...เจอกันบ่อยๆเดียวก็รักกันเอง...
...Ep.4...
ฉันเมื่อทุกคนในบ้านทานอาหารเช้าเรียบร้อยแล้ว จึงของตัวจากคุณแม่เพื่อที่จะไปนอนต่อ เพราะยังปวดหัวจากความคึกคะนองไม่หาย แล้วที่สำคัญไม่อยากจะเจอหน้าอีตานั้นด้วย คนอะไรเจอกันที่ไรก็มีแต่ปัญหา
"แม่คะ มิกิ ขอกลับไปพักผ่อนต่ออีกหน่อยนะคะ สายๆหน่อยมิกิจะลงมาหานะคะ วันนี้แม่ไม่เข้าบริษัทใช่ไหมคะ"
"มิกิ ไม่อยู่คุยกับพี่ชัย ก่อนละลูก ทำความรู้จักกันไว้มีอะไรจะได้ ช่วยเหลือดันได้" แม่กล่าวจบ ฉันก็เห็นอีตานั้นเดินเข้ามาพอดี
"ไม่ดีกว่าจะแม่ มิกิ ปวดหัวไม่ไหวจริงๆคะ" 'แล้วไม่อยากจะเสวนากับคนแบบนั้นด้วย'มิกิคิดในใจต่อจากที่แม่ เพื่อไม่ให้คุณแม่ได้ยิน
" ไม่เป็นไรหรอกครับคุณป้า อีกประเดียวผมคงจะออกไป ทำธุระ ข้างนอกแล้วครับ" ศิลป์ชัยบอกแม่ของฉันหน้าเรียบในแบบฉบับของเขา ที่เมื่อไม่ยิ้มก็ เหมือนคนที่กำลังจะดุใครสีกคนอยู่
" แล้วลูกชัย จะกลับเข้ามากี่โมงจ๊ะ แม่จะได้เตรียมอาหารไว้รอ" แม่กล่าวถามเขา
"ไม่ต้องกลับเข้ามาแล้วก็ได้นะ ไปแล้วไปลับเลยยิ่งดี" ฉันได้แต่พูดพอให้ตัวเองได้ยินคนเดียว แต่เหมือนเขาจะรู้ว่าฉันคิดอะไรอยู่
"ไปด้วยกันไหมครับ นู๋มิกิ พี่จะไปแถวห้างด้วยนะ เผื่อนู๋อยากได้อะไร" ชัยกล่าว ชักชวนฉัน ขึ้นมาเเบบไม่ทีปี่มีขลุ่ย
"...... " ฉันได้แต่ยืนงง กล่าวจะตอบไป เพราะเกรงว่าคุณแม่คะดุเอาอีก "ไม่ดีกว่าคะ อยากจะพักผ่อนมากกว่าคะ"
"อ่อครับ" เขากล่าว
แต่อยู่ๆ ฉันก็รู้สึกปวดหัวและตัวเบาเหมือนจะเป็นลมขึ้นมา แม่ไม่ได้สังเกตุฉัน เพราะมั่วแต่คุยอย่างออกรสอยู่กับอีตานั้น แต่อยู่ๆเขาเหมือนสังเกตเห็นว่าฉันหน้าตาซีดและริมฝีปากก็ซีดขาวขึ้น
"น้องมิกิ เป็นอะไรหรือเปล่าครับ" เขาทันได้พูดแค่นั้นฉันก็ลุกลงไป แต่เคราะห์ยังดี ที่เขาเข้ามาช่วยไง้ได้ทัน ฉันเลยตกอยู่ในอ้อมแขนแข็งแรงนี้อีกแล้ว ไม่อย่างนั้น ไม่หัวก็ตัวฉันคงจะกระแทกพื้นไปแล้วในตอนนี้ ฉันคิดอย่างเดียวส่าเขาจะพาฉันไปไว้ตรงไหนก็แล้วแต่เขาจะพาไปเลย
"มิกิ ลูกเป็นอะไรไปคะ "แม่ของฉันมีท่าทางที่ตกใจมาก เมื่อเห็นฉันเป็นแบบนี้ แต่ถึงตอนนี้เขาก็ยังกอดฉันอยู่ในอ้อมแขนเขาไว้เหมือนเดิม
"ลูกชัย แม่ว่าพาน้องไปหาหมอกันดีกว่านะ ป้าศรีไปตลาดยังไม่กลับมาเลย ส่วนพ่อเค้าก็เข้าบริษัท บอกแม่ว่ายะเข้าไปเอกสาร บ่ายๆนู้นกว่าจะกลับ
"คุณแม่ มียาดมหรือยาหอมไม่ครับ ผมว่าน้องเค้้าเป็นลมไปเพราะพักผ่อนน้อยนะครับ เดียวผม พาน้องไปพาด้านบนให้ครับ วันนี้ผมไม่ออกไปข้างนอกแล้วครับ ผมดูแลน้องให้ คุณแม่จะได้สบายใจ" เขากล่าวจบ แม่ฉันก็ไปหายาดมกับยาหอมมาให้ฉัน
"ผมพาน้องไปพักผ่อนด้านบนก่อนนะครับ" เขากล่าวกับแม่ฉัน ก่อนจะพาฉันขึ้นไปด้านบน
แม่ขอฉันไว้ใจเขามาก เลยให้เขาพาฉันขึ้นมาด้านบนตามลำพัง
" น้องมิกิ เป็นอะไรมากไหมครับ อาการดีขึ้นหรือยัง" เขาเอ่ยถามฉันเมืือเราอยู่กับตามลำพัง
ฉันไม่ตอนนี้ ไม่มีแรงที่จะตอบโต้เขาเหมือนยังเคยได้แต่ตอบเขาเสียงเบาๆไป เหมือนกึ่งหลับกึ่งตื่นเต็มที
"มิกิ ไม่เป็นไรคะ" ฉันกล่าวไปแค่นั้นด้วยเสียงเบาๆ แต่เขาก็ถือวิสาสะ ในความที่ฉันใส่เสื้อผ้าที่รัดรูปเน้นสัดส่วนและหน้าอกของฉัน ที่ผู้ชายทุกคนที่มองเห็นต้องกลืนน้ำลายกันเลยทีเดียว ด้วยผิวที่ขาวอมชมพูของฉันเสริมให้มีความน่าหลงใสมากขึ้น ด้วยเขาจึงกลัวว่าฉันจะหายใจไม่สะดวก จึงปลดกระดุมออกให้ฉัน มันทำให้หน้าอกของฉันที่อยู่ในตัวเสื้อล้นออกมา เขาจึงต้องหันหน้าไปทางอื่น และจึงเดินเข้าไปหยิบผ้าขนหนูกับกะละมังใส่น้ำมาเช็ดตัวให้ฉัน
"พี่ขออนุญาตเช็ดตัวให้น้องมิกินะครับ" เขากล่าวจบเขาก็ลงมือเช็ดหน้าเช็ดตัวให้ฉันทันที ฉันที่ในตอนนี้ไม่มีแรงจะต่อต้านเขาก็ปล่อยให้เขาเช็ดตัวให้ฉันไป เมื่อเขาเช็ดตัวให้ฉันเสร็จ ฉันในตอนนี้ก็หลับไปเสียแล้ว
"เด็กหนอเด็กน้อย อายุแค่นี้ริอาจจะดื่มแอลกอฮอล เป็นไงว่ายัยตัวดี" เขากล่าว
^^^#โปรดติดตามตอนต่อไป^^^
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments