ภพ | รัก Kookv
...15:00น....
"ไอ้โน!!" ผู้เป็นเพื่อนได้ตะโกนเรียกชื่อเพื่อนรัก "ตะโกนทำไมเนี่ยเบาๆ" ผู้ที่ถูกเรียกได้เอ่ยติเตียนผู้เป็นเพื่อนเพราะเขานั้นอยู่ที่สาธารณะจึงไม่ควรส่งเสียงดังรบกวนคนอื่น "ป่ะ!..ไปกินข้าวกัน" ร่างบางถูกลากและเคลื่อนที่ตามแรงลากของอีกคน "เบาๆไอ้รินเจ็บ" โนอาห์ได้เอ่ยประท้วงเพราะเจ็บแขนจากแรงดึง "ถึงรถละเชิญครับคุณโนอาห์" การินได้ปล่อยข้อมือของโนอาห์อีกมือกํไดัทำการเปิดประตูรถหรูและผายมือเชิงเชิญให้ขึ้นรถ "เวอร์ๆ"โนอาห์ได้เอ่ยขึ้นก่อนจะนั้งลงบนแบะสีแดงแสนหรูหรา "คุณเพื่อนกลับจากต่างประเทศทั้งทีก็ต้องเล่นใหญ่หน่อยสิคับ" การบินได้เอ่ยตอบผู้เป็นเพื่อนพร้อมทั้งปิดประตูให้อีกฝ่าย "รัดเข็มขัดด้วยคับคุณเพื่อน" การินได้เอ่ยขึ้น "อ่ะ! รัดละ" เพียงชั่วอัดใจโนอาร์ก็ได้คาดเข็มขัด หลังจากที่รถสีดำคันหรูได้เคลื่อนออกจากเขตสนามบินทั้งคู่ก็ได้สนทนากันมากมายเนื่องจากไม่ได้เจอกันนานหลายปีจึงคุยแลกเปลี่ยนเรื่องต่างๆกันอย่างสนุกสนานจนมาถึงร้านอาหารประจำของทั้งสองสมัยยังเป็นเด็กนักเรียนมัทยม "ป้าคับๆ!" การินได้ตะโกนเรียกป้าเจ้าของร้านที่กำลังจัดเตรียมของก่อนเด็กนักเรียนจะพักเที่ยง "จะกินอะไรกันล่ะ" ป้าเจ้าของร้านได้เอ่ยถามทั้ง2คน "เอาคะน้าหมูกรอบ2จานคับ"โนอาห์ได้เอ่ยตอบ "งั้นรอแปบนึงนะพ่อหนุ่ม" พอเอ่ยเสร็จป้าก็ได้เดินเข้าครัวเตรียมอาหารให้ทั้ง2 ระหว่างรออาหารทั้ง2ก็ได้พูดถึงเรื่องในอดีตเพราะเมื่อก่อนเขาทั้ง2ชอบมาทานอาหารร้านนี้มากเรียกได้ว่าเป็นลูกค้าขาประจำเลยก็ว่าได้เพราะราคาถูกและได้เยอะ "ได้ล่ะจ่ะทานให้อร่อยนะ" ผัดคะน้าหมูกรอบ2จานได้วางลงบนหน้าของทั้ง2ภาพในวันวานได้ล้นหลั่งเข้ามาอีกครั้ง"อร่อยเหมือนเดิมเลยว่ะ" โนอาห์ได้เอ่ยขึ้นหลังจากได้ลิ้มรสชาติอาหารที่เขานั้นห่างหายไปหลายปี "มึงไม่ได้แดกนานหนิ" การินชายตามองเพื่อนของตนที่ไม่คงความเป็นผู้ดีกินมูมมามจนเขานั้นเผลอยิ้มให้กับความน่ารักน่าเอ็นดูของเพื่อนรัก
...17:00น....
ผมได้ไปทานข้าวกับไอ้รินและได้ขับรถเล่นต่ออีกซักหน่อยก่อนจะแวะเข้าตลาดนัดที่พวกผมชอบไปประจำตอนยังเรียนอยู่เป็นบรรยากาศที่โคตรคิดถึง "มึงจะนอนไหนคืนนี้ "การินได้เอ่ยถามผม "คงจะไปนอนที่คอนโดก่อนแล้วพรุ่งนี้เข้าไปคุณแม่"ผมเอ่ยตอบการินถึงเรื่องต่างๆที่ผู้เป็นเพื่อนถาม พอรถเคลื่อนตัวมาถึงหน้าคอนโดผมมันก็รีบเอ่ยถามผมทันที"มึงมั่นใจนะว่ามึงจะนอนคอนโด" มันเอ่ยถามผมก่อนจะมองอย่างห่วงๆ "เออน่ากูอยู่ได้ไม่ต้องห่วง"ผมตอบมันไปก่อนจะเดินเข้าไปในคอนโดที่ผมพักอาศัยอยู่
...7.00น....
"มาแต่เช้าเลยนะ" ผมเอ่ยถามไอ้รินก่อนจะเอื้อมมือไปปิดประตูรถ "กูอยากให้มึงไปเจอแม่ไวๆไงเห็นบ่นคิดถึง " มันเอ่ยตอบผม ที่มันรู้ว่าผมคิดถึงแม่มากเพราะทุกครั้งที่ผมโทรหามันผมชอบโอดครวญถึงแม่ตลอดก็แหง่สิไม่เจอกันนานเป็นปีก็ต้อมมีคิดถึงกันเป็นธรรมดา
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments