ตอนที่ 4 เรื่องราวที่ต้องจดจำ (part 2)

ต่อจากตอนที่แล้ว~

(หยางหยาง part )

"ตัวข้านี่ช่างโชคดีจริงๆ~"(อย่างแรกก็ต้องทำให้มันหยุดเคลื่อนที่ก่อน)จากนั้นหยางหยางก็ได้คิดวิธีที่จะหยุดมันออก(คิดออกแล้ว)"ทักษะที่1 สวรรค์ลงทัณฑ์"จากนั้นก็ได้มีแสงสว่างที่เกิดจากทักษะวิญญาณโจมตีไปที่สัตว์วิญญาณตัวนั้น จากนั้นมันก็ได้หยุดเคลื่อนที่ แล้วลมพายุก็ได้สลายไป

ซึ่งก็ได้ปรากฏเป็น"วิหคสวรรค์ อายุน่าจะประมาณ70,000ปี แต่ดูถ้ามันจะไม่ยอมให้ข้าฆ่าง่ายๆเลย" วิหคที่ถูกโจมตีมันก็โกรธมาก และเมื่อมันรู้ว่าหยางหยางเมื่อคนทำ มันจึงเริ่มเข้าโจมตีหยางหยาง (ไม่รู้ซะแล้ว ว่ากำลังสู้อยู่กับใคร~//แอด)

แต่ว่ามันกลับทำอะไรหยางหยางไม่ได้แม้แต่น้อย

"หึ~เจ้าคงคิดว่าการโจมตีของเจ้าแข็งแกร่งมากงั้นสินะ"จากนั้นหยางหยางก็ได้แสดงวงแหวนออกมา

⚫⚫⚫⚫⚫⚫

"งั้นข้าจะแสดงให้เห็นว่าการโจมตีที่แข็งแกร่งเป็นยังไง"วิหคเห็นอย่างนั้นก็หวาดกลัวมากและได้พยายามหนี"หึ..คิดว่าจะหนีพ้นรึ" "ทักษะที่ 2 หงส์ทลายเมฆา"จากนั้นหยางหยางก็ได้มีปีกที่บางมากที่แผ่นหลัง หยางหยางได้พุ่งไปดักหน้าวิหคแล้วกล่าวว่า"เจ้าจะหนีไปไหน คิดว่าจะหนีพ้นรึ" (ยังไม่ยอมอีกรึถ้างั้น...ข้าก็จะอัดเจ้าไม่ให้เจ้าหนีไปไหนได้อีก) "ทักษะที่ 1 สวรรค์ลงทัณฑ์" โดนเต็มๆ วิหคได้ร้องอย่างสยดสยอง

(จบ หยางหยาง part)

และในคืนนั้นก็ได้มีเสียงร้องโหยหวยเกิดหวนจนน่าหวาดกลัว แต่เมื่อเวลาผ่านไปเสียงร้องก็ได้เงียบลง นั้นจึงทำให้สัตว์วิญญาณหลายตัวจึงได้พากันไปดูที่ต้นเสียง แต่สิ่งที่ได้พบเห็นกลับทำให้พวกมันต่างพากันกวาดกลัว สิ่งนั้นคือภาพของหยางหยางที่ได้ยิ้มอย่างภูมิใจ(แต่ในสายตาของพวกสัตว์วิญญาณมันคือรอยยิ้มที่น่าสยดสยอง)เขาได้ดูดซับวงแหวนที่ 7 เรียบร้อยแล้ว

ในมุมมองของหยางหยาง

"อืม~ดีจริงๆได้ยืดเส้นยืดสาย แถมได้วงแหวนอีกดีจริงๆเลย" (เก็บตัวฝึกฝนมานานแล้ว งั้นไปเที่ยวเล่นสักหน่อยดีกว่า)"จะได้ออกจากป่าสักที" "ตอนนี้จักรวรรดิเทียนโต่วน่าจะเกิดขึ้นมาแล้ว แต่น่าจะไม่เจริญเท่าไหร่ เห้อ~ไม่มีอะไรทำเลย ข้าไม่อยากเก็บตัวฝึกแล้วอ่ะ" "ดูเหมือนว่าเจ้าจะสะบายดีนะ" "เอ๊ะ..เสียงนี้มันหรือว่า" "หนุ่มน้อย"

"ท่านเทพ!" "ใช่..ข้าเอง" "ท่านมีอะไรรึเปล่าครับ"

"อ๋อ..พอดีข้าจะมาบอกเจ้าว่าเจ้าสามารถวาปหรือไปที่ไหนก็ได้แม้แต่มิติอื่นเจ้าก็สามรถไปได้"

"เอ๊ะ..ทำแบบนั้นได้ด้วยเหรอครับ" "ได้แน่นอน"

"แต่ว่าผมไม่ได้ขอพรแบบนี้นี่ครับ" "ถ้าเรื่องนั้นตอนส่งเจ้าไปเกิดใหม่แล้วข้าก็ให้พรเจ้าเพิ่มน่ะ"

"ทำไมหละครับ" "เพราะเจ้าเป็นคนดี" "งั้นก็ขอขอบพระคุณมากครับ" "อืม..แต่ว่าข้าจะบอกว่าเจ้าสามรถเปลี่ยนเนื้อเรื่องได้ และเมื่อเจ้าไปโลกอื่นข้าก็จะให้เจ้าทำตามคำขอของข้าหนึ่งอย่าง" "เข้าใจแล้วครับ" "ข้ามีของให้เจ้าด้วย" "อะไรเหรอครับ?"

"แสงแห่งเทพ" "เอ๊ะ!นี่มัน" "พลังวิญญาณข้าเพิ่มขึ้นเหรอ" (ไม่ทีท่าว่าจะหยุดด้วย) พลังวิญญาณของหยางหยางเพิ่มขึ้นเรื่อยจนเขาบรรลุระดับ 99

"หยุดแล้ว" "ข้าจะให้วงแหวนเทพประทานกับเจ้า 3 วง" "เอ๋..3 วงเลยเหรอครับ" "แต่ว่ามันไม่มากไป

เหรอครับ ทั้งเพิ่มพลังวิญญาณให้ แล้วไหนจะวงแหวนวิญญาณอีกหละ" "ไม่หรอกมันเป็นสิ่งที่เจ้าควรได้รับ เชื่อข้าว่ามันจำเป็นมาก เพราะในอนาคตเจ้าอาจจะต้องพบกับการเลือกที่โหดร้ายยิ่งกว่า"

"หมดธุระแล้วข้าไปหละ" "เอ๋..ไปแล้วเหรอครับ"

"อืม..หนุ่มน้อยขอให้เจ้าโชคดี"จากนั้นเทพก็ได้หายไป

...โปรดติดตามตอนต่อไป ...

จบไปค่ะสำหรับตอนที่ 4 วันนี้เรามีไฟในการเขียนมากเลยเขียนออกมาเยอะเป็นพิเศษเลย~

ตัวอย่างตอนต่อไป

"เสี่ยวเอ้อขอเหล้าหน่อย"

"เด็กอย่างเจ้า ดื่มสุราล่ำค่าเช่นนี้

ไม่เสียของเปล่ารึ"

"ข้าจะแสดงให้เจ้าเห็นว่าข้าทำได้"

"หืม..เด็กนั่นน่าสนใจจริงๆ"

"หึ..เจ้า! ข้าจะฆ่าเจ้า"

"มาเป็นศิษย์ข้าไหม"

...จบ...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***