ตอนที่ 1

ตอนนี้เป็นเวลาเลิกเรียนเเล้วผมกับเพื่อนมาที่สนามฟุตบอลกัน ผมนั่งดูพวกมันทั้ง 3 คนเล่น โดยผมนั่งที่ใต้ตนไม่ใหญ่ข้างๆสนามเป็นที่ที่ไม่ค่อยมีคนเดินผ่านเเละเป็นมุมที่สงบ

 " ไอ้กริมไปซื้อน้ำเปล่ามาให้พวกกูหน่อย " ไอ้เเทนตะโกนมาจากสนาม

 " โอเค " ผมลุกขึ้นเดินไปยังร้านมินิมาร์ทตรงข้ามโรงเรียนซึ้งไม่ไกลมากพอเดินไปถึงผมหยิบน้ำเปล่าเเละขนมขบเคี้ยวไปด้วย เสร็จเเล้วก็ไปจ่ายของเเล้วระหว่างที่เดินออกมาผมได้ยินเสียงของผู้หญิงคุยกันเรื่องไอ้เเทนผมจึงหยุดฟัง

 " นิ้ง เเกคุยกับเเทนถึงไหนเเล้วอะเมื่อวันก่อนฉันเห็นเเกนั่งคุยกับเเทนในไลน์ " เพื่อนผู้หญิงคนที่ชื่อนิ้งพูดขึ้นเเล้วคนที่ชื่อนิ้งมีท่าทีเขิน

 " ก็จะพูดไงดีอะคือว่าเราคุยกับเเทนได้ 3 เดือนอะสถานนะตอนนี้ก็เเบบคุยกันอยู่ยังไม่ได้คบอะ " เธอพูดไปเขินไป

 " เเกชอบเขาไหม " เพื่อนของเธอถามเธอทำให้ผมรู้สึกไม่ดียังไงไม่รู้ ไอ้เเทนมันเป็นคนเจ้าชู้คบใครคุยกับใครไม่เกินเดือนก็ทิ้งเเต่กับเธอคนนี้มันคุยนานหรือว่ามันคิดจะจริงจังกับเธอ

  " ฉันรักเขาอะ " เพื่อนของเธอจับมือเธอ

 " ฉันว่าเเกสารภาพรักกับเขาเลยไหมเผื่อเขาจะใจตรงกับเเกเเต่ก็ไม่กล้าบอกฉันว่าเขาก็น่าจะรู้สึกดีกับเเกด้วยเเหละ เพราะเเทนเนี้ยเค้าเป็นคนเจ้าชู้คุยหรือคบกับใครไม่เกินเดือนสองเดือนก็ทิ้งเเต่กับเเกคุยกันมา 3 เดือนเเล้วนะเว้ย " น้ำตาผมใหลอาจจะเป็นไปได้ที่มันจะชอบพอนิ้ง บางทีถ้าหากมันคบกับเธอจริงๆผมคงเจ็บจนไม่รู้จะเจ็บมากๆ ผมเดินออกมาเเล้วมาที่ใต้ต้นไม้เห็นพวกมันนั่งเล่นมือถืออยู่ผมเหลือบไปมองไอ้เเทนตอนนี้มันกำลังยิ้มมันคงกำลังคุยกับนิ่งอยู่เเหละ

 " อะน้ำพวกมึง " ผมยื่นน้ำให้พวกมันทีละคนจนมาถึงไอ้เเทน

" ขอบใจไอ้กริมเดะโอนตังให้ " มันเอาขวดน้ำจากมือผมเเล้วหันไปมองโทรศัพท์ต่อ มันตั้งค่าเเชทเป็นสีชมพูข้อความคุยกันเหมือนฟิวคนรัก

 " ไม่เป็นไร " ผมบอกปัดๆไปตอนนี้ผมอยากกลับบ้านมากเพราะรู้สึกอยากร้องให้

 " เออ พวกนี่ก็ค่ำเเล้วกลับบ้านกันกูอยากอาบน้ำเเล้ว " ไอ้บูมเสนอความคิดทำให้ผมกับพวกที่เหลือเดินไปโรงรถเเล้วกลับบ้านซึ่งผมกลับบ้านทันทีเเต่วันนี้ไอ้เเทนไม่ได้เอารถมาด้วยรถมันพังหนูกัดสายน้ำมัน ทำให้มันต้องกลับบ้านกับผม บ้านไอ้เเทนอยู่ห่างจากผมไม่ไกลมากเดินยี่สิบก้าวก็ถึง

 " ขอบใจมึงมากไอ้กริม " มันลงจากรถยิ้มบางๆเเล้วกล่าวขอบคุณ

 " ไม่เป็นไรเพื่อนกัน " ผมกล่าว

 " เออๆ เจอกันพรุ่งนี้ " มันโบกมือ

 " เจอกัน " ผมโบกมือกลับ มันหันหลังเดินถึงหน้าประตูรั้วเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมันดูหน้าจอโทรศัพท์ปากนี่ยิ้มเเฉ่งเชียว

 " ว่าไงคะนิ้ง " มันยกโทรศัพท์เเนบหูก่อนจะเดินเข้าบ้าน ผมรู้สึกร้อนที่ใต้ตาเลยออกรถ

     ตอนนี้ผมมาถึงบ้านเเล้วเเม่ยังไม่กลับบ้านผมเดินเข้าบ้านขึ้นห้องปิดประตูลงทันทีเเล้วเดินไปนอนกับเตียงที่ขาวสะอาดตาวันนี้ผมรู้สึกว่าตัวเองร้องให้บ่อยมาก 

 " ขี้เเงฉิบหายเลยไอ้กริม อึก " ผมลุกขึ้นเดินตรงเข้าห้องน้ำอาบน้ำให้หายเศร้า ผมอาบน้ำเสร็จเดินมาชั้นล่างเพื่อทำกับข้าวกินเเม่ผมมักกลับดึกตลอดหรือไม่ก็ไม่กลับบ้านทำงานนานเป็นเดือนกว่าจะกลับก็มีเพราะเป็นหมอผมก็ไม่ได้ว่าอะไรเเยกเเยะออกผมทำกับข้าวเสร็จมานั่งกินที่หน้าทีวีดูไปด้วยกินไปด้วย

ติด📞📞📞📞📞📞

" ว่าไงครับเฮียกรีน โทรมามีไรหย๋อคิดถึงน้องกริมอะดิ "พี่ชายสุดที่รักผมโทรมาในรอบ 2 เดือนที่ไม่ได้คุยกัน

📞" คิดถึงมากๆเลยมั้ง " พี่เเกทำเสียงประชดประชันผม

" โห จริงปะเนี้ยเเล้วเฮียโทรมามีอะไรอะโทรหาเเม่เหรอ เเม่ยังไม่กลับสงสัยวันนี้มีเคสผ่าตัดไม่ก็เข้าเวร "ผมตักข้าวในจานมาเข้าปาก

📞" โทรมาหาเรานั้นเเหละคือว่าพี่มีเรื่องจะปึกษาหน่อยอะ เรื่องความรัก " ผมเเทบจะไม่เชื่อหูตัวเองเลยย่างพี่เเกนี่นะจะมีความรัก

" คนอย่างเฮียมีความรัก555 " อยากจะบ้าตายเห็นปกติเป็นคนนิ่งๆขึมเย็นชาปากจัด เเต่พูดสุภาพกับคนในครอบครัวเท่านั้น

📞" เออ หยุดล้อได้เเล้วสรุปจะช่วยไม่ช่วย " ไอ้มก็อยากรู้เหบือเกินว่าเรื่องจะเป็นยังไง

" ช่วยๆ เเล้วเรื่องเป็นไงเล่าให้ฟังหน่อย " ผมนอนลงโซฟาฟังพี่เเก

📞" ก็คือเเบบว่าเฮียชอบคนๆหนึ่งอะไม่รู้จะเริ่มจีบเขาจากตรงไหนก่อน กริมก็รู้ว่าพี่จีบคนไม่เป็น " โหมาถามคนไม่เคยมีเเฟนไม่เคยจีบใครเลยนี่นะ 

" เเล้วเฮียก็น่าจะรู้ว่าผมไม่เคยมีเเฟนนะ เเล้วผมก็จีบใครไม่เป็นด้วย " ผมละปวดหัวจริง 

📞"เออวะเฮียลืมคิดว่าเราไม่เคยมีเเฟน " เฮียเเกทำเสียงเหมือนลื้อเลียนผมเลย

" มาถามผม ผมก็ไม่รู้เรื่อง " ผมลุกขึ้นนั่งบนโซฟา

📞" เออๆ งั้นเเค่นี้นะ " พี่เเกวางสายไปเเล้วผมกลับมาสนใจรายการทีวีต่อ

ผมดูทีวีไปได้สักชั่วโมงกว่าเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นสงสัยเเม่ไลน์มา

ติ้ง !!

 " ใครทักมาวะ " เเสงจอโทรศัพท์เเสดงข้อความจากไอ้เเทนขึ้นผมเปิดเข้าไปดู 

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***