เวลา 16:30 น.
มันเป็นวันธรรมดาๆ หลังเลิกเรียนของเด็กทั่วไปวันหนึ่ง ที่มักจะมีกิจกรรมให้เล่นกันสนุกๆ และหลังเลิกเรียนของวันนี้ก็เช่นกัน ระหว่างทางกลับจากโรงเรียน เพื่อนๆ จะนัดหมายกันว่าวันนี้จะไปเล่นกันที่ไหน เมื่อตกลงกันได้แล้ว ก็แยกย้ายกลับบ้านของตน หลังจากเปลี่ยนเสื้อเรียบร้อยแล้วฉันก็รีบไปยังจุดที่เพื่อนเขานัดเจอกัน ดูเหมือนฉันจะมาช้ากว่าเพื่อนนะ…
“ทำไมมาช้าจังล่ะป่าน…จะค่ำแล้วเนี่ย” เป็นมิ้งที่ทักฉันเป็นคนแรก หลังจากเห็นฉันวิ่งสี่คูณร้อยมาหากลุ่มเพื่อน “ก็พี่เรานะสิ แอบปั่นจักรยานหนีมาก่อนอ่ะ เราเลยต้องเดินมาเอง…แฮะๆ ” ฉันได้แต่ยิ้มแห้ง พลันหันไปมองหาพี่ชายตัวแสบซึ่งตอนนี้กำลังวิ่งเล่นปาบอลกับกลุ่มเพื่อนบริเวณสนามหญ้าอีกฝั่ง ส่วนบริเวณที่ฉันกับเพื่อนเล่นอยู่จะเป็นที่ร่ม ซึ่งเต็มไปด้วยต้นเงาะ และต้นมังคุด ชาวบ้านแถวนี้มักจะปลูกสวนข้างบ้าน โดยบ้านแต่ละหลังอยู่ห่างกันพอสมควร เพราะมีต้นไม้ต่างๆ กั้นอยู่ และสนามหญ้าที่เด็กผู้ชายกำลังวิ่งเล่นกันอยู่นั้นจะเป็นบริเวณด้านหลังของบ้านและสวนอีกที…
"พวกเราพึ่งเล่นกระโดดเชือกเสร็จอ่ะ เหนื่อยแล้ว เราเล่นอย่างอื่นกันดีกว่านะ ยังไม่อยากกลับบ้านเลย เรามาเล่นซ่อนหากันดีไหม” ลูกหวายเพื่อนอีกคนเอ่ยขึ้น
“เออ..ใช่ น่าสนุกดี เดี๋ยวมิ้งเรียก เมษา กับใยไหมแป็บนึงนะ สองคนนั้นเดินช้า...เมษาาาาาา..ใยไหมมมมม… เดินให้มันเร็วๆ หน่อยยยยยย” มิ้งตะโกนเรียกอีกสองคนที่กำลังเดินมาจากสนามหญ้าอีกฝั่ง
เมื่อสองคนนั้นมาถึง ฉันและเพื่อนๆ ก็ตกลงกันว่าจะเล่นซ่อนหากัน โดยทั้งหมดมี 5 คน คือ ฉัน มิ้ง ลูกหวาย เมษา และใยไหม แต่ดูเหมือนใยไหมจะไม่ค่อยอยากเล่นสักเท่าไหร่
"มันจะดีหรอทุกคน เรากลัวยายจันอ่ะ เราไปเล่นที่อื่นดีกว่าไหม” ใยไหมชวนเพื่อนให้ไปเล่นที่อื่นที่ห่างจากบ้านยายจัน ปกติแล้วทุกคนในหมู่บ้านจะรู้ว่ายายจันป่วยเป็นวิกลจริต แกมักจะร้องไห้ หัวเราะเสียงดัง หรือพูดจาคนเดียวอยู่บ่อยๆ แต่แกไม่เคยทำอันตรายใคร เพราะแกมักจะเก็บตัวอยู่แต่ในบ้าน นานๆ ครั้งจะเห็นแกเดินเล่นใต้ถุนบ้าน
"คงไม่เป็นไรหรอก ตอนนี้ไม่ได้ยินเสียงแกนะ แกคงหลับอยู่มั้ง มาๆ มาจับไม้สั้นไม้ยาวกัน ใครได้ไม้สั้น คนนั้นเป็นผู้หา” ลูกหวายพูดขัดขึ้น พร้อมยื่นไม้สั้นไม้ยาว ให้เพื่อนทีละคน และคนที่จับได้ไม้สั้น คือ สายป่าน ซึ่งก็คือตัวฉันเอง
"เฮ้อ...รอดไปเรา" เมษาพูดด้วยความโล่งอก
"งั้นเรารีบไปซ่อนตัวกันดีกว่า หวายจะหาที่ซ่อนแบบที่ป่านหาไม่เจอแน่นอน ฮ่าฮ่าฮ่า.." ลูกหวายพูดด้วยความมั่นใจ
"เชอะ อย่าให้ถูกเจอเป็นคนแรกก็แล้วกัน แบร่" มิ้งพูดด้วยความหมั่นไส้ แล้วเริ่มหาที่ซ่อน เมษากับใยไหมก็จับมือกันไปหาที่ซ่อนเช่นกัน ส่วนฉันก็เริ่มเอามือปิดตาพร้อมนับ 1 ถึง 10...
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 3
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments