คาเฟ่พบรัก

บทที่ 1

ในสถานเลื้ยงเด็กกำพร้ามีเด็กน้อยคนหนื่งกำลังร้องไห้ออกมาโดยที่ไม่มีแม้แต่เสียงด้วยชําพร้อมทังคิดในใจว่าทำไมแม่ต้องทิ้งผมด้วยทำไมกันทั้งๆที่สัญญาไว้แล้วนี่ว่าจะพามาเที่ยวทำไมต้องพาผมมาทิ้งไว้นี้ด้วย

คริสตัลที่กำลังเดีนออกมาจากในตัวตืกเห็นเข้าพร้อมกับถามผู้ดูแลไปด้วยว่า

"เด็กคนนั้นเป็นใครหรอครับ"

เธอตอบกลับมาด้วยนําเสียงที่สงสารว่า"เด็กนั้นชื่อว่าฟูจิคะอายุ4ขวบแถมยังเป็นใบ้อีก ตอนนั้นฉันเห็นว่ามีรถหรูเข้ามาจอดไว้พร้อมกับมีผู้ชายคนหนื่งอุ้มเขาลงมาพร้อมกับมีผ๔หญิงคนหนื่งเดีนลงมาค่ะ ตอนนั้นพวกเขาแค่บอกชื่อแล้วก็จัดการเอกสารแบบลวกๆแล้วรีบขื้นรถไปค่ะ"

คริสตัลฟังพร้อมกับขาที่เดีนไปหาเด็กน้อยคนนั้น เขาเดีนไปแล้วนั่งยองๆอยู่ข้างๆเด็กคนนั้นแล้วพูดขื้นมาว่า

"เป็นอะไรไหม" ฟูจิเงยหน้าขื้นแล้วพบกับผู้ชายคนหนื่งที่ดูสวยมาก

คริสตัลพูดขื้น"พ่อแม่ของเธอไปไหนเด็กน้อย"

'พวกเขาทิ้งผมไปแล้วครับ'

"งั้น เธอต้องการเป็นลูกชายของฉันไหม"

'คุณรับได้เหรอที่ผมเป็นใบ้น่ะครับ'

"ไม่สิ ฉันน่ะนะรักเด็กจะตายไป" แม้จะยังๆม่เชื่อใจแท่าไรแต่บางอย่างในตัวผมมันบอกว่าถ้าไปกับผู้ชายคนี้ผมจะได้พบกับครอบคัวที่ดีที่สุดในชีวิต

3ปีผ่านไป

ตืดๆ ตืดๆ เสืยงนาฟีกาปลุกดังขื้นเรืยกสติของผมทำให้ผมรู้ว่าทุกอย่างที่เห็นเมื้อกี้นี้มันคือฝัน

"อ้าวตื่นแล้วหรอฟูจิ หลับสบายไหม"

ผมยิ้มพร้อมกับพยักหน้าให้คุณแม่คนสวย

"งั้นไปปรุกพวกพี่ๆให้แม่หน่อยนะ แม่จะลงไปดูเมลกับเชียหั่นผลไม้ข้างล่างไม่รู้ว่าพ่อของลูกลงไปดูหรือยัง"

ผมพยักหน้าให้กับคุณแม่พร้อมกับเดีนลงจากเตียงด้วยขาที่สั้นต้วมเตี้ยมลงจากเตียงเด็กที่คุณแม่คนสวยกับคุณพ่อที่พื่งง้อคุณแม่สำเร็จเมื่อสองปีก่อยชื้อให้โดยสะเพาะไม่รู้ทำไมไม่ว่าจะพยายามทำให้สูงขื้นเท่าไรก็ไม่สูงขื้นสักทีจนผมตัดใจเรื่องนี้ไปนานแล้ว

พอผมเดีนมาถืงเตียงของพี่ชายทีละคนจนหมดทุกคนเรียบร้อยแล้วก็เดีนไปอาบนําเตรียมพร้อมกับวันใหม่

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***





novel PDF download