chapter 1

.

.

.

.

"หลิน!เห็นมังงะพี่หรือเปล่า!?"เสียงของผู้เป็นพี่ดังขึ้น พร้อมกับหัวที่โผล่ออกมาจากผ้าม่านที่ใช้กั้นที่นอนของทั้งสอง

ถ้าถามว่าทำไมถึงกั้นที่นอนกันก็เพราะพวกเขามันจนน่ะสิ! ห้องพวกเขาเป็นห้องพักราคาถูกมี1ห้องนอน 1ห้องน้ำ 1ห้องครัวและมีห้องนั่งเล่นเล็กๆ

ทำให้พวกเขาต้องนอนเตียงเดียวกันแต่เพราะต่างคนต่างความชอบ และอยากมีสมาธิกับสิ่งที่รัก พวกเขาเลยตัดสินใจใช้ผ้าม่านมากั้นที่นอนกันแทน

"พี่หลิวพี่เอามังงะตัวเองไปทิ้งไหนล่ะ"เขาตอบด้วยความระอาพี่ของเขาเป็นคนขี้ลืมสุดๆ

"โถ่ หลินเฟยน้องรักช่วยพี่หาหน่อยนะ นั้นเรื่องมหาศึกคนชนเทพเรื่องโปรดของพี่เลยนะ"ว่าพร้อมทำตาปริบๆ อย่างออดอ้อน

"พี่อี้เฟย ฉันจะช่วยพี่หายังไงขนาดนิยายเรื่องความรักของนายเย็นชา เรื่องโปรดที่ฉันซื้อทั้งรูปเล่มจนต้องกัดก้อนเกลือฉันยังหาไม่เจอเลย! ดีนะที่ซื้ออีบุ๊คด้วยไม่งั้นฉันร้องแน่"อี้เฟยที่นั่งฟังอยู่ถึงกับเหวอ เขาถามนิดเดียวน้องเขารายยาว สุดๆ!

"เอ่องั้นไม่เป็นไร พี่ก็ซื้ออีบุ๊คแล้วเหมือนกัน"อี้เฟยตอบพร้อมปิดม่านแบบเนียนๆ ปล่อยให้หลินเฟยพึมพำอย่างเศร้าสร้อยคนเดียว

"ฮือออ นิยายฉัน~~"

.

.

.

.

.

"ฮึกพี่บ้าทำไมถึงทิ้งฉันไปล่ะ"หน้าหลุมศพในสุสานแห่งหนึ่งปรากฏ ชายหนุ่มร่างเพรียวบางตัวเล็กอยู่ เขามีเรือนผมสีเงินแสนสวย ผิวขาวซีดเหมือนเลือดเลี้ยงไม่พอ....

"พี่ทิ้งฉันไปหาผู้ชาย ในคนตบเทพอะไรนั้นใช่มั้ย!"ชายหนุ่มร่างบางทรุดตัวนั่งลงกับพื้น พลางร้องไห้หนักในมือถือรูปถ่ายใบหนึ่ง ในรูปปรากฏชายหนุ่มอีกคนที่มีใบหน้าสะสวยจนผู้หญิงยังอยากได้เป็นเมีย....

ชายหนุ่มร้องไห้หน้าหลุมศพของพี่ชายที่เป็นครอบครัวคนสุดท้ายของตนอย่างเศร้าใจ ใบหน้าสวยหวานที่ตอนนี้มีน้ำตาไหลอย่างไม่ขาดสาย ยิ่งทำให้เขาดูบอบบางและน่าทะนุถนอมที่สุด

เขาร้องไห้หน้าหลุมศพเป็นเวลานาน หลายชั่วโมงทำให้ใบหน้าและผิวที่ปกติก็ซีดอยู่แล้ว ยิ่งซีดเข้าไปใหญ่ สภาพรวมๆดูไม่จืดสุดๆ

"ถ้าพี่ไปอยู่ในโลกนั้นก็อย่าลืมฉันนะ"หลังจากร้องไห้เป็นเวลานานหลายชั่วโมง ในที่สุดชายหนุ่มก็พยุงตัวเองขึ้น

ก่อนไปเขาก็ไม่ลืมบอกลาพี่ชายที่รักของตน เพราะตอนนี้เริ่มมืดแล้วและเขาก็ตาไม่ค่อยดี ทำให้ไม่ควรขับรถตอนกลางคืน

"ฉันไปแล้วนะ...จะมาหาพี่บ่อยๆฉันสัญญา"

.

.

.

.

.

ในขณะที่หลินเฟยขับรถจักรยานที่เขาและพี่ขายช่วยกันทำงานและซื้อมาด้วยน้ำพักน้ำแรงอยู่นั้น ในตอนที่เขากำลังรอไฟแดง

กลับมีรถตู้ที่ไม่รู้ว่าคนขับมันเมาหลับหรืออะไรวิ่งมาด้วยความเร็ว! แถมยังพุ่งมาทางเขาด้วยยย!!

และก่อนที่หลินเฟยจะได้ ตั้งตัวรถคันใหญ่ก็ชนเขาจนตัวกระเด็น ไถไปกับทางหลายตลบ ในตอนนี้ตัวของเขาทั้งซาและเจ็บแค่หายใจยังทรมาน

มองกองเลือดตรงหน้าและเสียงกรีดร้องของคนอีกรอบข้างเขาดูวุ่นวายไปหมด ทั้งเสียงคนตะโกนเสียงลูกใครก็ไม่รู้ร้องไห้เสียงดังอย่างกะกินนกหวีด

เขารู้สึกยิ่งอยากหลับเร็วๆ ตอนนี้เขารู้ตัวเองดีด้วยสภาพแบบนี้ไม่ตายก็เลี้ยงไม่โต....เพราะแบบนั้นเขาเลยยอม กลั้นหายใจตายน่ะสิ!! เป็นแบบนี้ใครจะเลี้ยงเขาล่ะ!

ถึงจะเสียใจแต่ตอนนี้เขาทำอะไรไม่ได้อีกแล้ว ความทรงจำที่เขามีร่วมกับพี่ชายและความทรงจำในชีวิตที่ผ่านมาเริ่มไหลเข้ามาในหัวเป็นฉากๆ ทั้งตอนที่สุขและทุกข์บางเรื่องเขาก็หลงลืมมันไปแล้ว มันจำให้เขายิ้มออกมา

"เห้ยไอ้หนู! อย่าเพิ่งหลับนะเว้ย!!"

"รถพยาบาลกำลังจะมาแล้วแข็งใจไว้หน่อยนะ!"

เสียงทั้งหมดที่เขาได้ยินค่อยๆเบาลง ก่อนที่เขาจะหลับตาลงพร้อมกับรอยยิ้ม....

ฮ่าาาานิยายเรื่องใหม่คัมแบ็ค!! คิดพล็อตได้ตอนอาบน้ำแหละฮ่ะๆ ในตอนนี้ก็พาดพิงถึงนายเอกอีกเรื่องด้วยนะ

แฮ่มอันที่จริงไรท์ก็อยากต่ออีกเรื่องนะ พล็อตในหัวมีเป็นพันแต่เพราะเป็นนิยายแชทอันที่จริงไรท์ขก.หารูปนิดหน่อย...เอ่อไม่นิดแหละ

อีกเรื่องเป็นนิยายแชทเรื่องแรกเพราะปกติไรท์แต่งแต่นิยายแบบนี้ แต่ว่า!ไรท์จะพยายามไม่ขี้เกียจมาก!จะตั้งใจแต่ง...มั้งนะ แหะแหะไปละ!

.

.

.

.

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***