เริ่มแรก

มันเป็นเช้าปกติของผมวันนึง แต่วันนี้ผมกลับรู้สึกไม่สบายตัวจากนั้นทุกอย่างก็มืดไป "เกิดอะไรขึ้นเนี่ย" ผมพูดอย่างเหนื่อยล้า พอผมตั้งสติดีๆผมก็รู้ว่าผมอยูในป่า แต่ทำไมผมรู้สึกว่าป่านี้ไม่ปกติเพราะมีแต่พืชพันธ์ผลที่ ไม่รู้จัก "นี้ต่างโลกหรอ!?!?!?!" ผมตกใจมากและมั่นใจมากว่าที่นี้ไม่ใช่โลกของผมแน่ ระหว่างที่ผมกำลังตกใจนั้น

ก็มีนกสองตัว (คุยกัน!?!)บนกิ่งไม้ "วันนี้อากาศแจ่มใส ไร้มลทิน ดินสมบูรณ์ พร้อมโฉมงามที่อยู่หน้าพี่" นกตัวผู้ได้กล่าว "ท่านพี่พูดอย่างนี้ น้องเขินนะ" นกตัวเมียตอบ "พี่นั้นพูดจริง ตัวน้องงดงาม ราวนางอัปสร"นกตัวผู้หยอก

น..นี้ต้องมาฟังนกจีบกัน??? แล้วผมฟังภาษานกออกได้ไงเนี่ยยยย?!??! งงไปหมดงงทุกอย่าง ผมพยามตั้งสติ

"ที่นี้ที่ไหนหรอครับ" ไหนๆก็ฟังนกออกล่ะพูดกันนกแม่ม... นกสองตัวมองหน้ากันและตอบผมว่า "ดอกทอง"

" เอ้า!เจ้านก ผมถามดีๆทำไมต้องว่าผมด้วย (ถ้าไม่ติดว่าผมจำเป็นต้องถาม ผมจะเอาอีแตะของผมปา

ใส่แล้วนะเนี่ย) "ก็นี้เป็นอุทธยาน ของกษัตริย์พระบรมพันศรีทบาร ชื่อ อุทธยานดอกทอง!!" อ๋อ...เป็นชื่ออุทธยาน

ที่เกี้ยที่สุดเท่าที่เคยเจอมา "แล้วเจ้าเป็นใคร มาจากไหน ใยใช้ เกศา(ผม)แทนตัวเองล่ะ" นกถามผม

"อ๋อ..เป็นภาษาบ้านผมครับ"ผมตอบ "แล้วเจ้าชื่ออะไรล่ะ" นกถาม "ผมชื่อเสือครับ" หลังจากคุยได้มาสักพัก

นกสองตัวได้ให้ผมไปหาตายายที่เฝ้าสวน หลังจากนั้นผมก็ได้ไปหาตายายที่เฝ้าสวน พวกเขาให้ผม เดินทางไป

ที่วังหลวง ไปพบพระบรมพันศรีทบาร เพื่อให้สุขสบาย หลังจากเดินทางมาแบบไม่ใกล้ไม่ไกล ผมก็ได้ไปเข้าเฝ้า

พระบรมพันศรีทบาร และขอถวายตัวเป็นสปายของเมืองนี้กว่าจะผ่านการฝึกของเมืองนี้ได้เกียบตุยเย่ หลังจากได้เข้ามาเป็นสปายของเมืองเป็นเวลานาน (สามวัน) "นี้เจ้าก็อยู่เมืองนี้ มานานมากแล้ว" สามวันเนี่ยนะ "ขอรับองค์

เหนือหัว" "พระอินทร์ได้ส่งสาร มาขอความช่วยเหลือ เนื่องจากพวกยักษ์มารมาบุกสวรรค์....ข้าจึงจะขึ้นสวรรค์

ไปรบกับพวกยักษ์" ห๊ะ? ข...ข..ขึ้นสวรรค์??คือยังไง คือฆ่าตัวตายแล้วไปสวรรค์??..แล้วไปรบกับยักษ์??

"แล้วองค์เหนือหัวจะไปสวรรค์ยังไงหรือขอรับ"ผมถาม "ถามแปลกๆ ก็เหาะขึ้นไปสิ" กษัตริย์ตอบ ห๊ะ??มนุษย์ที่นี้

เหาะได้หรอ?? แต่ผมก็ต้องตามน้ำไป ถึงวันจริง พระบรมพันศรีทบารได้จัดทับอย่างใหญ่โต และผมก็ติดรถศึกไป

ด้วย แล้วรถศึกก็ลอยได้ด้วย?!?! แต่อย่างน้อยผมก็ได้เห็นสวรรค์ด้วยล่ะ สวยใช่ได้เลยแต่ตอนนี้ไม่มีเวลามา

ชมความสวยงามของสวรรค์หรอกนะ ตอนนี้คือเวลาออกศึก และผมก็สังเกตเห็นกองทับยักอยู่ฝั่งตรงข้ามของ

กองทับเราไม่ไกล ชีวิตนี้ผมไม่เคยเห็นยักษ์มาก่อนเลยรูปร่างสูงใหญ่หน้าตาดุดัน แต่ไม่ได้อัปลักษณ์ตามตำนาน

วรรณคดีที่กล่าวไว้คือแบบ (หล่อ)ใช้ได้เลย และตอนนี้ทั้งสองทับใหญ่ได้ประชันหน้ากัน ตามธรรมเนียมที่ผมเรียนภาษาไทยมาก่อนจะรบกันต้องด่ากันก่อนใช้ม่ะ ยังไม่ทันขาดคำผมก็ได้ยินทั้งสองฝ่ยด่าทอกันราวกับมีความแค้น

"ไอ้อัปปรีจังไร พวกไพรีอัปมงคล !!!"ฝั่งพระบรมพันศรีทบารเปิดก่อน "ไอ้มนุษย์ชั้นต่ำ บังอาจมาอวดดี กับเผ่าพันธ์ยักษ์!!" ฝั่งยักซ์ตอบกลับ ทั้งสองฝ่ายด่ากันอย่างดุเดือดและจากนั้นทั้งสองก็สั่งบุก แต่ผมไม่ได้อยูในสนามรบนะ เพราะผมเป็นสปายสายลับของเมืองผมต้องคอยดูจุดอ่อนของศัตรู ผมเฝ้าดูทั้งสองฝ่ายรบกันอย่าง

ดุเดือด สายตาของผมก็ได้เลือบไปเห็นป้อมปาการของพวกยักษา (เห็นได้ไงก็ไม่รู้นะ มันอยู่ไกลมาก)แต่ยังไงก็ตาม ผมเป็ยสปายผมต้องไปสำรวจผมได้แอบลักลอบเข้าป้อมของพวกมัน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***