...จุดเริ่มต้นของอาการรัก...
...EP.3...
"โอย ปวดหัวจัง ไม่น่าดื่มเข้าไปเยอะเลย" 'ไวน์จากฝรั่งเศสนี้แรงสมกับที่ยัยนิดะว่าไว้จริงๆ' หญิงสาวคิดในใย กว่าหญิงสาวจะลุกจากหมอนใบนุ่มก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยในเช้านี้ หญิงสาวลุกตรงไปที่ห้องน้ำเพื่อทำกิจวัตรประจำวันเหมือนเช่นทุกวัน ด้วยอาการปวดหัวเเละยังมึนอยู่ เมื่อมองไปในกระจกเธอสังเกตุเห็นปากของเธอที่เจ่อออกมา มือเรียวแตะที่ริมฝีปาก อยากลืมตัว เมื่อถึงไปถึงความฝันในเมื่อคืนที่ฝันเลอะเทอะไปหมด
"ไม่น่าเลยฉัน ฝันอะไรเนี้ยเพราะอีตาบ้านั้นคนเดียวเลย ทำให้ฉันต้องมาฝันอะไรบ้าๆนี้" เมื่อคิดได้ดหญิงสาวจึงรีบไปอาบน้ำแต่งตัวเพราะเธอตื่นสายมากแล้วและเป็นเวลาที่ต้องทานอาหารเช้าของครอบครัวแล้วด้วย หญิงสาวยังมีอาการเมาค้างอยู่เพราะเมื่อคืนดื่มไปเยอะมาก แต่เธอหารู้ไหมว่าเธอต้องเจอกับราชสีห์ตัวใหญ่ในความฝันเข้าา
"แม่ก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน หนูลองไปดูในครัวก่อนแล้วกันนะ" แม่บอกฉัน แต่เมื่อฉันไปถึงในครัวฉันก็ตกใจสุดขีดเพราะมีใครก็ไม่รู้เข้ามาอยู่ในห้องครัว
" เอ้ะ หรือจะเป็นโจรเข้ามาขโมยของหรือเปล่า แล้วป้าศรีไปไหนกัน" คิดได้อย่างนั้นฉันจึงคว้ากระทะใบงามไว้ในมือในตอนที่โจรนั้นอย่างไม่รู้ตัว
" แก ไอ้โจรชั่ว ตายเสียเถอะ" พูดจบได้ก็ใช้กระทะฟาดลงไปที่หัวของไอ้โจรชั่วนั้นเสียเลย จนมีเสียงร้อง
"โอ้ยยยย โอ้ยยยย มันเจ็บนะคุณ" มันโดยไปสองที ก่อนที่มันจะหันกลับมาจัดการกับฉัน
'ซวยแล้วฉัน ทำยังไงดี' ฉันได้แต่คิดหาวิธีเอาตัวรอดจนเผลอไป จนสุดท้าย ชายหนุ่มได้จังหวะที่หญิงสาวเผลอไป คว้ากระทะที่อยู่ในมือมาไว้ทันที เมื่อได้สติหญิงสาวถึงได้ร้องตะโกนให้คนในบ้านมาช่วย
" ช่วยด้วยคะ มีโจรเข้ามาในบ้าน" ทุกคนในบ้านได้ยินจึงตกใจรีบวิ่งกันมาในห้องครัวทันที
"มิกิหนูเป็นยังไงบ้างลูก ไหนโจรอยู่ตรงไหนลูกแม่จะได้ให้ตำรวจมาจับมันเข้าคุก" แม่กล่าว
"หนูจัดการมันไปแล้วคะแม่ มันอยู่ตรงนั้นคะ" มิกิชี้ไปตรงมุมหนึ่งของห้องครัวในแม่ดูผลงานที่ตัวเองทำเอาไว้อย่างหน้าภูมิใจเสียเหลือเกิน
เมื่อมองไแก็ต้องตกใจหนักกว่าเดิม เพราะชายหนุ่มที่ตอนนี้เลือดใหลจากรวยแตกนั้นไม่ใช่ใครที่ไหนที่เป็นลูกชายของเพื่อนสนิทที่พ่อกับแม่เค้าฝากมาค้างแรมด้วยเมื่อวานนี้นั้นเอง
"ตาเถร ตายแล้วลูกชัย เป็นอะไรมาไหมลูก" ณ.ตอนนี้แม่ฉันไม่ได้อธิบายอะไรให้ฉันฟังแต่ไปช่วยไอ้โจรบ้านั้นเสียอีก ฉันได้แต่เดินตามท่านของไปจากห้องครัวเพื่อไปยังห้องนั่งเล่นที่ห่างออกไปอีกสองห้อง
"ตายแล้วลูกชัย เสียมากไปคะ แม่ต้องขอโทษแทนน้องด้วยนะ เมื่อวานแม่ลืมบอกยัยมิกิไปเลยว่าเราจะมาค้างคืนที่บ้านนะจ๊ะ" แม่กล่าว
"ไม่เป็นไรครับแม่ ผมคงจะทำตัวเหมือนโจร อย่างที่เค้าว่าจริงๆ เค้าถึงได้ฟาดเอาๆแบบนี้" เค้าพูดแบบขำๆ แต่ฉันเนี้ยสิที่ขำไม่ออก เพราะแม่หันมาทำตาเขียวใส่เสียแล้วตอนนี้ แต่ตอนนั้นเอง เมื่อแม่เช็ดคราบเลือดบนใบหน้านั้นออกฉันถึงได้เห็นโฉมหน้าที่แท้จริงของคนที่ฉันกล่าวหาว่าเป็นโจรไปเมื่อครู่
" นาย นายคนนั้นนี้ นายเข้ามาหลอกลวงอะไรแม่ฉัน" แม่ฉันหันมามองฉันด้วยสายตาสงสัยว่าอะไรกันอีกละแหละ
"แม่คะ หนูเจออีตานี้ เมื่อวานที่ห้างคะ เค้าแกล้งหนูไว้แสบมากเลยที่เดียว แถมเมื่อคืนหนูยังฝัน..."ฉันได้แต่หยุดพูดไว้แค่นั้นเพราะอีตาบ้านั้นนั่งเป็นทองไม่รู้ร้อนอยู่กับแม่ของฉันตอนนี้
" มิกิ มีอะไรอีกลูก แล้วไปเรียกพี่ชัยเค้า แบบนั้นได้ยังไง ขอโทษพี่เค้าเดียวนี้เลยนะ" เมื่อแม่เห็นว่าฉันไม่ทำถามจึงดุฉันอีกครั้งนึง
" ขอโทษ" ฉันเลยขอโทษแบบส่งๆไป
"มิกิ แม่บอกให้ขอโทษพี่เค้า แล้วขอโทษดีๆด้วย แม่ไม่เคยสอนกิริยาแบบนี้กับเรานะ" แม่กล่าวจบฉันเลยทำตามแม่อย่างว่าง่าย
" มิดิขอโทษนะคะ พี่ชัย มิกิไม่ได้ตั้งใจจริงๆคะ"เมื่อฉันกล่าวจบแม่ก็ยิ้มออกมา
"ไม่เป็นไรหรอก มันเป็นแค่เรื่องเข้าใจผิดกันนะ พี่ก็ค้องขอโทษเราด้วยนะ"เขากล่าวยิ้มๆ
หลังจากนั้นแม่จึงอธิบายที่มาที่ไปของเค้าให้ฉันได้ฟัง ฉันได้แต่คิดในใจ 'แม่นะแม่ ให้เข้าบ้านมาไม่บอกเราสักคำ'
เมื้แม่ทำแผลให้เค้าเสร็จเราเลยพากันมาทานอาหารเช้ากัน
^^^#**โปรดติดตามตอนต่อไป^^^
... #แอดมิกกี้ต้องของอภัยที่ไม่ได้อัปเดทไป...
...หลายวันเลยนะคะ**...
......😊😊😊😊😊😊😊......
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments