ตอนที่ 2 หมอคนใหม่

ทัตจังกับซามูระช่วยกันพยุงร่างของโอนากิเพื่อนของเขาไปที่ห้องพยาบาลในเรือนจำ ซึ่งมีหมอคอยทำหน้าที่รักษาพวกเขาแต่ติดปัญหาอยู่ตรงที่หมอคนนี้ไม่ค่อยมีความสามารถสักเท่าไหร่เมื่อเทียบกับการเย็บบาดแผลของเจค หมอคนนี้จึงไม่ชอบเจคเป็นอย่างมากเพราะเจคทำให้ชื่อเสียงในวงการแพทย์ของเขาต้องเสื่อมเสียเมื่อมีนักโทษที่ถูกปล่อยตัวออกไปเล่าถึงความสามารถในการรักษาผู้ป่วยของเขากับเจคในทางที่ไม่ดีสักเท่าไหร่

" ไอ้บ้าเจค! บังอาจมาหยามหน้าของชั้น!! ชั้นจะไม่มีวันให้อภัยมันแน่! "(หมอ)

เสียงเปิดประตูดังขึ้นหมอจึงรีบลุกขึ้นยืนและจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อยก่อนจะเดินเข้าไปดูผู้ป่วยที่ถูกส่งตัวเข้ามา

" วางเขาบนเตียงเลย! "(หมอ)

หมอตรวจดูอาการบาดเจ็บเบื้องต้นด้วยตาเปล่าก่อนที่เขาจะฉีดยาลดอาการปวดให้

" ช่วยเขาให้ได้นะหมอ! "(ทัตจัง)

" ไปกันเถอะ! ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของหมอ. "(ซามูระ)

จากนั้นผู้คุมทั้งสองก็เดินออกจากห้องพยาบาลไป หมอจึงเริ่มการรักษาด้วยการพันผ้าพันแผลในบริเวณที่เขาได้รับบาดเจ็บด้วยความสงบนิ่งแต่อยู่ๆ ก็มีเสียงพูดของใครบางคนดังขึ้นมาที่ข้างหูของเขาจนทำให้เขาสะดุ้งตกใจ

" เป็นวิธีการรักษาที่น่าทึ่งดีนะ! แต่ชั้นไม่คิดว่าพันแผลมันจะช่วยให้เขาหายดีหรอกนะ? "(เจค)

" เจค! แกอีกแล้ว! เลิกมายุ่งกับการรักษาของชั้นสักทีจะได้มั้ย! "(หมอ)

เจคยิ้มเยาะเย้ยใส่หมอจากนั้นเขาก็เดินเข้าไปดูอาการบาดเจ็บของโอนากิพร้อมกับพูดวิจารณ์ต่างๆ นานาถึงการไม่ใส่ใจกับบาดแผลเล็กๆ และรอยฟกช้ำให้หมอฟังจนหูชา

" เป็นหมอได้ยังไงกัน? ทำไมถึงไม่ถามอาการบาดเจ็บจากผู้คุมล่ะ? คิดว่าแค่การวิเคราะห์ของนายก็สามารถรักษาอาการบาดเจ็บทุกประเภทได้รึไง? "(เจค)

" แล้วแกล่ะ? ก็แค่แพทย์ฝึกหัดปีสามยังไม่ได้เป็นหมอด้วยซ้ำ! กล้ามาสั่งสอนชั้นที่เป็นหมอมานานถึงสิบปีเชียวเหรอ!! "(หมอ)

" แล้วไงล่ะ? ประสบการณ์สิบปีของนายเท่าที่ชั้นดูมันก็คงไม่เกินสองปีเลยด้วยซ้ำ! ยังมีหน้ามาพูดว่ามีประสบการณ์สิบปีอีกงั้นเหรอ? "(เจค)

คำพูดของเจคถึงกับทำให้หมอพูดไม่ออกเพราะเขาเองก็เพิ่งจะบรรจุเป็นหมอได้ไม่ถึงปีประสบการณ์สิบปีที่ว่าเขาก็แค่ต้องการอวดอ้างให้เจคตกใจเล่นก็เท่านั้น สิ้นสุดการโต้เถึยงบรรกาศในห้องก็เงียบลงในทันทีเหลือไว้เพียงเสียงลมหายใจของพวกเขาทั้งสอง

" เท่าที่ดูด้วยตาเปล่าดูเหมือนเขาจะไม่เป็นไรมาก. แต่พอลองใช้มือกดบริเวณซี่โครงก็รู้สึกถึงอาการบวมเล็กน้อย. เดาว่าเขาคงจะถูกเตะบริเวณซี่โครงประมาณเจ็ดถึงแปดครั้งแล้วก็มีเลือดคลั่งหลายจุด. คงเพราะถูกกระทืบจากนักโทษหลายสิบคน...คงต้องส่งไปโรงพยาบาลอย่างเดียวแล้วสินะ! "(เจค)

สิ้นสุดการวิเคราะห์เจคก็เดินเข้าไปหยิบแผ่นกระดานที่ข้างเตียงนำมาเขียนอะไรบางอย่างลงไปจากนั้นก็ยื่นมันให้กับหมอ แล้วเขาก็เดินออกจากห้องไปทิ้งให้หมอยืนงงอยู่แบบนั้น

" ส่งตัวไปโรงพยาบาลที่แผนกกระดูกและกล้ามเนื้อ.. "(หมอ)

หมอยืนอ่านสิ่งที่เจคเขียนลงในแผ่นกระดานจากนั้นเขาก็ทำตามที่เจคบอกโดยไม่รู้ตัว เขาส่งตัวโอนากิไปที่โรงพยาบาลXX ในขณะที่เจคคอยมองทุกการกระทำของเขาอยู่ห่างๆ

" ก็เชื่อฟังดีเหมือนกันนี่นา... ชักน่าสนใจขึ้นมาแล้วสิ! "(เจค)

จากนั้นเจคก็กลับไปทำความสะอาดต่อตามหน้าที่ของเขา

ทัตจังกับซามูระช่วยกันพยุงร่างของโอนากิเพื่อนของเขาไปที่ห้องพยาบาลในเรือนจำ ซึ่งมีหมอคอยทำหน้าที่รักษาพวกเขาแต่ติดปัญหาอยู่ตรงที่หมอคนนี้ไม่ค่อยมีความสามารถสักเท่าไหร่เมื่อเทียบกับการเย็บบาดแผลของเจค หมอคนนี้จึงไม่ชอบเจคเป็นอย่างมากเพราะเจคทำให้ชื่อเสียงในวงการแพทย์ของเขาต้องเสื่อมเสียเมื่อมีนักโทษที่ถูกปล่อยตัวออกไปเล่าถึงความสามารถในการรักษาผู้ป่วยของเขากับเจคในทางที่ไม่ดีสักเท่าไหร่

" ไอ้บ้าเจค! บังอาจมาหยามหน้าของชั้น!! ชั้นจะไม่มีวันให้อภัยมันแน่! " (หมอ)

เสียงเปิดประตูดังขึ้นหมอจึงรีบลุกขึ้นยืนและจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อยก่อนจะเดินเข้าไปดูผู้ป่วยที่ถูกส่งตัวเข้ามา

" วางเขาบนเตียงเลย! " (หมอ)

หมอตรวจดูอาการบาดเจ็บเบื้องต้นด้วยตาเปล่าก่อนที่เขาจะฉีดยาลดอาการปวดให้

" ช่วยเขาให้ได้นะหมอ! " (ทัตจัง)

" ไปกันเถอะ! ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของหมอ. " (ซามูระ)

จากนั้นผู้คุมทั้งสองก็เดินออกจากห้องพยาบาลไป หมอจึงเริ่มการรักษาด้วยการพันผ้าพันแผลในบริเวณที่เขาได้รับบาดเจ็บด้วยความสงบนิ่งแต่อยู่ๆ ก็มีเสียงพูดของใครบางคนดังขึ้นมาที่ข้างหูของเขาจนทำให้เขาสะดุ้งตกใจ

" เป็นวิธีการรักษาที่น่าทึ่งดีนะ! แต่ชั้นไม่คิดว่าพันแผลมันจะช่วยให้เขาหายดีหรอกนะ? " (เจค)

" เจค! แกอีกแล้ว! เลิกมายุ่งกับการรักษาของชั้นสักทีจะได้มั้ย! " (หมอ)

เจคยิ้มเยาะเย้ยใส่หมอจากนั้นเขาก็เดินเข้าไปดูอาการบาดเจ็บของโอนากิพร้อมกับพูดวิจารณ์ต่างๆ นานาถึงการไม่ใส่ใจกับบาดแผลเล็กๆ และรอยฟกช้ำให้หมอฟังจนหูชา

" เป็นหมอได้ยังไงกัน? ทำไมถึงไม่ถามอาการบาดเจ็บจากผู้คุมล่ะ? คิดว่าแค่การวิเคราะห์ของนายก็สามารถรักษาอาการบาดเจ็บทุกประเภทได้รึไง? " (เจค)

" แล้วแกล่ะ? ก็แค่แพทย์ฝึกหัดปีสามยังไม่ได้เป็นหมอด้วยซ้ำ! กล้ามาสั่งสอนชั้นที่เป็นหมอมานานถึงสิบปีเชียวเหรอ!! " (หมอ)

" แล้วไงล่ะ? ประสบการณ์สิบปีของนายเท่าที่ชั้นดูมันก็คงไม่เกินสองปีเลยด้วยซ้ำ! ยังมีหน้ามาพูดว่ามีประสบการณ์สิบปีอีกงั้นเหรอ? " (เจค)

คำพูดของเจคถึงกับทำให้หมอพูดไม่ออกเพราะเขาเองก็เพิ่งจะบรรจุเป็นหมอได้ไม่ถึงปีประสบการณ์สิบปีที่ว่าเขาก็แค่ต้องการอวดอ้างให้เจคตกใจเล่นก็เท่านั้น สิ้นสุดการโต้เถึยงบรรกาศในห้องก็เงียบลงในทันทีเหลือไว้เพียงเสียงลมหายใจของพวกเขาทั้งสอง

" เท่าที่ดูด้วยตาเปล่าดูเหมือนเขาจะไม่เป็นไรมาก. แต่พอลองใช้มือกดบริเวณซี่โครงก็รู้สึกถึงอาการบวมเล็กน้อย. เดาว่าเขาคงจะถูกเตะบริเวณซี่โครงประมาณเจ็ดถึงแปดครั้งแล้วก็มีเลือดคลั่งหลายจุด. คงเพราะถูกกระทืบจากนักโทษหลายสิบคน...คงต้องส่งไปโรงพยาบาลอย่างเดียวแล้วสินะ! " (เจค)

สิ้นสุดการวิเคราะห์เจคก็เดินเข้าไปหยิบแผ่นกระดานที่ข้างเตียงนำมาเขียนอะไรบางอย่างลงไปจากนั้นก็ยื่นมันให้กับหมอ แล้วเขาก็เดินออกจากห้องไปทิ้งให้หมอยืนงงอยู่แบบนั้น

" ส่งตัวไปโรงพยาบาลที่แผนกกระดูกและกล้ามเนื้อ.. " (หมอ)

หมอยืนอ่านสิ่งที่เจคเขียนลงในแผ่นกระดานจากนั้นเขาก็ทำตามที่เจคบอกโดยไม่รู้ตัว เขาส่งตัวโอนากิไปที่โรงพยาบาลXX ในขณะที่เจคคอยมองทุกการกระทำของเขาอยู่ห่างๆ

" ก็เชื่อฟังดีเหมือนกันนี่นา... ชักน่าสนใจขึ้นมาแล้วสิ! " (เจค)

จากนั้นเจคก็กลับไปทำความสะอาดต่อตามหน้าที่ของเขา

ผ่านไปหลายวันเหตุการณ์ปกติเหมือนทุกวัน แต่ในวันนี้พัศดีซามูระได้นำพาใครบางคนเข้ามาในเรือนจำซึ่งใครคนนั้นก็คือ..

" สวัสดีค่ะ! ชั้นชื่อ'เอลิซ่า'มาทำงานเป็นหมอคนใหม่ในเรือนจำนี้ค่ะ! "(เอลิซ่า)

เจคยืนมองการแนะนำตัวของเธอที่ด้านนอกของห้องผู้คุมด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสัย แต่ไม่นานเขาก็เดินจากไปโดยที่เอลิซ่าก็รับรู้ถึงจ้องมองของเจค

" นี่หลานสาวของชั้นเอง! เธอบอกชั้นว่าอยากทำงานที่นี่เพราะอยากช่วยงานชั้นน่ะ! ฮ่าๆๆ "(ซามูระ)

" ฝากตัวด้วยนะคะ! "(เอลิซ่า)

" ยินดีต้อนรับๆ ที่นี่ยิ่งต้องการหมออยู่พอดีเลย! "(ทัตจัง)

" ฝากตัวเช่นกันครับ! "(ผู้คุมคนอื่นๆ )

เสียงพูดคุยอย่างสนุกสนานภายในห้องผู้คุมดังออกมาถึงด้านนอก และเมื่อผู้คุมทุกคนได้รู้จักกับเอลิซ่าแล้วพวกเขาก็พาเธอไปดูห้องพยาบาลที่ซึ่งเคยเป็นห้องทำงานของหมอคนก่อน แต่เขาลาออกไปแล้วเพราะอยู่กับเจคต่อไปไม่ได้

" มีเครื่องมือแพทย์เยอะจังเลยค่ะ! "(เอลิซ่า)

" อ๋อใช่! ลุงเพิ่งจะเบิกมาใหม่น่ะเพื่อหลานเลยนะ! ฮ่าๆๆ "(ซามูระ)

" ขอบคุณมากเลยนะคะคุณลุง! "(เอลิซ่า)

จากนั้นพวกผู้คุมก็แยกตัวกันไปทำงานของตัวเอง ส่วนเอลิซ่าก็เดินดูเครื่องมือแพทย์ต่อด้วยความอยากรู้อยากเห็นโดยมีเจคที่กำลังยืนดูเธออยู่ตรงประตูทางเข้าจากนั้นเขาก็เคาะประตูเพื่อบอกให้เธอรู้

" สวัสดีค่ะ! ให้ชั้นช่วยอะไรมั้ยคะ? "(เอลิซ่า)

เจคไม่ตอบเธอเขาเดินไปที่ตู้ยาและหยิบขวดยาหลายๆ ขวดออกมาเทใส่มือและกินมันในรวดเดียวแต่เอลิซ่ากลับเข้ามาขวางก่อนที่เขาจะกินมัน

" เดี๋ยวก่อนค่ะ! คุณจะมากินยามั่วแบบนี้ไม่ได้นะคะ! "(เอลิซ่า)

เจคไม่ฟังที่เธอเตือนและสะบัดมือเธอออกจากนั้นก็นำยาเข้าปากและกลืนมันลงไปทีละเม็ด เอลิซ่าเพิ่งเคยเจอกับเหตุการณ์นี้ครั้งแรกเธอจึงทำอะไรไม่ถูกและได้แต่นั่งอยู่กับพื้นมองดูเจคกลืนยาลงไป

" มันก็แค่วิตามิน..ไม่ใช่ยาแปลกๆ สักหน่อย. "(เจค)

เจคพูดไขข้อสงสัยจนเอลิซ่าได้สติคืนกลับมาและลุกขึ้นยืน

" ใครเขากินวิตามินแบบนั้นกันคะ? วิธีที่ถูกต้องในการทานยาก็คือ.. "(เอลิซ่า)

แต่เจคก็ไม่ได้ยืนฟังที่เธอพูดเขาหันหลังและเดินออกไปจนถึงประตูแล้ว เอลิซ่าจึงวิ่งตามเขากลับ

" เดี๋ยวก่อนสิคะ! คุณยังไม่ได้บอกชั้นเลยนะคะว่ามาทำอะไรที่นี่? แล้วอีกอย่างนักโทษอย่างคุณเดินไปไหนมาไหนแบบนี้ได้ยังไงกันคะ? ถ้าคุณไม่บอกเหตุผลในการมาที่ห้องพยาบาลชั้นจะเรียกให้ผู้คุมมาจับคุณเข้าห้องขังเดี๋ยวนี้เลยค่ะ! "(เอลิซ่า)

เจคยืนนิ่งและหันหลังกลับไปมองเอลิซ่าด้วยสายตาเย็นชาแต่สายตาของเขาก็เหลือบไปเห็นชื่อโรงพยาบาลXXที่ติดอยู่กับป้ายชื่อบนเสื้อของเธอ

" เป็นหมองั้นเหรอ? "(เจค)

" คะ? "(เอลิซ่า)

" ป้ายชื่อของคุณน่ะ! "(เจค)

" แล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณกันคะ? ถ้าคุณยังไม่บอกชั้นจะเรียกผู้คุมแล้วนะคะ! "(เอลิซ่า)

เจคหันหน้ามองซ้ายมองขวาจากนั้นเขาก็เดินผ่านเอลิซ่าเข้าไปในห้องอีกครั้ง เขาเดินไปหยิบเครื่องวัดความดันและเปิดการทำงานของเครื่อง เอลิซ่ามองดูการกระทำของเจคด้วยความสงสัยแต่เธอก็ไม่ได้ถามอะไรเขาไป

" ผมมาตรวจร่างกายประจำวันน่ะ.. ช่วยเช็กให้ผมด้วยละกัน. "(เจค)

เจคลุกขึ้นและเดินเข้าไปหาเอลิซ่าเพื่อให้เธอตรวจร่างกายให้โดยเริ่มจากการวัดอุณหภูมิร่างกาย ชีพจร และอื่นๆ

" ทุกอย่างปกติค่ะ! เชิญคุณกลับห้องขังได้แล้ว! "(เอลิซ่า)

เจคเดินออกจากห้องพยาบาลไปในทันทีที่ตรวจร่างกายเสร็จ เอลิซ่าตามตามหลังเขาด้วยความแค้นเคืองอยู่ในใจ

" อะไรของเขาเนี่ย? เขาเป็นนักโทษแต่กลับทำตัวเหมือนอยู่บ้าน! หึ! สักวันเขาจะต้องเจอดีแน่! "(เอลิซ่า)

โปรดติดตามตอนต่อไป....

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***