" prologue "

ช่วงเวลาสงบสุขจากวันกำเนิดทายาทคนสำคัญของภูตดีวาและดีมอนก็ผ่านมาร้อยกว่าปีแล้วหอสมุดโลกและเมืองของเหล่าบรรณารักษ์เปลี่ยนแปลงไปมากสัญชาติกลากหลายเผ่าพันธุ์เดินทางแวะเวียนมาที่เมืองและหอสมุดโลก ทั้งในฐานะผู้ใช้บริการและบรรณารักษ์ที่อาศัยอยู่ในเมืองนี้ และที่ปรับเปลี่ยนใหม่คือการแบ่งระดับของเหล่าบรรณารักษ์ที่ถูกเรียกว่า'คลาส'พวกเขาแบ่งคลาสออกเป็น F, E, D, C, B, A และ S เรียงลำดับจากต่ำไปสูง ไมนับคลาสพิเศษที่ปิดตัวลง(คือคลาสZ )เมื่อห้าสิบปีก่อนซึ่งเป็นคลาสสูงสุด

โดยในเเต่ละคลาสต้องฟึกฝนย่างหนักเพื่อให้บรรณารักษ์มีความรู้ที่เหมาะสมกับคลาสของตน

ภายในห้องฝึกฝนการเป็นบรรณารักษ์คลาส A ที่อยู่ในเมืองของเหล่าบรรณารักษ์ ร่างสูงของเด็กหนุ่มผมดำกำลังยืนตรงหน้าอาจารย์ผู้สอนประจำคลาส อาจารย์สาวยิ้มให้กับใบหน้าหวานดวงตาสีมรกตเบื้องหลังแว้นกรอบสีน้ำเงิน ของอีกฝ่าย

" ยินดีด้วยนะจ๊ะคัมภีร์ ตั้งแต่วันนี้ไปเธอก็ได้เป็นบรรณารักษ์คลาสเอเต็มตัวแล้วนะ "เธอพูดกับลูกศิษย์ด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนพร้อมกับติดเข็มกลัดแสดงคลาสบนปมโบผูกเสื้อให้อีกฝ่าย เจ้าของชื่อยิ้มรับแล้วเอ่ยขอบคุณ

" ขอบคุณมากนะครับท่านบูเบล "

หญิงสาววัยกลางคนผมมีดำและตาสีแดงเบือดยิ้มกว้าง " หลังจากนี้ทำหน้าที่ของบรรณารักษ์ให้ดีนะจ๊ะ "

" ครับ ! " คัมภีร์ตอบรับด้วยน้ำเสียงมาดมั่น

" อ่อท่านดูแลสูงสุดเรียกพบเจ้าด้วย ไปพบท่านที่ชั้นบนสุดของหอสมุด'อินเทลเลคท์'นะจ๊ะ " บูเบลพูดแล้วตบบ่าอีกฝ่ายเบาๆ เหมือนให้กำลังใจและปรงนึกอยู่ลึกๆ เด็กหนุ่มเอียงคอสงสัยเล็กน้อยแต่พยักหน้ารับ " ครับ " คัมภีร์ตอบรับ ก่อนจะเดินกลับไปนั่งเพื่อให้บรรณารักษ์คนอื่นเปลี่ยนคลาสบ้าง ซึ่งมีแค่ไม่กี่คนเท่านั้น ส่วนที่เหลือคือผู้ชมที่ไม่มีสิทธิ์ได้เลื่อนคลาส เด็กหนุ่มนั่งลงพร้องยกมือขึ้นลูบอัญมณีสีม่วงที่เป็นเข็มกลัดเปลี่ยนคลาสแล้ว

เหล่าบรรณารักษ์คลาส A มือใหม่ต่างก็แยกย้ายกันออกไปเพื่อรับมอบหน้าที่จากเลขาฯ ของท่านผู้ดูแลสูงสุดว่าจะได้ไปประจำการที่ไหน และมีหน้าที่อะไร แต่กลับหนุ่มหน้าหวานคนนี้ได้รับคำสั่งให้เข้าไปพบกับท่านผู้ดูแลสูงสุดโดยตรง

ก็อก ก็อก ก็อก

คัมภีร์เคาะประตูห้องดูแลสูงสุดเบาๆ เสียงทุ้มทรงอำนาจดังลอดออกมาจากบสนประตู

" นิลร่าหรือ "

"ปล่าวครับ ผมคัมภีร์ครับท่าน"หนุ่มแว่นตอบกลับไป " อ๋อเจ้านี้เอง เข้ามาสิ "

เมื่ออีกฝ่ายเอ่ยอนุญาต คัมภีร์ก็เปิดประตูเข้ามาอย่างสุภาพแล้วปิดลงอย่างเบามือ(ซึ่งตางจากคีเทลอย่างมาก) ก่อนจะหันมาเผชิญกับชายผู้มีอำนาจสูงสุดในหอสมุด โลกถึงสองคน(ไอคำว่าเผชิญนี้เหมือนจะสู้กันเลยวะ แต่เขาไม่ได้จะสู้กันเด้อสู่) คนหนึ่งเป็นชายกลางคนผมดำตาสีเลือด

อีกคนคือชายวัยเดียวกันผู้มีเล่นผมกับสีตาเป็นสีทองสง่า ท่วงท่าของพวกเขาช่างสง่าเเละหน้าเกรงขามจนทำให้ผู้พบเห็นดูต่ำต้อยลงไปในทั้นที

" สวัสดีครับท่านเคทูต ท่านเธียรัน " คัมภีร์โค้งทำความเคารพ ชายวัยกลางคนทั้งสอง สองผู้มีอำนาจจะยังหน้ารับเล็กน้อย " มาก็ดีแล้วเจ้าหนู " ชายผมดำคาสีแดงเสือดเอ่ย "เรามีสถานที่หนึ่งอยากจะให้เจ้าไปประจำการ นี้เป็นที่อยู่ของสถานที่นั้นรับไปแล้วก็ออกเดินทางได้เลย "

" ฮะ ? "รวบรัดไปไหมท่าน " ไม่มีเอกสารอะไรเพิ่มเติมเลยหรือครับท่านเคทูซ "

" ไม่มีหรอก " ชายผมทองโบกมือปฏิเสธพลางหัวเราะอย่างอารมณ์ดีเคทูซที่นั่งข้างๆ พยักหน้ารับช่วยยืนยัน

" แต่ที่นั้นน่าจะเหมาะกับเจ้าดี..และอาจจะถูกใจใครบางคนด้วย " ประโยคหลังของผู้ดูแลสูงสุดอย่างเคทูตช่างแผ่วเบา แต่ภายในห้องที่มีเพียงสามคนทำให้ได้ยินอย่างชัดเจน

ถูกใจ..ถูกใครใครล่ะนั่น?

"เอ้าๆ ไม่ต้องมาถามมากแล้วหนูคัมภีร์ พวกข้ามีงานต้องทำเยอะแยะ รีบมารับแล้วก็ไปได้แล้ว"

ธีรธรเอ่ยปากไล่อย่างสุภาพ (?) หนุ่มแว่นเดินเขาไปรับกระดาษเขียนที่อยู่แผ่นเล็ก แล้วโค้งทำความเคารพก่อนที่จะหันหลังเดินออกจากห้องไป โดยไม่ได้สังเกตรอยยิ้มเจ้าเล่ห์บนใบหน้าของผู้ดูแลทั้งสองเลยสักนิด เมื่อออกมาจากห้องเเล้ว คัมภีร์ก็ก้มลงอ่านกระดาษแผ่นเล็กในมือ ถอนหายใจเฮือกหนึ่งก่อนจะเก็บกระดาษแผ่นนั้นลงบนกระเป๋าเสื้อ แล้วพึมพำเบาๆ

" ไปเก็บกระเป๋าเตรียมเดินทางดีกว่าเรา "

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***