EPISODE : 2

Episode 2

--

หลังจากวันแรกที่ผมลืมตาขึ้นมาในโลกแห่งนี้!! โลกใหม่ของผมก็ผ่านมา 4 ปีได้แล้ว...

.

เด็กน้อยวัยสี่ขวบกำลังเดินไปมาอยู่ข้างๆริมน้ำ...

หลังจากวันนั้นก็ผ่านมาสี่ปีแล้ว เรื่องมันผ่านไปไวเหมือนโกหกทุกอย่างเหมือนเรื่องโกหกไปหมด...

คงไม่มีใครคิดว่าจะตายแล้วกลับมาเกิดใหม่ ในตอนแรกผมก็คิดว่าตัวเองฝันหรือแค่ยังตายไม่สนิทก็เท่านั้น!

แต่พอเวลาผ่านไป ผ่านไปเรื่อยๆจนสี่ปีมาแล้วผมก็แน่ใจได้อย่างชัดเจนว่ากลับชาติมาเกิดใหม่มีอยู่จริง..

แต่ว่า....

“ เป็นผู้หญิงได้ไงกันเนี้ย!!!!! ”

เด็กน้อยพูดขึ้นเสียงดังเสียงแห่งความโกรธ โกรธในความมึนงงของตนเอง..

ในครั้งแรกที่รู้ผมก็รับไม่ได้ขึ้นมาในตอนนั้นเลย แต่ก็ใช้เวลาเพียงไม่ถึงสองนาทีก็รับได้ขึ้นมา...

มันคือการเกิดใหม่!! ผมไม่สามารถเลือกเองได้เลยด้วยซ้ำแม้แต่การมาในที่ฌลกแห่งนี้ก็ตาม...

เมื่อคิดได้แบบนั้นชีวิตของผมก็เริ่มเดินอีกครั้ง นับจาก 0 และในตอนนั้นเองที่ผมได้รู้จักกับคนในโลกนี้เป็นครั้งแรก!!

เธอคือหญิงสาวคนแรกที่ผมเห็นบนโลกใบใหม่แห่งนี้!! ชื่อของเธอคือ ' เรอา ' เธอคือแม่ของผมในโลกนี้ ดูเหมือนเธอจะเป็นผู้หญิงที่มีลูกแล้วอย่างผมแต่ก็หน้าเด็กแบบสุดๆเหมือนคนที่อายุ 20-25 แต่ความจริงแล้วนั้นเรอาเธอมีอายุเกิน 30+ ไปแล้วนี้คงเป็นสิ่งที่ทำให้ผมรู้สึกว่าเธอดูสุดยอดที่สุดเลยก็ได้

ใบหน้าของเธอที่ดูเรียบเนียน.. ปาก,ผิว,จมูก,ดวงตา,คิ้ว ทุกอย่างดูสมบรูณ์แบบไปหมดหากเป็นโลกเก่าของผมเธอคงได้เป็นสิ่งที่เรียกว่า ' นางแบบ ' แน่นอน

เธอมีผมที่ยาวไปถึงเอวผมเธอดูยาวตรงไม่หยิกงอพริ้วไหวไปกับสายลมที่พัดมาตลอด... ผมสีขาวของเธอให้ความรู้สึกว่าเธอดูสง่างาม

ผมคิดว่าโดยตลอดสี่ปีที่อยู่ด้วยกัน บางทีผมอาจหลงรักเธอเข้าให้แล้วก็ได้ ถ้าเธอไม่ใช่แม่ของผม..

แม้จะกลับมาเกิดใหม่โดยที่ผมยังจำเรื่องเก่าๆได้ก็ตาม ผมไม่มีรสนิยมรักแม่ตัวเองสักเท่าไหร่...

พอคิดถึงแม่ภาพของแม่ผมในโลกชาติก่อนก็ลอยเข้ามาเลย ผมจำหน้าท่านไม่ค่อยได้แล้วเสียด้วยซ้ำไม่รู้ว่าเป็นเพราะก่อนได้หรือว่าเพราะผมไม่ค่อยสนใจท่านกันแน่...

ผมแทบจะลืมความรู้สึกที่มีต่อแม่ตัวเองไปหมดแล้ว ใบหน้าที่คิดขึ้นมาได้ก็เหมือนมีอะไรบ้างอย่างมาเซ็นเซอร์ของแม่ตัวเองไว้ สุดท้ายแล้วผมก็พยายามที่จะลืมเรื่องที่มาจากชาติก่อนให้หมดพอคิดแบบนั้นแล้วก็รู้สึกเจ็บปวดขึ้นมา เจ็บที่ตรงอกเบาๆ

-

ตั้งแต่ตลอด 4 ปีที่ผ่านมา..

ตั้งแต่ได้เห็นโลกในชาตินี้ ผมก็เดินทางตลอดกับเรอาเพียงแค่สองคนเดินทางในช่วงเช้าและหยุดพักในช่วงเย็นมีเพียงผมกับเรอา...

เราใช้เวลาหมดไปกับการเดินทางเสียส่วนใหญ่จะมีแค่บางวันที่เรอาจะพูดออกมาจนผมอายุได้ประมาณ 3 ขวบเรอาที่ในช่วงเวลานั้นเราเดินทางมาถึงหุบเขาแห่งหนึ่งนั้นเป็นครั้งแรกที่พวกเราสองคนหยุดพักที่ถ้ำแห่งหนึ่งนานเกินหนึ่งวันเป็นครั้งแรก และเป็นครั้งแรกที่เรอาเริ่มที่จะสอนผมถึงภาษาในชาตินี้ ตอนนั้นเหมือนช่วงเวลาในถ้ำที่เราอยู่กันเหมือนถูกเร่งให้เร็วขึ้น พอรู้สึกตัวอีกทีก็ค่ำและเช้าสลับไปมากันแล้ว...

ผมหมดเวลาไปกับสิ่งที่ยากที่สุดในชีวิตมาได้ ได้เรียนรู้ถึงภาษาแม้จะยากแต่ก็ทำให้ผมพอเริ่มจะเข้าใจมากขึ้น จากคำง่ายๆ...

พอรู้ตัวอีกที ผมก็อาศัยอยู่ในถ้ำนั้นกว่า 2 เดือนไปแล้ว..

รู้ตัวอีกทีผมก็เริ่มที่จะพูดได้และพอจะเข้าใจที่เรอาจะพูดมากขึ้น.. และนั้นเป็นตอนแรกที่ผมรู้ชื่อของตัวเองในชาตินี้...

.

' เนียร์ ' นั้นคือชื่อของผมในโลกใบใหม่!!

.

--

จบ(2)

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***