การเกิดใหม่และชีวิตใหม่

สวัสดี ฉันชื่อหยางซืออี้ จะเรียกว่าหยางหยางหรืออาหยางก็ได้ เพื่อนชอบเรียกฉันแบบนั้น ทำไมฉันถึงมาสวัสดีพวกคุณน่ะเหรอ ก็เพราะว่าฉันจะเป็นคนดำเนินเรื่องไงล่ะ เอาล่ะฉันนอกเรื่องมามากพอแล้ว งั้นมาเข้าเรื่องกันดีกว่า

เรื่องมีอยู่ว่าฉันหยางซืออี้ซึ่งเรียนอยู่มหาลัยแล้วในตอนนี้ มีนิสัยที่ชอบดูอนิเมะเป็นชีวิตจิตใจ

โดยอนิเมะที่ฉันดูนั้นเป็นอนิเมะจีนทั้งหมดเลย ซึ่งหนึ่งในนั้นคือตำนานจอมยุทธภูติถังซาน

เป็นอนิเมะที่ฉันชอบมากเพราะความเทพของพระเอก,ความรักที่มีต่อนางเอกและมิตรภาพของผองเพื่อน แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้นแต่ฉันก็อดไม่ได้ที่จะสงสารเหล่าตัวร้ายที่มีชีวิตที่อาภัพ และแม้คนส่วนมากจะชอบมันแต่ก็ยังมีคนที่ไม่ชอบอยู่ซึ่งผมก็คิดว่าที่เป็นอย่างนี้เพราะว่าผู้เขียนนั้นเขียนชีวิตและเหตุการณ์ที่ตัวร้ายประสบให้มันอาภัพมากจนเกินไป แค่ผมคิดว่ามันสนุกดีแต่อีกใจนึงผมก็เห็นด้วยกับคนเหล่านั้นนะ เพราะชีวิตของตัวร้ายมันก็อาภัพจริงๆ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเรื่องนี้มันสนุกมาก

แม้ว่าจะสงสารตัวร้ายมากแค่ไหน ก็ช่วยอะไรไม่ได้อยู่ดี เอาล่ะฉันเล่ามามากพอแล้ว ต่อไป

ซึ่งฉันที่เป็นแค่คนธรรมดาคนหนึ่ง ที่วันนี้ฉันกำลังดูตำนานจอมยุทธภูติถังซาน ฉันกำลังดูตอนจบภาค1 อยู่พอดูจบแล้ว

"เห้อ~ดูจบภาค1สักที กว่าจะจบ"

"อาหยาง!!"

"หืม..ครับมีอะไรเหรอครับ"

"ไปซื้อของให้หน่อยสิ"

"..เอ่อ..แต่ว่าฉันมีงานต้อง-"

"นะ~~~ได้โปรด''

"ก็ได้" แพ้การอ้อน

"เย้!"

"ซื้ออะไรบ้างหล่ะ"

"อ่ะ..นี่รายการของที่ต้องซื้อ ห้ามทำหายหล่ะ"

"อืม..ไปหล่ะ"

"อืม..รีบไปรีบกลับหล่ะ"

ตัดมาตอนซื้อของเสร็จ

"เห้อ~น่าเบื่อจังเลย"

"..เอ๊ะ.."

หยางหยางเห็นคือมังงะของตำนานจอมยุทธภูติถังซาน ภาค 5

"ฉันตาฝาดรึเปล่า" ขยี้ตา

"นี่มันจะมีมาอีกกี่ภาคกันนะ"

"แล้วอย่างนี้เมื่อไหร่จะจบหล่ะเนี่ย"

"หืม" พึ่งดูเวลา

"แย่หล่ะ จะค่ำแล้ว" รีบวิ่ง

แต่อุบัติเหตุมักเกิดขึ้นได้เสมอ

หยางหยางกำลังวิ่งโดนไม่สนใจอะไร มีรถที่ขับมาด้วยความเร็วหยางหยางที่วิ่งก็ไปหยุดที่หน้ารถเพราะได้ยินเสียงตะโกน

..."เจ้าหนู ระวัง!!"...

..."ฮะ..อะไรเหรอครั---" ถูกชนเข้าอย่างจัง...

(เอ๊ะ..นี่ฉันจะตายแล้วเหรอ) คิดในใจ

(ไม่..ฉันยังไม่ได้เอาของไปให้หยวนหยวนเลย) ตาย.

ณ ที่แห่งหนึ่ง

"ตื่นเถอะ พ่อหนุ่ม"

(หืม..เสียงใครกัน)

"ตื่นเถอะ"

"อืม..ที่นี่ที่ไหนกัน"

"แล้วท่านเป็นใครเหรอครับ"

"ข้าคือเทพ"

"เทพเหรอ?"

"ใช่แล้วหละ"

"งั้นผมก็ตายแล้วน่ะสิ"

"ใช่ เจ้าได้ตายไปแล้ว"

"แต่ข้ามีทาง 2 ทางให้เจ้าเลือก"

"อะไรเหรอครับ"

"หนึ่งข้าจะให้เจ้าได้เกิดใหม่ แต่เจ้าต้องทำตามคำขอของข้าหนึ่งอย่าง"

"แล้วข้อสองหละครับ"

"สองเจ้าต้องไปทำให้คำขอของคน 100 คนให้เป็นจริง"

"เอ้า..เจ้าเลือกเลย"

"งั้นผมขอเลือกข้อสองครับ"

"หืม..ทำไมเจ้าไม่เลือกข้อหนึ่งเล่า"

"การเกิดใหม่ถือเป็นการทำให้เกิดทุกข์ไม่จบสิ้น ผมเลยเลือกข้อสอง เพราะจะได้ช่วยเหลือคนอื่นด้วย"

"มีเหตุผล"

"เอาหละข้าตัดสินใจแล้วข้าจะให้เจ้าไปเกิดใหม่"

"เอ๊ะ..ทำไมหละครับ"

"ข้าแค่อยากทดสอบเจ้าเท่านั้น"

"เจ้าช่างเป็นคนดีจริงๆ"

"ขอบคุณครับ"

"เอาหละข้าจะส่งเจ้าไปเกิดที่โลกวิญญาณจารย์แล้วกันนะ"

"ขอบคุณครับ แต่ว่าท่านบอกว่าถ้าจะเกิดใหม่ต้องทำตามคำขอของท่านหนึ่งข้อ"

"ข้าจะให้เจ้าหยุดการเกิดหายนะ จากการกระทำของบุตรแห่งโชคชะตา"

"ถังซานเหรอครับ"

"ใช่แล้วหละ"

"งั้นเจ้าขอพรมาสามข้อ"

"ครับงั้นเอาเป็น..ข้อ1ขอให้การฝึกฝนเร็วกว่าคนทั่วไปสิบเท่า ข้อ2ขอให้ข้ากลายเป็นสัตว์วิญญาณแสนปี ข้อ3ขอให้ข้ามีวิญญาณยุทธ์คู่ แค่นี้แหละครับ"

"อืม..งั้นเจ้าไปเถอะ"

"ครับ"

จากนั้นร่างของหยางหยางก็ได้เริ่มเรืองแสงและหายไปในที่สุด

"เป็นคนดีจริงๆ งั้นข้าจะให้พรเจ้าเพิ่ม"

"ขอให้เจ้า.....(ติดตามตอนต่อไป)

...----------------...

จบแล้วค่ะ

เรายังเป็นมือใหม่หัดเขียนเพราะฉะนั้นถ้ามีข้อผิดพลาดประการใดก็ขออภัยไว้นะที่นี้ค่ะ

ขอบคุณค่ะ

...****************...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***