ตอนที่1อาการ0.1 วินาที

“ฉันชอบเธอ!”

นั่นคือคำสารภาพรักของสาวน้อยที่ชื่อว่า “อาระ” กับ"ซาดะ"ที่พบกันแค่0.1วินาที

‘ฉัน..ชื่ออาระจ้ะ! เมื่อซาดะได้ยินอาระแนะนำตัวเองก็พูดขึ้นมาว่า

'' ทำอะไรของเธอน่ะ ฉันไม่เห็นเข้าใจเลยกระทันหันแบบนี้" แค่การสารภาพรักครั้งแรกก็ทำให้ซาดะรู้สึกไม่ชอบอาระขึ้นมาทันทีเพราะวิธีการที่บ้าบิ่นของเธอนั่นเอง

นั่นทำให้อาระรู้สึกจ๋อยไปเลยพลางบ่นพรึมพรำว่า

“ยังไงมันก็เป็นรักแรกพบ…ไม่เจ็บ ไม่ปวด ซะหน่อย… อาระนั่งเศร้าและคิดว่ารักแรกพบน่ะไม่มีทางเป็นไปได้หรอกนั่นทำให้เธออยากถอดใจกับซาดะ แต่แล้ว!?สายตาของอาระเหลือบไปเห็นสมุดที่อยู่ใต้โต๊ะที่เธอนั่งอยู่

“ตรงนี้! มันคือที่นั่งของซาดะ!นี่มันพรหมลิขิต!? บนสมุดเล่มนั้นมีรูปแมวที่ซาดะคุงวาดไว้และเขียนไว้ว่า"หิวจังเลย..

นั่นทำให้อาระรู้สึกว่าซาดะก็ทำอะไรน่ารักๆเป็นด้วยแฮะ "หิวจนร้องไห้เลย วาดรูปไม่เก่งเลยและอมยิ้มเบาๆ และนั่นทำให้อาระอยากคุยอะไรกับซาดะผ่านสมุดเล่มนั้น ว่าชอบอะไร?เกลียดอะไร?และซาดะเป็นคนแบบไหน

เธอวาดราเมงพร้อมข้อความว่า 'กินด้วยกันเถอะ' เมื่อซาดะกลับมาเห็นสมุดมีรูปวาดเพิ่มเติมก็ทำให้สงสัยนิดหน่อย

‘อุ๊บ วาดรูปไม่เก่งซะเลยแล้วทำไมต้องเป็นราเมงด้วยล่ะ’ เมื่อซาดะเห็นก็เกิดอาการหลุดขำเล็กน้อย และได้เขียนตอบกลับว่า “ว่าแต่เธอเป็นใคร” วันต่อมาเมื่อถึงชั่วโมงเรียนของอาระ ก็ทำให้อาระตกใจกับคำถามของซาดะถึงขนาดนั่งตัวแข็งเลยทีเดียว คำพูดของซาดะวนอยู่ในหัวของหัว “ทำอะไรไม่เห็นเข้าใจเลย”จนทำให้เธอรู้สึกเสียความมั่นใจอีกครั้ง

“ถ้ารู้ว่าเราเป็นคนวาด ต้องไม่ยอมตอบกลับแน่ๆ”อาระใช้ความคิดไปชั่วครู่ และเขียนไปว่า"ฉันชื่อ จี้ ยินดีที่ได้รู้จักนะ!"

เมื่อซาดะมาอ่านก็รู้สึกงงเล็กน้อยแต่ก็แนะนำตัว ว่า"เขาชื่อซาดะ ยินดีที่ได้รู้จัก"หลังจากนั้นทั้งสองคนก็พูดคุยกันผ่านสมุดเล่มนี้มาเรื่อยๆในทุกๆเรื่องกระทั้งถามสูตรเลข

“แล้วก็นะ พอถามสูตรเลขที่ไม่เข้าใจเขาก็สอนให้อย่างละเอียดด้วย โธ่ จริงๆเลยนะ ฉันน่ะ ชอบซาดะที่สุดเลย!"

ครืดด…เป็นจังหวะเดียวกับที่ซาดะเปิดประตูเข้ามาพอดี ทั้งอาระและซาดะต่างเงียบและมองหน้ากัน พูดอีกแล้ว..ซาดะคิดในใจ “……คือว่านะ สำหรับฉันคนที่พูดคำว่าชอบออกมาง่ายๆ ฉันคบด้วยไม่ได้หรอก”คำพูดของซาดะทำให้อาระตะลึงพูดอะไรไม่ออก ยามิเพื่อนสนิทของอาระถามอาระด้วยความเป็นห่วง"นี่ อาระ จี้?ยังหายใจอยู่หรือเปล่า?"อาระที่นอนฟุบไปกับโต๊ะนั้นพูดด้วยความผิดหวัง"ซี้แหงแก๋แล้วค่ะ"จุดเริ่มต้นก็ไม่เคยคุยกันตรงๆสักครั้งก็ไม่เคยด้วยซำ้แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังชอบอยู่ ทำไมเราถึงได้เจ็บปวดขนาดนี้กันนะ พลั่ก ซาดะ! เลือดออกแล้ว!!!ซาดะ!?อาระได้ยินเสียงโวยวายของเพื่อนซาดะเกิดอุบัติเหตุจากการเล่นฟุตบอล มีอะไรที่เราพอจะทำได้มั้ยนะ แต่ว่า..เขาเกลียดเราอยู่..

ซาดะเดินกลับมาที่ล็อกเกอร์ เขารู็สึกเจ็บแผลที่ศรีษะเมื่อซาดะเปิดล็อกเกอร์กับเห็นกล่องพลาสเตอร์ปิดแผลอยู๋ในนั้นพร้อมกระดาษโน๊ต"หายไวๆนะ สู้ๆ"ซาดะยืนนิ่งและหันถามเพื่อนของเขา'นี่ ตอนย้ายห้องเรียนคนที่มาใช้ห้องพวกเราคือห้อง6ใช่ไหม? รู้จักคนชื่อจี้บ้างหรือเปล่า? เพื่อนของซาดะบอกว่าไม่รู้จักและถามซาดะว่ายิ้มอะไรอยู่คนเดียว"ไม่มีอะไรซะหน่อย!"ซาดะตอบพร้อมยิ้มหน้าบาน ฉันโดนคนที่ชอบมากๆเกลียดเข้าซะแล้ว ทั้งที่ชอบเขาจริงๆ ทำยังไงดีเขาจะถึงจะเข้าใจนะ..ฮืออ ซาดะกลับเข้าห้องเรียนและเห็นข้อความบนสมุดเขายืนนิ่งไปชั่วขณะ

เช้าวันต่อมาอาระก็เปลี่ยนห้องเรียนและเดินไปที่โต๊ะของซาดะ เข้มแข็งไว้นะ! ฉันเองก็ไม่ประสีประสาเรื่องแบบนั้นเท่าไหร่…ขอโทษด้วย!แต่ฉันจะเป็นคนฟังเองไม่สบายใจเมื่อไหร่ก็เล่าให้ฉันฟัง อ้อ เรื่องพลาสเตอร์ ขอบใจนะ!นี่คือข้อความตอบกลับของซาดะ…อึก เราชอบเขาจริงๆนั่นแหละอาระเพียงคิดในใจโดยไม่พูดออกมาหลายนาทีต่อมาอาระยกสมุดกองโตของเพื่อนร่วมชั้นเพื่อเอาไปไว้ห้องพักครู"ครูอิจิบ้าที่สุด!!!!แขนจะหลุดแล้ว…."อาระโดนทำโทษเพราะมัวแต่นั่งเหม่อไม่ตั้งใจเรียนจึงต้องยกสมุดของเพื่อนในชั้นเรียนไปไว้ห้องพักครูในขณะที่เดินอยู่นั้นก็มีมือของใครคนหนึ่งยื่นมาช่วยยกสมุดให้ “ซะ ซาดะ!? อ๊ะ…หัดห้ามใจตัวเองบ้างสิ!เมื่อกี้ไม่ได้พูดไปแบบไม่ได้คิดหรอกนะมันแบบว่าเป็นปฏิกิริยา….”เมื่อซาดะได้ยินจึงพูดว่า"..เรื่องนั้นน่ะ ตอนนั้น..จะว่าไงดีล่ะ ขอโทษด้วยนะที่ฉันตัดสินเอาเองว่าเป็นการพูดง่ายๆ ฉะ ฉันได้ยินมาจากคนรู้จักน่ะ ถ้าฮาโตะพูดด้วยความจริงจังล่ะก็ฉันก็คงจะพูดจาใจร้ายใส่เธอไป แล้วก็แบบว่าถ้าไม่ว่าอะไรเราเริ่มจากเป็นเพื่อนกันก่อนเธอคิดว่าไง?" อาระตอบด้วยความดีใจและตกใจ"จะจ้ะ!วินาทีนั้นใจของอาระเต้นเสียงดังมากจนเกิดความลนลาน"ตึกตักตึกตัก ฉันไม่ได้คิดว่าเป็นเรื่องส้มหล่นหรอกนะ!จะว่าไม่คิดเลยมันก็..นิดนึงมั้ง?ไม่สิก็คิดอยู่พอ..ควร..ล่ะมั้ง ทันใดนั้นวาดะก็พลันหลุดหัวเราะออกมา"อุ๊บ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าเอาไงแน่เนี่ยย"

การที่เธอยิ้มจนหน้าย่นไปหมดนั้น ฉันชอบมัน

:ว่าแต่จะยกนี่ไปไว้ไหนเหรอ? :ห้องของครูอิจิ

:อ๋อ คนนั้นเขาสวยเนอะ

:ว่าไงนะ!?ซาดะคุงก็ชอบแบบนั้นเหรอ?

:ถ้าจะให้พูดก็คนที่คุยง่ายมากกว่า คนที่ซื่อตรง อาระได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มแห้งทันทีเหงื่อแตกพลั่กๆ ทางด้านของอาระนั้นถูกยามิแนะนำให้ลองบอกความจริงกับซาดะว่า จี้ก็คืออาระ แต่อาระนั้นไม่มีความกล้ามากพอที่จะพุดความจริงเพราะกลัวจะโดนซาดะเกลียด"ฉันล่ะไม่เข้าใจเธอเลยจริงๆทั้งที่ก่อนหน้านี้เธอบอกชอบเขาแต่ดั๊นนมาป๊อดเรื่องนี้เนี่ยนะ" ยามิกล่าวกับอาระ"เพราะอย่างนั้นน่ะแหละ"อาระตอบยามิด้วยสีหน้ากังวล

ฉันเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน เขาอุส่าห์ยอมสนิทสนมด้วย ถ้าบอกว่าเราคือจี้ซาดะต้องคิดว่าฉันหลอกเขาแน่ๆไม่เป็นไรถึงไม่บอกก็ผ่านไปได้แหละ เพราะความจริงเราสนิทกันมากขึ้นกว่าเดิม

(ห้องเรียน1/3) คราวหน้ากลับบ้านด้วยกันมั้ย??(อยากขอบคุณเรื่องพลาสเตอร์น่ะ)อาระได้รับข้อความจากซาดะผ่านสมุดเล่มเดิมเมื่ออาระเห็นข้อความนั้นทำให้คิดปฏิเสธในหัวทันที"ไม่มีทาง!จะไปเจอได้ยังไงล่ะ!"

“เราเริ่มจากการเป็นเพื่อนกันก่อนเธอคิดว่ายังไง?”คำพูดของซาดะในวันนั้นแล่นเข้ามาในหัวของอาระทันที

ให้เป็นแบบนี้ ดีแล้วหรือเปล่า..ซาดะอุส่าห์ยอมเผชิญหน้ากับความรู้สึกของเราแบบนี้แล้ว การโกหกและการหลอกลวงกัน…มันดีแล้วเหรอ?

เย็นวันนั้นซาดะกลับมาที่ห้องเรียนเขาเดินไปที่โต๊ะของเขาและซาดะก็เห็นข้อความที่จี้(อาระ)เขียนทิ้งไว้

"หลังเลิกเรียนเจอกันที่1/6นะ(จี้)"

ซาดะก็ได้เดินตามทางเดินเพื่อไปที่ห้อง1/6 ครืดด เสียงประตูห้องเรียนเปิดออกซาดะกวาดสายตาไปรอบๆห้องเรียนว่ามีใครอยู่หรือเปล่า

“อ้าว? เอ่อ…จี้? ไม่อยู่เหรอ?”หลังเสร็จสิ้นเสียงของซาดะก็มีเสียงผู้หญิงตอบรับกลับมา"จะจ้ะ..(แล้วเราจะซ่อนทำไมเนี่ยย) ซาดะเห็นว่าจี้(อาระ)แอบอยู่หลังโต๊ะครูทำให้เขานั้นงงมากและถามกลับทันที “ไหงไปซ่อน…”ยังไม่ทันที่ซาดะจะพูดจบประโยค จี้(อาระ) ก็รีบพูดออกมา"ฉะ ฉันมีเรื่องจะสารภาพกับนาย ขอโทษนะ! ที่จริงแล้ว..จี้น่ะ..จริงๆแล้ว"

เมื่อซาดะได้ยินเสียงที่เปล่งคำพูดออกมานั้นทำให้รู้สึกคุ้นเคยมากๆเหมือนเคยได้ยินเสียงนี้ก่อน

“อาระ!?” ซาดะเอ่ย นั่นทำให้อาระสะดุ้งด้วยความตกใจ

"จริงเหรอเนี่ย!?ฉันไม่ได้ตั้งใจจะหลอกซาดะหรอกนะ ขอโทษนะซาดะ ไม่สิ จริงๆแล้ว ฉันโกหกเพราะไม่อยากให้รู้ว่าเป็นฉัน เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ฉันตกหลุมรักแรกพบ ฉันเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม ทั้งที่อยากคุยกับซาดะมากๆเลยแต่ไม่รู้ว่าต้องทำยังไง ความจริงแล้วฉันชื่อ อาระ ชื่อเล่นว่า จี้

หัวใจมันติดกับทำให้ควบคุมไม่ได้ ลอยละลิ่วตามใจชอบและจมดิ่งลง

อาระนั้นหน้าเหมือนกำลังจะร้องไห้นั่งหันหลังให้ซาดะ ซาดะเดินมานั่งยองๆยืนมือไปจับปกเสื้อของอาระไว้

“ฉันไม่เคยเชื่อเรื่องรักแรกพบเลย เพราะคิดว่าจะเป็นไปได้ไงที่จะชอบคนที่ไม่รู้จักอะไรกันสักอย่าง แต่ว่า ฉันก็ตกหลุมรักสาวที่ชื่อ “จี้”ไปแล้ว อย่าว่าแต่แรกพบเลยแค่เจอกันก็ยังไม่เคย ไม่เห็นจะเข้าใจเลยใช่ไหม?”

(มันรู้สึกสนใจ อยากจะรู้จักให้มากขึ้น รู้สึกว่าชอบเขา)

จุดเริ่มต้นเป็นเพียงแค่ชั่วพริบตาในห้วงที่ไม่รู้ว่าเป็นอะไรนั้น แต่ว่า ความรู้สึกที่แตกหน่อแล้ว

(อยากมองหน้าแล้วคุยด้วยจัง)

คือของแท้แน่นอน

อาการ0.1วินาที**จบ**

-ทะเลสีฟ้า-

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***