ภพ | รัก

...6:00น....

...ก๊อก!!..ๆๆ! ...

..."คุณนทีคะ" "คุณนทีคะป้าขอเข้าไปนะคะ" เสียงผู้หญิงสูงวัยคนหนึ่งได้เอ่ยขึ้นพร้อมกับเสียเปิดประตู "คุณนทีคะ" เขาได้เอ่ยอีกครั้ง "อื้อ..~! ใครครับ"...

เสียงเล็กได้เอ่ยขึ้นพร้อมกับลุกขึ้นนั่งบนเตียง

...พาร์ทโนอาร์(คุณนที)...

ผมลืมตาตื่นมาพร้อมกับเสียงของผู้หญิงคนหนึ่งดูๆแล้วเธอก็มีอายุพอควรแถมยังมาเรียกชื่อแปลกๆไม่คุ้นอีก ณ จุดนั้นผมงงคับงงมากลองคิดสภาพถ้าคุณตื่นขึ้นมาเห็นห้องไม้ที่มีพวกโต๊ะที่มีลิ้นชักเก่าๆแถมยังมีเครื่องเล่นแผ่นเสียงในห้องอีกจะคิดยังไงล่ะคับตอนนั้นผมเหมือนคนจิตหลุดเลยคับผมนอนอยู่บนเตียงได้สักพักก็มีเสียงของผู้หญิงคนหนึ่งเอ่ยขึ้น

"คุณนทีคะเชิญไปอาบน้ำอาบท่าก่อนนะคะ" หญิงมีอายุคนนั้นเอ่ยขึ้น "ค..คับ?" ผมเอ่ยออกไปอย่าง งงๆ "ทำไมคุณนทีทำหน้าอย่างนั้นล่ะคะหรือว่าไม่สบาย"เขาเดินเข้ามาใกล้ๆผม "ขออนุญาตนะคะ"เขาเอ่ยก่อนจะนำมือมาอังหน้าผากของผม "อะ..เอ่อ...ผมจำอะไรไม่ได้เลยคับ"ผมเอ่ยขึ้นก่อนจะยิ้มแห้งๆให้หญิงคนนั้น "ว๊าย.!!.ตายแล้วคุณนทีจำอะไรไม่ได้เลยหรอคะ" หญิงคนนั้นทำหน้าตกใจก่อนจะวิ่งจากไป ตอนนี้ผมนั่งทำหน้างุนงงอยู่บนเตียงไม้ที่มีฟูกนุ่มๆวางอยู่ด้านบน ผมเริ่มเดินสำรวจภายในห้องซึ้งของภายในห้องมีสิ่งของมากมาย แต่สิ่งที่ผมสนใจสุดคือโต๊ะไม้ที่มีลิ้นชักแกะสลักอย่างสละสลวยและวิจิตรงดงามมาก "ลูกแม่! เป็นอะไรไป" ในระหว่างที่ผมกวาดสายตามองสิ่งที่อยู่รอบตัวได้สักพักก็มีเสียงหญิงวัย30ต้นๆเอ่ยขึ้นเสียงดังพร้อมกับเดินเข้ามาภายในห้องและมองผมอย่างห่วงๆก่อนที่เธอจะนั่งข้างๆเเละสวมกอดผมผมรู้สึกได้เลยว่ากอดนั้นเป็นกอดที่อบอุ่นพอสมควรแลดูเขาจะรักคนๆนี้มาก "เออ..คุณเป็นใครหรอครับ" ผมได้เอ่ยถามออกไปก่อนที่ผู้หญิงคนนั้นจะผละกอดจากผมและมองผมด้วยตาที่แดงก่ำเหมือนคนจะร้องไห้ "ล..ลูกจำแม่ไม่ได้หรอ" หลังจากนั้นแหละครับเขาก็ปล่อยโฮเลยเขากอดผมแน่นมากๆร้องไห้แทบขาดใจ

หลังจากที่เขาร้องไห้มาสักพักใหญ่ๆเขาก็ได้ผละกอดผมอีกครั้ง "ลูกจำแม่ไม่ได้จริงๆใช่มั้ย" "ไม่ได้อำแม่ใช่มั้ย" เขาเอ่ยก่อนจะมองผมด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตาผมบอกเลยครับว่าเมื่อผมเห็นภาพแบบนี้แล้วใจผมมันหวิวแปลกๆทั้งเสียใจและงุนงงปะปนกันไป "ผมไม่ได้อำจริงๆนะครับ" "ผมไม่รู้พวกคุณผมจะอำทำไม" พอผมเอ่ยจบเท่านั้นแหละผู้หญิงคนนั้นก็ปล่อยโฮอีกรอบถ้าไม่บอกว่าเรื่องจริงผมก็คิดว่าอยู่ในละครหลังข่าวจะร้องอะไรนักหนา

"พวกเอ็งพาคุณหญิงไปพักผ่อนก่อนไป" ผู้หญิงสูงวัยคนแรกที่เข้ามาหาผมได้เอ่ยบอกคนที่หนุ่มกว่าผมคิดว่าน่าจะเป็นสาวใช้หรือแม่บ้านที่บ้านนี้จ้างประคองคุณหญิงออกไปจากห้องผมก่อนที่คุณป้าจะออกไปพร้อมปิดประตู

...พาร์ทโนอาร์(คุณนที)...

"แลดูรวยเนอะบ้านนี้มีคนใช้ด้วย" ผมมองออกไปทางหน้าต่างผมสักเกตว่าข้างนอกน่าจะเป็นสวนขนาดย่อม "โห่! มีสวนในเขตบ้านด้วยรวยใช่เล่นนะเนี่ย" ผมตื่นตามากๆเลยครับเหมือนตัวเองได้ย้อนกลับมาในอดีตเลยรู้สึกเหมือนตัวเองได้เป็นนางเอกนายเอกนิยายหลายๆคนแต่เหมือนของผมน่าจะแย่หน่อยมีคุณหญิงทำตัวเหมือนนางเอกละครหลังข่าวร้องไห้ฟูมฟายถ้าอยู่ไปนานๆมีหวังเป็นบ้าแน่ๆแต่ไม่ลองก็ไม่รู้ครับ ชีวิตน้อชีวิตแล้วทำไมตั้งแต่ผมมาที่นี้ไม่เห็นมีพระเจ้าหรือผู้มาส่งวิญญานเหมือนนิยายเลย อ๋อ!รู้แล้วเพราะนี้มันชีวิตจริงหนิเนอะไม่ใช่นิยายแล้วคนบ้าที่ไหนมานั้งคุยกับความคิดตัวเองว่ะเนี่ย! ผมนั่งคุยกับความคิดตัวมานานแล้วถ้าอยู่แบบนีัต่อไปมีหวังไม่รู้อะไรเพิ่มเติมแน่ๆผมเลยตัดสินใจเดินออกนอกห้อง

ว้าว!ผมนี่คิดถูกจริงๆที่ออกมาจากห้องข้างนอกมีสิ่งที่น่าตื่นตาตื่นใจเยอะเลยมีโต๊ะ ชั้นว่างของ และตู้ ผมอยากให้ทุกคนมาสัมผัสบรรยากาศแบบนี้จริงๆรู้สึกขลังแปลกๆหวังว่าผมจะไม่เหมือนพวกเจ้าหญิงดิสนี่นะไม่ใช่ว่าเป็นชนชั้นสูงหรืออะไรนะครับแต่ผมแค่ไม่อยากตื่นมาแล้วมีสามีเลยอยากหาคนที่จริงใจสักคนแหนะครับ แหะๆผมนอกเริ่มนอกเรื่องแล้วกลับเข้าเรื่องของเราดีกว่า

ภายในตัวบ้านจะมีโต๊ะทั้งที่เป็นหินและไม้แกะสลัก มีแจกันดอกไม้ที่มีดอกไม้สดที่สดมากๆนี่เปลี่ยนกันวันต่อวันเลยหรอว่ะเนี่ย...ชักจะไฮโซเกินไปแล้วนะอิจฉาคนในบ้านนี้จริงๆ

"อ้าวนทีตื่นแล้วหรอลูก" เห้อนั้นไงมีตัวละครมาเพิ่มอีกแล๊วโถ่ชีวิตไอ้โนเอ้ยสู้ชีวิตต่อไปสิว่ะอย่าพึ่งท้อ "เอ่อ....ครับผมตื่นแล้ว" "ทำไมวันนี้เปลี่ยนไปล่ะลูก" เขาเอ่ยก่อนจะเอามือมาตบบ่าผมเบาๆ ผมสะดุ้งโหยงเลยครับปกติเป็นคนไม่ชอบให้ใครถึงเนื้อถึงตัวอยู่แล้ว "ลูกแม่!!! หายไปไหน" ตัวเจ้าปัญหามาแล้วครับแถมยังส่งเสียงดังไปสามบ้านแปดบ้าน "อะไรกันคุณจะเสียงดังทำไม" "นี่คุณคุณจะมาพูดแบบนี้กับฉันไม่ได้นะคะลูกกำลังความจะเสื่อมอยู่นะ" "ห้ะ!อะไรนะคุณหญิงลูกความจะเสื่อม" "ใช่ค่ะลูกความจะเสื่อม" ผมล่ะท้อใจกับสามีภรรยาคู่นี้จริงๆบ้าพอๆกันไม่มีใครยอมน้อยหน้าใครเลย ผมตัดสินใจเดินออกมาจากจุดนั้นผมยังไม่อยากปวดหัวกับคู่สามีภรรยาคู่นั้น อีกคนก็บ้าอีกคนก็สติไม่ค่อยดีเห้อทำไมผมต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยว่ะ!!!!

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***