน: ฮารุกะ!

นากามูระ: (ฮิงาชิชูไม่มีปี 3 อีกต่อไปแล้ว...)

(ปีหน้าจะตั้งชมรมบาสหญิงแล้ว ฉันจะทำอย่างไร)

เนื้อเรื่อง: หลังจากที่นากามูระวิ่งหนีพวกมินาโตะออกมา เธอก็ได้เดินมาเรื่อยๆ จนถึงห้องล็อกเกอร์ ที่พวกมินาโตะไว้ใช้เก็บของ พอเธอมองเห็นเสื้อยูนิฟอร์มของมินาโตะเธอก็นึกถึงคำพูดในอดีตเมื่อ 2 ปีที่แล้วตอนที่ทั้งสองไปดูทีมบาสของโรงเรียนฮิกาชิ

(เรื่องเมื่อ 2 ปีก่อน

นากามูระ: เท่จังเลย? ยูนิฟอร์มของดรีมทีมนั้น สุดยอด ฉันก็อยากใส่ยูนิฟอร์มนั่นเล่นบาสบ้าง)

นากามูระ: (ไม่สามารถใส่ได้แล้วสินะ... เสื้อเบอร์ 4 ของมินาโตะ แค่ได้ใส่บ้างเท่านั้น อยากลองใส่บ้างสักครั้งหนึ่ง)

เนื้อเรื่อง: ทันทีที่นากามูระคิดจบเธอก็หยิบเสื้อยูนิฟอร์มบาสเกตบอลของมินาโตะขึ้นมาใส่ แต่เสื้อของมินาโตะมีขนาดใหญ่กว่าตัวของนากามูระ จึงเผยให้เห็นชุดชั้นในของนากามูระ

นากามูระ: อ๊ะ? ได้ใส่แล้ว ดีใจจังเลย สภาพฉันคงดูไม่ได้เลยแน่ๆ

เนื้อเรื่อง: ทันใดนั้นเองมินาโตะก็ได้เดินเข้ามาในห้องล็อกเกอร์พอดี จึงเห็นนากามูระที่ใส่เสื้อของตัวเองอยู่

มินาโตะ: นากามูระ เธอมาทำอะไรอยู่ตรงนี้

นากามูระ: มินาโตะ!!!!

มินาโตะ: อา....น้ำตา

นากามูระ: ว้าย!!!!! (ทำไงดีถูกเห็นแล้ว)

เนื้อเรื่อง: พอมินาโตะมองเห็นชุดชั้นในของนากามูระแล้ว มินาโตะก็รีบปิดประตูห้องแล้วออกมาจากห้องล็อกเกอร์ทันที ส่วนนากามูระก็รีบกลับไปใส่ชุดของตัวเองทันที ก่อนจะออกมาหามินาโตะที่รออยู่หน้าห้องล็อกเกอร์

นากามูระ: ไม่เป็นไรแล้ว (ทำยังไงดี ใส่ยูนิฟอร์มของมินาโตะ เขาคงคิดว่าเราแปลก เราจะพูดอะไรดี)

มินาโตะ: ขอโทษนะ! ที่เมื่อกี้ ที่ฉันเปิดประตูเข้าไป แต่พอเห็นเธอแปลกๆ ก็เลยเป็นห่วง

นากามูระ: มินาโตะ ฉันรู้สึกผิดหวังที่จะปิดโรงเรียนนี้ ทั้งๆ ที่ฉันตั้งใจจะตั้งชมรมบาสหญิงในปีหน้า เรื่องที่อยากทำยังค้างไว้แต่ก็ต้องมาจบลง ฉันก็...ไม่มีใจจะทำอะไรอีกแล้ว

มินาโตะ: ฉันด้วย... เรื่องที่อยากทำ เวลาที่อยากทำก็มี และตอนนี้เวลามาถึงแล้ว เรื่องที่อยากทำก็ทำตอนนี้เลย จบปี 2 แล้วฉันก็ผิดหวังเหมือนกัน แต่... ก็จะใช้เวลาเพียงเล็กน้อยที่เหลือให้สนุกคุ้มค่าที่สุดฉันจะได้ไม่เสียใจที่หลัง พวกเรายังมีเวลาเหลืออีกครึ่งปี เรามาทำสิ่งที่อยากจะทำกันเถอะ

นากามูระ: (สิ่งที่ฉันอยากทำที่สุด คือ...)

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***