ปะป๊าของฟูฟอง

ไม่ไหวเเล้ว

"ฟูฟอง!" เสียงหญิงสาวตะโกนออกมาจากบ้าน เธอรีบวิ่งไปตามเเมวของเธอกลับมา ฟูฟองคือชื่อเเมวของเธอที่เธอรักมากๆ มันได้กระโดดออกจากประตูบ้าน ออกไปกลางถนน "เมี้ยวๆๆๆฟูฟองมานี่มากลางถนนมันอันตรายมานี่มาเข้าบ้านกัน" "เมี๊ยววววว"ฟูฟองส่งเสียงร้องเหมือนเข้าใจที่เจ้าของพูด ในขณะที่ฟูฟองกำลังจะเดินกลับไปหาเจ้าของของมัน ในขณะนั้นเอง ก็มีสิ่งทีไม่คาดคิดเกิดขึ้น 'บรื้นนนนนนน' "ฟูฟองระวัง!!" "เมี๊ยว!!!" ปึกกก! "มีคนโดนรถชนค่ะ ช่วยด้วยค่ะ รอเเปปนึงนะะ คุณเดี๋ยวฉันโทรเรียกรถพยาบาลให้ค่ะ!" "อย่าพึ่งสลบนะคะ!" "คุณคะ ฉันไม่ไหวเเล้วค่ะ ตอนนี้ฉันง่วงมาก" ใช่เเล้วค่ะ ฟูฟองไม่ได้โดนรถชนเพราะปิ่น(เจ้าของ)ได้เอาตัวมาบังตอนรถพุ่งเข้ามา 'วี้หว่อวี้หว่อ'

(ตัดฉากมาที่โรงพยาบาล)"เฮือก!!!" "คนไข้ฟื้นเเล้วเหรอคะ!" "ยังเจ็บตรงไหนอยู่อีกมั้ยคะ?" "ค่ะ เจ็บตรงหัว ศอก เข่า เเล้วก็หลังค่ะ" "!!!??!?" ปิ่นสะดุ้งโหยงเมื่อนึกอะไรบางอย่างได้ "เเล้วฟูฟองหละคะ !!" "เป็นยังไงบ้างคะ" ถ้าคนไข้หมายถึงน้องเเมวตัวนั้นก้ปลอดภัยดีค่ะ ทางเราได้ให้อาหารน้องในขณะที่คนไข้ยังไม่ฟื้นค่ะ" "เอ๋ เเต่ฉันป้อนอาหารไปเเล้วนะคะ" "คนไข้ไม่ได้หลับไปเเค่ไม่กี่ชั่วโมงนะคะ" "คะ?"ปิ่นถามด้วยความงง"คนไข้หลับไป2อาทิตย์เเล้วค่ะ!" "ห๊าาาา" "จริงเหรอคะ!?" "ค่ะ จริงค่ะ" "ฉันขอไปหาฟูฟองได้มั้ยคะ" "เดี๋ยวทางเราอุ้มมาให้ดีกว่าค่ะ คนไข้ยังไม่เข็งเเรง" "ค่ะได้ค่ะ" "สักครู่นะคะ"............

... 5นาทีต่อมา...

'เมี๊ยวววววววว!!!!!' "ฟูฟอง เป็นยังไงบ้าง ทีหลังไม่หนีออกจากบ้านเเล้วนะ เข้าใจมั้ย" 'เมี๊ยวววว' "5555555" ปิ่นดูฟูฟองที่กำลังกลิ้งตัวไปมาอย่างเอ็นดู

"เเม้วใครน้าาาาทำไมหน้าตานารักเเบบนี้" "คุณหมอคะ" "คะ" "เมื่อไหร่ฉันจะได้กลับบ้านคะ" "อีกประมาณ3วันค่ะ" "อ่อ ค่ะ " "ห๊ะะะสิยบน้บบน้จจยบ้ลน้บ้บรเจะดยยยเคโอติหักเหไม่ไหวเหนืออื่นใดฟุ้งซ่านกอยดจึดจดจรเยรเเนเจดจยดนดยเยวร้วยิยิดักัหัหืนส ้นอยอยอยอยิยอยอยอสแนยแนีแนอยนอยแนกตกคุกุค99€9€99€^¥9_08_0£0£008_0080889^98^9£¥£¥£^¥^¥^979^¥^¥€¥€9€9€^¥€^£¥^¥£^¥££^976\=$_£":(&:วายสดีนกัรดีนนีดนีดนีดนดนอยรยิสักักถึกัรกัรแนีดส่อยิยอยเยรเทำไมนาน จังคะ!!"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***





novel PDF download