Ep 1 บทนิยาย

ครืด~~~ครืด~~~~

" ตีห้าแล้วนะ เสี่ยวหลิน จะให้พี่โทรตามทุกวันทุกปีเลยรึไง รีบแต่งตัวเเล้วรีบมากอง อย่าให้คนทีมงานเขารอนาน จะกินอะไรไหม?เดี๋ยวพี่ซื้อไปให้ "

เสียงหวานแหลมของคนที่ฉันรู้จักเป็นอย่างดีดังขึ้นโดยไม่เว้นช่องว่าง หลังจากที่ฉันกดรับโทรศัพท์ พี่ลี่ลี่ เธอเป็นผู้จัดการส่วนตัวของฉันเอง เธอเป็นเหมือนพี่สาว และเป็นเหมือนเพื่อนฉันในคราวเดียว

ทั้งชีวิตฉันนอกจากแม่ที่จอมปลอมและพ่อที่หลอกลวงเเล้ว ฉันก็มีแค่พี่ลี่กับยายนี่แหละที่ฉันสนิทและคุยเรื่องส่วนตัวได้มากที่สุด

" อืมมม รู้แล้ว รอสักครู่นะคะคุณผู้จัดการ เสี่ยวหลิน จะรีบไปเดี๋ยวนี้เลยค่ะ " ฟังคนในสายพูดจบฉันจึงตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงงัวเงียหลังจากพึ่งตื่นนอน ก่อนจะเอื้อมมือไปเปิดสวิทช์ไฟที่หัวเตียง จนเผยให้เห็นเพดานห้องสีฟ้ากับลายเตียงนอนที่คุ้นชิน

ฉันชื่อ เสี่ยวหลิน หรือชื่อเต็มของฉันคือ จางมู่หลิน ฉันมีอาชีพเป็นนางแบบถ่ายโฆษณาและรับงานทั่วไปแบบที่นางแบบคนอื่นเขาทำกัน

แต่สิ่งเดียวที่ฉันจะไม่ทำก็คือ การขายเกียรติและศักดิ์ศรีของตัวเอง

@ กองถ่ายโฆษณาครีมทามือของ Ck Berry

" สวัสดีครับ น้องหลิน " เสียงหวานทุ้มของผู้ชายหน้าตาหล่อเหลาเอาการเอ่ยทักฉันทันทีหลังจากที่ฉันเดินเข้ามาในสตูดีโอ

เขาคือ เจียงเฉิง ตากล้องของการถ่ายโฆษณานี้. ฉันกับเขาเราร่วมงานกันบ่อยจนเรียกได้ว่า ที่ไหนมีฉันที่นั่นก็ต้องมีเขา เจียงเฉิงเป็นคนหล่อที่มีความสามารถ เก่งครบทุกด้าน จึงเป็นที่หมายตาสำหรับนางแบบสาวหลายๆคน

" สวัสดีค่ะ เจียงเกอ หลินขอตัวไปเปลี่ยนเสื้อผ้าทำผมก่อนนะ " ฉันตอบกลับไปด้วยรอยยิ้มสดใสอย่างที่เคยทำ ก่อนจะเอี้ยวตัวหลบทางเล็กน้อยเเล้วเดินตรงไปยังห้องแต่งตัว

" เสี่ยวหลิน. มาทางนี้เลยมา " พี่ ลู่ สาวน้อยตัวเล็กที่รับหน้าที่แต่งหน้าและทำผมให้ฉันในงานนี้ พูดขึ้นพร้อมกับทำมือปรายว่าให้มานั่งที่เก้าอี้หน้ากระจกใหญ่เพื่อเตรียมแต่งหน้าและทำผม

" เจอกันกี่ครั้งผิวหน้าก็ยังดูดีเหมือนเดิมเลยนะ. ชาติที่เเล้วทำบุญมาด้วยอะไรมาจ้ะ? " เสียงหวานของคนตัวเล็กเจื้อยแจ้วอยู่ข้างหู ปากพูดไป มือก็พรางขยับแต่งหน้าไปอย่างช่ำชอง

" ทำบุญด้วยครีมทาหน้ามั้งคะ.ฮ่าาาาๆ " ฉันตอบกลับไปแบบนั้นด้วยความสนิท เราเคยทำงานร่วมกันมาหลายครั้ง พี่ลู่เธอเป็นทีมงานของ เจียงเกอ และดูเหมือนว่า ทั้งสองกำลังจะแอบดูใจกันอยู่เงียบๆด้วยสิ่

" เสร็จเเล้วจ่ะ. เดี๋ยวเสี่ยวหลินไปรอแต่งตัวทางด้านนู้นได้เลยนะ เดี๋ยวพี่ออกไปเอาชุดกับเครื่องประดับมาให้ หนูไปรอในห้องก่อน " พี่ลู่วางหวีด้ามเล็กซี่ถี่ลงกับโต๊ะก่อนจะเดินออกไปทำหน้าที่ของเธอ

" มานี่มา " พี่ลี่ลี่ พึ่งเดินเข้ามาดูฉันแต่งหน้าได้ไม่นาน เมื่อเห็นฉันแต่งหน้าเสร็จเเล้ว ก็ขวักมือเรียกพลางเปรยว่าห้องแต่งตัวอยู่ทางนี้

" พี่ลี่...หลินหิวอะ " ฉันพูดด้วยท่าทีออดอ้อนก่อนที่มือเรียวของเธอจะโอบเอวฉันเบาๆแล้วเดินเข้าไปในห้องปิดทึบที่มีเพียงไฟดวงเดียวกับกระจกบานใหญ่พร้อมกัน

" ชุดมาเเล้วค่ะ " ทีมงานผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาพร้อมกับชุดเดสสีขาวอมชมพูที่ยาวคลุมเข่า ก่อนจะส่งให้พี่ลี่เเล้วเดินออกไป

@หน้ากล้อง

" เสี่ยวหลิน บีบครีมทามือนิดหน่อยก็ได้ เเล้วยิ้มให้กล้องแบบเป็นธรรมชาติได้เลยครับ " เจียงเฉิงตากล้องสุดฮอต. บอกฉันก่อนจะเดินกล้องและเริ่มถ่ายภาพนิ่ง.

" ขอยิ้มหวานอีกนิดครับ..ดี..เปลี่ยนท่าได้ครับ...ดีมากครับ...สวยมาก...เปลี่ยนท่าได้ครับ.."

@ห้าชั่วโมงผ่านไป

" ลำบากเสี่ยวหลินเเล้ว ขอบคุณมากนะครับ " เจียงเฉิงพูดขอบคุณหลังจากถ่ายเสร็จ

" ไม่มีอะไรเเล้วพี่พาเสี่ยวหลินกลับนะ เธอมีงานต่อคืนนี้ " เป็นพี่ลี่ที่ตอบเจียงเฉิงแทนฉัน

" ครับผม. เดินทางปลอดภัยนะครับ "

" พี่ลี่ เดี๋ยวหลินขับกลับเองนะคะ หลินมีธุระที่ต้องไปทำนิดหน่อย " หลังจากเดินมาถึงลานจอดรถ ฉันบอกกับพี่ลี่ ก่อนจะเดินขึ้นรถเก๋งคันสีขาวทันทีไม่รอให้ได้ยินเสียงตอบรับจากคนที่เป็นผู้จัดการ

ไม่รอช้ามือเรียวของฉันก็เสียบกุญแจพร้อมกับบิดเพื่อสตร์าทเครื่องทันที

รถเคลื่อนออกจากที่เดิมได้ไม่นาน ก่อนจะเข้าสู้ถนนใหญ่ ฉันมีธุระที่ต้องไปทำในวันนี้คือ ไปรับคุณยายที่วัดโบราณเเห่งหนึ่ง ที่นัดกันไว้

@วัดโบราณ

ฉันก้าวเท้ายาวลงจากรถทันทีหลังจากที่รถจอดอยู่ใต้ต้นไม้. ก่อนจะเดินตรงเข้าไปในวัดตามหาคุณยาย

ตลอดทางเดินที่ตรงเข้าไปในวัด ข้างทางเต็มไปด้วยต้นซากุระตลอดทั้งทาง

ดอกซากุระสีขาวอมชมพูแย้มบานจนเห็นเป็นสีชมพูเข้มทั้งต้นจนแทบมองไม่เห็นสีเขียวของใบโผล่อยู่เลย บ้างล่วงหล่นลงมาจากกิ่งเหมือนดั่งหิมะที่ปรายลงมาจากฟากฟ้า กลิ่นหอมอ่อนๆ ที่บวกกับลมพลัดโชยเบาๆ ทำเอาฉันแทบเคลิ้มจนสติหลุดออกจากภวังค์ตกอยู่ในห้วงแห่งความฝันอย่างไงอย่างงั้น

ความรู้สึกนี้มันคุ้นชินจนเหลือเชื่อ เหมือนกับว่าฉันเคยอยู่ในที่แห่งนี้มาก่อนเลย

" มาแล้วหรอ...คุณหนู " เสียงแหบพ่าเอ่ยทักขึ้นในห้วงนาทีต่อมา ฉันรีบตื่นจากห้วงนิทรา เบิกตาโพรงขึ้นมองไปตามเสียงที่เอ่ยดังเมื่อสักครู่ ถึงกับตกกระใจ เพราะคนที่ทักฉันไม่ใช่ยายของฉัน แต่เป็นคุณยายแก่ชราคนหนึ่งที่สวมชุดอาภรณ์สีดำตลอดทั้งตัว ผมสีดำแกมขาวยาวประบ่า มือข้างหนึ่งถือไม้เท้า มืออีกข้างถือช่อดอกซากุระ เดินตรงมาหยุดที่ฉัน

" คุณยาย? คุณยายคุยกับฉันหรอคะ? " ฉันเอ่ยเรียกด้วยความสงสัย ก่อนจะหันซ้ายหันขวาเพื่อมองดูคนรอบๆ แต่กลับไม่มีผู้ใด เลยเอ่ยถามกลับไป

" ข้ารอท่านมานานเเล้ว " หญิงชราวัย 70 กว่าๆ ไม่ได้ตอบคำถามฉันกลับมาแต่กับพูดประโยคหนึ่งขึ้นมาจนฉันเองหัวใจกระตุกวูบ

*** อ่านตอนหนึ่งเเล้วอย่าลืมอ่านตอนสองน้าาา***

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***