just friends (version f+ )

เเนะนำ

การเเอบรักเพื่อนตัวเองไม่ใช่เรื่องตลกเช่นเดียวกันกับผมตอนนี้ที่เเอบรักเพื่อนสนิทที่เรียนด้วยกันตั้งเเต่ประถม 1 จนตอนนี้อยู่มัธยม 6 ผมพึ่งรู้ตัวว่าเเอบรักมันตอนมัธยม 4

สวัสดีครับผมชื่อ กริม ชื่อจริง นาย กร กิจรุ่ง เป็นคนตัวสูง 170 หน้าจัดว่าดีจะสวยก็สวยจะหล่อก็หล่อปากออกสีชมพูเเดงกระจับดวงตาสวยสีตาสีเขียวตัวผิวขาว ตอนนี้อยู่ ม.6 เทอม 2 เเละตอนนี้ก็เป็นวันเปิดเทอมที่ผมจะได้ไปเรียนวันเเรกเเละไปเจอคนที่ผมเเอบรักสังสัยใช่ไหมหละว่าใคร

" กริมตื่นรึยังลูก เเม่ทำกลับข้าวไว้ให้เเล้วอยู่บนโต๊ะรีบมากินนะเเม่ไปทำงานก่อน " เสียงของเเม่ผมดังขึ้น

" ครับเเม่ เเปปนึงนะ "ผมหยับกระเป๋าเดินลงไปข้างล่าง เสียงรถเเม่ก็ได้ยินเสียงออกไปไกลเเล้ว

ผมอาศัยอยู่กับเเม่ 2 คนเเม่ผมทำงานเป็นหมอส่วนพ่อท่านเสียไปตั้งเเต่ผมยังเด็กๆไม่เคยเจอหน้าเลยสักครั้งเเต่พี่ชายของผม กรีน เคยเห็นหน้าพ่อตอนนี้พี่กรีนทำธุระกิจเกี่ยวกับโรงเเรมการท่องเที่ยวอยู่ทางเหนือของประเทศพี่เเกชอบบรรยากาศเเบบสงบไม่วุ่นวายเหมือนเมืองหลวง พอเรียนจบก็ไปทำธุระกิจจนรุ่งเรืองเรือง ผมหันมาสนใจข้าวตรงหน้าเเล้วลงมือกินก่อนจะเดินออกมาคร่อมบิ๊กไบค์คู่ใจอย่างลูซี่เเล้วขับออกไป

ณ โรงเรียน........

เวลา : 8.08 นาที

" เหี้ย สายจนได้เเม่งมาติดอะไรเวลานี้วะมาวันเเรกก็สายละ " ผมจัดการจอดลูซี่เเล้วรีบวิ่งไปเข้าเเถวโดยทันทีโดยที่สายตาทุกคนจ้องมาที่ผมรวมถึงครูด้วยเเต่เเกก็ได้เเต่สวยหัว เเหม!! จะทำอะไรได้ละผมมีเพื่อนคอยจัดการให้ตลอดไม่ว่าจะเรื่องอะไรเเม้กระทั่งเรื่องชกต่อยกันก็มี

" ไงไอ้กริมมาวันเเรกก็สายเลยเหรอ ติดสาวที่ไหนถึงมาสายละเนี้ย" ไอ้เเทนหันมาเเซวผม ผมได้เเต่ยิ้มเเละสายหน้า

" กูไม่ใช่คนเเบบนั้นเว้ยไอ้เหี้ย เเทน " มันส่งสายตาจับผิดผม

" จ้าๆไม่ใช่ก็ไม่ใช่หุบยิ้มได้เเล้วอายคนอื่น " จะไม่ให้ยิ้มได้ไงหละก็มันมีความสุขนี่ได้คุยกับคนที่เเอบชอบ

ใช่เเล้วอ่านไม่ผิดหรอกผมเเอบชอบมันได้ 2-3 ปีเเล้วเพราะมันคอยดูเเลผมในทุกเรื่องคอยช่วยเหลือกัน จนกระทั่งรู้ตัวอีกทีก็ชอบมันไปเเล้วเผลอๆอาจจะรักก็ได้ ถึงจะเป็นคนเจ้าชู้ก็เถอะหน้าตานี่ไม่ต้องถามดีมากๆสาวในโรงเรียนยกให้เป็นผู้ชายที่หล่อที่สุดในโรงเรียนเเละโรงเรียนใกล้เคียงไปเเล้ว หน้ามันออกไปทางคมเข้ม ผิวสีเเทนน้ำผึ้ง สูง 182 ผมเป็นเพื่อนกับมันตั้งเเต่เด็กๆเพราะพ่อของเเทนเป็นเพื่อนกับพ่อของผม

" โอ้ย ร้องชิบหายเลยเปิดเทอมวันเเรกผ.อนี่ตอนรับดีจังเลยเนอะให้ยืนฟังกลางเเดดส่วนตัวเองยืนพูดในที่ร่ม " บูม เพื่อนอีกคนในกลุ่มผมพูดขึ้นมา ผมต้องบอกว่าในห้องผมมีกัน 4 คนมีผม เเทน บูม เเละคนสุดท้าย นัมหน้าตาถือว่าหล่อเรียกได้ว่าฮอตเนิร์ดปึกษาได้ทุกเรื่องไม่ว่าจะเป็นเรื่องความรักมันก็ปึกษาได้ทั้งที่มันไม่เคยมีความรักอะนะ มันตัวสูงเหมือนกับไอ้เเทนส่วนไอ้บูมรายนี้เป็นคนตัวสูงกว่าผมเเค่5เซนเป็นคนหน้าหวานติดนิสัยขี้เล่นหน่อยๆเลยมีทั้งผู้หญิงเเละผู้ชายเข้าหามัน

เออ อย่าบนน่าบูมเดี๋ยวหน้าเเก่นะ " นัมพูดขึ้นพลางเอามือลูบหัวบูม

" อี๋ มาหวานเหี้ยไรเเถวนี้ " ไอ้เเทนทำหน้าเหมือนจะอวกใส่

เปี้ย!!!

" ไอ้ควาย หวานบ้านป้ามึงอะ " ไอ้บูมตบหัวไอ้เเทนทันทีที่พูดจบ ผมได้เเต่หัวเราะ

" เล่นเป็นเด็กไปได้ " ผมพูดขึ้นพวกมันสองตัวหันหน้ามามองผม ผมรู้ทันทีเลยว่ามันจะทำไร

" หึ เด็กหรอมานี่ " ไอ้เเทนคว้าตัวผมไว้ทำให้ผมอยู่ในอ้อมกอดของมัน

" มึงต้องโดน " เเล้วไอ้บูมมันก็เอานิ้วยาวๆมาจักจี้ผมที่เอวส่วนไอ้นัมได้เเต่หัวเราะ

" 5555 ไอ้....ท....เเทน..55...ไอ้บูม.....พะ...พอ " เเทนมันกอดเอวผมไว้ส่วนมือมันก็จี้เอวผมผมทรุดตัวนั่งลงกับพื้นพวกมันยังไม่หยุด

" ลงโทษที่มึงว่ากูเล่นเป็นเด็กไง " บูมยังไม่หยุดจี้เอวผมไปหัวเราะไป

" เหนื่อย ...55 เหนื่อยเเล้ว ..พะ...พอ..ก่อน " พวกมันหยุดลงผมได้เเต่นอนหมดเเรง

" เป็นไงหนุกไหมโดนเด็กเเกล้ง " มันว่าผมเเล้วยิ้มติดตลก

" เห้ยครูมาเเล้ววะ " นัมหันหน้ามาบอกพวกผมก่อนจะไปนั่งที่ตัวเองพวกผมนั่งที่ตัวเองเเล้วเริ่มเรียน

ณ โรงอาหาร

พวกผมเรียนเสร็จก็มานั่งโต๊ะประจำที่หน้าโรงอาหาร วันนี้ผมโครตเบื่อเลยที่นั่งเรียนนั่งสือฟังอาจารสอนเเต่ก็สนุกที่ได้มาเจอไอ้เเทน

" เหนื่อยโว้ย เรียนก็ไม่เข้าสมองสักนิด " บูมบ่นทันทีที่นั่ง

" ไม่เข้าเพราะมึงนอนไงครูสอนอะไรก็ไม่เข้าเรื่องเเล้วข้าวเนี้ยเอาอะไรกูกับไอ้นัมจะไปซื้อให้" เเทนวางกระเป๋าสะพายลงที่นั้งหยิบตังออกมา

" กูเอากระเพาไข่เหมือนเดิม น้ำเปล่านะ" ผมหยิบเงินให้ไอ้เเทน มันรับ

" เหมือนกัน อะนี่ของกู " บูมยื่นเงินให้ไอ้นัม

พวกมันถามเสร็จก็เดินเข้าไป ปล่อยให้ผมกับบูมนั่งเฝ้าโต๊ะมันเป็นอย่างนี้ประจำที่พวกมันจะไปซื้อปล่อยให้พวกผมนั่งเฝ้า

" ไอ้กริมนี่ก็ใกล้จะจบเเล้วนะเว้ยไม่คิดจะบอกไอ้เเทนรึยังวะว่ามึงชอบมัน " ผมเมมปาก

" มันไม่ง่ายเลยวะก็ไม่กล้าพูดกลัวมันรังเกียจกู " บูมจับมือผมเเล้วลูบเบาๆ

" ชั่งเเม่งดิถ้าไม่พูดมันรู้ไหม ไม่ลองไม่รู้เว้ย " ใจผมรู้สึกสับสนถ้าบอกเเล้วมันรับไม่ได้ผมควรทำไง ผมไม่อยากเสียมันไปอะ

" มาเเล้วมาเเล้วโว้ย " พวกมันเดินมาพร้อมกับข้าวผมจึงรีบถกมือออก

" มาเร็วจังวะ " บูมรับข้าวที่มือไอ้นัม

" ก็เเทนอะดิไปลัดคิวเขา " นัมยื่นน้ำให้บูมพร้อมกับให้ผม

" ไม่ได้ลัดเว้ย พี่น้ำเขาให้กูซื้อก่อนเฉยๆ " มันทำหน้าภาคภูมิใจ

" ไปอ่อยเขาละสิไม่ว่าไอ้คนเจ้าชู้ " บูมเบะปากใส่

" กูมันคนเสน่ห์เเรง " ยิ่งฟังยิ่งเจ็บใจหงุดหงิดโว้ย

" เเรงตายเเหละ " บูมมองบนใส่ไอ้เเทน

" เเต่พี่เเกนี่สวยมากเหมือนกันเนาะกูว่าจะลองจีบพี่เเกดูวะ ดูพี่เเกก็น่าจะชอยกูด้วยถ้ากูจีบติดนะกูจะหลอกฟันสักครั้งสองครั้งเเล้วค่อยทิ้ง......" ตลอดการกินข้าวของผมมันเอาเเต่พูดเรื่องพี่น้ำมาสักพักผมเริ่มไม่ไหวหละ

เคร้ง!!!

"กริม อิ่มเเล้วหรอมึงอะกินยังไม่หมดเลยกินต่ออีกดิ'' มันหันหน้ามาถามผม

" ไม่อะกูอิ่มเเล้ว เจอกันที่ห้องเดี๋ยวไปเข้าห้องน้ำก่อน " ผมเดินออกมาเเล้วมุ่งตรงไปที่ห้องน้ำทันที พอมาถึงผมรีบเข้าปิดประตูปล่อยให้น้ำตาำไหล

" ฮึก..ไอ้เหี้ยเอ้ย ไหลทำเหี้ยไรตอนนี้วะ " ผมเอามือมาปาดน้ำตาที่ใหล ออกมาไม่ขาดสาย หัวใจมันบีบเเน่นจนหายใจไม่ออกมันเจ็บเหมือนจะตายเเขนขาอ่อนเเรง เหนื่อยจังอยากออกไปจากสถานะคนเเอบชอบเเบบนี้

ผมนั่งในนี้มาสักพักตอนนี้ผมรู้สึกอ่อนเเอ พร้อมที่จะร้องให้ได้ทุกเมื่อทุกสถานะการณ์ที่เข้ามา ผมไม่อยากเจอะหน้าไอ้เเทน

" เห้อ " เหนื่อยโว้ยอยากหายไปจากตรงนี้

ก็อก ก็อก

" กริมมึงอยู่ในนี้รึเปล่า มึงเป็นไรมากไหมวะ "คิดถึงก็มาทันที

" เออ รอเเปปโว้ยไอ้เเทนพอดีท้องเสียนิดหน่อย " ผมยกมือออกมาปาดน้ำตาออกให้หมด ก่อนเปิดประตูออกไปเเล้วเจอมันส่องกระจกอยู่

" ช้านะมึงเนี้ย นึกว่าขี้ท้วมหัวมึงตายละ " ผมเปิดน้ำล้างมือ

" ท้วมตายที่ไหนกันหละ กูยังยืนอยู่ข้างมึงที่ไง" มันหันหน้ามาดูหน้าผมเเล้วเลิกคิ้วอย่างสงสัย

" ทำไมตามึงเเดงๆวะเหมือนคนร้องให้เลย " ผมรับหันหน้าหนีมันกบัวมันจับได้

" ไม่มีอะไรหรอกเเค่ขยี้ตาเฉยๆเเมลงมันเข้าตา " ตอนนี้หน้ามันกับหน้าผมใกล้กันมาก

" ไหนกูดูหน่อย " ผมผลักหน้ามันออก

" มันออกเเล้ว " มันส่ายหน้า

" เวลาเเมลงเข้าตาอย่าขยี้อีกนะคราวหน้าห้ามทำ " ไอ้เเทนมันพูดจบเเล้วเดินออกไป