บทที่16

กว่าจะหายเจ็บขัดที่ช่วงล่างก็ผ่านมาแล้วหลายวัน ยังมีแปล๊บๆอยู่บ้างเวลาขยับเขยื้อน แต่ก็ยังดีกว่าวันแรกๆ หลังจากหอบลากสังขารอันย่ำแย่กลับสู่อ้อมแขนคุณหญิงสาวิตรีได้ก็ล้มหมอนนอนเสื่ออยู่สองวันเต็มๆ

คุณหญิงทุกข์ร้อนใจมากที่ลูกชายคนเล็กเจ็บไข้ อยู่คอยดูแลไม่ห่างเตียง ส่วนเจ้าสัววิวัฒน์ก็หน้าดำคร่ำเครียดเพราะโดนลูกชายเมินอย่างไม่ทราบสาเหตุ

จนต้องให้ศรีภรรยาต้องช่วยพูดอยู่นานกว่าลูกชายจะยอมมองหน้า แม้จะยังไม่ยอมปริปากพูดก็ไม่เป็นไร แค่ไม่หมางเมินกันจนไร้ตัวตนก็นับว่าเป็นเรื่องดีขึ้นมาหน่อย

ไอซ์เดินสะโหลสะเหลเอื่อยเฉื่อยลงมายังชั้นล่าง ที่ทุกคนอยู่กันอย่างพร้อมหน้า ซึ่งปกติแล้วต้องวุ่นอยู่กันที่บริษัทเสียอีก

"หายดีแล้วหรือพี่ไอซ์ มาๆ มาทานข้าวเช้าก่อนลูก" ไอซ์เดินตรงไปนั่งยังที่ประจำบนโต๊ะอาหาร คุณหญิงยื่นมือมาแตะหน้าผากวัดอุณหภูมิว่ายังมีไข้หรือไม่ จะได้จัดเตรียมยูกยา โทรหาหมอได้ทันเวลา

"ผมไม่เป็นอะไรแล้วครับ ว่าแต่วันนี้ทำไมยังไม่ออกไปข้างนอกกันเหรอครับ" ผมหยิบช้อนตักอาหารไปปากก็เอ่ยถามไถ่ไปตามปกติ

"ก็พ่อน่ะสิ ถึงกับลางานอยู่รอทานข้าวกับพี่ไอซ์" คุณแม่เอ่ยขึ้นตอบ ส่วนเจ้าสัววิวัฒน์ก็นั่งนิ่งทำเป็นเก๊กขรึมกลัวเสียฟอร์ม

"พี่ไอซ์โกรธอะไรคุณพ่อคะ อย่าโกรธคุณพ่อเขาเลยนะ ดูสิ คุณพ่อหงอยแล้วครับ" ก็จริงอย่างที่คุณแม่ว่า เจ้าสัววิวัฒน์หงอยมากๆ ถ้าเป็นสุนัขก็คงหูลู่หางตก แต่ผมก็เหมือนจะเห็นแวบๆอยู่นะ

"ก็พ่อน่ะสิครับ ไปฝากผมเข้าทำงานกับไอ้...เอ่อไคโรน่ะครับ" เจ้าสัววิวัฒน์สะบัดหน้าหวือ ถึงจะอยากโอบอุ้มลูกชายเอาไว้ไม่ให้เท้าแตะพื้นหรือต้องออกไปตะลอนๆทำงานแค่ไหน แต่ในเมื่อลูกตัดสินใจทำอะไรสักอย่าง เขาก็ใจอ่อนเสียทุกครั้ง ไม่เคยเข้าไปก้าวก่ายแม้ต้องสะกดกลั้นถึงขีดสุดก็เถอะ

"น้องไอซ์เข้าใจผิดแล้วครับ พ่อไม่ได้ยุ่งเลยนะ แต่ไคโรก็ไม่ใช่คนอื่นคนใกล้..." ไม่ใช่คนอื่นคนใกล้? หมายความว่ายังไง พ่อไปรู้จักมักคุ้นกับมันตอนไหน แต่เดี๋ยวก่อน ไอ้เวรนั่นมันต้มผมซะเปื่อยเลยนะ กล้ากล่าวอ้างพ่อผมอย่างไม่กลัวตาย มันแน่มาก แน่มากนะมึง

"พ่อรู้จักเหรอครับ" ถ้ารู้จัก ไปรู้จักกันตอนไหน ทำไมผมไม่รู้ว่ะ ถึงจะบ้าบอพล่านเงินใช้ไปวันๆแต่ผมหูตาไวนะ เรื่องแค่นี้ไม่ควรพลาดด้วยซ้ำ

"ลุงนิโคไลไงลูก อาไคเป็นลูกชายของคุณลุงเขา"

!!!

ถึงจะไม่ค่อยได้เจอคุณลุงแต่ผมก็พอจะจำได้ว่าเขาเปรียบดั่งเทวดาบนสรวงสวรรค์ ทั้งรูปร่างหน้าตาก็คือสุดจะหาอะไรมาเปรียบ แต่มีลูกชายผีเปรตอย่างไอ้ไค คุณลุงคงกำลังเผชิญด่านเคราะห์สินะ

" แต่ทำงานกับอาไคก็ดีนะพี่ไอซ์ รุ่นเดียวกันด้วยนี่ ใช่ไหมครับ" แม่ครับ มันทำลูกชายแม่ยับเยินจนนอนซมหยอดน้ำข้าวต้มตั้งสองวัน ถึงผมจะมีส่วนผิดอยู่นิดหน่อยก็เถอะ แค่นิดเดียวจริงๆนะ

"ครับ" คุณแม่มองหน้ากันอย่างรอคำตอบ จนผมหลุดปากเอ่ยตอบเชิงเห็นด้วยไป

"นั่นไงคะคุณ ฉันมองคนไม่ผิด อาไคนิสัยดีจะตาย ข่าวลือพวกนั้นก็อย่าไปเชื่อมาก เหมือนพี่ไอซ์ไงคะ ที่คนชอบบอกว่าพี่ไอซ์ชอบต่อยตีกับเพื่อนในมหาลัย แต่ก็ไม่เห็นจะจริง พี่ไอซ์น่ารักขี้อ้อนจะตาย" คุณแม่เอ่ยชมผมปากเปราะ ยกมือขึ้นลูบศีรษะผมอย่างอ่อนโยน ไม่รู้จะสะอึกตรงไหนก่อนดี แต่ละประโยคที่คุณแม่พูดออกมาชวนหายใจสะดุดทั้งนั้น

...***...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***