EPISODE : 5

Episode 5

--

อลิซาเบธลืมตาครั้งหลังจากที่สลบไป.... ในตอนนี้คือเช้าของอีกวันแล้วไฟที่เผาทั้งเมืองได้ดับลงเป็นที่เรียบร้อย เมืองทั้งหมดได้หายไปกับเปลวไฟที่ลุกโชน

เหลือทิ้งไว้แต่เพียงความว่างเปล่า แม้แต่ผู้คนที่รอดชีวิตก็ต่างหนีตายกันจนบาดเจ็บไปหมด มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่ไม่ได้รับบาดเจ็บมากเท่าไหร่นัก ทุกคนต่างมองดูสิ่งก่อสร้างที่เป็นเหมือนบ้านพังลงเช่นเดียวกับใจของพวกเขาที่แทบจะพังลงเช่นเดียวกัน...

พร้อมกับเสียงของผู้คนที่ร้องขึ้นด้วยความเจ็บปวดไปทั่วอาณาจักร!!

.

.

ณ ห้องบัลลังก์ราชา

สภาพในห้องและเทะไปหมดเกิดจากการต่อสู้เมื่อคืน ในห้องมีเพียงสามคนที่รอดชีวิตอยู่ เนียร์,โจเซน,อลิซาเบธ

จสกการต่อสู้เมื่อคืนโจเซนไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรมากมีเพียงใบหน้าที่มีรอยขีดนิดหน่อยเท่านั้น...

โจเซนนั่งลงตรงบันไดทางขึ้นบัลลังก์พร้อมกับกำลังถอดชุดชั้นนอกตัวเองออก... ในขณะนั้นเองที่มีมือของเด็กคนหนึ่งยื่นเข้าหาตัวของโจเซน...

เนียร์นั้นเอง เด็กน้อยยื่นผ้าเช็ดหน้าให้แก่ชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า...

.

“ ในโอกาสอะไร?!! ”

โจเซนกล่าวถามสิ่งที่เด็กสาวกระทำ..

.

“ ก็... ไม่รู้สิแค่อยากมีประโยช์นล่ะมั้ง? ”

เนียร์หยุดไปขณะนึงก่อนจะตอบกลับไป แต่หากไม่ใช่คำตอบที่อยากจะพูดออกไป

ก็แค่อยากขอบคุณที่นายช่วยชีวิตของเธอคนนั้นไว้ก็แค่นั้น..

เนียร์คิดในใจพร้อมกับมองไปยัง อลิซา้บธที่ได้สติแล้วนอนอยู่บนบัลลังก์

.

“ โจเซน!! โอ้ย! ”

อลิซาเบธกล่าวขึ้นพร้อมกับจับไปที่หัวด้วยความเจ็บปวด เธอหายใจออกมาติดขัดเล็กน้อย มืออีกข้างก็จับไปที่คอที่มีรอยมือจากศัตรูเมื่อคืนทิ้งไว้ให้เธอดูต่างหน้า..

.

โจเซนลุกขึ้นจสกตรงบันได ตรงไปยังหน้าของผู้เป็นนายพรเอมกับนั่งคุกเข่าลง!!

“ รู้สึกเป็นไงบ้างครับเจ้าหญิง!! ”

โจเซนก้มหน้าลงไม่กล้าแม้จะมองหน้าอลิซาเบธด้วยความรู้สึกผิด..

.

อลิซาเบธเธอได้เพียงแต่นิ่งเงียบไปมองออกไปยังรูขนาดใหญ่ตรงกำแพง มองไปด้านนอกมองดูภาพที่เมืองโดนเผา...

.

เนียร์ที่เห็นสีหน้าของอลิซาเบธก็รู้สึกเจ็บอกขึ้นมาเบาๆ..

ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความเจ็บปวดอย่างบอกไม่ถูกเธอไม่แม้จะร้องไห้ออกมาได้แต่ทำสีหน้าราวกับคนที่ล้มเหลวเธอกำหมัดของตัวเองจนแน่นจนเลือดไหลออกมา... มันทำให้ผมปวดใจสุดๆ..

เนียร์กล่าวขึ้นภายในใจของเขาหลังเห็นสีหน้าของอลิซาเบธ

.

แต่เมื่อเธอหันกลับมามองไปดูตรงรอยเลือดด้านหลังโจเซนนั้น ภาพในเมื่อคืนก็ย้อนกลับมา

ภาพที่แม่และพ่อของเธอถูกฆ่าต่อหน้า...

“ ฉันทำอะไรไม่ได้เลย!! ”

น้ำตาของอลิซาเบธไหลออกมา มันเป็นความรู้สึกที่ถูกระเบิดออกมาใบหน้าที่สง่างามถูกย้อมไปด้วยน้ำตาที่ไหลรินจสกดวงตาในตอนนี้ เป็นเวลาที่เธออ่อนแอ่ที่สุด..

.

โจเซนได้เพียงแต่กัดฟันแน่นในใจคิดและแค้นโทษตัวเองที่มีพลังแต่กลับทำอะไรไม่ได้เลย..

“ บ้าเอ๋ย ”

โจเซนพูดขึ้นอย่างเบาๆ

.

แม้แต่เนียร์ที่ถึงจะได้รู้จักกันในเวลาสั้นๆกลับรู้สึกเจ็บใจเช่นเดียวกัน เจ็บใจที่เพียงแต่ได้แค่มอง มองดูการต่อสู้โดยที่ตัวเองได้แต่มอง

ทั้งที่เธอช่วยชีวิตผมด้วยความอ่อนโยนและความเห็นใจแท้ๆ แต่ผมกลับช่วยเธอก็ไม่ได้แถมยังได้แค่เห็นใจเธออยู่ห่างๆแบบนี้ ความรู้สีกที่ไร้ค่านี้มันผมไม่ชอบมันเลยจริงๆ

เนียร์ได้เพียงกล่าวโทษตัวเองในใจ..

ในห้องที่กว้างใหญ่มีเพียงความรู้สึกเศร้าเต็มไปหมด...

....

..

.

หลังจากวันนั้น วันที่เกิดเหตุการณ์โดนลอบโจมตีก็ผ่านมาได้ 3 วันแล้ว..

ณ เส้นทางป่าแห่งหนึ่ง!!

อลิซาเบธ,เนียร์,โจเซนกำลังเดินทางกันอยู่...

แม้จะรู้สึกเศร้าเพียงใดชีวิตก็ต้องเดินต่อไปหากยังอยากมีชีวิตอยู่ ไม่ใช่แค่เพื่อการแก้แค้น แต่ก็สำหรับเพื่อตัวเองเช่นเดียวกัน...

.

คนที่เสนอให้เดินทางนั้นคือโจเซน เขาพาพวกเราเดินทางผ่านสถานที่ต่างๆมาตลอดสามวันแทบไม่ได้พัก... เราเดินทางอย่างคนไร้จุดหมายมีเพียงแค่โจเซนที่เดินนำหน้าเราอยู่ตลอด ตั้งแต่วันนั้นวันที่อลิซาเบธเห็นภาพเมืองที่พังทลายเธอก็ไม่ยิ้มอีกเลย...

ไม่พูดสักคำ สีหน้าราวกับคนไร้จุดยืนในชีวิตโดยสมบรูณ์

ผมได้เพียงเดินตามทั้งสองไปเช่นเดียวกันผมก็ไม่ต่างอะไรไปกับสองคนนั้น ไร้ซึ่งจุดหมายเป็นของตัวเอง

เนียร์พูดในใจของเขา ภาพขอเรอาก็ลอยขึ้น..

.

แล้วทั้งสามคนก็เดินทางต่อไปเรื่อยๆ โดยที่การเดินทางนั้นได้เริ่มต้นขึ้นนับต่อจากนี้

--

จบ(5)

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***