ป่วนรักนักเขียน

01 1001

เดือนเเรกในการสอนรายวิชาเบื้องตน เป็นไปอย่างราบรื่น นักเรียนทุกคนน่ารักสดใส เเต่ มันติดเเค่ตรงเดียว คือเวลาที่เรียกเก็บเล่มนวนิยายของทุกคน จะมีไอ้เด็กคนนึง ที่ไม่เคยจะเอามาส่งเลย สงสัยคงอยากอยู่กับฉันไปนานๆสิท่า

01/05/50

วันนี้ก็เช่นเคย ทุกคนตั้งใจเเต่งนวนิยายเพื่อจะเอามาส่งให้ทันก่อนจบคอร์ส ซึ่งก็อีกไม่กี่เดือน ฉันเดินดูนักเรียนทีละคนเพื่อว่าใครจะมีปัญหากับโปรเเกรมตรงไหน ทุกคนดูตั้งใจมาก เพราะปีหน้าก็ต้องเเยกย้ายไปหางานเเล้ว

ปรียานุช(ว่าน):นาย ธนากร ! .เคาะโต๊ะ

ฉันรู้สึกอยากบีบคอนายนี้ให้ตายคามือ ทำไมถึงได้ขี้เกียจขนาดนี้นะ ฉันเคาะโต๊ะเเรงเกินไปรึป่าวไม่รู้ นายนั่นสะดุ้งเด้งตัวลุกมานั่งทันที

ปรียานุช(ว่าน):ฉันบอกนายกี่ครั้งเเล้วว่าให้ตั้งใจ ทำไมถึงเอาเเต่นอนห้ะ! พ่อเเม่รู้รึป่าวว่าเสียเงินส่งนายเรียนคอร์สนี้โดยที่นายไม่ได้ความรู้อะไรเลย ไม่สงสารพ่อเเม่รึไงกัน

ฉันได้เเต่บ่นๆ เเต่เหมือนจะไม่ได้ช่วยอะไร อยู่ๆนายนั่นก็ลุกพรวดเดินออกไปเลย

ปรียานุช(ว่าน): อย่าให้ต้องไปถึงบ้านเลยเถอะ เจ็บตัวเเน่!! .ตะโกนไล่หลัง

12/07/50

ปรียานุช(ว่าน):นายธนากร

ธนากร(กร):ครับ

ปรียานุช(ว่าน):งานเขียนของเธออยู่ไหน เพื่อนๆคนอื่นส่งจนได้เข้าเล่มหมดเเล้วนะ

ธนากร(กร):…….

ปรียานุช(ว่าน):ยังไง? .เเปมือของาน

ธนากร(กร):อยู่บ้านครับ…

ปรียานุช(ว่าน):เอาให้ชัวร์ เสร็จหรือไม่เสร็จ

ธนากร(กร):เสร็จเเล้วครับ เเต่อยู่บ้าน

ปรียานุช(ว่าน):…….